ಗೊಲ್ಲ ಸಿರುಮನ ಚರಿತೆ : ಸಂಧಿ – ಐದು [೧ – ೪೧]

[1]ಸಿಡಿಲ ತವರಮನೆಯಂತೆ ಬೂದಿಯಹಾಳ
ಸಡಗರವೆಂಟು ದಿಕ್ಕಿನಲಿ
ತಡೆಯದೆ ಸಿರುಮ ಡೆಂಕಣಿಗಳ ಹೂಡಿಸಿ
ಇಡಿಸಿದ ಹೊರ ಪಾಳೆಯಕೆ ||೧||

ಇರುಳು ಹಗಳು ಕಡಿತಂದ ತಲೆಗಳನು
ಸಿರುಮ ಚಿನ್ಮುಕ ಡೆಂಕಣಿಯಲಿ
ಮರಳಿ ಪಾಳೆಯಕಿಡಿಸಲು [ನರ]ಸಿಂಹ
ಕರ ಸೋಜಿಗಬಡುತಿರ್ದ                ||೨||

ಹಿಂಡು ಸಿಡಿಲ ಸೆರೆಬಿಟ್ಟಂತೆ ಡೆಂಕಣಿ
ಗುಂಡು ಎರಗಿ ಬಿದ್ದ ಭರಕೆ
ದಂಡೆಲ್ಲ ಗಡಬಡಿಸಿತು ಇತ್ತೆರದಲಿ
ದಿಂಡುಗೆಡೆದು ಉರುಳಿದರು^೨[2]         ||೩||

ಕಲ್ಲ ಮಳೆ ಕರೆದಂತೆ ಬೂದಿಯಹಾಳ
ಗೊಲ್ಲ ಸಿರುಮನುಪಮಿಯಲಿ
ನಿಲ್ಲಬಾರದು ಪಾಳೆಯ ನರಸಿಂಗನು
ಅಲ್ಲಿ ಹಿಂದಕೆ ತೆಗಸಿ[ದನು]^೨[3]           ||೪||

ಜೋಗಿ ವೇಷವ ತಾಳಿ ಹೋಗಬೇಕೆನುತಲಿ
ಆಗ ಮಲ್ಲಣ್ಣನಾಡಿದನು
ಈಗ ಕತ್ತಿಗೆ ಔತಣವಿಲ್ಲೆನುತಲಿ
ಆಗ ಯೋಚನೆಯ ಮಾಡಿದನು^೩[4]    ||೫||

ಇತ್ತ ಜೋಗಿ ವೇಷವ ತಾಳಬೇಕೆಂದು
ಅರ್ತಿಯಿಂದಲಿ ಕರಸಿದನು
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ^೪[5]                         ||೬||

ಬಂದು ಜೋಗಿಯರಾಗಿ ನಿಂದು ಮಾತನಾಡಿಯೆ
ಒಂದೊಂದು ಪರಿ ಮುದ್ದುನುಡಿಯ
ತಂದುಕೊಟ್ಟರು ದೇಶಿಕಟ್ಟು ಬಾಯಿಕಟ್ಟುಗಳ
ತಂದು ಕುಮಾರಮಲ್ಲನಿಗೆ              ||೭||

ಕಾಳಿಂಗ ಗೋದಿವಣ್ಣಿಗೆ ಶಂಖಪಾಳನು
ಏಳೆಂಟು ಬಗೆಯ  ಪಾವುಗಳ
ಬಾಳವಾಗಿಯೆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ತುಂಬಿ ಮಲ್ಲಣ್ಣ
ಹೇಳಿ ಬೆಲಗೂರ ಭೈರವಗೆ ||೮||

ಹೂವಿನ ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ಕಾವುಡಿಯನು ಮಾಡಿ
ಮಾವ ಬೆಲಗೂರ ಭೈರವಗೆ
ಈ ವಿಧದಿ ಅಳಿಯ ತಿಪ್ಪಯ್ಯಗೆ ಬೇಗದಿ
ಕಾವುಡಿಗಳ ಮಾಡಿದರು                ||೯||

ಕಟ್ಟಾಳು ಮಲ್ಲಣ್ಣ ಕಿನ್ನರಿಯ ನು[ಡಿ]ಸಲು
ಜಟ್ಟಿಗ ತಮ್ಮ ಸೋಮಣ್ಣ
ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನು ಹೊತ್ತು ಅಳಿಯ ತಿಪ್ಪಯ್ಯನು
ದಿಟ್ಟ ಬೆಲಗೂರ ಭೈರವನು             ||೧೦||

ನಾಗಸರವು  ಬೆಲಗೂರ ಭೈರವಗೆ
ಆಗ ಜೋಗೇರ ಸಿಂಗಿನಾದ
ಬೇಗದಿ ಹೊರವಂಟು ಸಿರುಮನಿದ್ದೆಡೆಗಾಗ
ಸಾಗಿ ಬಂದರು ಹರುಷದಲಿ ||೧೧||

ಸುಲಿಪಲ್ಲು ಮುಖಭಸ್ಮ ಕಿರಿಜಡೆಯಿಂದಲಿ
ಉಲಿವ ಸಿಂಗಿನಾದಗಳು
ಗೆಲುವಿಂದ ಬಂದರು ಸಿ[ರು]ಮನಿದ್ದೆಡೆಗಾಗ
ಒಲಿದು ಜೋಗೇರ ತೆರದಿಂದ          ||೧೨||

ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದಿರೊ ಜೋಗೇರ ನೀವೆಂದು
ಗೊಲ್ಲ ಸಿರುಮ ಕೇಳಿದನು
ಬಲ್ಲಿದ ನಿಮ್ಮ ಕುಮಾರ ಮಲ್ಲನು ಎಂದು
ಅಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರು ಬೇಗದಲಿ              ||೧೩||

ಸಂತೋಷವಾಗಿ ಸಿರುಮಭೂವರನಾಗ
ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲದೆ ಮನದೊಳಗೆ
ಕಂತುರೂಪನು ಕುಮಾರ ಮಲ್ಲಣ್ಣಗೆ
ಅಂತು ವೀಳ್ಯವ ಕೊಡಿಸಿದನು         ||೧೪||

ನರಸಿಂಹ ಕಾದದೆ ಸುಮ್ಮನಿಹನೆ ಎಂದು
ಧುರಧೀರ ಸಿರುಮಭೂವರನು
ಧರೆಯೊಳು ಚೋದ್ಯವ ನೋಡುವೆನೆಂದಾಗ
ಗರುವ ಕೊಮಾರ ಮಲ್ಲ ನುಡಿದ       ||೧೫||

ಒಂದೊಂದು ಪರಿಯ ವೇಷವ ತಾಳಿ ನರಸಿಂಹನ
ಅಂದವನು ಕೆಡಿಸುವೆನು
ಮುಂದುಗೆಡಿಸುವೆನೆಂದು ಕುಮಾರ ಮಲ್ಲ
ತಂದೆಯ [ಕಾಲ್ಗೆರಗಿದನು]             ||೧೬||

ತಂದೆಯ ಕೈಯ್ಯ ಕಳುಹಿಸಿಕೊಂಡಾಗ
ಬಂದನು ತನ್ನರಮನೆಗೆ
ಒಂದೊಂದು ಪರಿ ಜೋಗಿ ವೇಷವ ತಾಳಿದ
ಅಂದವನಾರು ಬಣ್ಣಿಪರು                ||೧೭||

ಬತ್ತಿ[ಸಾ]ಯುಧವನು ಅಡಕವ ಮಾಡಿನ್ನು
ಮತ್ತೆ ಹೊರಟನರಮನೆಯ
ಅರ್ತಿ ವಿಲಾಸವ ನೋಡುವೆನೆಂದು ರವಿರಾಜ
ಇತ್ತ ರಥವನೇರಿದನು                    ||೧೮||

ಬಂದನು ಸಂಜೆಗತ್ತಲೆಯೊಳು ಪಾಳ್ಯಕೆ
ನಿಂದರು ನರಸಿಂಹನೆಡೆಯ
ಇಂದುಧರನು ನಿಮ್ಮ ರಕ್ಷಿಸುವನೆಂದು
ತಂದು ಕೊಟ್ಟರು ವಿಭೂತಿಯನು      ||೧೯||

ಆದಿಭೈರವ ನಿಮ್ಮ ರಕ್ಷಿಸಬೇಕೆಂದು
ಮೇದಿನಿಪತಿಯ ಹರಸಿದರು
ಮೂದೇವರ ಕರುಣದಿ ಜೋಗೇರು ಬಂದು
ಓದಿ ಆಳಾಪ ಮಾಡಿದರು               ||೨೦||

ಸೀಗ್ರ ಕಾಂಬೋಧಿ ಶಂಕರಾಭರಣವ
ಭೋರೆಂಬ ಕಿನ್ನರಿಯೊಳಗೆ
ಧುರಧೀರ ಕುಳಿತು ನುಡಿಸಲಾಗಿ ನರಸಿಂ
ಹರಾಯ ತಾ ತಲೆದೂಗಿದನು          ||೨೧||

ನಾಗಸರವ ಬೆಲಗೂರ ಭೈರವನು
ಜೋಗಿಯರಂತೆ ನುಡಿಸುತ
ಬೇಗ ಸಂತೋಷವ ಮಾಡೆ ನರಸಿಂಹರಾಯ
ಕೇಳಿದನಾಗ ಸುದ್ದಿಯನು               ||೨೨||

ಮಂದಿ ಕುದುರೆ ಬೂದಿಹಾಳೊಳಗೆಷ್ಟುಂಟು
ಎಂದನು ಗೊಲ್ಲ ಸಿರುಮಗೆ
ಚೆಂದದಿ ^೫[6][ಮುನ್ನೂರು]^೫[7] ಕುದುರೆ ಮೂರುಸಾವಿರಾಳು
ಎಂದು ಬಿನ್ನಹವ ಮಾಡಿದರು          ||೨೩||

ಎಂದ ಮಾತನು ಕೇಳಿ ನರಸಿಂಹರಾಯನು
ಅಂದು ನಿಶ್ಚಯವ ಮಾಡಿದನು
ನಿಂದು ಕುದುರೆಯ ಲಾಯದೊಳಗೆ ತಾನಿಂತು
ಚಂದದಿಂದಲಿ ಕೊಡಿಸಿದನು            ||೨೪||

ಇತ್ತಲಿ [ನ]ರಸಿಂಹ ಈಶ್ವರಿನಾಯಕ
ಮತ್ತೆ ಜೋಗೆರಿಗೆ ಬುತ್ತಿಗಳ
ಚಿತ್ತಜರೂಪನು ತರಿಸಿಕೊಡುವೆನೆಂದು
ಅರ್ತಿಯಿಂದಲಿ ಕೇಳಿದನು              ||೨೫||

. . . . . ನ ತಪ್ಪಿಸಿ ಒಂದನೊಲ್ಲೆನು
ಮಿಕ್ಕುದನೊಲ್ಲೆವೆಂದೆನುತ
ಸಕ್ಕರೆ ಹಾಲು ಹಣ್ಣನು ತರಿಸಿದಾರಾಗ
ಅಕ್ಕಿ ತುಪ್ಪವ ಕೊಡಿಸಿದರು             ||೨೬||

ಪಾಯಸ ಬೋನ ಊಟವ ಮಾಡಿದರು ತಮ್ಮ
ಆಯಮಾನವ ನೋಡಿದರು
ಖೋಯೆಂದು ಕುದುರೆಯ ಲಾಯಗಳನು ಹೊಕ್ಕು
ರಾಯನೇರುವ ತೇಜಿ ಇರಿದು          ||೨೭||

ಗಲಭೆದ್ದು ತಮ್ಮೊಳು ತಾವಿರಿದಾಡಿತು
ಹೊಲಬನರಿಯದೆ ತೆಲುಗರು
ಹಲವು ಪರಿಯ ಹಾವು ಕಚ್ಚಿ ಸತ್ತಿತು
ಕಲಿ ನರಸಿಂಹಗುಸುರಿದರು            ||೨೮||

ಮಧ್ಯರಾತ್ರೆಯೊಳು ಗಲಭೆದ್ದು ನರಸಿಂಹನು
ಎದ್ದು ಬಂದನು ನಿಮುಷದಲಿ
ಹೊದ್ದಿರ್ದ ಈಶ್ವರನಾಯಕ ಕೇಳಿದ
ಕದ್ದು ಕಡಿದ ಮಲ್ಲಣ್ಣ                       ||೨೯||

ಜೋಗಿಯರೆಂದು ಬಂದರು ಕೇಳು ನರಸಿಂಹ
ಆಗ ಕುಮಾರ ಮಲ್ಲಣ್ಣ
ಸಾಗಿ ಕಡಿದು ಹೋದರು ಬೂದಿಹಾಳಿಗೆ
ಬೇಗ ಹೇಳಿದ ನರಸಿಂಹಗೆ              ||೩೦||

ಎಂದ ಮಾತನು ಕೇಳಿ ನರಸಿಂಗರಾಯಗೆ
ಅಂಧಕಾರವು ಪರಿದಂತೆ
ಚಂದ್ರನು ಪಶ್ಚಿಮಕಿಳಿಯಲಾಗಲು ರವಿ
ಬಂದಡರಿದ ಪೂರ್ವಕ್ಕೆ                  ||೩೧||

ಜೋಗಿಗಳಂದದಿ ಕಡಿದರೆಂಬುದ ಕೇಳಿ
ಯೋಗಿಗಳಂತೆ ಧ್ಯಾನಿಸುತ
ಬೇಗದಿ ನೆಲಗನ್ನವ ಊರೊಳಯಕೆ
ಆಗ ಕೊರಸ ಹೇಳಿದನು                 ||೩೨||

ಆ ಮಾತು ಹೊರಡಲಾಕ್ಷಣ ಈಶ್ವರಿನಾಯಕ
ಕಾಮಾಟದವರನು ಕರಸಿ
ತಾಮಸವಿಲ್ಲದೆ ಹಾರೆ ಗುದ್ದಲಿ ಕೊಟ್ಟು
ಭೂಮಿಯಡಿಯ ತೋಡಿಸಿದ           ||೩೩||

ಸರಿಸವ ಮಾಡಿ ಬೂದಿಹಾಳೊಳಯಕೆ
ಕೊರಕೊಂಡು ಬಹ ಕನ್ನವನು
ಸಿರುಮ ತಾ ಕೇಳಿ ಇದಿರುಗನ್ನಗಳನು
ಕರ ವೇಗ ತೆಗಸುತ್ತೈದಿದನು            ||೩೪||

ಹೆಗ್ಗಣಗಳ ಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಸಿರುಮನ
ಉಗ್ರದ ಕಾಮಾಟದವರು
ನುಗ್ಗಿಸಿದರು ಹೊಗೆಗಳನಿಕ್ಕಿ ತೆಲುಗರ
ನುಗ್ಗೇಳ ಪಟಿಪಟಿಲಿರಿದು                ||೩೫||

ಕನ್ನವ ನರಸಿಂಗ ಕೊರಸಿ ಕಾಮಾಟದ
ಮುನ್ನೂರಾಳನೆ ಕೊಂದುಕೊಂಡ
ಇನ್ನು ಕೆಣಕದಿರಿ ಗೊಲ್ಲ ಸಿರುಮನನೆಂದು
ಚಿನ್ನಗಾಳೆಗಳು ಸಾರಿದವು              ||೩೬||

ನರಸಿಂಹ ಮೂರುರಾಯರ ಗಂಡನೆಂದೆಂಬ
ಬಿರಿದಿನ ಕಾಲ ಪೆಂಡೆಯವ
ತರಿಸಿನ್ನು ಗೊಲ್ಲ ಸಿರುಮಗೆ ಕೊಟ್ಟು ತಾ
ತಿರುಗುವೆನೆಂದೆಣಿಸಿದನು              ||೩೭||

ಹೃದಯದೆಣಿಕೆಯನರಿದು ನರಸಿಂಹನ
ಚದುರ ಪ್ರಧಾನ ಈಶ್ವರನು
ಕದುಬಲೀಸದೆ ಮೂರು ದಿನ ತಾಳಬೇಕಂದು
ಮುದದಿ ಬಿನ್ನೈಸಿ ಕೈಮುಗಿದ           ||೩೮||

ಅಂತರಂಗವನರಿತನು ಎಂದು ತನ್ನಯ
ಚಿಂತೆಯ ಬಿಟ್ಟ ನರಸಿಂಹ
ಸಂತೋಷದುಡುಗೊರೆಯಿತ್ತು ಈಶ್ವರ ನೀ
ನೆಂತಿರ ಹೇಳಿದಂತಿಹೆನು               ||೩೯||

ಇನ್ನು ಸಿರುಮನ ನಂಬಿ ನಚ್ಚಿದ ಬಂಟರ
ಸನ್ಮಾನದಲಿ ಕರಸುವೆನು
ಬಿನ್ನಹ ಮಾಡಿ ಹೆಳಹಿ ತಂದು ನರಸಿಂಹ
ನಿನ್ನ ಪಾದವ ಕಾಣಿಸುವೆನು            ||೪೦||

ಎಂದು ಬೂದಿಯಹಾಳ ಕೋಟೆಯ ಹೊರಗಲ್ಲಿ
ನಿಂದು ಈಶ್ವರಿನಾಯಕನು
ಇಂದು ಸಾರಿದೆ ಸಿರುಮನ ಬಿಟ್ಟು ಬೇಗದಿ
ಬಂದವರನು ಪಾಲಿಸುವೆನು            ||೪೧||