ಮರಕುಂದಿಯ ಬಸವಣ್ಣಪ್ಪ ಮತ್ತು ಇತರರ ತತ್ವಪದಗಳು

ಅಡವಿವಾಸನತಂದೆನಿಮ್ಮಡಿಹುಡುಕುತನಾಬಂದೆ ||ಪ||

ಶರಣರಂಶಕೇಳೊನಾನಿಮ್ಮಚರಣರಕ್ಷಿಧೂಳೊ

ಚರಣಕೆರಗಿದೆನೆಳೊಉತ್ಸವಪೂರ್ಣಮನಸಿನೊಳು

ಕರುಣಿಸುಕೃಪಾಳುಅಂತಃಕರಣದೃಷ್ಟಿಯೊಳೂ |1||

ಕಾಲಭಯವಬಿಡಿಸೊಗುರುಕಳಕೀಲಮೂಲವತಿಳಿಸೊ

ಮೆಲುಮನಸುನಿಲಿಸೊನಿಜಸುಕಲೀಲಾಮೃತಉಣಿಸೊ

ಬಾಲನಿಗುದ್ಧರಿಸೊಭವದುಃಖಮಾಲೆಯಪರಿಹರಿಸೊ ||2||

ನಿಮ್ಮದುಈಕಾಯಸಂಸಾರ| ಸುಮ್ಮನೆಮೇಲಿಛಾಯ

ಹಮ್ಮಿಲ್ಲಗುರುರಾಯಅರಿಕಿನಿಮ್ಮೊಳಗಿನ್ಯಾಯ

ವಮ್ಮನಾದಪರಿಯವರಪರಬ್ರಹ್ಮಸಿದ್ಧಅರಿಯಾ ||3||

ಅನ್ಯರಾತ್ಮದನೋವಯನ್ನಿಂದಕೊಳದಿರು

ನಿನ್ನವನೆನಿಸಿರ್ದಫಲವೇನುಗುರುವೆ

ಯನ್ನಾತ್ಮದನೋವಗಳುಚೆನ್ನಾಗಿಕೊಳಲವರು

ನಿನ್ನಪಾದದಧ್ಯಾನಘಟಿಸುವದರಿಂದ ||ಪ||

ಕೊಡುಕೊಳುವಠಾವಿನಲಿನುಡಿಬದಲಬೀಳದಲಿ

ಬಡವರಿಗನ್ನವಸ್ತ್ರಕುಡುವಸಮಯದಲಿ

ತಡಿಯದೆಬಂಧೆನ್ನಒಡಗೂಡಿಅವರಿಗೆ

ಕುಡುಸುಖವುಸಕಲಸಂಪತ್ತಿನಮುಖದಿಂದ ||1||

ಯತ್ತಕಾಣದೆಯನ್ನಸುತ್ತಸುಳಿಹುವರೆಲ್ಲ

ವತ್ತಿನೋಯಿಸಲಿಮನವುತೊತ್ತಾಗಿಯಿರುವೆ

ಮತ್ತೇನುನುಡಿಯದೆಚಿತ್ತನಿಮ್ಮಡಿಯಲ್ಲಿ

ಯಿತ್ತುಭಜಿಸುವೆವ್ಯಾಳ್ಯಹೊತ್ತುಯಂದರಿದೆ ||2||

ಅಘತಿಮಿರಹರಿಸಲ್ಕೆಯುಗಯುಗದಿಬರಲವರು

ಬಗೆಬಗೆತರದಿಂದನಿಂದಮಾಡುತಲಿ

ಜಗದೊಡೆಯಗುರುಶಿದ್ಧನಿಗಮಗೋಚರನಿನ್ನ

ಮಗನಾಗಿಬಾಳುವೆನುಮಹಗ್ನಾನದಿಂದ ||3||

ಅನ್ಯರ ನಡೆ ನುಡಿ ಆರಿಸುವವರು

ಅನ್ಯರ ನಡೆ ನುಡಿ ಆರಿಸುವವರು

ಅನಂತರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ತನ್ನ ನಡಿಗೆ ತಾ ಶಿಕ್ಷವ ಮಾಡಿ

ಚಿನ್ಮಯನೊಲಿಸುವರ್ಯಾರಿಲ್ಲಿ ||ಪ||

ತಮ್ಮ ಪೌರುಷವು ತಾವೇ ಪೇಳುವರು

ಅನಂತರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಧ್ಯೇಯದ

ಹಮ್ಮಳಿದವರ್ಯಾರಿಲ್ಲಿ? ||1||

ವೇದ ಆಗಮ ಶಾಸ್ತ್ರ ಪುರಾಣ

ಓದುವರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ಸಾಧಿಸಿ ಸದ್ಗುರು ಬೋಧಾಮೃತ ರಸ

ಸದಕಂಥವರ್ಯಾರಿಲ್ಲಿ ||2||

ನೀರಿನ ಕ್ರೀಯ ನಿತ್ಯ ನೇಮ ಜಪ

ಮಾಡುವರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ವೀರಶೈವ ಸುವಿಚಾರ ಮಾರ್ಗ

ಹಿಡಿದಾಚರಿಸುವರ್ಯಾರಿಲ್ಲಿ ||3||

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ ಹೇಳುವರು

ಅನಂತರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ಮುಕ್ತಿ ಪುರುಷ ವಿರಕ್ತನ ಸಂಗ

ಸಮರಸ ಮಾಡುವರ್ಯಾರಿಲ್ಲಿ ||4||

ಸಿದ್ಧ ಶುದ್ಧ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಾಮವ

ಭಜಿಸುವರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ಮುದ್ದುಬಸವ ಗುರುಸಿದ್ಧನ

ಸಂಗದೊಳಿದ್ದಂಥವರು ಯಾರಿಲ್ಲಿ ||5||

ಅಂಜದಿರಂಜದಿರಂಜದಿರು ಗುರು

ಸಂಜಿವ ಸಿದ್ಧನ ಮರಿಯದಿರು

ಗುಂಜಿ ಬಿಟ್ಟು ಮುಕ್ಹಾಕದಿರು ಹುರಿದ

ಗಂಜಿ ದೇಹಕ ಬಿಗಿ ಆದೆ ಕುರು ||ಪ||

ಹರನಿಂದಾದುದು ಇದುಯೆಲ್ಲ ಈ ನರರಿಂದಾಗುದೇನಿಲ್ಲ

ಗುರುವಿನ ಮಗ ತಾ ಇದು ಬಲ್ಲ ಶ್ರೀಗುರುವಿನ ಹೊರತು ಇನ್ನೊಬ್ಬಿಲ್ಲ ||ಅ.ಪ||

ಕಾಯವ ಕೊಲ್ಲುವ ದೇವನೆಯಲ್ಲ

ಸಾಯ ಮಾಡವರಿನ್ಯಾರಿಲ್ಲ

ಆಯಸ ಬಡಿಸುವ ನ್ಯಾಯದಿಂದ ಗುರು

ಪಾಯಸ ಉಣಿಸುವ ಮುಂದೆಲ್ಲ ||1||

ದೇಹಕ ಸುಖ ದುಃಖ ಎರಡುಂಟು

ಸಂದೇಹವೇಕೊ ನಿನಗಿನಿತಿಷ್ಟು

ಮಾಯ ಮರ್ದನ ಹಾಕಿದ ಗಂಟು ಗುರು

ರಾಯ ಸಿದ್ಧನ ನೆನಿ ಸುಖವುಂಟು ||2||

ಆಸಿ ಅಳಿದು ಪರದೇಶಿ ತಾನಾದ ಮೇಲಿನ್ನೆನಿನ್ನೇನೂ

ರಾಸಿ ದೈವದ ಗಂಡ ಈಶನೊಳಗಾದ ಮೇಲಿನ್ನೆನನ್ನೇನೂ ||ಪ||

ಮೀಸಲ ನುಡಿಗಳು ಏಸು ಬಸಳಿದರೇನು ಇನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ

ಕೂಸಿನಂದದಿ ಮನ ಉಲ್ಲಾಸದೊಳಿರ್ದ ಮೇಲಿನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ ||1||

ಕೊಡುವ ಕೊಳುವ ಸಂಸಾರ| ಬಿಡಗಡಿಯಾದ ಮೇಲಿನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ

ಬಡ ಮನವಳಿದೊಂದೆ ದ್ರಿಢವಾಗಿ ನಿಂತ ಮೇಲಿನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ ||2||

ಭಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗದೊಳು ವಿರಕ್ತಿ ತಾನಾದ ಮೇಲಿನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ

ಯುಕ್ತಿ ವಿವೇಕ ಜ್ಞಾನ ಮುಕ್ತಿಗ್ಹೊಂದಿದ ಮೇಲ ಇನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ ||3||

ವಳ ಹೊರಗೊಂದಾಗಿ| ಝಳ ಝಳಯಿರ್ದ ಮೇಲ ಇನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ

ಬಳಗ ಶಿವಶರಣರ ವಳಗ ಕೂಡಿದ ಮೇಲ ಇನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ ||4||

ಅರಿವು ಹಿಡಿದು ಆಚರಿಸುತಲಿರ್ದ ಮೇಲ ಇನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ

ಗುರುವು ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರನ ಗೋಪ್ಯದೊಳಾದ ಮೇಲ ಇನ್ನೇನಿನ್ನೇನೂ ||5||

ಅಲಕ್ ನಿರಂಜನ ವೊಯಿ ಫಕೀರ

ಸಬ್ ದುನಿಯಾ ಹೈ ಮಾಯಾ ಪೀರ

ಅಲ್ಲಾ ಸಾಹೇಬ ವೊಯಿ ಸರಕಾರ

ಸಬ್ ದುನಿಯಾ ಹೈ ಪೇಟ ಚಾಕರ ||ಪ||

ಸಬ್ ದುನಿಯಾ ಕೊ ಪಾಲನೆ ವಾಲ

ಪಾಂಡರಂಗ ಪಂತ ಮೊಯಿ ಅಖೆಲಾ ||1||

ಬ್ರಹ್ಮ ಏಕ ಹೈ ಧಪತರವಾಲ

ಹಿಸಾಬ ಕಿತಾಬ ಲಿಖನೆವಾಲ ||2||

ಪುನ್ಯ ಪಾಪ ವೊ ತೋಲನೆವಾಲ

ಯಮದೂತ ಹೈ ಶಿವಾಯ ಚೆಲ ||3||

ಅಲ್ಲಾ ಕರೆಸೊ ಸಬ ಹೊತ ಹೈ

ಆದ್ಮಿ ಭಡವ ಕ್ಯಾ ಕರತಾ ಹೈ ||4||

ಜೋ ಕರೆಸೊ ದೇವ ಏಕ ನ್ಯಾರ

ಹುಕುಮ ಶಿವಾಯ ಕೊಯಿ ಕರನೆ ಹಾರ

ಸಿದ್ಧ ಅಲ್ಲ ಸಾಹೇಬ ಮೇರ

ಕದೀಮ ದಾತ ಜೀತಾ ಪೀರ ||5||

ಅನ್ಯರ ನಡಿ ನುಡಿ ಆರಿಸುವವರು ಅನಂತರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ತನ್ನ ನಡಿಗೆ ತಾ ಶಿಕ್ಷವ ಮಾಡಿ ಚಿನ್ಮಯ ನೊಲಿಸುವರ್ಯಾರಲ್ಲಿ ||ಪ||

ತಮ್ಮ ಪೌರುಷ ತಾವೆ ಪೇಳ್ವರನಂತರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನ ಸಂಪೂರ್ಣ ದೇಹದ ಹಮ್ಮಳಿದುಳೀದವರ್ಯಾರಲ್ಲಿ ||1||

ವೇದ ಆಗಮ ಶಾಸ್ತ್ರ ಪುರಾಣ ಓದಿದವರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ಸಾಧಿಸಿ ಸದ್ಗುರು ಬೋಧಾಮೃತರಸ ಸ್ವಾದ ಕೊಂಬವರ್ಯಾರಲ್ಲಿ ||2||

ನೀರಿನ ಕ್ರಿಯೆ ನಿತ್ಯನೇಮ ಜಪ ಮಾಡುವರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ವೀರಶೈವ ಸುವಿಚಾರ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದಾಚರಿಸುವಂತವರ್ಯಾರಲ್ಲಿ ||3||

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ ಹೇಳುವರನಂತ ರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ಮುಕ್ತಿ ಪುರುಷ ವಿರಕ್ತನ ಸಂಗ ಸಮರಸ ಮಾಡವರ್ಯಾರಲ್ಲಿ ||4||

ಶಿದ್ಧ ಶುದ್ಧ ಪ್ರಸಿದ್ಧನ ನಾಮ ಭಜಿಸುವರುಂಟು ಜಗದಲ್ಲಿ

ಮುದ್ದು ಬಸವ ಗುರುಸಿದ್ಧನ ಸೇವದೊಳಿದ್ದಂತಿರುವವರ್ಯಾರಲ್ಲಿ ||5||

ಅಲ್ಲಹುದು ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಯಿಂತದು ಯಲ್ಲಿ ನಾ ಕಾಣಲಿಲ್ಲಾ

ಅಲ್ಲಮಪ್ರಭು ಸಿದ್ಧ ಅಲ್ಲದಾಟವನಾಡಿ ಬಲ್ಲಿದವನೆನಸಿಕೊಂಡ ||ಪ||

ಬಸವನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹುಸಿ ಕಳವು ಹಾದರವ ತಾ ಮಾಡಿದ

ದಶದಿಕ್ಕಿನೊಳು ಜನರು ಹುಸಿಯೆಂದು ಕೂಗುವರು ಹಸಿಬಿಸಿ ನುಡಿಗಳಿಂದ

ಕುಲಗೇಡಿ ತಾ ಮೊದಲಿಗೆ ನೆಲಿಬುಡ ಕೊನಿಯಿಲ್ಲ ಯಾವಲ್ಲಿಯೂ

ಬಲವಿಲ್ಲ ವಬ್ಬರದು ಹಿಡಿದು ಹಟವು ಬಿಡಲರಿಯ ಛಲದಂಕನೆನಸಿಕೊಂಡಾ

ಮೂರು ಲೋಕಕ ಮೀರಿದ ಗುರುಸಿದ್ಧ ತೋರಿದನು ಮಹಿಮಾತ್ಮಿಯ

ಧೀರ ಬಸವಗ ಭಕ್ತಿ ಪುರ ಅಳವಡಿಸಿದನು ತೋರಿದನು ನಿಜ ಮುಕ್ತಿಯಾ ||1||

ಅಂತರಂಗವ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ ಸಾಧು ಸಂತರೆಂಬೊ

ಅಂತರಂಗವು ತಿಳಿಯದೆ ನೇನೆಂತು ಭಕ್ತಿ ಮಾಳ್ಪಿ ತಮ್ಮ

ಕಂತುಹರನ ಶರಣರಾವಗ ಸಂತೋಷದಲ್ಲಿ ಇರುತಿಹರು ||ಪ||

ಚಂಚಲ ಮನವು ಚಾಷ್ಟೆ ಮಾಳ್ಪದು ಪ್ರಾ

ಪಂಚವೆಂಬ ವಂಚನೆ ಬುದ್ಧಿ ಬೆಳಗು ತೊರದು

ಕಿಂಚಿತ ಭೋಗ ಭಾಗ್ಯವಿದನು ಸಂಚಿತ ಪ್ರಾರಬ್ಧಗಮಿಯನಿಸಿ

ಪಂಚಾಕ್ಷರಿಯಂಬ ಮಂತ್ರ ಪಂಚಕಲಶ ಹೂಡಹೋಗಿ ||1||

ಸುಟ್ಟು ಸರವಿ ಬಿಗಿದು ಕಟ್ಟುವರೆ ಜ್ಞಾನಗ್ನಿ ಭಸಿತ

ಮುಟ್ಟಿ ಹಸ್ತದಿ ಧರಿಸಿಕೊಂಬರೆ ಕೊಟ್ಟವಾಕ್ಯ ತಪ್ಪದಂತೆ

ದೃಷ್ಟಿ ಲಿಂಗದಲ್ಲಿಟ್ಟು ತಟ್ಟು ಮುಟ್ಟು ಎಂಬ ಸಂಶ

ಹುಟ್ಟು ಅಳಿದುಳಿದಂತೆ ಶರಣ ||2||

ಅರಿಗೆ ಗುರುವು ಶಿದ್ಧಲಿಂಗನು ಮಾಯಮರವಿಹಿರಿವ

ಭರದಿ ಭಕ್ತರ ಮನಿಗೆ ಬರುವನು ಕುರುಹು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟು ತನ್ನ

ಕರವು ಶಿರದ ಮೇಲಿಟ್ಟು ಸ್ಥಿರಕಾಲ ಬಾಳು ಮಗನೆಯಂದು

ಪರಮು ಹರುಷ ಕುಡುವ ಯೋಗಿ ||3||

ಅನಾದಿಯಿರುವನು ಅಡವಿಯಲ್ಲಿ| ಶಿವ ಅನುಭವದ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ

ಘನ ಸುಖ ಅನುದಿನ ಮನದಲ್ಲಿ ತನ್ನನೆನವು ನಿಷ್ಪತ್ತಿ ಆದಲ್ಲಿ ||ಪ||

ದೇಹ ಭಾವ ಅಳಿದುಳಿಯಲ್ಲಿ| ಗುರುರಾಯನ ಸೇವಕನಾದಲ್ಲಿ

ಮಾಯ ಮೋಹ ಬಿಟ್ಹೊದಲ್ಲಿ| ನಿರ್ದೇಹಿ ದಾಸೋಹ ಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ||1||

ತಾನೆ ತಾನಾಗಿರ್ದದಲ್ಲಿ ಮಹಜ್ಞಾನ ಆನಂದ ಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ

ಖೂನ ಇಡುವದಿನ್ಯಾವಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟು ದಹನವಾದಿತು ಬೂದಿ ಮೈಯಲ್ಲಿ ||2||

ವೈರಾಗ್ಯದ ಬಲಯಿದ್ದಲ್ಲಿ ಮಾಯ ಸೇರದು ಮೀರಿದ ಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ

ಧೀರ ಬಸವ ಸಿದ್ಧನ ಬಲ್ಲಿ ಆಶಿ ತೊರದು ತನುಮನಧನದಲ್ಲಿ ||3||

ಇದ್ದರೆ ಬ್ಯಾಗ ಕಣ್ತೆರಿಯೊ ಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರ ನೀಯನ್ನ ಮರಿಯೊ

ಸಿದ್ಧ ಶಿವಭಕ್ತ ಮನ ಶುದ್ಧ ಮಾಡೋಯನ್ನ

ಮುದ್ದು ಮೂರ್ಲೋಕ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಶರಣಬಸವ ||ಪ||

ಅಂತರಂಗದ ಸಾಕ್ಷಿಮಾತು ಕೇಳಿ| ಅಂತ ಬಂದೆನು ಮನಸೋತು

ಕಂತುಹರನ ಅಂತಃಕರುಣದಿಂದಲಿ ಯನ್ನ

ಚಿಂತಿ ಬಿಡಿಸು ಬಹುಶಾಂತ ಶರಣಬಸವ ||1||

ಆರು ಕಾಣದ ಪರದೇಶಿ ಗೊತ್ತು| ತೋರಿಸು ಬಂದೆನ್ಹಾರೈಸಿ

ದಾರಿ ತೊರದು ವಶ ಮೀರಿ ಬಂದಿತು ಯನ್ನ

ಸೇರಿಸು ದಡಿಗೊಯಿದು ವೀರ ಶರಣಬಸವ ||2||

ಕೀರ್ತಿ ಬಂದಿತು ಜಗದೊಳಗೆ ಅಪ| ಕೀರ್ತಿ ತಕ್ಕೊ ಬ್ಯಾಡ ನಿನಗೆ

ಸಾರ್ತಕ ಮಾಡೊ ಮನಪೂರ್ತಿಯಿದರೊಳು ಪೊಕ್ಕು

ಮೂರ್ತಿ ಶ್ರೀಗುರು ಶಿದ್ಧೇಕಾರ್ತ ಶರಣಬಸವ ||3||

ಇಷ್ಟ್ಯಾಕೊ ನಿನ ಗತಿಯಾಸಿ ಘೋರ

ಯೆಷ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿ ಮಾಯ ಪಾಶಿ

ದೃಷ್ಟಿ ಮಾರ್ಗ ಬಡು ಪ್ರಾಣ ಫಾಸಿ ಜ್ಞಾನ

ದೃಷ್ಟಿಯಿಟ್ಟು ನೋಡು ನಿನ್ನ ಮನ ಸೋಸಿ ||ಪ||

ಸತ್ತು ಹೋದ ಮೇಲ ದೊರಿವದೆನು ವಂದು

ಗೊತ್ತು ಮಾಡಿಕೊ ಯಿರುವಾಗ ನೀನು

ಮಿತ್ಯ ಸಂಸಾರ ದುಃಖ ಫಲವಿಲ್ಲೇನು ಜನ್ಮ

ಯತ್ತಿ ಬಾರದಂತ ಹಾದಿ ಹಿಡಕೊ ನೀನೂ ||1||

ನರಜನ್ಮಕ ಹಿರಿದು ಜನ್ಮುಯಿಲ್ಲ ಈಗ

ದೊರಕಿಸಿಕೊಳ್ಳೊ ಮುಂದ ಸಿಗವೊದಿಲ್ಲ

ಗುರು ಹಿರಿಯರ ಸೇವೆ ಮಾಡೊದೆಲ್ಲ ಮುಕ್ತಿ

ದೊರಕುವ ಪಥ ಕೊಳು ಸೊಲ್ಲ ||2||

ಶರಣರ ಸೇವಕ ನೀನಾಗಿ ಗುರು

ಚರಣಕ ತನು ಮನ ಶಿರ ಬಾಗಿ

ಕರುಣಿ ಸಿದ್ಧನೊಲಿಸೆಲ್ಲೆ ಬೇಗಿ ಮುಕ್ತಿ

ದೊರಕುವ ದಾವಗ ಭವ ನೀಗಿ ||3||

ಇಟ್ಟಂಗಿರಬೇಕು ಸದ್ಗುರು ಕೊಟ್ಟ ಗುಣ ಬೇಕು

ನಿಷ್ಟೆಯಿಂದ ನಿಜ ತತ್ವವ ತಿಳಿದು ಹುಟ್ಟಿ ಹುಟ್ಟದ್ಹಾಂಗಿರಬೇಕು ||ಪ||

ಬಂದದ್ದುಣಬೇಕು ಹಿಂದಿನ ಕರ್ಮ ತೊಳಿಯಬೇಕು

ಮುಂದ ತಿಳಿಯಬೇಕು ಮೂರನು ಕೊಂದು ಉಳಿಯಬೇಕು

ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲದೆ ಶಿದ್ಧನ ಭಜಿಸುತ ಆನಂದದೊಳಿರಬೇಕು ||1||

ಮೀಸಲ ನುಡಿಬೇಕು ದೇಹದ ವಾಸನ ಬಿಡು ಬೇಕು

ಆಸಿಯ ಕಡಿಬೇಕು ಮನ ಪರದೇಶಿ ಮಾಡಬೇಕು

ಈಶ ಶಿದ್ಧ ಪರಮೇಶನ ಭಜನಿ ಉಲ್ಲಾಸದೊಳಿರಬೇಕು ||2||

ಚಿಂತಿಯ ಮರಿಬೇಕು ತಾನಿಸ್ಚಿಂತಿಯೊಳಿರು ಬೇಕು

ಭ್ರಾಂತಿಯನಳಿಬೇಕು ಬಹುಸುಖ ಶಾಂತಿಯೊಳಿರುಬೇಕು ಮ

ಹಂತ ಸಿದ್ಧನ ಮರಿಯದ ಅನುದಿನ ಅಂತರಂಗದೊಳಗಿರಬೇಕು ||3||

ಇದ್ದು ಇಲ್ಲೆನಬೇಡಿರಣ್ಣ ಗುರು ಶಿದ್ಧಲಿಂಗನ ಬಾಕಿ ಕುಡತಕ್ಕದ್ದಣ್ಣ

ಬುದ್ಧಿವಂತರು ತಿಳಿವೊದಣ್ಣ ಸಕಲ ಉದ್ಯೋಗ ವ್ಯಾಪಾರ

ಅವನಿಂದಾದಣ್ಣ ||ಪ||

ಧನ ಧಾನ್ಯ ನಿಮ್ಮದಲ್ಲಣ್ಣ ಕೆಟ್ಟ

ದಿನ ಕಾಲ ಒದಗಿದವು ತಂದ ಮುಕ್ಕಣ್ಣ

ಘನ ಮಹಿಮ ಚನ್ನಬಸವಣ್ಣ ಬಕ್ತಿ

ವಿನಹ ಎಂದಿಗಿ ಮುಕ್ತಿ ಕುಡುವೊದಿಲ್ಲಣ್ಣ ||1||

ನಯ ಭಯ ಭಕ್ತಿ ಮೂಲಣ್ಣ ಭೂತ

ದಯವಿರುತಿರೆ ಮುಕ್ತಿ ಬೇರಿಲ್ಲವಣ್ಣ

ಜಯ ಜಯ ಜಯತ್ಕಾರವಣ್ಣ ಪುಣ್ಯ

ಮಾಯರೂಪು ಪರವಸ್ತು ಅಲ್ಲಿರ್ಪನಣ್ಣ ||2||

ಬೇಡಿಕೊಂಬುವನೇನು ಕಿರಿದೆ ಭಕ್ತಿ

ಮಾಡಿ ನೀಡುವನೆನು ಜಗದೊಳು ಹಿರಿದೇ

ಕೂಡಿ ವಂದಾದದ್ದು ಅರಿದೇ ಶಿದ್ಧನ

ಹಾಡಿ ಹರಸದೆ ವ್ಯರ್ಥ ಕೆಡುಬ್ಯಾಡೊ ಬರಿದೆ ||3||

ಇಷ್ಟ್ಯಾಕ ತಿಳಿವಲ್ಲಿ ಎಲೊ ಮೂಢ ಬರಿದೆ

ಭ್ರಷ್ಟ ಸಂಕಲ್ಪದೊಳಿರು ಬ್ಯಾಡ

ಕಷ್ಟಿ ಕರ್ಮದ ಯೋಗ ಬಿಡು ಗಾಡ ಲಿಂಗ

ನಿಷ್ಟಿಯೊಳಿರುವದು ಬಹು ಪಾಡ ||ಪ||

ಜಾತಿ ಜಂಗಮನಾಗಿ ಬಂದಾತ ಜ್ಞಾನ

ಜ್ಯೋತಿ ಪ್ರಕಾಶದಲ್ಲಿರುವಾತ

ಮಾತು ಮಾತಿಗೆ ನೀತಿ ತರುವಾತ ಮನ

ಸೋತು ಭಕ್ತಿಗೆ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಾತ ||1||

ಶರಣರಂಶಿಕನಾಗಿ ಜಗರೊಳು ಗುರು

ಚರಣ ಸ್ಮರಣಿ ತನ್ನ ಮನದೊಳು

ಕರುಣ ದೃಷ್ಟಿ ಬಡ ಜನರೊಳು

ಅಷ್ಟವರಣ ಪೂರಿತ ಬಸವನಂದದೊಳು ||2||

ಲೋಕಪಾವನ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗೇಶ ನಕಲು

ಬೇಕಂತ ಚರಿಸುವ ದೇಶ ದೇಶ

ಸೋಕಗುಡನು ಮಾಯ ಭವಪಾಶ ಸಕಲ

ಏಕಾಗಿ ತೋರಿದರೆ ಶಿವನಂಶ ||3||

ಇವ ಪರಿಯಲಿ ಹಾರ ಶರಣಾರು ಏಕೊ

ಭಾವ ಸಜ್ಜನರಿಗೆ ದೊರಿವಾರು

ಸಾವಸು ಅತಿ ಸ್ನೇಹ ಬಳಸಾರೂ

ಸರ್ವ ಜೀವರೊಳಗ ಅಂತಃ ಕರುಣಾರು ||ಪ||

ಜ್ಞಾನ ಕ್ರಿಯಗಳೆರಡು ಸಮವಾಗಿ ಮಹ

ಜ್ಞಾನಿಗಳಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ

ಸ್ವಾನುಭಾವದ ಸುಖ ಮನನಾಗಿ

ಶಿವಧ್ಯಾನ ಗುರುವಿನ ಪಾದ ನೆನಪಾಗಿ ||1||

ಸಾಧು ಸಂತರ ಕೂಡ ಬಳಸ್ಯಾಡಿ ನಾಲ್ಕು

ವೇದ ಸಮ್ಮತವಾಗಿ ನಲಿದಾಡಿ

ಹೋದ ಮಹತ್ವದ ಹಾದಿ ಹುಡಕ್ಯಾಡಿ ಪ್ರೇಮ

ಉದರ ನಿತ್ಯಾನಂದ ಸೂರ್ಯಾಡಿ ||2||

ಬುದ್ಧಿವಂತರ ಉದಿಮಿದರಂತ ಗುರು

ಸಿದ್ಧನು ವಶವಾದನು ಅವರಂತೆ

ಗೆದ್ದರು ಭವ ಭಾದಿ ತಿರಗದಂತ

ಜಗದೊಳಿದ್ದರ ಏನವರು ಇಲ್ಲದಂತ ||3||

ಎನಗ್ಯಾರು ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನಿನ್ನೊರತು ಗುರುಸಿದ್ಧ

ಅನುದಿನ ಮೊರೆಯಿಡುವೆ ನೀನೆ ಗತಿಯೆಂದು ||ಪ||

ತಂದಿಯಾದರು ನೀನೆ ತಾಯಿಯಾದರು ನೀನೆ

ಬಂಧು ಬಳಗವು ನೀನೆ ಅಂದಿಂದಿಗೆ

ಯಂದೆಂದಿಗಗಲಾದೆ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುವಂತಹ

ಕಂದ ನಿಮ್ಮವನೆಂದು ಕರುಣಿಸೆಲೆ ದೇವಾ ||1||

ಯೇಳುತ ನಿಮ್ಮ ನೆನವು ಬೀಳುತ ನಿಮ್ಮ ನೆನವು

ವೇಳ್ಯಾಳ್ಯೆದೊಳು ನಿಮ್ಮ ನೆನಹು ಬಲಗೊಂಡು

ಯೆಳೇಳು ಜನ್ಮದಲಿ ಆಳಾಗಿ ಇರುವೆನು

ಬಾಳಾಕ್ಷ ಹರನಿಮ್ಮ ಘೂಳಿಯೆಂದೆನಿಸಿ ||2||

ನಡಿವಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಧ್ಯಾನ ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಧ್ಯಾನ

ಕುಡಕೊಂಬೊ ವ್ಯಳಿಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಧ್ಯಾನವನೂ

ಬಿಡದೆ ನಿಮ್ಮಯ ಪಾದ ಸಡಗರ ಸಂಪತ್ತೆಂದು

ಕಡಿ ಮೊದಲಿಲ್ಲದೆ ಭಜಿಸಿ ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡಿರುವೆ ||3||

ಎಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು ನೀನೆ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದರು ನೀನೆ

ಎಲ್ಲಾವು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರುವಿ ನೀನೆ

ಬಲ್ಲೆ ನೆನ್ನಯ ಪ್ರಾಣದೊಲ್ಲಭ ಅಲ್ಲಮನೆಂದು

ಸೊಲ್ಲು ಸೊಲ್ಲಿಗೆ ಭಜಿಸಿ ಸುಖದೊಳಿರುವೆನೂ ||4||

ನೀನೆ ಗತಿ ಗುರುಸಿದ್ಧ ನೀನೆ ಮತಿ ಗುರುಸಿದ್ಧ

ನೀನೆ ಗತಿ ಗುರುಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಜಂಗಮವೇ

ನೀನಲ್ಲದಿನ್ನುಂಟೆ ದಾನಿ ತ್ರೈಜಗದೊಳೂ

ಮಾನಾಪಮಾನವನು ನಿಮ್ಮ ದೆಂದೆನುತಾ ||5||

ಎಂತಾತ ಗುರು ನಮ್ಮ ಶಾಂತ ಮೂರುತಿ ಸಿದ್ಧ

ಚಿಂತಿ ಬಿಡಿಸಿ ಮನಕ ಸಂತೋಷ ತೋರಿದ್ದ ||ಪ||

ತನ್ನಿಂದ ತಾನೆ ಬಂದ ಯಿವಯನ್ನ ಭಕ್ತನೆಂದ

ಭಿನ್ನ ಗುಣಗಳು ಕೊಂದ ಬಿಡದೆನ್ನ ಬಯಲಿಗೆ ತಂದ ||1||

ಹರುಷ ಮನಸಿನೊಳಿಟ್ಟು ಪರುಷ ಜೊಳಿಗಿ ಕೊಟ್ಟು

ಪುರುಷ ಯಂತಾತ ದಿಟ್ಟ ಹರಸಿ ಭಸಿತ ವಿಟ್ಟ ||2||

ನರರ ಹಂಗಿಲ್ಲದ್ಹಾಂಗೆ ವರವು ಪಾಲಿಸಿದ ಬೇಗೆ

ಪರವಸ್ತು ಸಿದ್ಧಯನಗೆ ಮೆರೆಸುತ್ತಲಿರ್ದ ಹಿಂಗೆ ||3||

ಎಂಥ ಅಚ್ಚರಿ ಮಾತಾಯಿತಲ್ಲ

ಚಿಂತಿ ಎಂಬುದು ಬಿಟ್ಹೋಯಿತಲ್ಲ

ಸಂತೋಷ ಹೆಚ್ಚಿತು ಸರ್ವಾಂಗಕೆಲ್ಲ

ಶಾಂತ ಮೂರುತಿ ಸಿದ್ಧ ಆತ ಬಲ್ಲ ||ಪ||

ಆ ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಈ ಊರಿಗೆ ಬಂದೆ

ದೇವರ ದಯಾ ಆಗಿತ್ತೊ ಮೊದಲಿಂದೆ

ಕಾವಲಿ ಕಳ್ಳರ ಭಯ ಹಿಂದ ಮುಂದೆ

ಸೇವಕ ನಿಮ್ಮವ ಸಿಗದೋಡಿ ಬಂದೆ ||1||

ಹಳ್ಳ ಕೊಳ್ಳ ಹುಲಿಗವಿ ಗಂಡಿ

ಮುಳ್ಳಿನ್ಹಾಸಕಿ ಫಾಸಿಖೋರ ಮಿಂಡಿ

ಕುಳ್ಳಿಲಿ ರಸ ಹಿರಿಕೊಂಬುವಳೊ ಹಿಂಡಿ

ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ ಹಿರಿಯರನು ಬಿಡದಂಥ ರಂಡಿ ||2||

ಶರಣರಾಳು ಎಂಬ ಗರ್ವದಲ್ಲಿ

ಮರಣದಂಜಕಿ ಬಿಟ್ಟು ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ

ಸ್ಮರಣಿ ಮಾಡುವೆ ಸಿದ್ಧನ ಹೆಸರಲ್ಲಿ

ಚರಣಕ್ಕೆರಗುವೆ ಬಂದು ಜೀವದಲ್ಲಿ ||3||

ಎನ್ನಿಂದೇನು ಆದುದಲ್ಲಾ ನಿನ್ನಿಂದಾದ ಮಹತ್ವಿಯಲ್ಲ

ಚನ್ನಬಸವರಾಜಯಿದನು ಬಲ್ಲನಲ್ಲಾದೆ ||ಪ||

ಗುರುವೆ ನಿಮ್ಮ ಕರುಣ ದೃಷ್ಟಿ| ಕರಕೆ ಲಿಂಗವಾಗಿ ಬರಲು

ಶರೀರ ದುರ್ಗುಣಂಗಳೆಲ್ಲ ಹರಿದು ಹೋದವೂ

ಶರಣನಾಗಿ ಚರಿಸುತಿರ್ದೆ ಸ್ಮರಣಿ ನಿಮ್ಮ ಪಾದದಲ್ಲಿ

ಧರಣಿ ಭೋಗ ಯನಗೆ ತೃಣವು ಆಗಿ ತೋರಿತೂ ||1||

ನಡಿಯಲರಿಯೆನಯ್ಯ ನಾನು| ನಡಿಯಲರಿಯೆನಯ್ಯ ಗುರುವೆ

ಪಿಡಿದು ಒಂದು ಕಡ್ಡಿಯೆತ್ತಿ ಬಿಸುಟಲರಿಯೆನೂ

ವಡಿಯ ನಿಮ್ಮ ಅಂಘ್ರಿ ಬಲದಿ| ಪೊಡವಿಯಲ್ಲಿ ಗಿಡವ ಕಿತ್ತಿ

ಬಡಿದು ಬಡಿದು ವಬ್ಬಳಿಯನು ಹಾಕಿ ಬಿಡುವೆನು ||2||

ಗುರುವ ಲಿಂಗ ಜಂಗಮ ವಂದೆ ಉದರಾದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬಂಧೆ

ಪರವು ಸಾಧ್ಯವಾದ ಬಳಿಕ ಹೋದರಲ್ಯಾತಕೆ

ಅರಿವಿನಲ್ಲಿ ಅರಿತು ಸಿದ್ಧ ಲಿಂಗನಲ್ಲಿ ಬೆರೆವ ಸುಖವ

ಭರದಿ ಕರ್ಪುರಕ್ಕೆ ವುರಿಯ ಕೊಂಡಂತಾದೆನೊ ||3||

ಎನ್ನ ಬೆನ್ನಿಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಚನ್ನಬಸವನುಯಿರುವ

ಯಿನ್ನಾವ ಭಯವು ಯನಗೆ ಗುರುವೆ|

ನಿನ್ನ ಪಾದುಕಿ ಹೊತ್ತು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮೆರಿವೆನು

ಕುನ್ನಿ ಜನರಡ್ಡಾಪರೆ ಗುರುವೆ ||ಪ||

ಯತ್ತ ನೋಡಿದರೆನ್ನ ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲು ನೀವೆ|

ಕತ್ತಲಿಯ ಯಿರು ಬಲ್ಲದೆ ಗುರುವೆ

ಕತ್ತಿ ಮಾನ್ವರು ನಿಮ್ಮ ತೊತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯುಂಟೆ|

ಕತ್ತಿಯಿಟ್ಟ್ಯರಗುತಿಹರು ಗುರುವೆ ||1||

ಹುತ್ತಿನ ಸರ್ಪದ ಗೊತ್ತು ತಿಳಿಯದೆ ಜನರು|

ವತ್ತೊತ್ತಿ ನೋಡುತಿಹರು ಗುರುವೆ

ಸುತ್ತ ಚಿತ್ತಾನಂದ ಹೊತ್ತು ಹೆಡಿಯೆತ್ತಿರಲು

ಸತ್ತು ಹೋಗದೆ ಉಳಿವರೆ ಗುರುವೆ ||2||

ಮಲದೇಹ ತೊಳದೇನು ಮನದಲ್ಲಿ ಹೊಲೆ ಬಿಡದು

ಬಿಲುಬಿಂಕ ಬೀರುತಿಹರು ಗುರುವೆ

ಹೊಲಿಮಾದರಿಗೆ ಹೊರತು ಸರಿಯಲ್ಲ ಪೆದ್ದಯ್ಯ

ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹೊಲ್ಯೆಯಲ್ಲವೆ ಗುರುವೆ ||3||

ಡಂಬಕದ ನಡಿನುಡಿಗೆ ನಂಬಿ ಕೆಟ್ಟಿತು ಲೋಕ

ರಂಬಿರ್ಯೊವಳ ಬಲಿಯಲಿ ಗುರುವೆ

ನಂಬುವರೆ ನಿನ್ನ ಪಾದ ಕುಂಭಿನಿಯ ಪಾತಕರು

ಕಂಬಿ ಮುರಿದೆಯ ಬಿಡುವನೆ ಗುರುವೆ ||4||

ಯಾರು ಅರಿಯರು ನೀವು ಬ್ಯರಾದ ಪರಿಗಳನು

ಧೀರ ಬಸವನಿಗಲ್ಲದೆ ಗುರುವೆ

ಕಾರಿಕಂಟಿಯ ಸಿದ್ಧ ದಾರಿ ತೋರನು ಅವರ

ಸೇರಿಸುವ ಯಮಪುರದಲಿ ಗುರುವೆ ||5||

ಎಲೊ ಎಲೊ ತಿಳಿ ಹುಚ್ಚ ಮರುಳೆ

ನಿನ್ನ ಹಗಲಿರುಳೆ

ಗೆಲಿವದು ತ್ರಯಮಲ ಇದೇ ಯಾಳೆ

ದೇಹ ನೀರ ಗುರುಳೆ ||ಪ||

ನಾನಾ ಜನ್ಮದಲಿ ಜ್ಞಾನ ಹೀನನಾದಿ

ಅಪಮಾನಿತನಾದಿ

ಜ್ಞಾನವುಳ್ಳ ಜಲ್ಮಕ ಬಂದು ತಿಳಿಯಲ್ದ್ಹೋದಿ

ಎಂಥ ಮೂರ್ಖನಾದಿ ||1||

ಮಂದಿ ನಿಂದೆ ಮಾಡಿ ವ್ಯರ್ಥ ಕೆಡುವದ್ಯಾಕೊ

ಪಾಪ ಕೊಳ್ಳುವದ್ಯಾಕೋ

ಮುಂದೆ ನಿನ್ನ ಹಾದಿ ಚಂದ ಹಸನ ಮಾಡಕೊ

ಹಿಂದಿನ ಕರ್ಮ ತೊಳೆದುಕೊ ||2||

ದಾನ ಧರ್ಮ ಪರಹಿತಾರ್ಥ ಪುಣ್ಯಕೊಳ್ಳೊ

ದೇಹಭೋಗ ಸುಳ್ಳೋ

ಜ್ಞಾನಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದು ಮುಂದೆ ದಾಟಿಕೊಳ್ಳೊ

ಭವದಿ ಹಾದಿ ಮುಳ್ಳೊ ||3||

ಗುರು ಹಿರಿಯರೆಂದು ಅವರ ವಾಕ್ಯ ಕೇಳೊ

ಗೋಪ್ಯವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳೊ

ಅರಿವು ಹಿಡಿದು ಶಾಂತಿ ಭಕ್ತಿ ತಾಳೊ

ಶರಣರ ಕೂಡಿ ಬಾಳೊ ||4||

ತಂದಿ ಸಿದ್ಧನ ಒಲಿಸಿ ನಿಜ ಮುಕ್ತಿ ಬೇಡಿಕೊ

ವಂದನೆ ಮಾಡಿಕೊ

ಎಂದೆಂದಿಗ್ಹುಟ್ಟದಂತಹ ಪದವಿ ಪಡಕೊ

ಗುರುವಿನ ಪಾದ ಹಿಡಿಕೊ ||5||

ಏನಾರ ಮಾಡಯ್ಯ ನೀನು ಗುರುವೆ|

ನೀನೆ ಗತಿಯಂದು ನಂಬಿಕೊಂಡೆನು

ಮಾನವರಾಸಿ ನನಗೇನು ಮಹದಾನಿ ರೇವಣಸಿದ್ಧ ನಿನ್ನಾಳು ನಾನು ||ಪ||

ಮಂತ್ರ ಮೂರುತಿ ನಿಸ್ಸಂಸಾರಿ ಸ್ವಾತಂತ್ರ ನಿನ್ನಲ್ಲುಂಟು ಜಗದಧಿಕಾರಿ

ಯಂತ್ರ ವಾಹಕ ವಿರಾಭಾರಿ ಮಾಯ

ತಂತ್ರದಿ ಕುಣಿಸುವಿ ಲೋಕ ಪರಿಪರಿ ||1||

ಆರಿಗಿ ತಿಳಿಯದೀ ಆಟ ಭವ| ಭಾರಿಗಳರಿವರೆ ನಿನ್ನ ಕಪಟ

ಮೀರಿದ ಸ್ಥಲ ಶಾಂತಿನೋಟ ಗ್ನಾನ| ಪೂರಿತ ಲಿಂಗಾಂಗ ಸಮರಸ ಕೂಟ ||2||

ಮಾನಪಮಾನಕ್ಕೆ ಮೀರಿ ಶಿದ್ಧ| ನಾನಾಗಿಯಿರುವೆ ನಿಸ್ಸಂಶ ಮಾಯಾರಿ

ಸ್ವಾನುಭಾವದ ಸುಖ ತೋರಿ ನಿಮ್ಮ| ಧ್ಯಾನದೊಳಿರುವೆನು ನಡಿನುಡಿಬ್ಯರಿ ||3||

ಏನಾರ ಮಾಡಯ್ಯ ನೀನು|

ಮಹಾದಾನಿ ಶ್ರೀ ಗುರುಸಿದ್ಧ ನಿನ್ನಾಳು ನಾನು ||ಪ||

ಮಾನಾಪಮಾನ ವಂದೇನು ನಿಮ್ಮ |

ಧ್ಯಾನವಲ್ಲದೆ ಬ್ಯಾರೆ ಮತ್ತೊಂದರಿಯೆನು

ತಾನಾಗಿ ಬರುವದೆಲ್ಲವನು ಭಕ್ತಿ|

ಗ್ನಾನ ವೈರಾಗ್ಯದಲಿ ಅನುಭವ ಮಾಳ್ಪೆನೂ ||1||

ಆಳಿನ ಅಭಿಮಾನ ಅರಸನಿಗೆ ಕರಿಮಣಿ|

ತಾಳಿಯ ಅಭಿಮಾನ ಕಟ್ಟಿದ ಗಂಡನಿಗೆ

ವಿಳ್ಯದ ಅಭಿಮಾನ ಯತ್ತಿದವಗೆ ಬಿಕ್ಷದ

ಜೋಳಿಗಿ ಅಭಿಮಾನ ಕೊಟ್ಟಗುರುವಿಂಗೆ ||2||

ಯನ್ನ ಕಾಯುವದೆ ನಿನ್ನ ಬಿರುದು ನಾನು

ಯಿನ್ನೆಷ್ಟು ಹೇಳಲಿ ಅಭಿಮಾನ ತೊರದು

ನಿನ್ನಗ ಬಟ್ಟ ಬರಹುವದು ಶಿದ್ಧ

ಬೆನ್ಹತ್ತಿಯಿರು ಕಂಡ್ಯ ನಿನ್ನೊಳ್ನೀ ತಿಳಿದು ||3||

ಎನ್ನೊಳು ನೀವಿರ್ದು ಯನಗ ಕಾಣಿಸಕೊಳದೆ

ಯನ್ನಂತೆ ನಿವಿರ್ದಿರಿ ಗುರುವೆ

ಯನ್ಯಾದ ಗತಿಪಥವ ಯಿಹಪರಕ ಯಡೆಯಾಟ

ನಿನ್ನ ಪಾದ ಕಾಣಲಿಲ್ಲಾ ಗುರುವೆ ||ಪ||

ನಾನ ಜನ್ಮದಿ ತಿರುಗಿ

ಯೆನು ಕಾಣದೆ ಸುಳ್ಳೆ ಸುಖ ದುಃಖಕೊಳಗಾದೆನು ಗುರುವೆ

ನೀನೆ ಕರುಣೆಸಿ ಯನ್ನ ಮಾನ್ವ ಜನ್ಮಕ ತಂದು

ಗ್ನಾನವನು ಅಂಕುರಿಸಿದಿ ಗುರುವೆ ||1||

ಬಿರಿಮೊಗ್ಗಿಯಲಿ ಗಂಧ ಮರೆಯಾಗಿ ಯಿರ್ದಂತೆ

ಪರಿ ಪರಿಯ ಘಟಗಳಲ್ಲಿ ಗುರುವೆ

ಯಿರುವಿ ನೀರೊಳು ಬೆಂಕಿ ಇರ್ದಂತೆ ಯನ್ನೊಳಗೆ

ಸ್ಥಿರ ಕಾಲ ಅಡಗಿರ್ದಿರಿ ಗುರುವೆ ||2||

ಗತಿಯಾಗಲೆಂದೆನ್ನ ಮತಿಗೆ ಮಂಗಲವಾಗಿ

ಪಥ ತೊರ ಹೊರಹೊಂಟಿರೀ ಗುರುವೆ

ರಥಕ ಸಾರತಿಯಂತೆ ಪತಿಯಾಗಿ ಗುರುಸಿದ್ಧ

ಗತಿಯಾಗಲೆಂದೆನ್ನ ಮತಿಗೆ ಮಂಗಲವಾಗಿ ||3||

ಎಂದೆಂದು ಛಲನಾಗದಂತ ದೀಕ್ಷವನು

ತಂದಿ ರೇವಣಸಿದ್ಧ ಬಂದು ಮಾಡಿದನೂ ||ಪ||

ನಾನಾ ದುರ್ಗುಣ ದೇಹದ್ಹಂಕಾರ ಸುಟ್ಟಿ

ಜ್ಞಾನಾಗ್ನಿ ಭಸಿತ ಸರ್ವಾಂಗ ತುಂಬಿಟ್ಟ

ಸ್ವಾನುಭಾವದ ಸೂತ್ರ ಮನಕ ಹಚ್ಚಿ ಬಿಟ್ಟ

ನಾನಿನೆನ್ನದೆ ಲಿಂಗ ಅರಿವಿನೊಳಿಟ್ಟ ||1||

ಹೆಂಡರ ಮಕ್ಕಳನೆಲ್ಲ ಅಗಲಿಸಿ ಬಿಟ್ಟ

ದಂಡಕೋಲು ಜೋಳಿಗಿ ಸ್ಥಿರವಾದ ಪಟ್ಟ

ದಂಡನಾಯಕ ಮಂತ್ರ ಉಪದೇಶ ಕೊಟ್ಟ

ಮಂಡಲದೊಳು ತಿರಕನೆಂಬ ಹೆಸರಿಟ್ಟ ||2||

ಭಕ್ತಿ ಪ್ರಸಾದಕ್ಕೆ ಗುರಿ ಮಾಡಿ ಯಿಟ್ಟ

ಶಕ್ತೆರರ್ವರ ಸಂಗ ಮಾಡಿಸಿ ಕೊಟ್ಟ

ಮುಕ್ತಿದಾಯಕ ಸಿದ್ಧ ಮುನಿವರ ಧಿಟ್ಟ

ಯುಕ್ತಿಯಿಂದಲಿ ತನ್ನ ವೇಶ ಹಾಕಿ ಬಿಟ್ಟ ||3||

ಎಂತ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಮಾತಾಯಿತಲ್ಲಾ

ಚಿಂತಿಯಂಬುದು ಬಿಟ್ಟೊಯಿತಲ್ಲಾ

ಸಂತೋಷ ಹೆಚ್ಚಿತು ಸರ್ವಾಂಗಕೆಲ್ಲ

ಶಾಂತ ಮೂರುತಿ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ತಾ ಬಲ್ಲ ||ಪ||

ಆ ಊರು ಬಿಟ್ಟು ಈ ಊರಿಗೆ ಬಂದೆ

ದೇವರ ದಯವಿತ್ತು ಮುದದಿಂದೆ

ಕಾವಲಿ ಕಳ್ಳರ ಭಯ ಹಿಂದ ಮುಂದೆ

ಸೇವಕ ನಿಮ್ಮನ ಸಿಗದೋಡಿ ಬಂದೆ ||1||

ಹಳ್ಳ ಕೊಳ್ಳ ಹುಲಿಗವಿ ಗಂಡಿ

ಮುಳ್ಳಿನ್ಹಾಸಿಕಿ ಫಾಸಿಕೊರ ಮಿಂಡಿ

ಕುಳ್ಳಿಲಸು ಹೀರಿ ತೊಂಬುವಳು ಹಿಂಡಿ

ಒಳ್ಳೊಳ್ಳೆ ಹಿರಿಯರ ಬಿಡದಂತ ರಂಡಿ ||2||

ಶರಣರಾಳು ಯಂಬ ಗರ್ವದಲಿ|

ಮರಣದಂಜಿಕಿ ಬಿಟ್ಟು ಮಾರ್ಗದಲಿ

ಸ್ವರಣಿ ಮಾಡಿದೆ ಸಿದ್ದನ್ಹೆಸರಲಿ|

ಚರಣಕ್ಕೆರಗಿದೆ ಬಂದ ಜೀವದಲಿ ||3||

ಎಷ್ಟು ಜೊಕಿ ಮಾಡಿದರೇನು ದೇಹ ಬಿಟ್ಹೊಹದು ತಪ್ಪುವದೇನು

ನಿಷ್ಟಯುಳ್ಳ ಶಿವಶರಣರಿಗೆ ಧನ ಅಷ್ಟು ತನುಮನ ಕುಡು ನೀನೂ ||ಪ||

ತನುಮಿನ ಗುಣ ತಾಮಸ ಬಹಳ ದುಃಖ ಅನುದಿನ ತಪ್ಪದು ನೀ ಕೇಳು

ಘನ ಸುಖ ದೊರಕದು ಮರವಿ ಬಹಳ ಮಾಯಿ

ಅನುಕೂಲ ಯಿದಹರೊಳು ತಿಳಕೊ ಮೂಳ ||1||

ಮನಸಿನ ಗುಣ ಹಲವಾಗುವದು ಸುಳ್ಳೆ ನೆನಸಿ ನೆನಸಿ ಹರದ್ಹೊಗುವದು

ಕನಸಿನ ಪರಿ ಕೈಗೆ ಬಾರಾದು ಆಶಿ ಘನವಾಗಿ ಕಷ್ಟಯೆಂದು ತೀರಾದು ||2||

ಜೀವನ ಬುದ್ಧಿ ಜನ್ಮಯತ್ತಿಸುವದು ವಂದು ಝಾವದೊಳುಸತ್ತು ಹುಟ್ಟಿಸುವದು

ಭಾವ ಭರಿತ ಸಿದ್ಧನ ತಪ್ಪಿಸುವದು ಗುರುದೇವಗೊಪ್ಪಿಸು ಮುಕ್ತಿ ಘಟಿಸುವದು ||3||

ಎಲೋ ಎಲೋ ತಿಳಿ ಹುಚ್ಚ ಮರುಳೆ ನೀನು ಹಗಲಿರುಳೆ

ಗೆಲಿವದು ತ್ರೈಮಲ ಇದೆ ವ್ಯಾಳೆ ದೇಹ ನೀರ ಗುರುಳೆ ||ಪ||

ನಾನಾ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನಹೀನನಾದಿ ಅಪಮಾನನಾದಿ

ಜ್ಞಾನ ಉಳ್ಳ ಜನ್ಮಕ ಬಂದು ತಿಳಿಯದ್ಹೊದಿ ಯಂತ ಮೂರ್ಖನಾದಿ

ಮಂದಿ ನಿಂದಮಾಡಿ ವ್ಯರ್ಥ ಕೆಡುವದ್ಯಾಕೊ ಪಾಪ ಕೊಳುವದ್ಯಾಕೊ

ಮುಂದ ನಿನ್ನ ಹಾದಿ ಚಂದ ಹಸನ ಮಾಡಿಕೊ ಹಿಂದಿನ ಕರ್ಮ ತೊಳದುಕೊ ||1||

ದಾನಧರ್ಮ ಪರಹಿತಾರ್ಥ ಪುಣ್ಯಕೊಳ್ಳೊ ಈ ದೇಹ ಭೋಗ ಸುಳ್ಳೊ

ಜ್ಞಾನಮಾರ್ಗ ಹಿಡದು ಮರ್ತ್ಯ ದಾಟಿಕೊಳ್ಳೊ ಭವದ ಹಾದಿ ಮುಳ್ಳೊ ||2||

ಗುರು ಹಿರಿಯರೆಂದು ಅವರ ವಾಕ್ಯ ಕೇಳೊ| ಗೊಪ್ಯಯಿಟ್ಟ ಕೊಳೊ

ಅರಿವು ಹಿಡಿದು ಶಾಂತಿ ಭಕ್ತಿ ತಾಳೊ ಶರಣರ ಕೂಡಿ ಬಾಳೊ ||3||

ತಂದಿ ಸಿದ್ಧನೊಲಿಸಿ ನಿಜ ಮೋಕ್ಷ ಬೇಡಿಕೊ ನಂದನಿಯ ಮಾಡಿಕೊ

ಯಂದೆಂದು ಹುಟ್ಟದಂತ ಪದವಿ ಪಡದು ಕೊ ಗುರುವಿನ ಪಾದ ಹಿಡದು ಕೊ ||4||

ಎನ್ನ ಸ್ವತಂತ್ರ ಯಿನಿತಿಲ್ಲ ಗುರು

ಬೆನ್ನ ಹತ್ತಿ ಮಾಡಿಸುತಿಹನಲ್ಲಾ

ಯಿನ್ನೊಬ್ಬರು ಅಧಿಕಾರರಿಲ್ಲಾ ಪ್ರಭು

ತನ್ನ ಹುಕುಮಿಟ್ಟನ ಜಗವೆಲ್ಲಾ ||ಪ||

ನಡಿ ನುಡಿ ಚೇತನ ತನ್ನದಲ್ಲಿ ಸೂತ್ರ

ಹಿಡಿದು ಕುಣಿಸುವನು ಜಗವೆಲ್ಲ ||1||

ಪಡಿ ಕುಡುವನು ಸರ್ವ ಜೀವಕೆಲ್ಲ ಮುಕ್ತಿ

ಪಡಿವದು ಯದರಿಂದ ಕಾಂಬೊದಿಲ್ಲ ||2||

ತನು ಮನ ಧನ ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ ಸುಖ

ಅನುದಿನ ಇರುವದು ತಿಳದಿಲ್ಲ

ಘನತರ ಮಾಯಿ ಕೈಯೊಳಗೆಲ್ಲ ಜಗ ||3||

ಏನಾದರೇನು ಗುರುಧ್ಯಾನ ವಂದಾರೆ ಸಾಕು

ನಾನಾ ಯೋಚನೆ ಮನವೆ ನಿನಗ್ಯಾಕ ಬೇಕು ||ಪ||

ದೇಹವಿದ್ದರೆಯೇನು ದೇಹ ಬಿದ್ದರಯೇನು

ದೇಹ ಸುಖ ದುಃಖ ಭೋಗ ಯಂತಾದರೇನು ||1||

ಜನರು ಮೆಚ್ಚಿದರೇನು ಜನರು ಮೆಚ್ಚದಿರಲೇನು

ಜನರು ಜಗದೊಳಗಿವನು ಹುಚ್ಚಂದರೇನು ||2||

ಕೆಲರು ಹೊಗಳಿದರೇನು ಕೆಲರು ಬಗಳಿದರೇನು

ಕೆಲರು ಛಿ ಛಿಯಂದು ಉಗುಳಲದಕೇನು ||3||

ತಿಪ್ಪಿ ಆದರಯೇನು ಉಪ್ಪರಗಿ ನೆಲಯೇನು

ಮುಪ್ಪು ಹೊಸಕಿ ಸುಚಿ ಅಸುಚಿಯಾದರೇನು ||4||

ಮಾಡಿ ಉಂಡರಯೇನು ಬೇಡಿ ಉಂಡರಯೇನು

ಕೂಡಿ ಅಗಲದೆ ಶಿದ್ಧನಾಂಘ್ರಿವಿರೆ ಸಾಕು ||5||

ಎಲ್ಲರ ನಡಿ ನುಡಿಗೆ ಅಲ್ಲಮನ ಚೇತನವ

ಅಲ್ಲ ಹೌದೆನ್ನಲಾರೆನೋ ತಮ್ಮ

ಬಲ್ಲ ಜಾಣರು ತಮಗ ಬಲ್ಲಷ್ಟ ಆಡುವರು

ಬಲ್ಲವನು ನಾನಲ್ಲವೋ ತಮ್ಮ ||ಪ||

ಸರ್ವಾಂತರ್ಯಾಮಿ ಶಿವ ನಿರ್ಮಾಣವು ನಾನರಿಯೆ

ಕರ್ಮ ದೇಹದ ಭೋಗವೊ ತಮ್ಮ

ಧರ್ಮಯಂತಿಹುದು ಆದರಂತೆ ಮಾಡಿಸುತಿಹುದು

ನಿರ್ಮಳಾತ್ಮರು ಬಲ್ಲರು ತಮ್ಮ ||1||

ತನ್ನ ನಡಿ ನುಡಿ ತನಗ ಸ್ವಾತಂತ್ರವಿನಿತಿಲ್ಲ

ತನ್ನಂತೆ ಜಗವೆಲ್ಲವೊ ತಮ್ಮ

ಭಿನ್ನವಿಟ್ಟಾಡಲಿಕೆ ಯನ್ನ ತ್ರಾಣವೆ ಗುರುವು

ಚಿನ್ಮಯ ಚಿದ್ರೂಪನೊ ತಮ್ಮ ||2||

ಯುಗ ಯುಗದಿ ಗುರು ಶಿದ್ಧ ಅಗಲದಲಿ ಸರ್ವರಿಗಿ

ಬಗಿ ಬಗಿಯ ಕುಣಿಸುತಿಹನೊ ತಮ್ಮ

ನಿಗಮ ಆಗಮ ಶಾಸ್ತ್ರ ವೇದ ಕೂಗುತಲಾವ

ಅಘಹರನ ಆಟ ವಿದನೂ ತಮ್ಮ ||3||

ಎಲ್ಲಾರು ನಮಗಷ್ಟೆ ಗುರುವೆ ಎಲ್ಲರಿಗಿ ನಾವಷ್ಟೆ

ಸೊಲ್ಲಿನೊಳಗೆ ಶಿವನಿಚ್ಛೆ ಸದ್ಗುರು ಬಲ್ಲಿದ ಭಜನಿ ತೊಟ್ಟಿ ||ಪ||

ನೀಡಿದವರು ನಮಗಷ್ಟೆ ಗುರುವೆ ನೀಡದವರು ನಮಗಷ್ಟೆ

ಹಾಡಿ ಹರಸಿದರಷ್ಟೆ ನಿಂದ ಮಾಡಿ ಪಿಡಸಲವರಷ್ಟೆ ||1||

ಬಡವರಾದರು ನಮಗಷ್ಟೆ ಸಂಪತ್ತು ಸಡಗರಿದ್ದರ ಅವರಷ್ಟೆ

ಪೊಡವಿನಾಳಿದರವರಷ್ಟೆ ತ್ರೈಜಗದೊಡಿಯ ನಾದರ ನಮಗಷ್ಟೆ ||2||

ಯಾವ ದೇಶದ ನಡಿನುಡಿ ಅಷ್ಟೆ ಜಂಗಮ ದೇವ ಭಕ್ತರು ನಮಗಷ್ಟೆ

ದೇವ ದೇವರ ದೇವನಷ್ಟೆ ಗುರು ಸಂಜೀವ ಸಿದ್ಧ ನಮಗಷ್ಟೆ ||3||

ಎತ್ತನೋಡಿದಡತ್ತ ಗುರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗನು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಎನ್ನ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಿರ್ಪನು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||ಪ||

ತೆಳಗ ಮೇಗತಾನೆ ಒಲಗ ಹೊರಗ ತುಂಬ್ಯಾನೆ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಒಳಗ ಶಿವಶರಣರು ಬರುವ ಪಥವು ತಾನೆ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||1||

ಪಿಂಡ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಎದರಿಟ್ಟು ನೋಡುವ ತಾನೆ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಪಿಂಡಾಂಡವಳಿದ ಅಖಂಡನಾದವ ತಾನೇ ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||2||

ಸರ್ವಂಗ ಲಿಂಗ ಪರ್ವತ ಕೊನೆ ಮೊನಿಯಲ್ಲಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ನಿರ್ವಯಲಾದಂತ ನಿಜವಸ್ತು ಶಿದ್ಧನು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||3||

ಏನೇನು ಅರಿಯನವ್ವಾ ನಾನು ಮಹ

ಜ್ಞಾನಿ ಪುರುಷ ಬಂದು ಸಂಗ ಮಾಡಿದನು

ಮಾನಪಮಾನ ಹೇಳಲೇನು ತನ್ನ

ಖೂನ ತೋರಿಸಿ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ ಕೊಂಡಾನು ||ಪ||

ಉಟ್ಟ ಸೀರಿಯ ಕುಪ್ಪಸ ಬಿಡಿಸಿ ಮೊಲಿ

ಮುಟ್ಟಿ ಮುಟ್ಟಿ ಮುದ್ದಾಡಿದ ಬಾಯಿ ಚಪ್ಪರಿಸಿ

ಕೊಟ್ಟ ಪ್ರಸಾದ ತಾ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ ಮಗ

ಹುಟ್ಟಿದ ಹಡದೆನವ್ವ ಅವನೊಳು ಸಮ ಬೆರಸಿ ||1||

ಮಂದಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೊರತಾದೆನು ಎನ್ನ

ಹಿಂದ ಮುಂದ ಕಾವಲಿಟ್ಟು ಮಾಡಲಿನ್ನೆನು

ಹಿಂದಿನವಗುಣವ ಬಿಟ್ಟೇನು ಆತನ

ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಅಗಲದಂತೆ ಅನುದಿನಯಿರುವೆನು ||2||

ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಯಾರು ಎಂದು ತಿಳಿದೆ ಮದ

ಸೊಕ್ಕಿದ ಪ್ರಾಯವೆಲ್ಲ ಒಪ್ಪಿಸಿ ಮೈಮರೆದೆ

ತಕ್ಕ ಪುರುಷನ ಕೂಡಿ ಮೆರೆದ ದಶ

ದಿಕ್ಕು ಮೀರಿದ ಗುರುಸಿದ್ಧನೆಂದು ಕರದೆ ||3||

ಎನಗ್ಯಾರು ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲ

ನಿಮ್ಮ ಹೊರತು ಗುರುಸಿದ್ಧ

ಅನುದಿನ ಮೊರೆಯಿಡುವೆ

ನೀನೆ ಗತಿಯೆಂದು ||ಪ||

ತಂದಿ ಆದರ ನೀನೆ

ತಾಯಿ ಆದರ ನೀನೆ

ಬಂಧು ಬಳಗೆಲ್ಲಾ ನೀನೇ

ಅಂದು ಇಂದೀಗೆ ||1||

ಎಂದೆಂದಿಗೆ ಅಗಲದೆ

ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುವಂಥ

ಕಂದ ನಿಮ್ಮವನೆಂದು

ಕರುಣಿಸೆಲೆ ದೇವಾ ||2||

ಎಳುತ್ತ ನಿಮ್ಮ ನೆನವು

ಬೀಳುತ್ತ ನಿಮ್ಮ ನೆನವು

ಯಾಳ್ಯಾಳ್ಯಾದೊಳು ನಿಮ್ಮ

ನೆನವು ನೆಲೆಗೊಂಡು ||3||

ಏಳೇಳು ಜನ್ಮದಲಿ

ಆಳಾಗಿ ಇರುವೆನು

ಭಾಳಾಕ್ಷ ಹರ ನಿಮ್ಮ

ಘೋಳೆಂದೆನಸಿ ||4||

ನಡೆಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಧ್ಯಾನ

ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಧ್ಯಾನ

ಕುಡುಕೊಂಬೊ ಎಡಿಯಲ್ಲಿ

ನಿಮ್ಮ ಧ್ಯಾನವನು ||5||

ಬಿಡದೆ ನಿಮ್ಮಯ ಪಾದ

ಸಡಗರ ಸಂಪತ್ತೆಂದು

ಕಡಿ ಮೊದಲು ಭಜಿಸಿ

ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡಿರುವೆನು ||6||

ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋದರು ನೀನೆ ಎಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು ನೀನೆ

ಎಲ್ಲವು ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರುವನು ನೀನೆ

ಬಲ್ಲೆನಯ್ಯ ಪ್ರಾಣದೊಲ್ಲಭ ನೀನೆಂದು

ಸೊಲ್ಲು ಸೊಲ್ಲಿಗಿ ಭಜಿಸಿ ಸುಖದೊಳಿರುವೆನು ||7||

ನೀನೆ ಗತಿ ಗುರುಸಿದ್ಧ ನೀನೆ ಮತಿ ಗುರುಸಿದ್ಧ

ನೀನೆ ಗತಿ ಗುರುಸಿದ್ಧ ಲಿಂಗ ಜಂಗಮವೋ

ನೀನಿಲ್ಲದಿನ್ನುಂಟೆ ಧನಿತ್ರಯ ಜಗದೊಳು

ಮಾನಪಮಾನ ನಿಮ್ಮದೆಂದೆನಿಸಿ ||8||

ಏನಾದರೇನು ಈ ದೇಹ ಗುರು

ತಾನೆ ಮುಟ್ಟಿದ ಬಂದು ಮೊದಲಿನಾ ಪ್ರಾಯ

ಜ್ಞಾನ ಉದಸಿತು ಅಂಗಮಾಯ ಇದೆ

ಖೂನ ಲಿಂಗಾಂಗಕ್ಕೆ ಸತಿಪತಿ ನ್ಯಾಯ ||ಪ||

ರಸ ಉಂಡು ಹಿಪ್ಪಿ ಬಿಟ್ಟಂತೆ ಗಂಧ

ಮೂಸಿ ನೋಡಿ ಪುಷ್ಪ ಪತ್ರಿ ಬಿಸಡಿ ಕೊಟ್ಟಂತೆ

ಮುಸಕ್ಷರಿದು ತಗಿದನದರಂತೆ ಹಾದಿ

ಹಸನ ಮಾಡಿದ ಗುರು ಬಸವ ಬರಲಂತೆ ||1||

ಸೂತ್ರಧಾರಿಯ ಆಟವೆಂದು ಸ

ತ್ಪಾತ್ರದಲ್ಲಾಡುವೆ ನೆನವಿಗೆ ತಂದು

ಕ್ಷೇತ್ರ ಯಾತ್ರಿಯು ಇದೆಯೆಂದು ನಿತ್ಯ

ಸ್ತೋತ್ರ ಮಾಡುವೆ ನಿರ್ಮಲ ಮನ ಒಪ್ಪಿನಿಂದೂ ||2||

ಬರುವ ಸುಖ ದುಃಖ ನಿಂದ್ಯ ಸ್ತೋತ್ರ ಶಿದ್ಧ

ವರನಾಗ್ನಿಯೆಂದರಿದು ಹರುಷಮಯ ಗಾತ್ರ

ಇರುವೆನಂಜದೆ ಅಣುಮಾತ್ರ ಪ್ರಮಥರು

ಬರುವ ದಾರಿಗೆ ದೃಷ್ಟಿ ಮುಚ್ಚಲರಿಯೆ ನೇತ್ರ ||3||

ಎಪ್ಪ ಎಪ್ಪಯೆಂದು ಎನಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿ ಕರೆದಂತವರೆಲ್ಲ

ಹೆಪ್ಪುಗೂಡಿ ಬಂದಾ ಹೆತ್ತಾ ಮಕ್ಕಳೆಂಬೊನೂ

ಕಪ್ಪುಗೊರಳ ಶಿದ್ಧ ತಾನು ನಪ್ಪು ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟನೆಂದು

ತಪ್ಪದೆ ನಡೆನುಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪಿಯಿರ್ದೆನು ||ಪ||

ಭಿನ್ನ ಭಾವ ಮಾಡಲರಿಯ ಅನ್ಯರವಗುಣ ನೋಡಲರಿಯೇ

ತನ್ನ ತಾನೆ ಬಂದ ಭೋಗ ತನ್ನ ತಾನೆ ಹೋಗುವಾಗ

ಎನ್ನದೆಂದು ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿ ಬರಲರಿಯೆನು ||1||

ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಡಿವೆ ಆತ್ಮ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನುಡಿವೆ

ಆತ್ಮ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಸಕಲ ಅನುಭವ ಮಾಳ್ಪೆನೂ

ಆತ್ಮರಾಮ ತಾನೆ ಗುರುವು ಆತ್ಮರಾಮ ತಾನೆ ಲಿಂಗ

ಆತ್ಮರಾಮ ತಾನೆ ಜಂಗಮವಾಗಿ ಬಂದಿಹನೂ ||2||

ತಂದಿ ಮಕ್ಕಳೆಂಬೊ ಭಾವ ವಂದೆ ಮುಖವಾಗಿರ್ದ

ಕುಂದು ಉಂಟೆ ಜಗದೊಳದಕ ಸಮವಾಗಾಣೆನು

ತಂದಿ ತಾಯಿ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ಬಂಧು ಬಳಗ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಕಂದನಾಗಿ ಬಂದ ಎನಗೆ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗನೂ ||3||

ಓಂ ನಮಃ ಶಿವಾಯ ಕಲಿರೊ ನಾಯಂಬುದಳಿರೊ

ಓಂ ನಮಃ ಶಿವಾಯ ಯಂಬುದ ತಿಳಿರೊ ||ಪ||

ಅಂತರಂಗದೊಳಿರ್ಪ ಆನಂದ ಲೋಲಾ

ಭಕ್ತಿಗೆ ಭಾಗ್ಯ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ

ವ್ಯಕ್ತಾಗಿ ಸಾಧಿಸು ಮುಕ್ತಿಗೆ ಯೋಗ್ಯ

ಸಿದ್ಧನ ನಾಮ ಸದ್ಭಕ್ತಿ ಪ್ರೇಮ

ಉದ್ಧಾರ ಮಾಳ್ಪ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಿಸ್ಸೀಮ ||1||

ಒಂದೆಂದು ಭಾವಿಸದೆ ಎರಡಿಟ್ಟು ನೋಡುವರೆ

ಒಂದೆಯರಡಾದುದರಿಯೆ ಪ್ರಾಣಿ

ಮಂದಮತಿ ಗುಣ ಬಿಟ್ಟು ಚಂದಾಗಿ ಮನವಿಟ್ಟು

ಕುಂದಾದೆ ಕೇಳ್ನೀತಿಯಾ ಪ್ರಾಣಿ ||ಪ||

ಮುಂದಾಗಿ ಮಗ ನಿನ್ನ ಹೊಂದಿ ಮೊಲಿತಿಂದ್ಹಾಲು

ತಂದು ನೀ ತೋರಿಲ್ಲವೆ ಪ್ರಾಣಿ

ಹಿಂದ ನಾ ನೀ ಇಬ್ಬರೊಂದಾದ ಕಾರಣದಿ

ಬಂದ ಗುರುಪುತ್ರನೊಬ್ಬ ಪ್ರಾಣಿ ||1||

ಪಡದ ಮಗನೊಬ್ಬ ನೀ ಹಡದ ಮುಗವಬ್ಬಿರಲು

ವಡಲೊಂದೆ ಎರಡಿಲ್ಲವೆ ಪ್ರಾಣಿ

ಬಡಗಿಲಿ ನೀರಲಿ ಬಡಿದರೆ ಎರಡಾಪುವದೆ

ವಡಗೂಡಿ ವಂದಿರ್ಪುದು ಪ್ರಾಣಿ ||2||

ಅರವು ಹಿಡಿದು ನೀ ಗುರುಪಾದ ಬಿಡುಬೇಡ

ಸ್ತಿರ ಪದವಿ ಮುಂದಿರುವದು ಪ್ರಾಣಿ

ಗರವ ಅಹಂಕಾರಕ್ಕೆ ಗುರಿಯಾಗಿ ಗುರುಸಿದ್ಧಗ

ಹೊರತಾಗಿ ಕೆಡುಬ್ಯಾಡ ಪ್ರಾಣಿ ||3||

ಕರುಣಿಸಯ್ಯ ಬ್ಯಾಗ ನೀನು ದಯ| ಕರುಣಿ ಬಡವರಾಪೇಕ್ಷಿಯನು

ಶರಣಬಸವ ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷ ಕಾಮಧೇನು

ಚರಣಕ್ಕೆರಗಿದೆ ಬಂದು ಬಿಡೆ ನಿನ್ನನಾನು ||ಪ||

ನಿಮ್ಮ ತೊತ್ತಿನ ಮಗನಯ್ಯ ಯಿಷ್ಟು| ಹಮ್ಮಿಲಿ ಬೇಡುವೆ ಜಿಯ್ಯಾ

ಗಮ್ಮನೆ ಪಾಲಿಸು ಸುಮ್ನಿರ್ಪುದು ಸಲ್ಲ

ನಮ್ಮನದಲಿ ನಿಮ್ಮ ನಂಬಿಕೊಂಡಿರ್ದೆನೂ ||1||

ಯಿರ್ಚಿದೊಳಿರ್ದ ಭಕ್ತಿರಿಗೆ ಚಿಂತಿ| ಹಚ್ಚಿ ಕಾಡುವರೆ ಸೇವಕಗೆ

ಮೆಚ್ಚರು ಪ್ರಮಥರು ಯಚ್ಚತ್ತು ನೋಡಯ್ಯ

ಅಚ್ಚೊತ್ತಿದಂತೆನ್ನ ಬಿಚ್ಚಿ ಬ್ಯಾರಾಗದ್ದು ||2||

ಮಾನಪಮಾನಕ್ಕೆ ವಡಿಯ ನಿಮ್ಮ| ಧ್ಯಾನದೊಳಿರ್ದ ಮನಮಡಿಯ

ಸ್ವಾನುಭಾವದಲಿ ನಿನ್ನ ಖೂನ ತೊರಿಕೊಟ್ಟು

ಯೆನೇನು ಉಪದ್ರಯಿಲ್ಲದ್ದು ಗುರುಶಿದ್ಧ ||3||

ಕಂದನ ಹಟ ತಾಯಿ ತಂದಿಗಳೆ ನಡೆಸುವರು|

ಮಂದಿ ನಡೆಸಿಕೊಡುವರೆ ಗುರುವೆ

ಕಂದ ನಿಮ್ಮವನೆಂದು ಚಂದಾಗಿ ಹಟಮಾಳ್ಪೆ

ತಂದು ಕುಡು ಬ್ಯಾಗದಲ್ಲಿ ಗುರುವೆ ||ಪ||

ಹಡದ ತಾಯಿ ತಂದಿ ಬಡಿದು ಹೊಡದು ಬೈದು

ಹಿಡಿದು ಹೊರ ನೂಕುತಿಹರು ಗುರುವೆ

ಅಡಗಿಯಾದಾಕ್ಷಣಕ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಹುಡುಹುಡುಕಿ

ಹಿಡತಂದು ಉಣಿಸುತಿಹರು ಗುರುವೆ ||1||

ಯನ್ನ ಮನ ಬಯಸುವದು| ನಿನ್ನ ಅಮೃತ ವಚನ

ಚನ್ನಾಗಿ ದಯಪಾಲಿಸು ಗುರುವೆ

ಯಿನ್ನೆನು ಬಯಕಿಲ್ಲ ನಿವ್ಹೊರತು ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲ

ಮನ್ನಿಸು ತಕ್ಕದಯ್ಯ ಗುರುವೆ ||2||

ಯಲ್ಲಿ ಹೊಕ್ಕರು ಬಿಡೆನು ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭು ಸಿದ್ಧ

ಕಲ್ಲಿಲ್ಹೊಡಸಿ ಕೊಳಲಿಲ್ಲವೆ ಗುರುವೆ

ಬಲ್ಲಿದ ಬಸವ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಸಮರಸವಾಗಿ

ನಿಲ್ಲಲೊಡನೆ ಬಿಡುಬಲ್ಲನೆ ಗುರುವೆ ||3||

ಕರುಣಿಸು ಗುರುಸಿದ್ಧಯೀಗ ಅಂತಃಕರಣಮಯಿ ಕುವರಿಯ ಮ್ಯಾಗ

ಧರಣಿಯೊಳತಿ ದುಃಖ ಆಕಿಮನದೊಳಗೆ

ಪರಿಣಾಮ ತೋರಿಸಿ ಪರಿಹರಿಸು ಬ್ಯಾಗ ||ಪ||

ನಿನೆಗ್ಹೊಂದಿದಂತ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಯಿಷ್ಟು ಕನಿಕರ ಬರದೆ ನಿಮ್ಮೊಳು

ಮನ ಮುಚ್ಚಿ ಅನುದಿನ ನಿಮ್ಮ ಧ್ಯಾನ ಮಾಳ್ಪಳೂ

ಜನದೊಳಗೆ ಅಪಹಾಸ್ಯ ಆರಿಯ ಮೊರಿ ಕೇಳೊ ||1||

ಸತಿಪತಿಯಂಬನ್ಯಯವನು ಮೊದಲೆ

ಅತಿ ಮಾಡಿ ಕಳಿಸಿದ್ದಿ ನೀನು| ಪತಿವೃತ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಪತಿವಾಕ್ಯ ಮೀರದಲಿ

ಹಿತವಪ್ಪಿ ನಡಿವಳು ಪ್ರೀತಿಗಾಣೆ ಜಗದೊಳು ||2||

ಭಕ್ತರು ಮೆಚ್ಚರು ನಿನಗೆ ನಿಜ| ಮುಕ್ತಿಯ ಕುಡುವಿನೀ ಹ್ಯಾಂಗೆ

ತಕ್ತದೊಡಿಯ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಯಿದು ತರವಲ್ಲ

ಶಕ್ತಿ ವೀರಗ ಕೊಟ್ಟು ಸಮರಸ ಮಾಡವಳ ||3||

ಕಸ ನೀ ಹೊಡಿಯಮ್ಮ

ಮನಸಿನ ವಾಸನ ಬಿಡು ಹಮ್ಮ

ಹುಸಿಯಂಬ ಸಂಸಾರ ಹೊಟ್ಟು ಹಾರಿಸಿ ಘಟ್ಟಿ

ಬಸವನ ಪಾದ ಹಿಡಿಯಮ್ಮ ||ಪ||

ನಾಚಿಕೆ ಬಿಟ್ಟು ನಡಿ ನುಡಿ

ಹೆಜ್ಜಿ ತಪ್ಪದೆ ಇಟ್ಟು

ಸುಜನ ಭಾವದ ಭಕ್ತಿಯ ತೊಟ್ಟು ಕಿರಿ

ಗೆಜ್ಜಿ ಕಟ್ಟಿದ ಠಾಳಿ ಚಪ್ಪಳಿಗಿಟ್ಟು ||1||

ನಾನೀ ಯಂಬದು ಬಿಟ್ಟು

ನಾನಾ ಜನ್ಮ ರೋಗ ಸುಟ್ಟು

ಜ್ಞಾನದ ಸೀರಿ ಕುಪ್ಪಸ ತೊಟ್ಟು ಶಿವ

ಧ್ಯಾನ ಮುರಿಯದೆ ಬಹು ಯಚ್ಚರ ಯಿಟ್ಟು ||2||

ಅನುದಿನ ಯಿಷ್ಟಷ್ಟು ಶಿವ

ಅನುಭಾವಕ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು

ಘನಸುಖ ಮನಸಿಗೆ ತಂದು ಹಚ್ಚಿಟ್ಟು

ಸಿದ್ಧಗ ತನುಮನ ವಪ್ಪಿಸಿ ಕೊಟ್ಟು ||3||

ಕರಕರಿ ಮಾಡ್ವರೆ ಕಂದ ಗುರು

ವರಪುತ್ರ ನೀಯಿದ್ಧಿ ಯಿದು ಯೇನು ಚಂದ

ಪರಮ ಹರುಷ ಗುಣದಿಂದ ನಿಜ

ದರುವಿಟ್ಟು ನೋಡುತ ಆಡು ಆನಂದ ||ಪ||

ಯಾವ ದುಃಖವು ನಿನಗಿಲ್ಲ ಭಕ್ತಿ

ಭಾವ ನೋಡುವೆನೆಂದು ಬಂದಿದ್ದಿಯಲ್ಲಾ

ಶಿವಪೂಜೇಶ್ವರ ತಾನೆ ಬಲ್ಲ ಪ್ರೇಮ

ತವಕದಿ ಕರದುಣ್ಣು ಸವಿಸಕ್ಕರಿ ಬೆಲ್ಲ ||1||

ಠಕ್ಕುತನವ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ

ನಾಲ್ಕು ದಿಕ್ಕಿಲಿ ನಿನ್ನ ಸುದ್ದಿ ಹೊಗ್ಯದಗಾಡ

ಚಿಕ್ಕತನದ ಬುದ್ಧಿ ಬ್ಯಾಡ ನಿನ್ನ

ವಕ್ಕರುಳಿಯದು ತಮ್ಮ ಯಿದು ಯೆನಪಾಡ ||2||

ಶಾಂತಿ ರೂಪವ ತಾಳಿಕೊಂಡು ಮಹ

ಮಹತ್ವ ಸಿದ್ಧನ ಪಾದ ನೋಡಿ ಮನಗಂಡು

ಅಂತರಂಗದ ಸಾರವುಂಡು ಲೋಕ

ರಂತೆ ನೀಯಿರುಬ್ಯಾಡ ಜನರೊಳು ಭಂಡು ||3||

ಕಳಕೊಬ್ಯಾಡೆಲೊ ಸ್ನೇಹ ತಮ್ಮ ಮನಸಿಗಿ

ತಿಳಕೊ ನೀ ಇರದು ಮದ ಹಮ್ಮ

ತೊಳಕೊ ಮೈಲಿಗಿ ಪಾಪ ಕರ್ಮ ಬಿತ್ತಿ

ಬೆಳಕೊ ಗುರುಕೃಪ ಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನ ಪರ ಬ್ರಹ್ಮ ||ಪ||

ಯಾರಿಗಿ ಸ್ಥಿರವಲ್ಲೊ ಯಿದನು ಭಕ್ತಿ

ಹಾರಿಸಿ ಬಿಡುವದು ಆರು ಸ್ಥಲವನು

ಸಾರಿ ಹೇಳುವೆ ಸತ್ಯವಿದನು ಪಥ

ತೋರುವ ಗುರುವಿನ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತೊ ನೀನು ||1||

ಹೊನ್ನು ಹೆಣ್ಣು ಮಣ್ಣು ಮೂರು ಭವದ

ಹುಣ್ಣೆಂದು ತಿಳಕೊಂಡು ಪ್ರಮಥರು ಸೇರರೂ

ಕಣ್ಣಿಲ್ಲದಂತೆ ಕುರುಡರೂ ಮುಚ್ಚಿ

ಮಣ್ಣು ಪಾಲಾದರು ಗತಿಯಂದು ಕಾಣರೂ ||2||

ಕೇಳಿದರ ವಳಿತಾದ ನಿನಗ ಮಾತು

ಕೇಳದಿದ್ದರ ಕೆಟ್ಟಿ ಫಲವಿಲ್ಲದರೊಳಗ

ಭಾಳ ಲೋಚನ ಸಿದ್ಧ ನಿನಗ ಮೆಟ್ಟಿ

ಸೀಳಿಸಿ ಬಿಸುಟುವ ನರಕ ಕುಣಿಯೊಳಗ ||3||

ಕಾಳ ವಡ್ಡತು ಜನಕ ಹೇಳತಿನ್ನಳವಲ್ಲ ಹೇಳಿದರ ಕೇಳೊ ಗುಣವಿಲ್ಲ

ಲೋಕದೊಳು ಬಹಳ ಹೆಚ್ಚಿತು ಪಾಪವೆಲ್ಲ ಯಮರಾಜ ಕೇಳಿ ಸೈರಿಣಿಲ್ಲಾ

ಸೂಳಿ ಮಕ್ಕಳ ತಂದು ಶೂಲಕ್ಹಾಕುವೆನೆಂದು

ಮ್ಯಾಳೈಸಿ ಹೊಂಟ ಬಿಡನಲ್ಲ ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||ಪ||

ಪಾಪಾತ್ಮರುದ್ಭವಿಸಿ ಲೋಪವಾಯಿತು ಭಕ್ತಿ

ತಾಪತ್ರಯಡೆಗೊಂಡಿತಲ್ಲ ಅತಿ ಕೋಪ ಹೆಚ್ಚಿತು ಶಾಂತಿಯಿಲ್ಲ

ಸಜ್ಜನರ ತಾಪ ಬಡಿಸುತ ಯಿರುವರಲ್ಲಾ

ಈಪರಿ ದುಷ್ಕರ್ಮ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುವರು

ವಿಪರೀತ ಕಾಲ ಬಂತಲ್ಲಾ ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||1||

ಸತ್ಯ ಶರಣರ ಚಿತ್ತ ವತ್ತಿ ನೋಯಿಸಿದ ದ್ರೋಹ

ಬುತ್ತಿಯಾಯಿತು ಯಮಪುರಕ ಪಾಪವನು

ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳದರು ಉಣಲಿಕ್ಕೆ ನರಕವನು

ಗುತ್ತಿಗ್ಹಿಡಿದರು ಬೀಳಲಿಕ್ಕೆ ಸತ್ತು ಹುಟ್ಟರು ಅಲ್ಲೆ

ಗೊತ್ತಾಯಿತವರಿಗೆ ಯತ್ತ ಹೊಂಟರು ಹೊರಿಯಕ್ಕೆ ತ್ವಂಸಾರಿದೇ ||2||

ಗುರುವು ಮಾಡಿಸುತಿರಲು ಅವರೇನು ಮಾಡುವರು

ಗುರುಪುತ್ರರರಿದು ಪೇಳಿದರು ಬಂದದ್ದು ಬರಲೆಂದು ಧೈರ್ಯ ತಾಳಿದರು

ಹಗಲಿರುಳು ಗುರು ಭಜನೆ ಬಿಡದೆ ಮಾಡುವರು

ನರರೊಳಗೆ ನರರಂತೆ ಶರೀರ ಧರ್ಮದ ತಾಳಿ

ಗುರುಸಿದ್ಧನ ಹೆಸರ್ಹೇಳುತಿಹರು ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||3||

ಕಿತ್ತೋಣಾದತ್ತ

ಶೆಪ್ಪ ಹರಿಯೋಣಾದತ್ತ

ಗುರು ಕರಜಾತನಿಂದ ಅರಿಯದೇ ಗರ್ವಿಲಿ

ನರ ಕುರಿಗೋಳ್ ನೀವು ಎಲ್ಲರು ಕೂಡಿ ||ಪ||

ಗುರುವಿನ ಮಗ ತಾನು

ದೇಹದ ಪರವಿ ಅವನಿಗೇನು

ನರಕುರಿಗೊಳ್ ನುಡಿ ಲಕ್ಷ್ಯಕ್ಕೆ ತಾರನು

ಪರಮಾನಂದ ಸುಖದೊಳ್ ಇರುವನು ||1||

ಕುಲ ಛಲದವನಲ್ಲ

ಕುಟಿಲರ ಮೆಟ್ಟಿ ಸೀಳಬಲ್ಲ

ಹೊಲೆಮಾದಿಗರಿಗೆ ಅಂಜುವನಲ್ಲ

ಮಲಹರ ನಾಜ್ಞೆಯ ಮೀರಲಿಕಿಲ್ಲ ||2||

ಕಾರಣಿಕನಾದವನು

ಮಹಾತ್ಮೆ ತೋರಿ ಕಳಿಸ್ಯಾನ ಶಿವನು

ಧೀರ ಬಸವ ವಿರಕ್ತ ಸಿದ್ಧನು

ಮೀರಿದವರ ಹಲ್ಲ ಮುರಿಯ ಬಂದಿಹನು ||3||

ಕುಡುವವನ್ಯಾರೊ ಕೊಂಬವನ್ಯಾರೊ

ಸುಡುಗಡ ಸಿದ್ಧನ ಸಾಕ್ಷಿಯ ತೊರೊ

ಬಡಿವಾರ ಯಾತಕ್ಕೆ ಭಕ್ತಿಗೆ ದೂರೊ

ನಡಿ ನುಡಿಯಲ್ಲಿ ಶಿವನ ನೆನವಿಗೆ ತಾರೊ ||ಪ||

ಅವನರಿಯದೆ ನೀ ತಂದಿದಿಯೇನು

ತವನಿಧಿ ತುಂಬ್ಯಾನ ತ್ರಿಜಗವನು

ಆವಯಿವಗ ಕುಡುವ ದಕ್ಷಿರಿ ತನಯೇನು

ಶಿವನೀಗೆ ಶಿವ ಇನ್ನೊಬ್ಹಾನೇನೂ ||1||

ಪಿಂಡ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ ಭಂಡಾರ ಕೋಟಿ

ಉಂಡು ಉಟ್ಟು ಮೆರಿತದ ಎಂದಿಗಿಲ್ಲ ತುಟ್ಟಿ

ದಂಡನಾಯಕನೊಬ್ಬ ಮುಕ್ತಿಯ ಮುಟ್ಟಿ

ಕಂಡೆನಾ ಕಣ್ಣ ತುಂಬ ರಾಸಿ ಮನ ಮುಟ್ಟಿ ||2||

ತಾನೆ ವಸ್ತು ತಾನೆ ಮಾಯಿ|

ತಾನೆ ಇಹಪರ ಸಕಲ ಪ್ರಪಂಚ

ತಾನೆ ಶ್ರೀಗುರುಸಿದ್ಧ ನಿರ್ಲೆಪಕ

ತಾನೇ ತಾನಾಗಿರುವನು ಅನುದಿನ ||3||

ಕೆಟ್ಟವರೊಬ್ಬರು ನನಗಿಲ್ಲ ನಾಯಾರಿಗಿ ಕೆಟ್ಟದು ಮಾಡಿಲ್ಲ

ಹುಟ್ಟುಸಿ ತಂದವ ತಾಬಲ್ಲ ಮನ ಮುಟ್ಟಿ ಹೇಳುವ ನಿಮಗೆಲ್ಲ ||ಪ||

ಒಳ್ಳೆವ ಕೆಟ್ಟವ ಗುರುತಾನೆ ಯಿಷ್ಟು ಸುಳ್ಳೆ ನಿಮಿತ್ಯವ ಕೊಟ್ಟಾನೆ

ಕಳ್ಳ ಸುಳ್ಳರಿಗೆ ಬಲಹಾನೆ ಗಟ್ಟಿ ಸೊಳ್ಳು ಮಾಡಿ ಹಾರಿಸಿ ಬಿಡತಾನೆ ||1||

ವಿಪರೀತ ಮಾಡುತ ನಿಂತಾನೆ

ಇಲ್ಲದ ಪರಾಧ ನಮ್ಮೆಲ್ಲ ತರತಾನೆ

ಉಪಕಾರಸ್ತರನೆಲ್ಲ ನೋಡುತಾನೆ ತಪ್ಪಗಿ

ತಪರಾಕಿ ಬಡದು ಹಸನ ಮಾಡುತಾನೆ |2||

ಮಾರಿ ತರುವನು ಮಿತಿ ಮೀರಿದಂತೆ ಭವ

ಭಾರಿಗಳು ಹಾಸ್ಯ ಮಾಡಿ ನಗುವಂತೆ

ತಾರಿಸುವ ಘಾಳಿ ಬಿಸಲು ತಗಲದಂತೆ ಮಹತ್ವ

ತೋರಿಸುವ ಶಿದ್ಧ ಜನಕ ಕಾಣುವಂತೆ ||3||

ಕಹಿ ಸವಿ ಮಾಡಬಲ್ಲ ಪ್ರಸಾದಿಗಿ|

ಸವಿ ಕಹಿಯಾಗುವದುಂಟೇನು|

ಮೈಯ ಮರದಂತ ಮಹತ್ವ ಪುರುಷನ

ಮಾಯಿ ಕಾಡುವದುಂಟೇನೊ ||ಪ||

ಬಡತನಕ ಹಿಗ್ಗು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಬುವಗ

ಸಡಗರ ಸಂಪತ್ತು ದುಃಖವೇನೊ

ಸುಡಗಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಸ್ತಿ ಮಾಡುವ ಪುರುಷಗ

ಗುಡಿ ಸಿಕ್ಕರ ಭಯ ಬರುವದೇನೊ ||1||

ಕಿರಿತಾನಕ ಮನಯಳಸಿದ ಪುರುಷಗ

ಹಿರಿತನ ಬಂದರ ದುಃಖವೇನೊ

ಗುರುಪಾದಕ ಗುರಿಯಿಟ್ಟ ಶರಣಗ

ತಿರಿದುಂಡರ ಲಜ್ಜ ಬಾಹೊದೇನೊ ||2||

ನಿಂದ ಕೇಳಿ ಮನಕುಂದದ ಪುರಷಗ

ವಂದಿಸಿ ಸ್ತುತಿಸಲು ದುಃಖೇನೊ

ಬಂದ ಸುಖ ದುಃಖ ವಂದೆಂದವನಿಗೆ

ಅಂದಿಂದಿಗಿ ಭವ ಉಂಟೇನೊ ||3||

ಮಾನಪಮಾನಕ ಎದರ ನಿಂತವನಿಗೆ

ಮಾನವರಂಜಿಕಿ ಉಂಟೇನೊ

ತಾನೆ ತನ್ನೊಳು ತಿಳಿದ ಸತ್ಪುರಷಗ

ನಾನಾ ಶಾಸ್ತ್ರವ ಬೇಕೇನೊ ||4||

ತತ್ವ ಐದರೊಳೈದು ಬೆರಸ ಬಲ್ಲವನಿಗೆ

ಸತ್ವ ರಜ ತಮ ಉಂಟೇನೊ

ಮಹತ್ವಕ ಸಿದ್ಧನ ಹೊಂದಿದ ಭಕ್ತಗ

ಪಾತಕ ಸೂತಕ ಉಂಟೇನೊ ||5||

ಕೂಡಿ ಅಗಲದಂತ ಸ್ನೇಹ ಮಾಡಿದೆ ತಂಗಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಗಾಡಿಕಾರನು ಮಂತ್ರ ಮಾಡಿ ಮನ ಶಳದಾನು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಮಾಡಲಿನ್ನೇನವ್ವ ಕೂಡಿದೆ ಅವನೊಳು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ನಾಡೆಲ್ಲ ಬೆಳಗಾಯಿತು ನಾಚಿಕಿ ಅಳದೊಯಿತು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||ಪ||

ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿಸಿದ ಸುಜ್ಞಾನ ತೀರ್ಥಕ ವೈದು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ನಾನಾ ರೋಗಂಗಳು ತಾನೆ ಬಿಟ್ಟೋದವು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ನಾನಿನೆಂಬುವದೆರಡೊಂದಾಗಿ ತೋರಿತು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಏನೇನು ಇಲ್ಲದ ತಾನೆ ತಾನಾಯಿತು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||1||

ಪಾಡು ಇಳಸಿ ಹಣ್ಣು ಮಾಡಿದಾಕ್ಷಣದೊಳು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಕೂಡಿ ಉಣಸಿಕೊಂಡ ಸವಿಯಿತ್ತು ಸಮರಸ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ನಾಡಿನೊಳಿವನಂತ ಜೋಡೆಲ್ಲಿ ಕಾಣೆನು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಬೇಡಿದ್ದು ಕುಡುವನು ಆಡಿದ್ದು ತಪ್ಪಾನು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||2||

ಉಟ್ಟು ಕಳಿಯದಂತ ಧಟ್ಟಿ ಪಿತಾಂಬರ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಇಟ್ಟು ತೆಗಿಯದಂತ ಪೆಟ್ಟಿಗಿ ವಸ್ತವ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಎಷ್ಟು ಹೇಳಿ ಅಷ್ಟವರಣ ಅಂಗಾದದ್ದು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಇಷ್ಟಾರ್ಥ ಸಿದ್ಧಿ ಎದಿರಿಲಿಟ್ಟು ತೊರಿಸುವನು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||3||

ಕೊಟ್ಟು ಬೇಡದಂತೆ ಉದ್ದಿಮಿ ಮಾಡೆಂದ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಮುಟ್ಟದೆ ಬಸುರಾಗಿ ಮುಕ್ತಿ ಹಡಕೊಳ್ಳೆಂದ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಹುಟ್ಟಿನ ಕೂಸಿನ ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲದೆ ಕಟ್ಟಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಮುಟ್ಟಿ ಮುದ್ದಾಡಿಸಿ ಜೋಗುಳ ಪಾಡೆಂದ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||4||

ಯಾರಿಗೆ ದೊರಕಾದು ಈರೇಳು ಭುವನದಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಮೀರಿದ ಘನವಸ್ತು ತಾನೆ ಕೈಸಾರಿತ್ತು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಮೇರು ಮಂದಿರವಾಗಿ ಧೀರ ಸಿದ್ಧೇಶನ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ

ಆ ಹರನೊಳಗಾದೆನು ಮೂರು ಬಾಗಿಲ ಮುಚ್ಚಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೇ ||5||

ಖೂನ ಹೇಳುವೆನು ಕೇಳೊಂದು|

ಧ್ಯಾನ ಮಾಡು ನಿತ್ಯ ಗುರುವಿಂದು| ಮಾಡು ನಿತ್ಯ ಗುರುವಿಂದು ||ಪ||

ನಾನಾ ಜನ್ಮಕಧಿಕ ನರಜನ್ಮ|

ಜ್ಞಾನಮಾರ್ಗ ಉಂಟು ತಿಳಿತಮ್ಮಾ ಮಾರ್ಗವುಂಟು ತಿಳಿತಮ್ಮ ||1||

ದಾನ ಧರ್ಮ ಪರರಿಗುಪಕಾರ

ಅನುದಿನ ಮಾಡೊ ಭಕ್ತಿ ಮನಪೂರಾ| ಮಾಡೊ ಭಕ್ತಿ ಮನಪೂರಾ||2||

ಗುರು ಹಿರಿಯರನ ಕಂಡು ಶಿರ ಬಾಗೋ

ಧರಿಯೊಳು ಹತ್ತು ಜನಕಬೇಕಾಗೊ| ಹತ್ತು ಜನಕ ಬೇಕಾಗೊ ||3||

ದೇವ ಭಕ್ತರಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗೊ

ಸೇವಾ ಮಾಡಿ ಅವರ ತೊತ್ತಾಗೊ| ಮಾಡಿಯವರ ತೊತ್ತಾಗೋ ||4||

ಸಿದ್ಧ ಸಿದ್ಧಯೆಂದು ನೀ ಕೂಗೋ

ಸದ್ಗತಿ ಮಾರ್ಗ ಹೊಂದಿ ಭವನೀಗೊ| ಮಾರ್ಗ ಹೊಂದಿ ಭವನೀಗೊ ||5||

ಗಂಗಾಧರನೆ ನಿಮ್ಮ ನಂಬಿದೆ|

ಅಂತರಂಗ ಸಾಕ್ಷಿ ಮಾಡಿದೆ ||ಪ||

ಬೇಡಿಕೊಂಬೆ ನಿಮ್ಮ ಚರಣ ಕಮಲಕ್ಕೆ

ಅಮೃತ ನೀಡೊ ಗುರುವೆ ಉಣಲಿಕ್ಕೆ

ನೀಡೊ ಗುರುವೆ ಉಣಲಿಕ್ಕೆ ||1||

ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡುಬೇಡ ಎನ್ನ ದೇಹ

ಸಾರ್ಥಕ ಮಾಡೊ ಜನ್ಮ ಗುರುರಾಯಾ

ಮಾಡೊ ಜನ್ಮ ಗುರುರಾಯಾ ||2||

ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಮದನ ಸಂಹಾರ

ಬಸವಗ ಸಿದ್ಧಿಯಾಗೊ ದಯಪೂರಾ

ಸಿದ್ಧಿಯಾಗೊ ದಯಪುರಾ ||3||

ಗುರುವೆ ತಂದಿತಾಯಿ| ಗುರುವೆ ಬಂಧು ಬಳಗಾ

ಗುರುವೆ ಸಕಲೈಶ್ವರ್ಯ| ಗುರುವಿನ ನೆನಪೆ ಕಾರಣ ಕಾರ್ಯ ||ಪ||

ಗುರು ಮುಖ್ಯವೆಂಬುವರು| ಬಸವಾದಿ ಪ್ರಮಥರು

ಅರುವಿಡಿದು ಬಂದವರು| ಗುರುಕರುಣ ಪ್ರಸಾದ ಕೊಂಬುವರು ||1||

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ| ಬಸವನೆ ಸೌಭಾಗ್ಯ

ಮುಕ್ತಿ ಪುರುಷ ಯೋಗ್ಯ| ನಿಜವಿರಕ್ತ ಪ್ರಭುವಿನಾಗ್ಯ ||2||

ಗುರುಪುತ್ರರಾದವರು| ನೆರೆ ನಂಬಿಕೊಂಡಿಹರು

ಸಿರಿ ಭೋಗ ಬಯಸಾರು| ಗುರುವಿನ ಮರಿಯದೆ ನೆನೆಸುವರು ||3||

ಕುಲಕೊಬ್ಬ ಶರಣಾರ| ಕೂಡಿ ಬಳಸುವ ಧೀರಾ

ಮಲಹರನವತಾರ| ಮುಕ್ತಿಫಲ ಕೊಡುವನು ಸಾರ ||4||

ಗುರುಸಿದ್ಧ ದಯಾಳ| ಮಾಯಿಕೊಳ ಹಾಳ

ಯಿರುವ ಮೀರಿದ ಸ್ಥಳ| ಕೂಡಿ ಮೆರೆವ ಭಕ್ತಿಯೊಳ ||5||

ಗುರುವಿನ ಭಜಿಸಿ ಕಾಲಭಯಕಳಿಯೊ

ಗುರುತಾದ ಮಾತು ಮನಸಿಗೆ ತಿಳಿಯೊ| ಮಾತು ಮನಸಿಗೆ ತಿಳಿಯೋ||ಪ||

ನರನೆ ಮಾಯ ಫಾಸಿ ಸಂಸಾರ

ಅರಿನೀರ ಗುರಳಿ ದೇಹ ಅಸ್ಥಿರ| ನೀರಗುರಳಿ ದೇಹ ಅಸ್ಥಿರ ||1||

ಸ್ಥಿರವಹ ಪದವಿ ಪಡಿಯೊ ಸುಖಸಾರ

ಅಸ್ಥಿರ ನಂಬಬೇಡ ಯಮ ಘೋರ| ನಂಬಬೇಡ ಯಮಘೋರ ||2||

ಗುರುಸಿದ್ಧ ನಾಮಾಮೃತ ಫಲ ತಮ್ಮ

ಮರಿಯದೆ ಸವಿಯೊ ನೀನೆ ಪರಬ್ರಹ್ಮ| ಸವಿಯೋ ನೀನೆ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ||3||

ಗುರುವಿನ ಭಜನಿ ಬಿಡದೆ ಮಾಡಣ್ಣ

ಭವ ಪರಿಹರಿಸಿ ಬಿಡುವ ಮುಕ್ಕಣ್ಣ| ಹರಿಸಿ ||ಪ||

ಕರಮನ ಭಾವ ಶುದ್ಧ ಮೊರೆಯಿಟ್ಟು

ಪರಿಪರಿ ಭಜಿಸಿ ಕೇಳೊ ಕಿವಿಕೊಟ್ಟು| ಭಜಿಸಿ ||1||

ಮನಸಿಗೆ ತಂದು ನೋಡೊ ಸುಖವುಂಟು

ಕನಸೆಂದರಿಯೊ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಷ್ಟು| ಆರಿಯೊ ||2||

ದೇಹ ಭೋಗದಾಸಿ ಬಿಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟು

ನ್ಯಾಯದಿ ಸಿದ್ಧವೇಷ ನೀ ತೊಟ್ಟು| ಸಿದ್ಧ ||3||

ಗುರುವೆ ನೀ ಗತಿಯೆಂದು| ಮೊರೆಹೊಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮನ್ನ

ಪರಿಹರಿಸು ಮಾಯಾನ| ಕರಕೊ ಕರಪಿಡಿದು ಸಣ್ಣವನಾ ||ಪ||

ಅಂಸಿಕ ನಿಮ್ಮವಾ| ಸಂಸಾರ ದುಃಖವ

ಸಂಸಾರ ಬಾಧಾವ| ಯಿಂತ ಅವಸರ ಯಿಡುವರೆ ದೇವಾ ||1||

ಆಳಿನ ಅಭಿಮಾನ| ಆಳ್ವೋಡಿಯರಿಗೆಂದು ಹೇಳುವರಂದಿದು ||2||

ಪ್ರಮಥರು ಕೇಳರೆ ನಿಮಗಿಂದೊ

ಬಿರುದುಳ್ಳೊ ಗುರುಸಿದ್ಧ| ಕರುಣಿಸು ಸೋತಿದ್ದಾ

ಚರಣ ಕಮಲಕ ಶುದ್ಧ| ಮೂರನು ಪಪ್ಪಿಸಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾ ||3||

ಗುರುವೆ ನೀ ಬೇಗನೆ ಮೊರೆ ಕೇಳೊ

ವ್ಯರ್ಥ ಹರದು ಹೋಗತಿನಿ ಹಿಡಕೊಳೊ

ಅರವು ತೊರದು ಅಸಿಗುಣದೊಳು

ಮುಕ್ತಿದೊರಕದು ಬಿದ್ದೆ ಮಾಯಿ ಬಲಿಯೋಳು ||ಪ||

ಗುರುವೆನೀ ಹಾಕಿದ ಬಲಿವೆಂದು|

ನಾ ಹಾಯಿಕೊಂಡೆನು ಮತ್ತೊಂದು

ಘೋರದುಃಖ ಸಂಸಾರ ಬಂದು

ತಾನೆ ಕೊರಳಿಗಿ ಬಿದ್ದಿತು ಬಿಡೆನೆಂದು ||1||

ಮಾಯ ಮೋಹಕ ಬಿದ್ದು ಮರುಳಾದೆ|

ಅಪಾಯ ಬರುವದು ಮುಂದ ತಿಳಿದ್ಹೊದೆ

ಆಯಸ ಬಹಳ ಭವಕ ಗುರಿಯಾದೆ ಗುರು

ರಾಯ ತಪ್ಪಿಸು ನಿಮ್ಮ ಮಗನಾದೆ ||2||

ಆಯಸ ಬಹಳ ಭವಕ ಗುರಿಯಾದೆ ಗುರು

ಸಿದ್ಧ ತೊಡಿಯೊ ಮೊದಲದರುಷ್ಟ

ಯಿದ್ದೆನು ಸೇವಕ ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟ ಮಾಯ

ವದ್ದೆನು ಆವಗ ಮನಮುಟ್ಟ ||3||

ಗುರುವೆ ನಿನ್ಹೊರತು ಯಾರಿಲ್ಲ ಗೊತ್ತು ಅರಿಯದೆ ನನ್ನವರಿವರೆಂದೆನಲ್ಲ

ಆರು ವ್ಯಳ್ಯಕ ಆಗಲಿಲ್ಲಾ ನೆರದವ್ರ್ಹರದ್ಹೊದರೊಬ್ಬರಿರಲಿಲ್ಲ ||ಪ||

ತಂದಿ ತಾಯಿ ಬಂಧು ಬಳಗ ನೀನೆಯಂದು ನಿಶ್ಚೈಸಿದೆ ಯನ್ನ ಮನದೊಳಗೆ

ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುವೆ ಕೈಕೆಳಗ ಬಂದು ಕರುಣಿಸು ಗುರುವೆ ನೀ ಯಿಷ್ಟರೊಳಗ ||1||

ಸುಖಯಿದ್ದರಿರುವೊರೆಲ್ಲಾರು ಯಿಂತ ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಅವರ್ಯಾಕ ನನ್ನ ಸೇರ್ಯಾರು

ಪಕ ಪಕ ಕಂಡು ನಗುವರು ನಿಂದ ಮುಖರಾಗಿ ಬಹುತೇಕ ಅಡಿಕೊಂಬುವರು ||2||

ಹಗಲಿರುಳ ಭಜಿಸುವೆ ನಿನ್ನ ತೊತ್ತಿನ ಮಗನೆಂದು ಕರೆದೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳಯ್ಯಯನ್ನ

ಯುಗ ಯುಗದಿ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಕಡಿಗೆ ತಗಿದು ಆಳಲಿಬೇಕು ಗುರುಶಿದ್ಧಯೆನ್ನ ||3||

ಗುರುವೆ ನಿನ್ನ ಪಾದದ ಧ್ಯಾನ ಮರಿಯದಂತೆ ಮಾಡು ಯನ್ನನ

ಪರಮ ಪುರುಷ ತುಂಬಿ ತುಳುಕಿದ್ದೆ ಖೂನ

ಯಿರುವೆ ನಿಮ್ಮ ಸೇವದೊಳನುದಿನ ||ಪ||

ಮರವಿಯಂಬೊ ಮಾಯದ ಪಾಶಿ

ಉರಲು ಬಿದ್ದಿತು ಬಿಡದು ಅತಿ ಆಶಿ

ಶರೀರ ಸುಖ ದುಃಖ ಭೋಗ ನೆನನೆನಸಿ

ಅರವು ತೋರದು ಆಗುವೆ ಘಾಸಿ ||1||

ಸೇವೆ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿರ್ದಿರಾಗಿ

ಝಾವ ಅಗಲದು ವಿಧಿ ಮಾಯಿ ಕಾಗಿ

ಯಾವ ಜನ್ಮದಿ ಗತಿಯಿಲ್ಲ ವಳಗಾಗಿ

ದೇವ ಇದೆ ಜನ್ಮ ಹಿಡಿ ಕಯ್ಯ ಬೇಗಿ ||2||

ಅಂಶಿ ಭೂತ ನಿಮ್ಮವನೆಂದು

ಅವಸರ ಹೇಳುಮೆಯಿಹದಲ್ಲಿ ನಿಂದು

ಮಾಸ ಪಿಂಡದ ವರ್ತನಿ ಬಿಡನೆಂದು

ಸಂಶಯವಿಲ್ಲದೆ ಸಿದ್ಧ ಭಜಿಸುವೆಯೆಂದು ||3||

ಗುರುವೆ ನಿನ್ನಗ ಬಿಟ್ಟುದಲ್ಲ ನಿನ್ನ

ನೆರೆ ನಂಬಿಕೊಂಡವರು ಮಾಡಿದ್ದುದೆಲ್ಲ ||ಪ||

ಭಕ್ತ ದೇಹಕ ದೇವ ನೀನು ಮೂಲ

ಭಕ್ತಿ ಪುರುಷ ನಿನಗರಿವಲ್ಲದ್ದೆನು

ಶಕ್ತಿ ಪುರುಷ ನಿನಗರಿವಲ್ಲದ್ದೆನು

ಮುಕ್ತಿದಾಯಕ ಕಾಮಧೇನು

ಅಶಕ್ತ ನಿನ್ನಗಲ್ಲದೆ ಯಿರುವೆನು ನಾನು ||1||

ಕಂಭ ಸೂತ್ರದ ಬೊಂಬಿನಾನು ಘಾಳಿ

ತುಂಬಿ ಕುಣಿಸ್ಯಾಡುವಿ ಜಗವೆಲ್ಲ ನೀನು

ನಂಬಿ ಕೊಂಡಿರ್ದಿಯನ್ನನೂ ನಿನ್ನ

ಚಿಂಬತ್ತಿ ಬರುವೆನು ಕರದಲ್ಲಿ ನಾನು ||2||

ನಾನೀ ಯಂಬುವ ಭೇದವಿಲ್ಲ ನೀನೆ

ಖೂನಕ್ಕ ತಂದಿಟ್ಟಿ ನಾನೇನು ಬಲ್ಲ

ಮಾನಾಪಮಾನ ನಂದಲ್ಲ ಮಹ

ದಾನಿ ಶ್ರೀ ಗುರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ತಾ ಬಲ್ಲ ||3||

ಗುರುವಿನ ಬೋಧ ಪರಮ ವಿನೋದ

ಮರಿಯಾದೆ ಜಪಿಸಲು ದೊರಿವದು ಸ್ವಾದ ||ಪ||

ಗುರುಮಂತ್ರ ಮೂಲ ಶರಣರ್ಸಕಿಲ

ಅರಿವಿನ ಆಲಯ ಕರುಣ ಕೃಪಾಲ ||1||

ಹರನವತಾರ ನರಜನ್ಮ ಉದ್ಧಾರ

ನೆರೆ ನಂಬಿದವರಲ್ಲಿ ಇರುವ ಮನೋಹರ ||2||

ದೀಕ್ಷಾಧಿಕಾರಿ ಶಿಕ್ಷಪರಿ ಪರಿ

ಮೋಕ್ಷದಾಯಕ ಸಿದ್ಧ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಆಧಾರಿ ||3||

ಗುರುವೆ ನೀ ಗತಿಯಂಬ ಮಂತ್ರ ಅಚ್ಚೊತ್ತಿರೆ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ಹರಿವದು ಭವಪಾಶ ದೊರಿವದು ನಿಜ ಮುಕ್ತಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||ಪ||

ಗುರುವೆ ಕಾರಣಕರ್ತ ಗುರುವೆ ಪರ ಬ್ರಹ್ಮನು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ಗುರುವೆ ಸಕಲೈಶರ್ಯ ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||1||

ಗುರುವೆ ಮಂತ್ರಕ ಮೂಲ ಸ್ವಾತಂತ್ರ ಧೀರನು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ಗುರುವೆ ಅಷ್ಟಾವರ್ಣ ಯಿಷ್ಟಾರ್ಥ ಸಿದ್ಧಿಯು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||2||

ಭಕ್ತ ಮಹೇಶ ಪ್ರಸಾದಿ ಪ್ರಾಣಲಿಂಗಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ಶಕ್ತಿ ಸಹವಾಗಿ ಶರಣೈಕ್ಯ ಸ್ಥಲವಿದೆ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||3||

ಯಿಂತಪ್ಪ ಮಂತ್ರದ ಮಹತ್ವಿ ಯೆಷ್ಟೆಳಲಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ಅಂತಿಂತು ಯಣಿಕಿಲ್ಲ ಸಂತೋಷ ಘನಮಕ್ಕು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||4||

ಪರಮ ಹರುಷದಿಂದ ಪಠಿಸಲು ನಿಜ ಸುಖ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನದ ಪಥವಿದು ಪರಿಣಾಮ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||5||

ಗುರು ವಚನಾಮೃತ ಕರಮನ ಭಾವದಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ಸುರಿಯಲು ಶುಭಮಕ್ಕು ಸ್ಥಿರಂ ಜೀವಿ ಮಾಳ್ವದು| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||6||

ಆರು ಪ್ರಣಮದ ನೆಲೆ ಯಾರು ಅರಿಯರು ತಂಗಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ಮಾರಹರಿ ಶರಣರು ಮನಗಂಡರಲ್ಲದೆ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||7||

ಗುರುವೆ ಗತಿ ಚೈತನ್ಯ ಸಕಲ ಲೋಕಾಧಾರಿ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ಮರಿಯಾದೆ ಭಜಿಸುತ ನರೆ ನಂಬು ಅನುದಿನ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||8||

ಗುರುವು ಆದವ ತಾನೆ ಲಿಂಗವಾದವ ತಾನೆ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ

ನರ ಸುರರೊಂದಿತ ಶಿದ್ಧ ಜಂಗಮ ತಾನೆ| ಕೇಳು ಸಖಿಯೆ ||9||

ಗುರುವೆ ತಾಯಿ ತಂದಿ ಗುರುವೆ ಬಂಧು ಬಳಗ

ಗುರುವೆ ಸಕಲೈಶ್ವರ್ಯವೊ ತಮ್ಮ

ಗುರುವಿನ ಹೊರತಿಲ್ಲ ಗುರುಪುತ್ರ ತಾ ಬಲ್ಲ

ನರ ಕುರಿಗಳೆಂತರಿವರೂ ತಮ್ಮ ||ಪ||

ಗುರುಪಾದದಲಿ ಚಿತ್ತು ಚರಣ ರಕ್ಷಿಯ ಪೊತ್ತು

ಧರಣಿಯೊಳು ಮೆರೆವುತಿರ್ದೆ ತಮ್ಮ

ಉರಿಉಂಡ ಕರ್ಪುರದ ಗಿರಿಯಂತೆ ಶೋಭಿಸುತ

ನಿರ್ಮಳ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ||1||

ಶರೀರ ತಾಳಿದಡೆನು ಸುಖ ದುಃಖವೆರಡಿಲ್ಲ

ನರಜನ್ಮದೊಳಧಿಕವೊ ತಮ್ಮ

ಪರಮ ಸಂತೋಷ ರಸ ಹೊರಸೂಸಿ ಚಲ್ಲುತಲಿ

ಕುರುಹು ನಿರ್ವಯಲಾಪುದೂ ತಮ್ಮ ||2||

ಅಂಗಲಿಂಗವೆರಡು ಸಂಗಮಾಗಿರಲಿಕ್ಕೆ

ಸಂಗಯ್ಯನೆಂಬ ನಾಮ ತಮ್ಮ

ಮಂಗಲಮೂರ್ತಿ ಮಹಾಲಿಂಗ ಜಂಗಮ ಸಿದ್ಧ

ಸಂಗನ ಬಸವಣ್ಣನೂ ತಮ್ಮ ||3||

ಗುರುವೆ ನಿಮ್ ಕರುಣಾಮೃತವ ನೀವೆಯನ್ನು

ಕರದು ಕರವ ಪಿಡಿದು ಶಿರದ ಮೇಲೆ ಹಸ್ತಯಿಟ್ಟಿರಲಾದೆ ||ಪ||

ಅಂದೆ ನಿಮ್ಮ ಸೇವಾದಲ್ಲಿ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಯಿರ್ದೆನಯ್ಯಾ

ಬಂದ ಸುಖ ದುಃಖ ನಿಮ್ಮದೆಂಬೆ ಕೀರ್ತಿ ಅಪಕೀರ್ತಿ ||1||

ಕಂಬಸೂತ್ರ ಬೊಂಬಿಯಂತೆ ಅಂಬಲಿಯನು ತುಂಬಿಯನ್ನ

ಕುಂಭಿಯೊಳ್ಳುಣಿಸುತಿರ್ಪಿ ನಿಮ್ಮ ಲೀಲೆಯಾ ||2||

ಕೊಂಬು ಹೊಲಿಯಂದಾದರೇನು ಬಿರಿದು ಹೊಲಿಯಂದಾಗ ಬಹುದೆ

ಶಂಭು ಭಕ್ತ ಭೀಮಾನಿಯಂಬೊ ಬಿರಿದು ಸಾರಿತ್ತು ||3||

ತೊತ್ತು ಸೇವದಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಹೊತ್ತು ಗಳೆಯುತಿರ್ದೆನಯ್ಯ

ಸೊತ್ತು ಚಿತ್ತಾನಂದ ಸುಕವು ಕೊಟ್ಟಿರಲ್ಲಾದೆ ||4||

ಆವ ಚಿಂತಿಯಲ್ಲಿ ಮನಸು ಯಳೆಸದಂತೆ ಭ್ರಾಂತಿ

ಭಾವದೊಡನೆ ಕೂಡಿ ಯಿತ್ತ ಬರ್ಪದೂ ||5||

ನಿಮ್ಮ ನ್ಹಾಡಿ ಹರಸುತಿರ್ದೆ

ನಿಮ್ಮ ಧರ್ಮಯಂದು ಬಿಡದೆ ಭಜಿಸುತಿರ್ಪೆನೂ ||6||

ಎತ್ತ ಹೋದರೆನ್ನ ನೀವು

ಎತ್ತು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮೇಲ

ಹತ್ತಿ ಹಲವು ದೇಶವೆಲ್ಲ ಚರಿಸುತಿರ್ಪಿರಿ

ಯಾವ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ನೀವು ಯನ್ನ ತಂದಿಯಾದಿರಾಗಿ ||7||

ದೇವಭಕ್ತನೆಂಬೊ ನಾಮ ಆಯಿತಲ್ಲದೆ

ಯಿದ್ದು ಇಲ್ಲದ್ಹಾಂಗೆ ಬಸವ

ಸಿದ್ದಲಿಂಗನೊಳೈಕ್ಯವಾಗಿ

ಸುದ್ದಿ ಹೇಳುತಿರ್ಪ ಮಧ್ಯ ಮಾಯ ಸ್ಥಿತಿಗತಿಯಾ ||8||

ಗುರು ಉಂಡು ಉಳಿದ ಪ್ರಸಾದ

ಪರಮ ಹರುಷದಿ ಕೊಳ್ಳೋ ಫಲವಾದ

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನ ವಿನೋದ ಮುಕ್ತಿ

ದೊರಿವದು ಸತ್ಯ ನಿಜ ಬೋಧ ||ಪ||

ಗುರು ಮುಖ್ಯವೆಂದು ತಿಳಕೊಂಡು ಅವರು

ಬರುವ ಹಾದಿಯ ಕಾಯಿದು ಕೊಂದು

ಕರಶಿರ ಮನ ಬಾಗಿ ಕೊಂಡು ಭಕ್ತಿ

ಪರನಾಗಿ ದೃಷ್ಟಿಯಿಟ ಕೊಂಡು ||1||

ಗುರುವಿನಲ್ಲಿಯು ಕರುಣ ಹುಟ್ಟಿ ಕಣ್ಣು

ತೆರದು ನೋಡುವ ದಯ ದೃಷ್ಟಿ

ಗುರು ಪುತ್ರನಾದಿ ಭವಗೆಟ್ಟಿ ಪ್ರಮಥರು

ನೆರದು ಕೊಂಡಾಡುವದು ಘಟ್ಟಿ ||2||

ಉರಿಉಂಡ ಕರ್ಪುರದಂತೆ ಕತ್ತಲಿ

ಹರಿವದು ನೀ ಅದರಂತೆ

ನರನೊಳು ನರನ ಕಂಡಂತೆ ಸಿದ್ಧ

ಮರಿಮಾಡಿ ಇಡುವ ತನ್ನಂತೆ ||3||

ಗಂಡನ ಪುಣ್ಯವನು| ಉಂಡುಟ್ಟು ಸುಖ ಬಟ್ಟೆ

ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಹಡದೆನವ್ವಾ

ಷಂಡನಂತ ಅಲ್ಹ್ಯಾಂಗೆ| ಪುಂಡನಂತಲ್ಲಿ ಹ್ಯಾಂಗೆ

ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣು ತಾನೆ ನಾನಾದೆನೂ ||ಪ||

ತನು ತ್ರಯಕ ಗುರುವಾಗಿ

ಮನ ತ್ರಯಕ ಲಿಂಗಾಗಿ

ಧನ ತ್ರಯಕ ಜಂಗಮಾಕೃತಿಯ ತಾಳಿ

ತನು ಮನ ಧನ ಮೂರು

ಅನುಭವಿಸಿ ದಾಕ್ಷಣಕೆ

ಜನನ ಮರಣದ ಭೀತಿ ಹಾರಿತವ್ವಾ ||1||

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ| ಯಂಬ ಭಾಗ್ಯವ ತಂದು

ಯುಕ್ತಿಯಿಂದಿಡು ಮುತ್ತು ಮೂಗಿಗೆಂದ

ವ್ಯಕ್ತ ಹಾಸಿಕಿ ಮಾಡಿ

ಮುಕ್ತಿ ಪುರುಷನ ಕೂಡಿ

ಶಕ್ತಿ ಸಮರಸ ಭಾವ ನಿತ್ಯ ಸೇವಾ ||2||

ಅರಿವು ಮರವನು ಮೀರಿ

ಪರವಶದೊಳಗಾದೆ

ಹರುಷಾಬ್ದಿಯಂಬ ಜಲ ತುಂಬಿ ತುಳುಕಿ

ಗುರುಸಿದ್ಧ ಲಿಂಗನ

ಶರೆ ಹಿಡಿದು ಬಿಡೆನವ್ವಾ

ಕರಪುರದ ಗಿರಿ ಉರಿಯ ಉಂಡ ಪರಿಯಾ ||3||

ಗುರು ಕರುಣಾಮೃತ ಗುರು ಪುತ್ರರಿಗೆ

ನರರಿಗೆ ದೊರಕಲಿಕಿಲ್ಲಣ್ಣ

ಗರಿವಿನಲ್ಲಿ ಗಂಭೀರರಾಗಿ

ಗುರು ಹಿರಿಯರ ಲಕ್ಷಕ ತರರಣ್ಣ ||ಪ||

ಸಿಂಹದ ಹಾರಿಕಿ ಸಿಂಹದ ಮರಿಗಲ್ಲದೆ

ನಾಯಿಗಿ ಹಾರಲಿ ಬರದಣ್ಣ

ಸಂಶಪ್ರಾಣಿ ಶಿವನಂಶೀಕವಾದಿತೆ

ಸಂಸಾರ ಯಂದಿಗೆ ಬಿಡದಣ್ಣ ||1||

ಹುಲಿ ಮೊಲಿಯನ ಹಾಲು

ಹುಲಿ ಮರಿಗಲ್ಲದೆ ಹುಲ್ಲೆಗೆ ದೊರಕುವದೇನಣ್ಣ

ಕಲಿಯುಗ ಜನ ಭಕ್ತಿ ನೆಲಿ ಬಲ್ಲದೆ ತಮ್ಮ

ಕುಲಛಲಕ್ಹೊಡದಾಡುವರಣ್ಣಾ ||2||

ಶಿವ ಭಕ್ತರ ನಡಿ ಶಿವ ಭಕ್ತರ ನುಡಿ

ಶಿವನಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿಹುದಣ್ಣ

ಭವಚಾರಿಗಳಾಚರಣಿಯ ಸಲ್ಲದು

ರವ ರವ ನರಕ ಬಿಡದಣ್ಣ ||3||

ಜ್ಞಾನಮಾರ್ಗ ಅಜ್ಞಾನಿಗೆ ದೊರಿಯದು

ತಾನೆ ತಾನಾಗಿಹುದಣ್ಣ

ಖೂನವಿಟ್ಟು ಶ್ರೀಗುರುವಿನ ಪಾದ

ಧ್ಯಾನದೊಳಗ ಮುಳಗಿಹರಣ್ಣ ||4||

ಏಕೊ ಭಾವದ ನೆಲಿ ಲೋಕರು ಬಲ್ಲರೆ

ಸಾಕರ ಎಂದಿಗಿ ಇಲ್ಲಣ್ಣ

ಯೆಕೊದೇವ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ಸಿದ್ಧಗ

ಬೇಕಾದರ ದೊರಕುವದಣ್ಣ ||5||

ಗುರುವಾಜ್ಞೆಯಲಿ ನಡಿವ ಗುರುಪುತ್ರನ ಪರಿ ಬ್ಯಾರೆ

ನರಗುರಿಗಳು ನಡಿವಂತ ಡಂಬಕ ನಡಿಹುವನೆ

ಪರಮ ಸಂತೋಷ ಜಲ ಹರಿವ ನದಿಯೊಳು ಮಿಂದು

ಯಿರುವ ಶ್ರೀಗುರು ಧ್ಯಾನ ಪಾಡುವೆ ಗತಿಯಂದೂ ||ಪ||

ನರರಿಗಾಸಿಯ ಮಾಡ ಪರಸ್ತ್ರಿಯರ ಮುಖ ನೋಡ

ಗರವು ಅಹಂಕಾರಿಗಳ ಕೂಡ ಮಾತಾಡ

ಹರನಾಮ ಜಪಿಸುವದು ಚಿರಕಾಲ ಮನದಲ್ಲಿ

ಪರರಿಗಿ ಹಿತವಾಹಂತ ಕಾರ್ಯ ನೇಮಿಸುಮ ||1||

ಗುರುವಾಗ್ನಿಯಲಿ ಬರುವ ಶರೀರ ಸುಖ ದುಃಖ ಭೋಗ

ಅರಿವಿನಿಂ ಕಣ್ಗಂಡು ಗುರಿಯಾಗಿ ನಿಲ್ವಾ

ಸರಿಯಾನು ಹಿಂದಕ ಮರಿಯಾನು ಗುರುಪಾದ

ಹೊರುವನು ಲೋಕದಲಿ ಕೀರ್ತಿ ಅಪಕೀರ್ತಿ ||2||

ಗುರು ಭಕ್ತನ ಹೃದಯದಲಿ ಇರುವ ಶ್ರೀಗುರುಸಿದ್ಧ

ಮೆರಿವನವರನ ಕೂಡಿ ಮೂರ್ಲೋಕದಲ್ಲಿ

ಉರಿವುಂಡ ಕರ್ಪುರದ ಗಿರಿಯಂತೆ ಶೋಭಿಸುತ

ಸರಿಗಾಣೆ ಶಿವಭಕ್ತ ಶಿಖಾಮಣಿ ಸಂಜೀವಾ ||3||

ಗರ್ಜಿನ ಮಾತಾಡುವದ್ಯಾಕೊ

ನಿಜ ಗುರುತರ ಪದವಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕು

ಅರ್ಜಿ ಸದ್ಗುರುವಿಗೆ ಕುಡಬೇಕು ಅವರ

ಮರ್ಜಿ ತಿಳಿದು ಬಾಣ ಬಿಡುಬೇಕು ||ಪ||

ಶಿವ ಶರಣರ ಚಾಕರಿ ಇದ್ದಿನಿ ಹಿಂದ

ಭವ ಭವ ತಿರಗಿದ್ದು ಮರತಿವಿ

ತವನಿಧಿ ನಿತ್ಯ ಮನಿಗೆ ತರತಿವಿ

ಲೋಕದವರಿಚ್ಛಿಗ್ಹೊದರ ಕೆಡುತಿವಿ

ಭಿಡಿಯರಿಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಹುಟ್ಟಿತು

ಬಡವರ ಹೊಟ್ಟಿ ಮ್ಯಾಲ ಕಾಲ್ಕೊಟ್ಟಿತು ವೈದು

ನಡು ನದಿಯೊಳು ಕೈಬಿಟ್ಟಿತು ||1||

ಯಾರ ಭಿಡಿಯ ನಮಗೇನು ಬೇಕು

ಮಾರಹರ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗನ ಒಲಿಸ ಬೇಕು ಸತ್ಯ

ವೀರಶೈವಾಚಾರ ಜನಕ ತೋರಬೇಕು ||2||

ಗುರು ಮಾಡಿದ್ದಾಗುವದಲ್ಲಾ ಗೊತ್ತರಿಯದೆ ಬಳಲಿತು ಜಗವೆಲ್ಲಾ

ನರಗುರಿಗಳ ಕಲ್ಪನಿ ಸಲ್ಲ ಕಾಲ ಬರಲದು ಸುಖದುಃಖ ಬಿಡದಲ್ಲಾ ||ಪ||

ತಿಳಿದ ಮೇಲ ಸಂಕಲ್ಪವಿಲ್ಲ ಆಶಿ

ಅಳಿದ ಮೇಲ ದೇಹ ತನ್ನದಲ್ಲ

ಚಳಮಳಿ ಬಿಸಲು ಗಾಳಿ ರೋಗವೆಲ್ಲ ಸುತ್ತಿ

ಸುಳಿಯಲು ಎಳ್ಳಷ್ಟು ಭಯವಿಲ್ಲ ||1||

ಒಲ್ಲಂದರ ಬಿಡವೊದಿಲ್ಲ ಆಶಿ

ಯಲ್ಲಿ ಬೇಡಲು ಕುಡುವೊದಲ್ಲ

ಬಲ್ಲವನಿಗೆ ಬಯಕಿ ಮೊದಲಿಲ್ಲ ಅಗ್ನಿ

ಯಲ್ಲಿ ಬಂದದ್ದು ಧಿಕ್ಕರಿಸಲಿಲ್ಲ ||2||

ಬಸವ ಹಿಡದದ್ದು ಭಕ್ತಿಯ ನೇಮ ಮನ

ಬಸುರಾಗಿ ಹಡದಿತ್ತು ಗಣಸ್ತೋಮ

ಹುಸಿಯಲ್ಲ ಈ ಮಾತು ಹೃದಯ ಪ್ರೇಮ

ಸಿದ್ಧ ಶಿಶುವಾಗಿ ಸಲಿಸಿದ ನಿಸ್ಸೀಮ ||3||

ಗುರುವಿನ ಮರಿಬ್ಯಾಡ ಗುರುವಿನ ಸ್ಮರಣಿಯ ಬಿಡುಬ್ಯಾಡ

ಗುರುತ ಹಿಡಿದು ಗುರಿ ಹೊಡಿ ಗಾಢ ನೀ

ಅರಿತು ನೋಡು ವ್ಯರ್ಥ ಕೆಡುಬ್ಯಾಡ ||ಪ||

ಅಂಗದ ಆಶಿ ಅಳಿ ಹಿಡಿಬ್ಯಾಡ ಅಂತ

ರಂಗ ಶುದ್ಧಿಯಿಡು ಕೆಡುಬ್ಯಾಡ

ಭಂಗ ಗುಣಕ ಬಾಯಿ ಬಿಡುಬ್ಯಾಡ ಬದ

ರಂಗ ಮಾತಿಗಿ ಕಿವಿ ಕುಡು ಬ್ಯಾಡ ||1||

ಸಾಧು ಸತ್ಪರುಷರ ವಡಗೂಡು ನೀ

ಶೋಧಿಸಿ ತವೆ ತತ್ವದಿ ನೋಡು

ಬೋಧ ಗುರುವಿನ ಪಾದ ಸೇವ ಮಾಡು ಭವ

ದ್ಹಾದಿ ಬಾಧಿ ನೀಗಿ ನಿಜ ಗೂಡು ||2||

ಗುರುವೆ ಗತಿ ಸರ್ವರಿಗೆ ನೋಡ ಮಾಯ

ಮರವಿನೊಳಗ ಸುಳಿದಾಡಬ್ಯಾಡ

ಅರಿವೆ ಗುರುವು ಬ್ಯಾರಿಲ್ಲ ನೋಡ

ಶ್ರೀಗುರು ಸಿದ್ಧನ ಪಾದ ಬಿಡುಬ್ಯಾಡ ||3||

ಗಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಿರೊ ಘನಸುಕ ದೊರಿವದು

ತಿಳಕೊಂಬುವ ಸಮಯಿದು ಅಣ್ಣ

ಕಳಕೊಂಡರ ಅದು ಕೈಗೆ ಸಿಲ್ಕದು

ಘಾಲಿ ನಿಮ್ಮಿಚ್ಛಲ್ಲಣ್ಣ ||ಪ||

ಕಂದನ ರೂಪಿಲಿ ಬಂದ ಶ್ರೀಗುರು ಭಕ್ತಿ

ಚಂದಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳರಣ್ಣಾ

ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲದೆ ಸದ್ಭಕ್ತರು ಪಾದ

ಕೊಂದಿಸಿ ಮುಕ್ತಿ ಪಡಿರಣ್ಣ ||1||

ಗುರು ಪುತ್ರರು ನೀವಾದರೆ ಆತನ

ಗುರತ ಹಿಡದು ಸೇವ ಮಾಡರಣ್ಣ

ನರರಾದರೆ ಯಮಪುರದಲಿ ನಿಂತು

ಪರಿ ಪರಿ ನಿಂದಿಸಿಕೊಳರಣ್ಣ ||2||

ಸಂಶ ಬಾರದು ಶಿವವಂಶಿಕರಿಗೆ ಫಲ

ಮಾಂಸ ಪಿಂಡ ಅಳಿದುಳಿರಣ್ಣ

ಸಂಸಾರಕ ಸುಖ ದುಃಖಗಳಾದರೆ

ಸಂಶವೆ ಘನವಾಗಿಹುದಣ್ಣ ||3||

ವಿಪರೀತ ತಿಳಿಯದು ಈರೇಳು ಲೋಕಕ

ಸಿಫರಸಿ ಯಾರದು ನಡಿಯದಣ್ಣ

ಅಪರಿಮಿತದ ದುಃಖವದಗಿತು ಲೋಕಕ

ತಪರಾಕಿ ಪೆಟ್ಟು ಬಿಡದಣ್ಣ ||4||

ನೀತಿ ಹೇಳುವೆ ನಿಜದಾತ ಶಿದ್ಧನ ವಾಕ್ಯ

ಪ್ರೀತಿಯುಳ್ಳವರಿಗೆ ಹಿತವಣ್ಣ

ಕೋತಿ ಗುಣದ ಅಡಜಾತಿಗಳಿಗೆ ಯಮ

ದೊತನೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಕೇಳಣ್ಣ ||5||

ಗುರುವಿನ ಚರಣ ಶರಣರಾಭರಣ

ಮರಣ ವಿರಹಿತ ಮಹಾಲಿಂಗದ ಕಿರಣ ||ಪ||

ಶುದ್ಧಷ್ಟವರಣ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಎನ್ನ ಹರಣ

ಉದ್ಧಾರ ಮಾಳ್ಪದು ಸಿದ್ಧನಂತಃಕರಣ ||1||

ಗುರು ಮುಖ್ಯವೆಂದು ಪರಮ ಹರುಷ ತಂದು

ಪರಿ ಪರಿ ತೆರದಲ್ಲಿ ಬಜಿಸು ಅಂದಿಂದೂ ||2||

ಗುರುಸಿದ್ಧ ಮಂತ್ರ ನಂಬಿರು ಸ್ವತಂತ್ರ

ಯರವಿನ ಸಂಸಾರ ಇಹ ಪರ ತಂತ್ರ ||3||

ಗುರುವಿನ ಹೆಸರಿಟ್ಟರೇನು ಗೊತ್ತು

ಅರಿಯಾದ ಅಜ್ಞಾನಿ ಗುರುವಾಪುದೆನು

ಗುರುಗುಟ್ಟೊ ನಾಯಿ ಅಲ್ಲೆನು ಹಳಿ

ಕೆರಿವಿಲಿ ಬಡಿಯದೆ ಬಿಡುಹುವರೇನೂ ||ಪ||

ತನ್ನ ತಾ ತಿಳಿಯದ ಕೋತಿ ಅನ್ಯ

ಜನರಿಗೆ ಹೇಳುವದೆಲ್ಲಿದ್ರ ನೀತಿ

ಮುನ್ನೇಳು ಜನ್ಮದಡ ಜಾತಿಯಲ್ಲ

ತನ್ನಂತೆ ಮಾಡುವದು ಮಲತ್ರಯದ ಪ್ರೀತಿ ||1||

ಸಿಂಪಿ ಮುತ್ತಿಗೆ ಸರಿಯಾದೀತೆ ಕಣ್ಣು

ಕೆಂಪದ ಮಾಡೆನು ಇಲಿ ಚಿಕ್ಕಿಗ್ಹಿಡದೀತೆ

ಕಂಪಿಸಸಲು ಬೆಕ್ಕಂಜೋಡಿತೆ ಬೆಳ

ಗುಂಪಿ ಮಠದ ಮರಿಗೆ ನುಂಗೋದು ಬಿಟ್ಟಿತೆ ||2||

ಅರವು ಉಳ್ಳವಗ ಗುರುವೆಂಬೆ ಆಸಿ

ಹರಿಯದ ಅನಾಚಾರಿ ವಕ್ಕರ ಕೊಂಬೆ

ಪರಮ ಅಮೃತ ಕರದುಂಬೆ ನಮ್ಮ

ಗುರುವರ ಸಿದ್ಧಗ ಶರಣು ಶರಣೆಂಬೆ ||3||

ಗುರುವೆ ನೀ ಮಾಡಿದ್ದಾಗುವದು ಬಿಟ್ಟಿ

ಹೊರುವ ಹೊಲಿಯರಿಗಂಜಿ ನಡೆಯಲಾಗದು

ಕರಿ ಕಂಡು ಹರಿ ಅಂಜೊಡದು ಆಸಿ

ಹಿರಿಯರ ಬಿರಿನುಡಿಗೆ ಕೂದಲ ಡೊಂಕಾದು ||ಪ||

ತೊತ್ತಿನ ಫಡದವರೆಲ್ಲ ತಮ್ಮ

ಗೊತ್ತು ತಾವರಿಯದೆ ಬೊಗಳುವರಲ್ಲ

ಸತ್ಯ ನಡಿನುಡಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ಹಾದಿ

ಬುತ್ತಿ ನಿಂದವ ಮಾಡಿ ಕಟ್ಟುವರಲ್ಲಾ ||1||

ನಿಮ್ಮಳಾಗಿರ್ದ ಫಲವೇನು ಅಪ್ಪಣಿ

ಒಮ್ಮೆ ಕೊಟ್ಟರ ಧೂಳು ಹಾರಿಸಿ ಬಿಡುವೆನು

ಹೆಮ್ಮೆಕೋರರ ನಡಿ ನುಡಿಯನು ಮುರಿದು

ನಿಮ್ಮೆದರ ಮುಸಕಿಯ ಕಟ್ಟಿ ತರುವೆನು ||2||

ಗುರುಸಿದ್ಧ ನಿಮ್ಮ ಬಿರಿದು ಸಾರಿ ಪ್ರಮಥರು

ಬರುವ ದಾರಿಯ ನೋಡುತಿರುವೆ ಪರಿ ಪರಿ

ಮೀರಿದ ಸ್ಥಲಕಧಿಕಾರಿ ಭವ

ಭಾರಿಗಳು ಪದ್ರ ಹೆಚ್ಚಿತು ಮೀರಿ ||3||

ಗುರು ದ್ರೋಹಿಯಾದ ಗುಪ್ತ ಪಾತಕರಿಗೆ ಸೂತಕ ಮನಸಿನವರಿಗೆ

ಮುರಿದು ಮುಸ್ಕಿ ಕಟ್ಟಿ ಯಮ ಹಾಕೊನವರಿಗೆ

ಹಿರಿಯ ನರಕದ ಗಾರಿಗೆ ||ಪ||

ಸತ್ಯಶರಣರ ಚಿತ್ತ ವತ್ತಿ ನೋಯಿಸಿದವರಿಗೆ

ಹತ್ತುಕ ಮೀರಿದವರಿಗೆ ವತ್ತಲಿಟ್ಟು ಥಳಿಸುವ

ಯಮ ವರಳಲ್ಲವರಿಗೆ ಬ್ರಹ್ಮ ಘಾತಕರಿಗೆ ||1||

ಕೆಡಿಸಿ ಕಣ್ಣಿಲಿ ನೋಡುವಂತ ಪಾಪಿಗಳಿಗೆ ಅತಿ ಕೋಪಿಗಳಿಗೆ

ಹಿಡಿಸಿ ಕೊಳ ರೂಡಿಸಿ ಮೈಸುಡಸುವನವರಿಗೆ ಶಿವ ನಿಂದಕರಿಗೆ

ಹತ್ತು ನಡಿವ ಹಾದಿಗ ಮುಳ್ಳು ಹರವಿದವರಿಗೆ ಕತ್ತಿ ಮೂಳ ಹೊಲಿಯರಿಗೆ ||2||

ಕುತ್ತಿಗಿ ತನಕ ಹೂಳಿ ಕೊಣ ತುಳಿಸುವನವರಿಗೆ ಕುಟಿಲ ಕುಹಕರಿಗೆ

ನಂಬಿದವನ ಕುತ್ತಿಗಿ ಕೊಯಿವ ನಾರಿಯರಿಗೆ ಅತಿ ಜಾರಿಯರಿಗೆ

ವಂಭತ್ತಾರಿ ವಮ್ಮೆ ಕಾಸಿ ಹಾಕೊನವರಿಗೆ ಕಂಭ ಅದರ ಮೊರಿಗೆ ||3||

ಓದಿ ಹಾಡಿ ಹಾದಿ ತಪ್ಪಿ ನಡಿವ ಮೂಳರಿಗೆ ಯಿಂತ ಮಾದಿಗರಿಗೆ

ಬೋಧ ಕೊಟ್ಟ ಗುರುವು ಮಂತಯಮನ ಬಾಧಿಗೆ ಶಿದ್ಧ ಸಿಗಲಿಲ್ಲವರಿಗೆ ||4||

ಗುಂಡಗುರಕಿಯವರು ಯಂತ ಹೆಂಡಗಾರರಿವರು

ಪುಂಡ ಶ್ರೀಗುರು ಭಕ್ತಿ ಭಂಡಾರಿ ಬಸವನ ಕಂಡರ ಸೇರಾರು ||ಪ||

ಕೂಲಿ ಗುಡುಮರೆಲ್ಲ ಮ್ಯಾಲ ಬರುವರಲ್ಲ

ಕಾಲ ಒದಗಿತು ದಿಕ್ಪಾಲ ಮಾಡುವ ಗುರು ಸೋಲದವ ಅವನಲ್ಲಾ ||1||

ಸೊಕ್ಕ ತಲಿಗೆ ಏರಿ ಭಂಗಿ ಮುಕ್ಕಿದವರ ಪರಿ

ತೆಕ್ಕಿಗೆ ಬಿದ್ದರ ದಕ್ಕದು ದುರ್ಲಭ

ವಕ್ಕರ ಕೊಂಬುವ ಅಕ್ಕರದಿಂದಲಿ ||2||

ಶರಣ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಅಂತಃಕರುಣಿ ಗುರುವ ಸಂಗ

ಕಿರಣ ಕೋಟಿ ಪ್ರಭೆ ಜಂಗಮ ಲಿಂಗ

ಧರುಣಿಗಿ ವದಸಿದ ಮೊದಲೆ ನಿಸ್ಸಂಗ ||3||

ಗುರುವಿಗೆ ಬೈದರ ಸಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ನಾ

ಗುರುವಿನ ಹೊರತು ಕಡಿಲಿಲ್ಲ

ಅರಿವೆ ಗುರುವು ನರರರಿರಲ್ಲಾ ಆಸಿ

ಹರಿದಾಡಿದೆ ಸಂಶ ಬರಲಿಲ್ಲ ||ಪ||

ನಾನೆ ಗುರುವಾಗ್ಯಾಡುವೆನು ಗುರು

ತಾನೆ ಯನ್ನೊಳು ನಿಂತು ಕೇಳುವನು

ಮಾನಪಮಾನವು ಇನ್ನೇನು ಮಹ

ದಾನಿ ಸಿದ್ಧನ ಕೂಡಿ ಮರವೆನೂ ||1||

ನಾನು ನೀನೆಂದರ ಫಲವಿಲ್ಲ ಗುರು

ತಾನೆ ಭಕ್ತಿಗೆ ಬಂದು ಸಿಕ್ಕನಲ್ಲಾ

ಜ್ಞಾನಿಯಾದವ ಇದರ ನೆಲಿ ಬಲ್ಲ ಶಿವ

ಅನುಭಾವಿ ಅದರೊಳು ಸಿಕ್ಕಲಿಲ್ಲ ||2||

ವಳಗ ಹೊರಗ ತುಂಬಿದ ತಾನೆ ಯನ್ನ

ತನ್ನೊಳಗ ಇಂಬಿಟ್ಟು ಮರತಾನೆ

ಬ್ಯಳಗಿಗಿ ಬೆಳಗಾಗಿರುವನೆ ಶಿದ್ಧ

ಅಳಿವು ಉಳಿವು ಏನು ಅರಿಯಾನೆ ||3||

ಗುರುವೆ ನೀ ತಪ್ಪಿಸಿ ಕೊಂಡರೇನಾಯ್ತು

ಗುರು ಪುತ್ರರು ಬಿಡರೆಂಬದರಿದ್ಹೊಯ್ತು

ಶರೀರದ ಸುಖ ದುಃಖ ನರರಿಗಲ್ಲದೆ ಶಿವ

ಶರಣರಿಗುಂಟೇನು ಮರಿಯರು ನಿಮ್ಮ ಪಾದ ||ಪ||

ನಿನಗರಿಯದ ಮಾಡುವರವರೇನು

ಮನಸಿಗೆ ಚೇತನ ಕುಡುವವ ನೀನು

ಅನುದಿನ ಅಗಲದೆ ಇರುವೆ ಅವರನು

ಜನನ ಮರಣಕ ದೂರರೆಂಬೊದರಿಯೆನು ||1||

ಏಳೇಳು ಜನ್ಮ ತಂದಿ ಅವರಾನು

ಹೇಳುವರೆಂದಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರಾನು

ಭಾಳಲೋಚನ ಭಕ್ತರಾಳಾಗಿ ದುಡದಿಲ್ಲೆ

ಹೇಳಿಸಿಕೊಳುವರೆ ಆಳಿನ ಕೈಯಲ್ಲಿ ||2||

ನಡಿ ನುಡಿಯಲಿ ನಿಮ್ಮನ್ಹಿಡದು ಕಟ್ಟುವರಲ್ಲ

ಬಿಡು ಸಿದ್ಧ ನಿಮ್ಮ ಭಂಗಳಿಯಲ್ಲ

ಬಡವಿ ಮಗನಿಗಂಜಿ ವಡಿಯನ ಕಂಟ್ಟಿ ಹೊಕ್ಕಿ

ಬಿಡದೆ ಹಿಡಿಗಲ್ಲಿಗಿ ಹೊಡಿಯೆ ಕೈಯೊಳು ಸಿಕ್ಕಿ ||3||

ಗುರುವಿಟ್ಟಂತೆ ಇರುವೆನು ಗುಣ ಅರಿಯದ ಬಾಲಕ ಕರು ನಾನು

ಪರವಸ್ತು ಸಿದ್ಧ ಆಕಳ ತಾನು ಪಾಲ್ಕರದುಣಿಸುವ ಸಹುವಿನ್ನೇನು ||ಪ||

ಪಾಪ ಪುಣ್ಯವೆಂಬುವದಿಲ್ಲಾ ಮೂರು ತಾಪವೆಂಬುದು ನಾನೇನು ಬಲ್ಲ

ಕೋಪ ಟೋಪ ಮೊದಲಲ್ಲಿಲ್ಲ ಗುರು ವ್ಯಾಪಿಸಿ ಕೊಂಡನು ಜಗವೆಲ್ಲ ||1||

ಮಾನಪಮಾನವ ಗುರುವಿಂದು ಅನುಮಾನ ಯಾತಕ ಬೇರೆ ಮತ್ತೊಂದು

ಏನಾಗುವದಾತನಾಗ್ನಿಯಿಂದ ಮಹಜ್ಞಾನ ಅಗಲದು ಮನ ಎಂದೆಂದು ||2||

ಯಾತರ ಭಯ ವೆಳ್ಳೆನಿತಿಲ್ಲ ಮಹದಾತ ಶಿದ್ಧ ಮಾಡಿದುದೆಲ್ಲ

ಪ್ರತಿಯಾತಕ ಮನಯಳಸಿಲ್ಲ ಸೋತು ಹೇಳಿದೆ ಆತ್ಮತಾ ಬಲ್ಲ ||3||

ಗುರುಲಿಂಗ ಜಂಗಮದ ಸೇವಕಾಗಿ ಚರಣದಾವಿಗಾಗಿ

ಸ್ತಿರಕಾಲ ಬದುಕಿದೆ ತಿರಕನಾಗಿ ಅವರೊಳ್ಯೆರಕವಾಗಿ ||ಪ||

ಗುರುಪಾದ ಪೂಜೆ ಹಿಂದ ಮಾಡಿ ಬಂದೆ ಬಂದುದರಿಂದೆ ||1||

ಅರವು ತಿಳಿಸಿದ ಗುರುವು ದಯದಿಂದೆ ಆರುಸ್ಥಲಗಳಿಂದೆ

ವಂದೆ ಹಲವಾಯಿತೆಂಬ ಜ್ಞಾನ ತಿಳಿತು ಸಂಕಲ್ಪ ತೊಳಿತು

ಕಂದಾ ಬಸವನ ಭೀತಿ ಹಾರಿ ಹೋಯಿತು ದೇಹ ನಿರ್ಮಲಾಯಿತು ||2||

ಚಂದದಿಂದ ಶರಣರ ಹಾಡಿ ಹರಸುವೆನು ಪ್ರೇಮ ಸುಖಿಸುವೆನು

ತಂದಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗನ ಪಾದ ಕಾಮಧೇನು ಕರದು ಉಂಬುವೆನು ||3||

ಗುರುವೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ ಪರಿಯಂತು ಪೇಳುವೆನು

ಕರಮನ ಭಾವದಲಿ ತಮ್ಮ

ಪರಮ ಸಂತೋಷರಸ ಹೊರ ಸೂಸಿ ಚಲ್ಲುತಲಿ

ಗುರು ಭಕ್ತಿ ಮಾಡುಬೇಕು ತಮ್ಮ ||ಪ||

ತನು ಮನ ಧನ ಮೂರು ಎದರಿಟ್ಟು ವಂಚಿಸದೆ

ಅನುಕೂಲ ಮಾಡುಬೇಕೊ ತಮ್ಮ

ಅನುದಿನ ಅವರಾಗ್ನಿ ಮನವಪ್ಪಿ ಮೀರದಲೆ

ಅನುಗೂಡಿ ನಡಿಯ ಬೇಕು ತಮ್ಮ ||1||

ಇಂತಪ್ಪ ಭಕ್ತಿಗುಣ ಜ್ಞಾನ ಹೀನರಿಗರಿದು

ಸಂತೋಷ ಮನಕಾಗದೊ ತಮ್ಮ

ಚಿಂತಿತಾ ಪ್ರಾಪ್ತಿ ಮನವಡಿಸುವದು ಭುಗಲ್‍ಹೊಗಸಿ

ಭ್ರಾಂತರಿಗೆ ಬಹು ದುಃಖವೊ ತಮ್ಮ ||2||

ಆಂಶಿ ಭೂತರಿಗಿಂತ ಅಂಸರವ ಒದಗುವದೆ

ಮಾಂಸ ಪಿಂಡಂಗಳೊರ್ತನೀ ತಮ್ಮ

ಸಂಸಾರ ಸುಖ ದುಃಖ ಗುರುಶಿದ್ದಗೊಪ್ಪಿಸುತ

ನಿಸ್ಸಂಶ ನಿಶ್ಚಿಂತರೊ ತಮ್ಮ ||3||

ಗುರುಪುತ್ರನಾದವನು ನರರೊಳಗೆ ಸಮನಲ್ಲ

ಶರೀರ ಸುಖ ದುಃಖ ಭೋಗ ಅವನಿಗಿಲ್ಲ ||ಪ||

ಶರಣರಾಳಿನ ಆಳು ಚರಣರಕ್ಷಿಯ ಧೂಳು

ಚರಿಸುತಿರ್ಪನು ಕೇಳು ಧರನಿಯೋಳು ||1||

ಎತ್ತಿದ್ದರೇನವನು ನಿತ್ಯ ಶಿವ ಧ್ಯಾನವನು

ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳದುಂಬುವನು ಕಾಮಧೇನು ||2||

ಆವನೆ ನಿಜ ವಿರಕ್ತ ಶಿವನಿಗೆ ಸದ್ಭಕ್ತ

ಭುವನದೊಳು ಸಮರ್ಥ ತನ್ನ ತಾ ಅರ್ಥ ||3||

ತನ್ನಂತೆ ಜಗವೆಲ್ಲ ಭಿನ್ನಭಾವಗಳಿಲ್ಲ

ಅನ್ಯರಾತ್ಮವ ನೋಯಿಸಿ ನುಡಿವನಲ್ಲಾ ||4||

ನಡು ನುಡಿಗೆ ಬದಲಿಲ್ಲ ಬಡಿವಾರದವನಲ್ಲ

ಅಡಿಗಡಿಗೆ ಗುರುಮಂತ್ರ ನುಡಿಯಬಲ್ಲ ||5||

ಉಂಡು ತಾ ಉಪವಾಸಿ ಬಳಸಿ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ

ಪಿಂಡ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿಕಾರಿ ||6||

ಒಳಹೊರಗ ಒಂದಾಗಿ ಬೆಳಗಿನೊಳು ಚಂದಾಗಿ

ಸುಳಿದಾಡುತಿಹಯೋಗಿ ನಿಶ್ಚಿಂತನಾಗಿ ||7||

ಇಂತಪ್ಪ ಗುರು ಕರುಣ ಸಂತೋಷದಾಭರಣ

ಯಂತಾತ ಶಿವಶರಣ ಅಷ್ಟವರಣಾ ||8||

ಉರಿಉಂಡ ಕರ್ಪೂರದ ಪರಿಯಂತೆ ಗುರುಸಿದ್ಧ

ಬೆರಸಿ ಭಕ್ತರ ಜಗದಿ ಮೆರಸುತಿದಾನ ||9||

ಗುರುಶಿಷ್ಯರೀರ್ವರೊಂದಾಗಿ ಪರಮ

ಹರುಷ ನದಿಯೊಳು ಮಿಂದು ಲಿಂಗ ಮುಂತಾಗಿ

ಇರುವರಾನಂದ ಸುಖತಾಗಿ ಮಹ

ದರುವಿನೊಳ್ ಮನ ಮುಳುಗಿ ಪರವಶರಾಗಿ ||ಪ||

ನರ ಜನ್ಮ ಹಿರಿದಾದರಿಂದೆ ಇಲ್ಲೆ

ದೊರಕಿತು ಅವರಿಗೆ ಭಕ್ತಿ ಮುಖದಿಂದೆ ಸುಧೆ

ಸುರಿವದು ಅನುದಿನ ಸಮರಸದಿಂದೆ ||1||

ಅರವು ಹಿಡಕೊಂಡು ಬಂದವರು ಗುರು

ವರಪುತ್ರರೆಂದೆನಿಸಿ ಚರಿಸ್ಯಾಡುತಿಹರು

ಬರುವ ಸುಖದುಃಖ ಲಕ್ಷಕಿಡರು ಭಕ್ತಿ

ಪರರಾಗಿ ದಾಸೋಹ ನಡೆಸುತಲಿಹರೂ ||2||

ಕುರುಹು ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡಿಹರು ಮಾಯ

ಮರವಿಗಳಿಗೆ ತಾವು ಕಾಣಿಸಿ ಕೊಳರು

ಕಿರಿತನ ಹೊತ್ತು ಮೆರಿಹುವರು ಪ್ರಮಥರ

ಬರಹ ನೋಡುತ ಜಂಗಮಕೊಂದಿಸುತಿಹರು ||3||

ಪ್ರಾಣದೊಲ್ಲಭನಾಗ್ನಿಯಿಂಧ ಬಹು

ಜಾಣತನದಿ ಕಾಲ ಕಳಿದುಳಿದರಿಂದ

ತ್ರಾಣ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತದರಿಂದ ಸಕಲ

ಪ್ರಾಣಗಳೊಂದೆಂದು ಭಾವಿಸಿ ಮುದದಿಂದ ||4||

ಜಾತಿ ಸೂತಕಯಿಲ್ಲದವರು

ಅಜಾತ ಶಿದ್ಧನ ಕೂಡಿ ಬಳಸ್ಯಾಡುತಿಹರು

ಪಾತಕ ಜನಕಂಜಲರಿರೂ ಪ್ರಮಥರ

ನೀತಿ ವಚನವ ನೋಡಿ ನಲಿದಾಡುತಿಹರೂ ||5||

ಗುರುವಿನ ಮಗ ನಾನು ಶರಣರ ಸೇವದೊಳಿರುವೆನು

ಪರಮ ಹರುಷ ತುಂಬಿ ಕುಣಿದಾಡುವೆನು

ಪರಿ ಪರಿ ವಚನ ಓದಿ ಹಾಡುವೆನು ||ಪ||

ಅರವು ಎಂಬ ಕವಚ ತೊಟ್ಟು| ಇರುವೆ ಇಲ್ಲ ಸಂಶ

ಉರಿ ಉಂಡ ಕರ್ಪುರ ಜೊತಿಯ ಅಂಶ

ಧರಿಯೊಳು ಮೆರೆವೆನು ಮೊದಲೆ ರಾಜ ಹಂಸಾ ||1||

ಭಜನಿ ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಸುಜನರ ಕೂಡಿ ನಿಂತೆನಿಲ್ಲಿ

ಅಜಹರಿ ಸುರರು ಅರಿಯರು ಅಲ್ಲಿ

ಭಜನಿ ಮಾಡುವೆ ಭಕ್ತಿ ರಸ ಚಲ್ಲುತಲಿ ||2||

ವಿಪರೀತ ಈ ಆಟ ಜನರಿಗೆ ಅಪರಿಮಿತದ ಕಷ್ಟ

ಉಪಮಾತೀತರು ನೋಡುವ ನೋಟ

ತಪಸಿಗಳೊಡಿಯ ಶಿದ್ಧನ ಸಮಕೂಟ ||3||

ಗುರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗಾನ ಘೂಳಿ ಕೊಲ್ಲ

ಪುರದಲ್ಲಿ ಮಾಯಿನ ಜಯಶಿದ ಹೆಘಾಳಿ

ಪರಮ ಆನಂದದ ವೈಹಾಳಿ ಶಿವ

ಶರಣರ ಚರಣಕ್ಕ ಹತ್ತಿರ್ದ ಧೂಳಿ ||ಪ||

ತಾಯಿಯೆಂಬೊ ಖೂನ ತನಗಿಲ್ಲ ಹೆಣ್ಣು

ಮಾಯಿ ರೂಪ ಧರಿಸಿ ಬಂದದ್ದು ಬಲ್ಲ

ಕಾಯದರ್ಪಣ ಕಾಮವೆಲ್ಲ ಪ್ರಭು

ರಾಯ ಮಾಡಿದ ಆಟ ಬಸವ ತಾ ಬಲ್ಲ ||1||

ಕುಲ ಛಲ ಸ್ಥಲ ಮಲ ಭಾಂಡ ರೂಪು

ಹಲವಾಗಿ ತೋರಿತು ಪಿಂಡ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ

ನೆಲ ಜಲದ ಬೊಂಬಿ ಕಣ್ಣಂಡ ಅದರ

ನೆಲಿ ಅರಿತು ವಳಹೊರಗ ಸಂಶ ಹರಕೊಂಡ ||2||

ತತ್ವವಂದುಳಿಯಿತ್ತು ನಿರ್ವಹಲೆನಸಿ

ಸತ್ವ ಸದ್ಭಕ್ತಿಯ ನಡಸಿ ಮಹ ಮ

ಹತ್ವ ತೋರಿದ ಶಿದ್ಧ ಇದ್ದು ಇಲ್ಲೆನಸಿ ||3||

ಗುರು ಕೊಟ್ಟದರೊಳು ಪರಿಣಾಮ

ಉಂಡು ಉಟ್ಟು ಇರುವದವರ ನೇಮ

ಶರೀರದ ಸುಖ ಕೆಳಿಸುವ ಕಾಮ ಸುಟ್ಟು

ಶಕೆ ಹಿಡಿದರು ಪ್ರಮಥ ಗಣಸ್ತೋಮ ||ಪ||

ವಕ್ಕ ಮಿಕ್ಕ ಪ್ರಸಾದಿಕರು ಪ್ರೇಮ

ಉಕ್ಕಲು ಅನುದಿನ ನೆಕ್ಕುವರು

ಅಕ್ಕನಾಗಮ್ಮನ ಅಂಶಿಕರು ಮದ

ಸೊಕ್ಕಿದವರ ಹಲ್ಲು ಮುರಿಹುವರು ||1||

ಭಕ್ತಿ ಬೀಜ ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳೆಹುವರು ವಿ

ರಕ್ತ ಪುರುಷಗ ಕೊಟ್ಟು ಕೊಳಹುವರು

ಮುಕ್ತಿಪುರದಲ್ಲಿ ಸುಳಿದಾಡುವರು ಮಾಯ

ಶಕ್ತಿಯ ತಲಿ ಮೆಟ್ಟಿ ಹಾರುವರು ||2||

ಜ್ಞಾನಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದು ನಡಹುವರು ತಮ್ಮ

ಖೂನ ಕಂಡು ಕೂಡಿ ಬಳಸುವರು

ಸ್ವಾನುಭಾವದ ನೆಲಿ ತಿಳದಿಹರು ಮಹ

ದಾನಿ ಸಿದ್ಧನೊಳಳಿದುಳಿದಿಹರು ||3||

ಗುರು ಉಂಡು ಉಳಿದ ಪ್ರಸಾದ

ಪರಮ ಹರುಷದಿ ಕೊಳ್ಳೊ ಫಲವಾದ

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನ ವಿನೋದ ಮುಕ್ತಿ

ದೊರಿವದು ಸತ್ಯ ನಿಜ ಬೋಧ ||ಪ||

ಗುರು ಮುಖ್ಯವೆಂದು ತಿಳಿಕೊಂಡು ಅವರು

ಬರುವ ದಾರಿಯ ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡು

ಕರಶಿರ ಬಾಗಿಕೊಂಡು ಭಕ್ತಿ

ಪರನಾಗಿ ದೃಷ್ಟಿ ಇಟುಕೊಂಡು ||1||

ಗುರುಲಿಂಗ ಜಂಗಮದವರ ವರಪುತ್ರನಾದವಗ

ನರರೊಳಗ ಎಣಿಸಬಹುದೇ ತಮ್ಮ

ಉರಿವುಂಡ ಕರ್ಪುರದ ಪರಿಯಂತೆ ಮನ ಕರಗಿ

ಕುರುಹು ನಿರ್ವಯಲಾಪದು ತಮ್ಮ ||ಪ||

ಸಂಸಾರದೊಳು ಶಿವ ವಂಶಿಕನು ಬಂದಿರಲು ಅ

ವಸರ ಇನಿತಿಲ್ಲವೊ ತಮ್ಮ

ಮಾಂಸ ಪಿಂಡವ ಕಳದು ಮಂತ್ರ ಪಿಂಡವ ಧರಿಸಿ

ಸಂಸಾರ ನಡಿಸುತಿಹನೊ ತಮ್ಮ ||1||

ಕುಲ ಛಲ ಸ್ಥಲವಿಲ್ಲ ದೇಹದಲಿ ಬಲವಿಲ್ಲ

ಮಲಹರನ ಭಜಿಸುತಿಹನೊ ತಮ್ಮ ||2||

ಶರಣಾರ ನಡಿ ಶುದ್ಧ ಶರಣಾರ ನುಡಿ ಶುದ್ಧ

ಶರಣರಂತವ ತಿಳಿಯದೊ ತಮ್ಮ

ಶರಣ ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರನ ಕರುಣದಾ ಕಂದನವ

ಧರಣಿಯೊಳಗವತರಿಸಿದ ತಮ್ಮ ||3||

ಗುರುವೆ ನಿಮ್ಮಯ ಪಾದ| ಕರಣದುಣಲು ಬಹು ಸ್ವಾದ

ಪರಮ ಸುಖ ವಿನೋದ ನಿಮ್ಮ ಬೋಧ ||ಪ||

ನೀವೆ ನಿಮ್ಮ ದಯ ಹುಟ್ಟಿ ಸೇವ ಪಟ್ಟವ ಕಟ್ಟಿ

ಕಾವಲಿಯ ಒಳಗಿಟ್ಟು ಅಭಯ ಕೊಟ್ಟಿ ||1||

ನೇನೆ ಗತಿ ಎನಗೆಂದು| ಮನಕ ನಿಶ್ಚಯ ತಂದು

ಧ್ಯಾನ ಮಾಡುವೆ ನಿಂದು ಭಕ್ತ ಬಂಧೂ ||2||

ನಿನ್ಹೊರತು ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ಅನ್ಯರಾಶ್ರಯವಿಲ್ಲ

ಚನ್ನಬಸವನೆ ಬಲ್ಲ ಜನರರಿಯರಲ್ಲಾ ||3||

ಇಟ್ಟಂತೆ ಇರುವೆನು| ಕೊಟ್ಟಂತದುಂಡೆನು

ತಟ್ಟು ಮುಟ್ಟೆಂಬ ಸಂಶ ಹುಟ್ಟಲಿಲ್ಲಾ ||4||

ಹಗಲಿರುಳೆ ನಿಮ್ಮ ನಾಮ| ಅಗಲದೆ ಎನ್ನ ನೇಮ

ಬಗಿ ಬಗಿಯ ರಣಸ್ತೋಮ ಬರುವ ಪ್ರೇಮ ||5||

ಶರಣರಾಳೆಂದೆನಿಸಿ| ಚರಣರಕ್ಷಿಯ ಹೊರಸಿ

ಧರಣಿಯೊಳು ಮೆರಸಿದರಿ ಲಜ್ಜ ಹಸರಿ ||6||

ಜನ ಮಚ್ಚು ನಡಸಿಲ್ಲ| ತನು ಭೋಗ ಬಿಡಸಿಲ್ಲ

ಜನನ ಮರಣಕ ಒಳಗು ಮಾಡಲಿಲ್ಲಾ ||7||

ಸತ್ತು ಚಿತ್ತಾನಂದ ನಿತ್ಯ ಪರಿಪೂರ್ಣೆಂಬ

ಗೊತ್ತು ತೋರಿಸಿ ಕೊಟ್ಟಿ ಘೂಳಿ ಬಿಟ್ಟೆ ||8||

ಲೋಕರಂಜಿಕಿಯಿಲ್ಲ| ನಾಕು ಮೈಹೊಳಬಲ್ಲ

ತೂಕ ಖರೆ ಕಡಿಮಿಲ್ಲ ಕೊಳುವಾತ ಬಲ್ಲ ||9||

ನಿಮ್ಮ ಚಿತ್ತಕ ಬಂತು| ಬ್ರಹ್ಮಲಿಪಿ ಅಳಕಿತ್ತು

ಹಮ್ಮು ಅಹಂಕಾರೆಂಬೊ ಅರಸು ಸತ್ತು ||10||

ಕಾಯಪುರ ಪಟ್ಟಣಕ| ರಾಯ ರೇವಣಸಿದ್ಧ

ಮಾಯಿ ಕೋಳಾಹಳ ಮಾಡಿ ಇದ್ದ ||11||

ಘನ ಘಾತಕ ಮಾಳ್ವರೆ ಗುರುಚನ್ನ ಬಸವಯ್ಯ ನೀವೆಮ್ಮಗೆ

ಅನ್ಯಯದಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಆಗಲಿ ಹೋದರೆ ನಿಮಗೆ ಮನ್ನಣಿವುಂಟೆ ಜಗದೊಳಗೆ ||ಪ||

ಘಟ್ಟದ ನೆಲ್ಲಿಯ ಕಾಯಿಯು ಸಮುದ್ರದಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ ಉಪ್ಪು ತಂದು

ಚಟ್ನಿಯಿಟ್ಟುಂಬವರಿಗೆಷ್ಟು ಸವಿದೊರುವದು ಅಷ್ಟು ಮನ ಮನ ಕೊಡಿಯಿತ್ತು ||1||

ನಂಬಿ ಕೊಂಡಿರ್ದೆನಯ್ಯ ಸಹುವಿಗೆ ಅಂಬಲಿಯ ಕುಡುವ ಜಯ್ಯ

ವಂಭತ್ತು ತಿಂಗಳ ಹೊತ್ತು ಹಡದ ತಾಯಿ ಸತ್ತು ಹೋದಂತಾತೂ ||2||

ಶಂಭು ಸಲಹಲಿ ಬಂದನುಯಂದರಿದು ಸಂಭ್ರಮದಿ ಹಿಗ್ಗಿರ್ದೆನು

ಕುಂಭಿನಿಯೊಳು ಬಂದು ದುಃಖ ಹಚ್ಹೊಗುವರೆ ಕುಂಬಾರ ತಿಗರಿಯಂತೆ ||3||

ನ್ಯಾಯವೇನಯ್ಯ ನಿನಗೆ ಗುರುರಾಯ ಮಾಯ ಹಚ್ಚಿದ ನಮ ನಿಮಗೆ

ಸಾಯಿವೊದು ಗೆಲವಿತ್ತು ಬಾಯ ಬಿಡುತಿರ್ದೆನಾಪಾಯ ಮಾಡಿಹೋಗುವರೆ ||4||

ಸಿದ್ಧ ತಂದರ ಬಂದಿಯು ಕೆಲವು ದಿವಸಿದ್ದು ಹೇಳದೆ ಹೋದಿಯ

ಉದ್ಯೋಗ ಕೆಡಿಸಿಟ್ಟ ಸಿದ್ಧನಿಗೆ ಬುದ್ಧಿಲ್ಲ ಮುದ್ದು ಬಸವನ ದುಃಖವ ||5||

ಚೀ ಛೀ ಎನ್ನರಣ್ಣ ಥು ಥು ಎನ್ನರಣ್ಣ

ಚೀ ಛೀ ಥು ಥೂ ಅಂದರ ಮನಸಿಗಿ ನಾಚಿಕಿ ಬಾರದಣ್ಣ ||ಪ||

ಯಾರಿಗೆ ಸೆರಾದು ಯಾವಗವಾರಿ ಕತ್ತರಿಸುವದೂ

ಮೀರಿದ ಸ್ಥಲ ಗುರು ಬಸವ ತಾಳದು ಬುಡ

ಬೊರಿಗಿಗೆಷ್ಟು ಹೇಳಿದರ ಕೇಳದು ||1||

ನಾ ಎಂದಿಗಿ ಕುಲಗೆಡಿ ತಾಯಿ ತಂದಿನ ಕಾಣದ ಖೋಡಿ

ಕಂದೆ ಕುಂದದೆ ಭಿಕ್ಷವ ಬೇಡಿ

ತಂದುಕೊಳುವದು ವಳಗಿನ ಸಂಶವಿಡಾಡಿ ||2||

ನಡಿ ನುಡಿ ಶುದ್ಧಿಲ್ಲ ನಾಲಿಗಿ ಹಿಡಿದು ಕಿತ್ತ್ಯಾರಲ್ಲ

ಹಡದ ತಾಯಿಗೆ ತಾ ಬಿಟ್ಟವನಲ್ಲ

ಸುಡಗಾಡಸಿದ್ಧಗಟಾವಿಕಿಯಲ್ಲ ||3||

ಚಿಂದಿ ಭಿಕ್ಷಕ ಬಂದೆವಮ್ಮ

ಎಣ್ಣೆ ತಂದು ದಿವಟಿಗಿ ಸುತ್ತಿ ಸುಡುವೆವು ಹಮ್ಮು

ಹಿಂದಿನ ದುಷ್ಕರ್ಮವಮ್ಮ ಹುಟ್ಟಿ

ದಂದಿಂದು ಮಾಡಿದ್ದು ತಂದು ನೀಡಮ್ಮ ||ಪ||

ಕೆಟ್ಟ ಕರ್ಮದ ಮಾಯ ಮರವಿ ಮಲಿನ

ಉಟ್ಟುಟು ಬಿಟ್ಟಂತ ಅಜ್ಞನದರವಿ

ಕೊಟ್ಟಿ ಗುಣಗಳೆಲ್ಲ ನೆರವಿ ಜೀವ

ಘಟ್ಟಿ ಮಾಡಿ ಕುಡು ಕೀರ್ತಿಗೆ ಬರವಿ ||1||

ಆಶಿಯಂಬುವ ಗಂಟು ಬಿಡರಿ ಮನ

ಸೋಸಿ ಮಾಸಿದ ಅರವಿ ಹುಡಕಿ ತಗದಿಡರಿ

ದಾಸಿ ಭಾವದ ಭಕ್ತಿ ತೊಡರಿ

ಪರದೇಶಿ ಬಸವಗ ಮೂರ ಒಪ್ಪಿಸಿ ಕುಡರಿ ||2||

ಬೆಳಗು ಮಾಡಲಿ ಬಂದು ಗುರುವು ನಿಮ್ಮ

ಒಳಗಿನ ಕತ್ತಲಿ ಎಂದಿಗೆ ಹರವು

ತಿಳಿವಿಕಿ ಸಿದ್ಧನೆಚ್ಚರವು ಮುಕ್ತಿ

ಕಳೆ ಬೆಳಗಿನೊಳಿಡುವ ಎಲ್ಲ ಇಹ ಪರವು ||3||

ಝಳ ಝಳ ಯಿರು ಕಂಡ್ಯಮನವೆ ಜೀವ

ಕಳವಳದೊಳಿಕ್ಕಿ ನೋಯಿಸದಿರು ತನುವೆ ||ಪ||

ವಳಹೊರಗೊಂದಾಗಿ ಚರಿಸು ಜ್ಞಾನ

ಬೆಳಗಿನೊಳಗ ಶಿವನಾಮ ಉಚ್ಛರಿಸು

ಬಳಗ ಶಿವಶರೂರ ನೆನಸು ಮಾಯಿ

ವಳಗಾಗದಿರು ಭವದ ಬೇರು ಸಂಹರಿಸೂ ||1||

ಭಿಕ್ಷಾಹಾರವ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಿರಾ

ಪಕ್ಷಿಯಿಂದ ನಿತ್ಯ ಆಡೊ ಉಂಡುಂಡು

ಮೋಕ್ಷದ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಕೊಂಡು ನಿರ್ವಾಣ

ದೀಕ್ಷ ಜಂಗಮನಿಂದ ಬಿಡದೆ ಪಡಕೊಂಡು ||2||

ಗುರುಸಿದ್ಧಲಿಂಗನಾಳಾಗಿ ಭಕ್ತಿ

ಪಠದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದೆ ಕೇಳು ಗುಟ್ಯಾಗಿ

ಪುರಾತರ ವಚನ ಮುಂತಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿ

ಬರದಂತ ಔಷಧ ಕೊಟ್ಟಿ ನಿನಗಾಗಿ ||3||

ಜಾತ್ರಿ ನೋಡಾಶ್ಚಯ್ವಾದೇನು ಶ್ರೀಗುರು ನಿಮ್ಮ

ಯಾತ್ರಿಗ್ಹೋಗಿ ಬರುವ ಜನರನಂತ ವೀರೇಳು ಲೋಕದಲ್ಲಿ

ಪಾತ್ರ ಪಾತ್ರಕ್ಕೆಲ್ಲ ನೀವೆ ಸೂತ್ರ ಹಚ್ಚಿ ಕುಣಿಸುವಂತೆ ||ಪ||

ಅಷ್ಟದಿಕ್ಕೂ ತುಂಬಿ ತುಳುಕಿತು ನವಖಾಂಡ ಪೃಥ್ವಿ

ಅಷ್ಟು ಅನ್ನ ಕ್ಷೇತ್ರವಾಯಿತು

ಯಿಷ್ಟಪ್ರಾನ ಭಾವಲಿಂಗ ಅಷ್ಟವರ್ಣ ನೀವೆಯಾಗಿ

ಶ್ರೇಷ್ಟವಾದ ಭಕ್ತಿರಸವಿಸಿಷ್ಟು ಮುಖದಿ ಕೊಂಬುವಂತ ||1||

ಇರವಿ ಮೊದಲು ಆನಿ ಕಡಿಯಲಿ

ಪರಿ ಪರಿಯ ಜೀವಿಗಳ್ಹೋಗಿ| ಬರುವ ಮಧ್ಯ ಮಾರ್ಗದಲಿ

ಮರವಿಯೆಂಬೊ ಮಾಯ ರೂಪದ

ಅರಹು ಕೆಡಸಿ ಬಿಟ್ಟಿಯಮ ಪುರಕ ಹೊರಸಿ ಕಳಸುವಂತ ||2||

ನೀವು ನಿಮ್ಮ ಭಕ್ತರಿದರೊಳು ಯಿದ್ದು ಯಿಲ್ಲದ್ಹಾಂಗೆ

ಸಾವ ಹುಟ್ಟು ಅರಿಯದೆ ಜಗದೊಳು

ಯಾವ ಕಾಲದಿ ಜಾತ್ರಿ ನೆರಸಿ

ಭಾವ ಭರಿತ ಸಿದ್ಧನೆನಸಿ| ದೇವ ಭಕ್ತರ ಕೂಡಿಕೊಂಡು

ಠಾವ ಠಾವಿಲಿ ಮೆರವುತಿರ್ಪ ||3||

ಡಂಬಕತನ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ ಜಗ

ದಂಬಿಕ ಪತಿ ಸಿದ್ಧ ವಲಿಯನು ಮೂಢ

ನಂಬಿಗೆಂಬದು ಭಕ್ತಿ ಬುಡ ಹರುಷ

ತುಂಬಿ ಮಾಡಿದಡೆ ಅದಕಿ ನಿತಿಲ್ಲೊ ಕೇಡ ||ಪ||

ತಿಳಿಯದೆ ತೊಳಿವ ಪರವಾದಿ ಸಂಶ

ಅಳಿಯದೆ ನಿನಗೆಂದು ದೊರಕದು ಹಾದಿ

ಕಳೆಗುಂದಿ ಕಷ್ಟ ಯಮಬಾಧಿ ಮಾಯಿ

ಸುಳಿಯೆಳು ಬಿಡು ವ್ಯರ್ಥಕೆಟ್ಟು ನೀ ಹೋದಿ ||1||

ನಾನಾ ವಿಧದಿ ಮಾಳ್ಪ ಕ್ರಿಯಾ ಅನ್ನ

ದಾನವಂದಿಲ್ಲದಿರೆ ಕವಡಿಗಿ ಪ್ರಿಯ್ಯಾ

ಜ್ಞಾನ ಹೀನರು ಮಾಳ್ಪ ಚಿರ್ಯಾ ಅಪಮಾನಕ್ಕ

ಸಾದನ ತಗಲದು ಗುರಿಯಾ ||2||

ಶರಣರ ವಾಕ್ಯವ ಕೇಳಿ ನಡಿಯೊ ಅಂತಃ

ಕರುಣಿ ಸಿದ್ದನ ಪಾದ ದೃಢದಿಂದ ಪಿಡಿಯೊ

ಧರುಣಿ ಭೋಗದ ಆಸಿ ಕಡಿಯೊ ಶಿವ

ಸ್ಮರಣಿಯೊಳಗ ನಿಜ ಮುಕ್ತಿ ಸುಖ ಪಡಿಯೊ ||3||

ತಂದಿ ಬಸವಲಿಂಗ ನಮ್ಮ ತಾಯ ನೀಲಗಂಗ

ಹೊಂದಿದ ಬಳಗ ಪ್ರಮಥರೆಲ್ಲರು ಪ್ರಭುರಾಯ ಗುರು ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ||ಪ||

ತೊತ್ತಿನ ಮಗನೆಂದು ಯಲ್ಲರು ಯೆತ್ತಿಕೊಂಡರು ಬಂದು

ಚಿತ್ತವಲ್ಲಭ ಗುರು ಗೊತ್ತು ತೋರಿದನಾಗ ಕತ್ತಲೆ ಹರದಿತು

ಬೆಳಗುದಯಾಯಿತು ||1||

ಸೇವದೊಳೆನಗಿರಿಸಿ ಶಿವ ಅನುಭಾವ ಅಮೃತ ಉಣಿಸಿ

ಜಾವ ಅಗಲದೆ ಭಕ್ತಿ ಭಾವ ನೆಲೆಗೊಳಿಸುತ

ಕಾವಲಿವಳಗಿಟ್ಟು ಕಾಯಿವರುಯನ್ನನ ||2||

ಘನ ಸುಖ ಸಾಗರದಿ ಮುಳುಗಿದೆ ಅನುದಿನ ಯಚ್ಚರದಿ

ತನುಸುಖದುಃಖ ಭೋಗ ಅನುಮಾತ್ರರಿಯೆನು ಮನದೊಲ್ಲಭ

ಸಿದ್ಧನಂಘ್ರಿಯಮರಿಯೆನು ||3||

ತನ್ನ ತಾನೆ ತಿಳಿಯಬೇಕಲ್ಲ

ತಾನಲ್ಲದಿಲ್ಲ ತನ್ನ ತಾನೆ ತಿಳಿಯಬೇಕಲ್ಲ

ತನ್ನ ತಾನೆ ತಿಳಿದ ವಸ್ತು

ಭಿನ್ನವಿಟ್ಟು ನೋಡಲಲ್ಲಿ

ಅನ್ಯರೆಂಬುವರೊಬ್ಬರಿಲ್ಲ

ಚನ್ನಬಸವ ತಾನೆ ಬಲ್ಲ ||ಪ||

ಆರ ಹೇಳಿಕೆ ಕೇಳೊ ಮಾತಲ್ಲ ತೋರಿಸುವರಿಲ್ಲ

ಸೂರ್ರೆಗೊಟ್ಟರೆ ಶುದ್ಧ ಮನವನು

ಸೇರಿ ಲಿಂಗದ ಸಾರ ಕೊಂಬುತ್ತ

ಆರು ಸ್ಥಲ ಆಳವಟ್ಟು ಅನುದಿನ ತೋರುತಿರ್ಪುದು ಜ್ಞಾನ ಜ್ಯೋತಿ ||1||

ಘೋರ ಸಂಸಾರ ಮೀರಿ ನಿಲ್ಲುವುದು

ಬ್ಯಾರೆನ್ನದಿಹುದು ಯಾರಿಗಾಗದು ಏಕ ಚಿತ್ತವು

ಧೀರ ಶರೂರಿಗಲ್ಲದಿಲ್ಲ ನಾರಿ ಒಬ್ಬಳು ||2||

ನೇಮ ಜಪ ತಪ ಕ್ರಿಯದಲಿಲ್ಲಾ ತಾಮಸಿಗೆ ಸಲ್ಲ

ರೋಮ ಕೂಪದಿ ಪ್ರೇಮ ತುಂಬತ

ಭೀಮ ಸಿದ್ಧನ ಹೆಸರಗೊಂಬುತ

ನಾಮ ಸೀಮೆಯ ಮೀರಿ ನಿಜಗುರು ಸ್ವಾಮಿ ಪಾದದೊಳೈಕ್ಯವಾಹುದು||3||

ತಾನಾಗಿ ಬಂದದ್ದು ಬರಲಿ| ತನ್ನ ಸ್ಥಾನ ಬಿಟ್ಟು ಅಗಲದಿರಲಿ

ಮಾನಾಪ ಹೊತ್ತು ಮೆರಿಯಲಿ ಗುರು ಏನುತಂದದೆಲ್ಲ ತರಲಿ ||ಪ||

ಜ್ಞಾನದ ಮಾರ್ಗಿದೆ ಹಿಡಕೊ ಶಿವ

ಧ್ಯಾನ ಪೂರಿತನಾಗಿ ಪಡಕೊ

ಸ್ವಾನುಭಾವದ ಸುಖ ಪಡಕೊ ಹಿಂದ

ನಾನಾ ಜನ್ಮದ ಬೇರು ಕಡಕೊ ||1||

ಹರಗುರು ವಾಕ್ಯವ ಕೇಳು ಯತ್ತ

ತಿರಗದಂತೆ ಶಾಂತಿ ತಾಳು

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಹರುಷ ಮನದೊಳುಯಿಟ್ಟು

ಗುರು ಪುತ್ರನಾಗಿ ನೀ ಬಾಳು ||2||

ಯದರಾಗಿ ನಿಂತದ್ದೆ ಖೂನ ನೀ

ಹೆದರಬ್ಯಾಡ ಅನುದಿನ

ಚದರಂಗದಾಟ ಹಚ್ಚಾನ

ಶಿದ್ಧ ಸದಕೇರಿ ದೃಷ್ಟಿ ಕೊಟ್ಟಾನ ||3||

ತಾನಾಗಿ ಬಂದದು ಬರಲಿ ಗುರುಯೆನು ತಂದದೆಲ್ಲ ತರಲಿ

ಮಾನಾಪಮಾನ್ಹೊತ್ತು ಮೆರಿಲಿ ಮಹಜ್ಞಾನ ಅಗಲದ ಮನವಿರಲಿ ||ಪ||

ದೇಹ ಭೋಗಕ ಬರುವೊದೆಲ್ಲ ಗುರುರಾಯ ತರುವನು ತಪ್ಪೊದಿಲ್ಲ

ಸಾಯಸ ಮಾಳ್ವದು ಸಲ್ಲ ಉಪಾಯ ಯಾರದು ಜಾಗೊದಿಲ್ಲ ||1||

ಸುಖ ದುಃಖ ನೆನವಿಗಿಡ ಬ್ಯಾಡ ನಿಜ ಸುಖದಲ್ಲಿ ಮನವಿಡು ಪಾಡ

ಕಕಲಾತಿಗಿ ಹೆಣಗ್ಯಾಡು ಬ್ಯಾಡ ಭವದುಃಖಕ ಗುರಿಯಾಗ ಬ್ಯಾಡ ||2||

ಸಿದ್ಧ ನೀ ಗತಿಯಂದು ಕೂಡುಯಿದೆ ಉದ್ಯೋಗದೊಳು ಮನಸಿಡು

ಬುದ್ಧಿವಂತರ ಸಂಗ ಮಾಡು ಆತ್ಮ ಶುದ್ಧ ನಿನ್ನೆದರಿಟ್ಟು ನೋಡು ||3||

ತೂಕ ನಿಟ್ಟಕ ತೊಗೊ ತಮ್ಮ ಘಾಸಿ

ಹಾಕಬೇಕೆಂಬುವರ ನಸೀಬ ಕಮ್ಮ

ಏಕೊ ಮನಸಿಲಿ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ಮೂರು

ಲೋಕ ಆಳುವನೊಬ್ಬ ಬಿಡು ನನ್ನ ಹಮ್ಮ ||ಪ||

ಮಾನ ಕಲ್ಲನು ಖರೆ ಇರಲಿ ಆಪ

ಮಾನ ಕಮ್ಮಿಯ ಕಲ್ಲು ಜನರೊಳು ಹರಲಿ

ಹಾನಿ ಬರುವದು ಹಾಂಗಿರಲಿ ಅ

ಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೆ ಯವ ಹಾಕುವ ನರಕದಲಿ ||1||

ಮಾತಗ್ಗಮಾಡಿ ಕೆಡುಬ್ಯಾಡ ನಿನ್ನ

ಜಾತಿ ಜನ್ಮಕ ಬಟ್ಟ ಮುಂದಿಹುದು ಕೇಡ

ಆತುಕೊಂಡಿಹದಘ ಮೂಢ ಗುರು

ನಾಥ ಹೇಳಿದ ವಾಕ್ಯ ಸಠಿಯನ ಬ್ಯಾಡ ||2||

ಅರಿವುಳ್ಳ ಜನ್ಮಕ್ಕ ಬಂದಿ ಇಹ

ಪರವೆಂಬೊ ಎರಡೊಂದು ತಿಳಿಗುರುವಿನ ಹೊಂದಿ

ಮರವಿನೊಳ ತಿರಗುತ ನೊಂದಿ ನಮ್ಮ

ಗುರುವರ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗನೆ ಪೂರ್ವ ತಂದಿ ||3||

ತಿಳಿವಲ್ಲಿ ತಿಳಿವಲ್ಲಿ ಮನ ತೊಳಿವಲ್ಲಿ

ಛಳಿ ಮಳಿ ಬಿಸಿಲು ಘಾಳಿ ತಾಳ್ವಲ್ಲಿ ನೀ

ಅಳಿದುಳಿವದು ಹ್ಯಾಂಗ ಹುಚ್ಚುದುಲ್ಲಿ ||ಪ||

ನಾ ಯಾರೆಂಬುವದಳಿವಲ್ಲಿ ಗುರು

ರಾಯನ ನೆನವಿಗೆ ತರವಲ್ಲಿ

ಮಾಯದ ಸಂಸರ ಬಿಡುವಲ್ಲಿ

ಅನ್ಯಾಯದ ನಡಿ ನುಡಿ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ||1||

ನಾನಿ ನಾನಿಯೆಂಬಲ್ಲಿ

ನಿನಗೇನು ದೊರಕಿತೊ ಅದರಲ್ಲಿ

ಜ್ಞಾನ ಹಾನಿ ವಿಧಿಕಾಲಲ್ಲಿ ಶಿವ

ಧ್ಯಾನ ಘಟಿಸುವದು ಯಾವಲ್ಲಿ ||2||

ನರಜನ್ಮಕ ಬಂದದ್ದೆನಾಯ್ತು

ಗೊತ್ತರಿಯದೆ ಸತ್ತು ಹುಟ್ಟಿ ವ್ಯರ್ಥಾಯಿತು

ಗುರು ಹಿರಿಯರಿಗಂಜದೆ ಹೋಯ್ತು

ಶ್ರೀ ಗುರುವರ ಶಿದ್ಧಗ ಹೊರತಾಯ್ತಾ ||3||

ತೊಳದರ ಏನು ಹೋಯಿತೊ ದೇಹವು ತೊಳಿದಿರಿಕೆನಾಯ್ತು

ಝಳಝಳ ಜ್ಞಾನದ ಬೆಳಗುದಿಸಿರುತಿರೆ ||ಪ||

ದೇಹವು ದುರ್ಗಂಧ ಮಾಯಾ ಛಾಯಾ ಕಣ್ಣಿಗಿ ಚಂದ

ಆಯಸ ಯಾಕತಿ ತೊಳಿಹುವ ಬಂಧ

ನ್ಯಾಯವೆ ನಿಜ ತಿಳಿದಲಿದುಳಿದವರಿಗೆ ||1||

ಮನದ ಲಿಂಗದಿ ಬೆರಸಿ ಮಹ

ಅನುಭಾವ ಅಮೃತ ಸಲಿಸಿ

ಘನ ಸುಖದಲಿ ಘಟ್ಟಿಗೊಂಡು ಶ್ರೀಗುರುಪಾದ

ಅನುದಿನ ಮರಿಯದೆ ನೆನವಿನೊಳಿರುತಿರೆ ||2||

ಸಂಶ ಪ್ರಾಣಿಯಲ್ಲ ಶಿದ್ಧನ ಅಂಶಿಕ ನೆಲಿ ಬಲ್ಲ

ಮಾಂಸ ಪಿಂಡ ಅಳಿದುಳಿದ ಶರಣರ

ಸಂಸಾರ ಸುಖ ದುಃಖವಿನಿತಿಲ್ಲ ||3||

ತಮ್ಮ ತಾವರಿಯದ ಹಿರಿಯರು ಪರಬ್ರಹ್ಮದ ಗೋಷ್ಟಿ ನುಡಿವರು

ಹಮ್ಮು ಅಹಂಕಾರ ಗರ್ವಕ್ಕೊಡಿಯರು ಗುರುವೆ ನಿಮ್ಮವರೆತ್ತ ಬಲ್ಲರು ||ಪ||

ಹಲವು ವಚನ ಶಾಸ್ತ್ರ ಕಲಿತರು ಅದರ

ಬರುವಿಲಿ ಹುಲಿಯಾಗಿ ತೋರ್ಪರು

ಮಲತ್ರಯ ದಾಸಿಯ ನೀಗರು ಮಾಯಿ

ಬಲಿಯೊಳು ಬಿದ್ದೆತ್ತ ಹೋಗರು ||1||

ತೊತ್ತಿನ ಪಡತೊಳ್ಗ ಹೊಲಿಯರು ಶರಣರ

ಗೊತ್ತು ತಿಳಿಯದೆ ನೊಯಿಸಿ ನುಡಿವರು

ಕತ್ತಿಯ ಹಾಲ್ಕುಂಡಿದಾತ್ಮರು ಹಾದಿ

ಬುತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಹೋಹರೂ ||2||

ತಿಳಿಯದೆ ತೊಳಕೊಂಬ ಮೂಳರು ಸಂಶ

ಅಳಿಯದೆ ಪಥಯೆಂದು ಕಾಣರು

ಛಳಿ ಮಳಿ ಬಿಸಲ್ಗಾಳಿ ತಾಳರೂ ಗೊತ್ತು

ತಿಳಿದ ಸತ್ಪುರುಷರಿಗೆ ಹಳಿವರೂ ||3||

ವೇಶ ಡಂಬಕ ಫಾಸಿಕೋರರು ಗಣ

ಸಹಸ್ರ ನೇಮದಿ ವೊದಿಕೊಂಬರು

ಹೇಸಿಕಿ ಕಸಮೂಲ ತಿಂಬರು ಮನ

ಉಲ್ಲಾಸ ಅಮೃತ ಎಂದಿಗುಂಬರೂ ||4||

ಸಿದ್ಧನ ಕರುಣವ ಪಡಿಯರು ದು

ರ್ಬುದ್ಧಿಯೆಂದಿಗೆ ಬಿಡಲರಿಯರು

ಗುದ್ಯಾಟ ಯಮಪುರದಿ ಯಿರುವರು ಭವ

ಗೆದ್ದೆವು ನಾವೆಂಬ ಮೂಢರೂ ||5||

ತನ್ನ ತಾನು ತಿಳಿದ ಮೇಲ ಭೇದವೇನು ಮತ್ತೊಂದಾದವೇನು

ತನ್ನಂತೆ ಸರ್ವ ಜೀವ ಕಾಣುವಾನು ಅಂತಃ ಕರುಣಿ ನೀನು ||ಪ||

ಮುಕ್ತಿ ಕುಡುವ ಗುರುವಿನಲ್ಲಿ ಮೂಲದಾವದು ಅದರ ಕೀಲದಾವದು

ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿ ತಿಳಿಯೊ ವಿರಕ್ತಿ ಭಾವದು ಜೀವ ಶಿವನ ರೂಪಿದು ||1||

ಭಕ್ತನಾದುವದಕ ಪರಿಭಾವದಾವದು ಅದರ ಕುರುಹುದಾವದು

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯದ ಬಲವ ನೊಡದು ಕಲಸಿದರ ಬಾರದು ||2||

ಪಿಂಡ ರೂಪ ಧರಸಿ ಪ್ರಾಣ ಬಂದಿತ್ಹ್ಯಾಂಗ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಾಯಿತ್ಹ್ಯಾಂಗ

ಪುಂಡ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗನಾಟ ತಿಳದಿತ್ಹ್ಯಾಂಗ ತಿಳದರ ಉಳದಿತ್ಹ್ಯಾಂಗ ||3||

ತಂಬೂರಿ ಬಜಾಸು ಬೇಕೊ ತಮ್ಮ ತಂಬೂರಿ ಬಜಾಸು ಬೇಕೊ

ತಂಬೂರಿ ಬಜಾಸು ಬೇಕೊ ಸಾಂಬನ ಸವಾರಿ ತಯಾರಾಯ್ತು ||ಪ||

ಬಸವಯಂಬ ಘೂಳಿ ವಸ್ತ ಕಿರಿ ಜಂಗು ಸರಪಳಿ

ಭಸಿತ ರುದ್ರಾಕ್ಷಿ ಕೊರಳೊಳು ಮಾಲಿ

ಶಶಿಧರ ತೆಗೆದನು ಘೂಳಿ ವೈಯ್ಯಾಳಿ ||1||

ಭಜನಿ ಸಂಭ್ರಮದಿಂದ ಸುಜನರ ಸಂಗಹಿಂದ ಮುಂದಾ

ನಿಜಸುಖ ಗುರುವಿನ ಮಂತ್ರ ಬಲದಿಂದ

ಭಜಿಸುತ ಹೊಂಟಿತು ಘೂಳಿ ಆನಂದ ||2||

ಗುರುವು ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ಘೂಳಿನಯೇರಿದ ಸರ್ವಾಂಗ

ಮೇರು ಪರ್ವತ ನೋಡ ಹೊಂಟನು ಹೀಂಗ

ಕೋಟಿ ಸೂರ್ಯರಿಗೆ ಮಿಗಿಲು ಕಂಬ್ಹಾಂಗ ||3||

ತೊತ್ತು ಸೇವಾ ಮಾಡ ಬೇಕಣ್ಣ ನಿಜಗೊತ್ತು ತಿಳಿದು

ತೊತ್ತು ಸೇವಾ ಮಾಡಬೇಕು ಅತ್ತ ಇತ್ತ ಹೊತ್ತು ಗಳಿಯದೆ

ಚಿತ್ತ ಶುದ್ಧವಾಗಿ ಶರಣರ ನಿತ್ಯಪಾದರಕ್ಷಿ ಹೊತ್ತು ||ಪ||

ಕಾಯ ವಾಚ ಶುದ್ಧ ಮನದಲ್ಲಿ ಭಯ ಬಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ

ರಾಯ ಜಂಗಮ ಬಂದ ಭರದಲಿ ಛಾಯಾ ಕಾಣುತ ಚರಣಕೆರಗುತ

ಮಾಯ ಮರ್ಧನ ದೇವ ಪೂಜೆಗೆ ಸಾಯವಾಗಿ ತೃಪ್ತಿಬಡಿಸುವ ||1||

ದಾನ ಧರ್ಮ ಜ್ಞಾನ ಮುಂತಾಗಿ ಶಿವಧ್ಯಾನಿಯಾಗಿ

ತಾನು ತನ್ನ ಮರತು ಅನುದಿನ ಸ್ವಾನುಭವ ಸುಖದೊಳಿರ್ದು

ಭಾನುಕೋಟಿ ಪ್ರಭೆಯ ಜಂಗಮ ಸ್ತೋಮ ಕಂಡು ಹರುಷಗೊಂಡು ||2||

ಆಶರೋಷ ಎರಡು ಗುಣ ನೀಗಿ ದಾಸೋಹಿಯಾಗಿ

ಬ್ಯಾಸರಿಲ್ಲದೆ ದಾಸಭಾವದಿ ಕೂಸು ತಾಯಿಯ ಪರಿಯಲಿರುತಿರೆ

ಶೇಷ ಭೂಷಣ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಘೋಶದೊಳಗಯಿಟ್ಟು ಕೊಂಬ ||3||

ತಾಳು ತಾಳು ತಾಳು ಗುರುವಾಕ್ಯವ ಕೇಳು

ತಾಳು ತಾಳು ಮನ ಶಾಂತಿ ಶಮೆ ದಮೆ | ಬಾಳು ನೀಶರಣರ

ಆಳಾಗಿ ಅನುದಿನ ||ಪ||

ದೇಹ ಮಾಯ ಛಾಯಾ ಇಂದ್ರಚಾಪದ ನ್ಯಾಯ

ದೇಹದ ಸುಖ ದುಃಖ ಭೋಗ ದುರ್ಗುಣದಾಸಿ

ಮಾಯಮರ್ಧನ ಪ್ರಭುರಾಯಗೊಪ್ಪಿ ಧೈರ್ಯ ||1||

ಹೊನ್ನು ಹೆಣ್ಣು ಮಣ್ಣು ಭವರೋಗದ ಹಣ್ಣು

ಇನ್ನು ನೀ ಬಯಸದೆ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತು ಗುರುಪಾದ

ಉನ್ನತವಹುದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಿಜ ಸುಖ ||2||

ಭಕ್ತಿ ಯುಕ್ತಿ ವಿರಕ್ತಿ ಇದುವೆ ನಿಜ ಮುಕ್ತಿ

ತಕ್ತದೊಡಿಯ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗನ ಭಜಿಸುತ

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯದೊಳಿರು ಹರುಷ ||3||

ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಗುರು ತಂದು ಕೊಟ್ಟಿ ಪಡಿ ತಾನೆ ಉಂಡು ತೀರಿಸಬೇಕು

ತನ್ನ ಸುಖ ದುಃಖ ಭೋಗ ಅನ್ಯರಿಗ್ಹೊಗದು

ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅನುಭವ ಬಡಬೇಕು ||ಪ||

ಒಲ್ಲೆಂದರ ಬಿಡನು ಎಲ್ಲಿ ಹೊಕ್ಕರ

ಅಲ್ಲೆನಿಸಿ ಅನುಭವ ಮಾಡುವದು

ಬಲ್ಲಿದ ಮಾಯಿ ಎಂದರಿಯರು ಜನರು

ಅಲ್ಲಮನಾಗ್ನಿಲಿ ಬಂದಿಹುದೂ ||1||

ಬಲ್ಲಿದ ಪ್ರಮಥರು ಒಲ್ಲೆನರು ಅದ

ರಲ್ಲಿ ದೇಹ ಇಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟಿಹರು

ಕಲ್ಯಾಣದಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿಗಿ ಹುಲ್ಲು ಮಾರಿ ಭಕ್ತಿ

ಯಲ್ಲಿ ಭವದಾ ಬೇರು ಸುಟ್ಟಿಹರು ||2||

ಜ್ಞಾನಿಗಳಂಜರು ಮಾನಪಮಾನಕ

ತಾವೆ ಸಿದ್ದಾಗಿ ನಿಂತಿಹರು

ಖೂನ ಕಂಡು ಗುರುಧ್ಯಾನದೊಳಗ ಮನ

ಅನ ದಿನ ಅಗಲದ ಇಟ್ಟಿಹರು ||3||

ದೊರಕಿಸಿಕೊಂಬುವ ವ್ಯಾಳ್ಯ ಇದು ಏನು

ಹರಕತಿಲ್ಲ ಕೈ ಸಾರುವದು

ಮರುಕ ಮಾಡುವ ಮೂಢ ಜನರಿಗೆ

ದೊರಕಲಿಕಿಲ್ಲ ಇದ್ದದ್ಹೋಗುವದು ||ಪ||

ತನುಮನ ಧನ ವಂಚಿಸದೆ ಗುರುವಿಗಿ

ಅನುಕೂಲವಾದರ ಬಾಹುದು

ಅನುಮಾನಿಸಿ ದುರಭಿಮಾನದೊಳಿರೆ

ಅನುಕೂಲವಾದದ್ದು ಹೋಗುವುದು ||1||

ಗುರುಪಾದ ಸೇವ ಲಿಂಗದ ಪೂಜಿ

ಜಂಗಮ ದಾಸೋಹ ಮಾಡುವದು

ಕರಮನ ಭಾವದಿ ನೆರೆ ನಂಬಿಕೆ ಫಲ

ಪರಿ ಪರಿ ತರದಲಿ ತೋರುವದೂ ||2||

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ ಸಂಪತ್ತು

ಯುಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗಯಿದು ಸಿದ್ಧನ ಪಾದ

ಭಕ್ತನ ಹೃದಯದೊಳಿರುಹುವದು ||3||

ದೃಢದಿಂದಲಿ ನಮ್ಮ ಮೃಢ ಕಡವಸನನ

ಬಿಡದೆ ನಂಬಿಕೊಂಡವರಿಗೆ

ಸಡಗರ ಸಂಪತ್ತು ಕಡಿವೊದಲಿಲ್ಲದೆ

ಕುಡುವನು ಮುಕ್ತಿ ತಾನವರಿಗೆ ||ಪ||

ದಾನ ಧರ್ಮ ಪರವುಪಕಾರಿಗಳಿಗೆ ಕಾಮಧೇನು ತಾನಾಗ್ಯಾನೆ ಧ್ಯಾನ

ಮೌನ ಜಪ ತಪ ಯೋಗಿಗಳಿಗೆ ಕಾಮಿತಾರ್ಥ ಫಲ ಕುಡುತಾನೆ

ಸ್ವಾನುಭಾವ ಸುಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೆ ಅನುಭಾವ ತಿಳಿಸುತ ನಿಂತಾನೆ

ದಾನ ಮಾಡದ ದೀನ ಜನರಿಗಪಮಾನ ಮಾಡಿ ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡತಾನೆ ||1||

ಇರುವೆ ಮೊಲದಲು ಈರೇಳು ಲೋಕ ಕಡಿ ಆನಿಗ್ಹರ ನಿತ್ಯ ಕುಡುತಾನೆ

ನರಜನ್ಮದ ಎರಡ್ಹೆಣ್ಣುಗಂಡು ಗೊಂಬಿ ಮಾಡಿ ಸೂತ್ರ ತಾ ಪಿಡಿದಾನೆ

ಮರವಿಯಂಬುವದೊಂದು ಪರಿಧಿಯ ಕಟ್ಟಿ ಮಾಯಿನ ಕುಣಿಸುತ ನಿಂತಾನೆ

ಪರಿಪರಿ ತೆರದಲಿ ಪ್ರಮಥರು ಕೂಡಿ ಪರಮಾನಂದದೊಳಿರುತಾನೆ ||2||

ಅಣುಮಹತ್ವಾಗಿ ಅರಸು ಪ್ರಧಾನಿ ಬಡವ ಬಲ್ಲಿದರನ ಮಾಡ್ಯಾನೆ

ತನುವಿಗೆ ಸುಖದುಃಖ ಅನುದಿನ ಕೀಲಿಸಿ ಮನಚಂಚಲ ಮಾಡಿಟ್ಟಾನೆ

ಜನನ ಮರಣ ಭಯ ಜನರಿಗೆ ತೋರಿ ಅನಂತ ಜನ್ಮ ಕೊಟ್ಟಾನೆ

ನೆನವು ಮಾತ್ರದಿ ಜಗ ಸೃಷ್ಟಿನಿರ್ಮಿಸಿ ಮಹಘನ ಸಿದ್ಧನೆನಿಸ್ಯಾನೆ ||3||

ದಿನ ದಿನ ಶಿವಯೋಗ ಲಿಂಗದ ನೆನವಿನೊಳಿರುವವಗ

ಘನ ಸುಖದಲಿ ಮನ ಆಗದ್ದಲದೆ ಅನುದಿನ

ತನು ಸುಖ ದುಃಖ ಭೋಗ ನೆನವಿಡದವನಿಗೇ ||ಪ||

ಗುರು ಪಾದ ಸೇವದಲಿ ಭಕ್ತಿ ಕರಮನ ಭಾವದಲಿ

ಪರಮ ಹರುಷ ತುಂಬಿ ಹೊರ ಸೂಸಿ ಚೆಲ್ಲುತ

ನರರೊಳು ನರರಂತೆ ಚರಿಸುತಿರ್ದವರಿಗೆ ||1||

ಲಿಂಗ ನಿಷ್ಟಯಲ್ಲಿ ನಿಲಸಿದ ಕಂಗಳಕಿತ್ತದಲ್ಲಿ

ಸಂಗನ ಶರಣರ ಮಹತ್ವ ಕೊಂಡಾಡುತ

ಅಂಗದ ಗುಣ ಅಳಿದುಳಿದಂತವರಿಗೇ ||2||

ಜಂಗಮ ಪ್ರಾಣಿ ಎನಿಸಿ ಸರ್ವಂಗ ಭಸಿತ ಧರಿಸಿ

ಮಂಗಳ ಮೂರ್ತಿ ಮಹಲಿಂಗ ಶಿದ್ಧನ

ಸಂಗಮಾಡಿ ಭವ ಹಿಂಗಿದಂತವನಿಗೇ ||3||

ನಮ್ಮಪ್ಪ ಬಸವಣ್ಣಾ ನಮ್ಮವ್ವ ನೀಲಮ್ಮಾ| ನಮ್ಮಯ್ಯ ಪ್ರಭುರಾಯ

ಚನ್ನಬಸವ ಯನ್ನ ಎನ್ನ ಕಾಯೊ ||ಪ||

ಇನ್ನುಳಿದ ಪ್ರಮಥಾರು| ಎನ್ನಾತ್ಮ ಧಣಿಯೇರು

ಬೆನ್ನಹತ್ತಿ ಯಿರುವಾರು| ಭಕ್ತಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕೊಳವಾರೂ ||1||

ಏಳೇಳು ಜನ್ಮದಲಿ| ಆಳಾಗಿ ಹರುಷದಲಿ

ಬಾಳಿದೆ ನೇಮದಲ್ಲಿ| ಬಿಡದೆನ್ನಾ ಆಳ್ದರು ಪ್ರೇಮದಲಿ ||2||

ಇಹಪರ ಸುಖದುಃಖಾ| ಭಯವಿಲ್ಲ ಆತ್ಮಕ್ಕಾ

ಜಯಿಸಿದ್ದ ಮೂಲೋಕ| ಜಯಗುರು ಸಿದ್ಧಗುರೊರಧಿರಾ ||3||

ಸೊಕ್ಕಿದವರ ಹಲ್ಲು ಮುರಿವಾನು

ದಿಕ್ಕು ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಮರೆವಾನೊ| ದಿಕ್ಕೂ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಮೆರೆವಾನೊ ||4||

ಗಾಡಿಕಾರ ಸಿದ್ಧ ಘನಯೋಗಿ

ಬೇಡಿಕೊಂಬುವದು ತಲಿಡೋಗಿ| ಕೊಂಬುವದು ತಲಿದೊಗಿ ||5||

ನೇಮ ನಿತ್ಯವಿಲ್ಲದ ಸಂತರಿಗೆ

ಸ್ವಾಮಿ ಧ್ಯಾನವೊಂದೆ ಅವರಿಗೆ| ಧ್ಯಾನವೊಂದೆ ಅವರಿಗೆ ||ಪ||

ರಾಮಯೆಂಬೊ ಶಬ್ದ ಯಾವಾಗ

ಪ್ರೇಮಾನಂದ ಭಜನಿ ಮಾಡಾಗ

ಆನಂದ ಭಜನಿ ಮಾಡಾಗ ||1||

ಗುರುವಿನ ಪಾದದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಾಸ

ಹರಹರಯೆಂಬೊ ನಾಮದ ಉಲ್ಲಾಸ| ಹರಯೆಂಬೊ ನಾಮದ ಉಲ್ಲಾಸ ||2||

ಮನ ಒಪ್ಪಿ ಪೂಜಿಸುವರು ಸಿದ್ಧನಿಗೆ

ಪುನರಪಿ ಜನ್ಮ ಬಾರದವರಿಗೆ| ಜನ್ಮ ಬಾರದವರಿಗೆ ||3||

ನೀ ಮಾಡಿದ್ದೆ ನಿಜವಾಪದು ಗುರುಸಿದ್ಧ ನಾ ಮಾಡಿದರೇನಾಪದು

ಪ್ರೇಮದಿಂದಲಿ ನಿಮ್ಮ ನಾಮ ಭಜನಿಯ ಸಾಕು| ಕಾಮಯನ್ನೊಳಗಿಲ್ಲವೊ ||ಪ||

ಜಪತಪ ಕ್ರಿಯೆಗಳನ್ನು ಷೋಡಶ ಉಪಚಾರ ಮಾಡರಿಯನು

ಉಪವಾಸ ವೃತನೇಮವಂದು ಅರಿಯೆನು ಗುರುವೆ ಜಾಗೃಸ್ವಪ್ನ ವಸ್ತಿಯಲ್ಲಿ ||1||

ವೇದ ಆಗಮ ಶಾಸ್ತ್ರವು ಬಹುದಿನ ವೋದಿ ದಂಡಾಯಿತು

ವಾದ ತರ್ಕವ ಹೆಚ್ಚಿ ಹಾದಿಕಾಣದೆ ಯಮ ಬಾಧಿಗೆ ಗುರಿಯಾಯಿತೂ ||2||

ಚೇತನವೇ ನೀವಿದ್ದಿರಿ ನಿಮಗರಿದ ನೂತನವು ಯಿನ್ನಾವುದು

ದಾತ ಶ್ರೀ ಸಿದ್ಧನಾಥ ದಾತ ನೀ ಸೋತು ಹೇಳಿದೆ ಸ್ತೋತ್ರವಾ ||3||

ನಿಮಗ ಬೇಡುವೆನು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ನಿಮಗ ಕೊಂಡಾಡುವೆನೂ

ನಿಮಗಲ್ಲದ ಅನ್ಯ ಜನರಿಗೆ ಬಾಯಿದೆರಿಯೆ

ನಿಮ್ಮಾಣೆ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರಮಥರಾಣೆ ಶಿವ ಶಿವ ||ಪ||

ತೊತ್ತು ನಿಮ್ಮವಳಲ್ಲದೆ ಪಾದುಕಿ ಹೊತ್ತು ದೃಢಚಿತ್ತದಲ್ಲಿಲ್ಲವೆ

ಯತ್ತ ಹೋದರು ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿಯಿರುವೆನು ಗುರುವೆ

ಮತ್ತ್ಯಾರು ಯನಗಿಲ್ಲ ನಿನ್ಹೊರತು ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ||1||

ವತ್ತಿ ಆಳುತಲಿರ್ದಿರಿ ಒಮ್ಮನ ಭತ್ತ ಪಡಿಕೊಟ್ಟು ಯಿಟ್ಟಿರ್ದಿರಿ

ಮುತ್ತು ಕೊಟ್ಟಿರಿ ಮೂಗಿಲಿ ಹೊತ್ತು ಮೆರಿವೆನು ಜಗದಿ

ಕತ್ತಲೆ ಉಳದಿಲ್ಲ ಮತ್ತೇನು ಬಯಕಿಲ್ಲ ||2||

ನೆನಿಸುವೆ ಪಾದಗಳ ಅಮೃತ ರಸ ಉಣಿಸುವಿ ಸುಫಲಂಗಳ

ಮನದಧಿಕಾರಿ ಮಹ ಘನವಸ್ತು ಗುರುಶಿದ್ಧ

ಅನುದಿನ ಅಗಲದೆ ಅನುಗೂಡಿಯಿರುತಿರ್ಪಿ ||3||

ನಂಬಿದೆ ನಿನ್ನ ನಚ್ಚಿದೆ ಶ್ರೀಗುರು ರಾಯನ

ನಂಬಿದೆ ನಾ ನಿಮ್ಮ ಶಂಭು ಶಂಕರ ಸಿದ್ಧ

ಕುಂಭನಿಯೆಳು ಪಾದದ್ಹಂಬಲ ಹಗಲಿರುಳು ||ಪ||

ತಂದಿಯು ನೀನೆ ತಾಯಿಯು| ಬಂಧುವೂ ನೀನೆ ಬಳಗವೂ

ಕಂದ ನಿಮ್ಮವನೆಂದು ಕರಮನ ಭಾವದಿ

ಹೊಂದಿಕೊಂಡೆ ನಿಮ್ಮನೆಂದೆಂದು ಅಗಲದೆ ||1||

ಯೇಳುತ ನಿತ್ಯ ಬೀಳುತ| ಕೇಳುತ ಕೀರ್ತನಿ ಹೇಳುತ

ಯೆಳೇಳು ಜನ್ಮದಲಿ ಆಳಾಗಿಯಿದರಂತೆ| ಬಾಳಿದೆ ಬದುಕಿದೆ ಭಾಳಲೋಚನ ನಿಮ್ಮ ||2||

ಅಂಗನೀ ಅಂತರಂಗನೀ ಸಂಗನೀ ಸರ್ವಂಗ ನೀ ಮಂಗಳಾತ್ಮಕ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಜಂಗಮ ದೇವ ಹಿಂಗಿರಲಾರೆ ಭವ ಭಂಗ ಭಕ್ತರ ಪ್ರೇಮಿ ||3||

ನಾ ಮಾಡಿದಪರಾಧ ನೀವೆ ಪರಿಹರಿಸಿ ಯನ್ನ ಪ್ರೇಮದಲಿ ಸಲಹಿದ್ದಿರಿ ಗುರುವೆ

ನೀ ಮಾಡಿದುಪಕಾರ ಯಿಷ್ಟಿಷ್ಟು ಯಣಿಕಿಲ್ಲ ಹೇಮಗಿರಿಯಿಂದಧಿಕವೊ ಗುರುವೆ ||ಪ||

ಎಷ್ಟು ಹೇಳಲಿ ನೀವೆ ಹಸ್ತಿಘಟ್ಟಫಪದಿಂದ| ಕಷ್ಟವು ಯನಿತಿಲ್ಲವು ಗುರುವೆ

ಅಷ್ಟವರಣವು ಅಂಗಕಳವಡಿಸಿ ಯಿದಿರಿಟ್ಟು ದೃಷ್ಟಾಂತ ತೊರಿಸಿದ್ದಿ ಗುರುವೆ ||1||

ನಡಿನುಡಿಯಲಿ ಹೊಂದಿ ವಡಗೂಡಿಯಿರುತಿರ್ಪಿ ಬಡತನಯನಗಿಲ್ಲವೊ ಗುರುವೆ

ಸಡಗರ ಸಂಪತ್ತು ಕಡಿ ಮೊದಲು ಯಣಿಕಿಲ್ಲ

ದೃಢಚಿತ್ತ ನೆಲೆಗೊಳಿಸಿದಿ ಗುರುವೆ ||2||

ಮಡಿ ಮೈಲಿಗೆಣಿಸಿಲ್ಲ ಹಿಡಿದ ಕೈಬಿಡಲಿಲ್ಲ ಪೊಡವಿಯೊಳು ಮ್ಯರಿಸುತಿದ್ದಿ ಗುರುವೆ

ಅಡಿಗಡಿಗೆ ಯಚ್ಚರಿಸಿ ಕುಡುವಿ ಕೂಡಲಸಂಗ ಸಿಡಿದು ನಿಂತೆನು ಕಡಿಯಲಿ ಗುರುವೆ ||3||

ಸೊಕ್ಕಿಲಿ ಬಹುಜನರು ಯಿಕ್ಕಿದರು ಮುಂಡಿಗಿಯವ ಕಾರಕಳಿವೆವೆಂದೂ ಗುರುವೆ

ದಿಕ್ಕು ನೀನೆ ಎಂದು ತಕ್ಕಷ್ಟು ಭಜಿಸಲಿಕೆ| ಮಕ್ಕರುಳಿ ಶವರ ಸೊಕ್ಕು ಮುರಿದಿ ಗುರುವೆ ||4||

ಯಾರು ಅರಿಯರು ನಿಮ್ಮ ವೀರಶೈವದ ಮಹತ್ವ

ಈರೇಳು ಭುವನದಲ್ಲಿ ಗುರುವೆ

ಧೀರ ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರನ ಸೇರಿದ ಭಕ್ತರಿಗೆ

ತೋರುವದು ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ಗುರುವೆ ||5||

ನೀ ಹ್ಯಾಂಗ ನಿನಗದು ಯದರ್ಹಾಂಗ

ತಿಳಿಕೊ ಬ್ಯಾಗ ಬ್ಯಾಗ ||ಪ||

ಕನ್ನಡಿಯೊಳ ಕಂಡ ಪರಿಯಂತೆ

ಮನಸಿನ ಗುಣದಂತೆ

ಅನುದಿನ ಪರಿಪರಿ ನೆನವು ಮಾತ್ರದಿ ಜಗ

ಅನುಕೂಲವಾಹುದು ಅಗಲದೆ ಸುಖ ದುಃಖ ||1||

ಗುಡಿ ಶಬ್ದದ ಮಾರ್ನುಡಿಯ ಕುಡುವಂತೆ

ನಡಿ ನಡಿ ಅದರಂತೆ

ಬುಡನಡು ಕಡಿತನಕ ಬಿಡದಾಚರಿಸುತ

ಅಡಿಯಗಲದೆ ಮಾಯಿ ವಡಲಾಗಿರ್ಪದು ||2||

ನೀನೆ ನಿನ್ನ ಹೃದಯದ ತಿಳಿಮಾಡು

ನಿನ್ನೆದರಿಟ್ಟು ನೋಡು

ಭಿನ್ನವಿಲ್ಲದ ಗುರು ಚಿನ್ಮಯ ಶಿದ್ಧನು

ನಿನ್ನಂತೆ ನಿನಗೆದರಾಗಿದರ್ಪನು ||3||

ನೀವೆ ಗತಿ ಗುರುವೆ ನಿಜ ಭಕ್ತ ಕಲ್ಪ ತರುವೆ

ದಾನಿ ರೇವಣಸಿದ್ಧ ನಿಮ್ಮ ಪಾದುಕಿ ಹೊತ್ತು ಮೆರಿವೆ ||ಪ||

ನಿಮ್ಮವ ನೆನಿಸಿಕೊಂಡೆ ಪರ ಬ್ರಹ್ಮನ ಭಿಕ್ಷವನುಂಡೆ

ಹಮ್ಮಷ್ಟು ಕಳದುಕೊಂಡೆ ದ್ಯಾಸ

ನಿಮ್ಯಾಲ ಭ್ರಮಿಗೊಂಡೆ ||1||

ತಂದರ ಬಂದೆನು ನಾನು ತಾಯಿ

ತಂದಿ ಆದವ ನೀನು

ಸಂದೇಹ ವಿಲ್ಲೇನೇನು ಮನ

ವಂದಾಗಿಯಿರುವೆನೂ ||2||

ಭಕ್ತನ ಮಾಡುವಿ ನೀನು ವಿರಕ್ತನ ಮಾಡುವಿ ನೀನು

ಮುಕ್ತನ ಮಾಡುವಿ ನೀನು ಅಶಕ್ತನ ಮಾಡುವಿ ನೀನು ||3||

ನಡಸಿದರ ನಡಿವೆನು ನೀ ನುಡಸಿದರ ನುಡಿವೇನು

ಕಡಿ ಮೊದಲಲ್ಲಿಯು ನೀನು ನಾ ಹಿಡಿಬಿಡುವದಿನ್ನೇನೂ ||4||

ತನು ಮನ ಧನವಷ್ಟು ನಿಂದು ಅದರೊಳಿನಿತಿಲ್ಲ ಯಳ್ಳಷ್ಟು ನಂದು

ಅನುಮಾನ ಯಾಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ನಿಮ್ಮನೆನವಿನೊಳಿರುವೆ ಅಂದಿಂದು ||5||

ಮಾನವಾದರ ನಿಂದು| ಅಪಮಾನವಾದರ ನಿಂದು

ಹಾನಿ ವೃಧ್ಧಿಯು ನಿಂದು| ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯವು ನಿಂದು ||6||

ಶಿದ್ಧಾಗಿ ಬಿರಿದು ಸಾರಿ ಹಿಡದಿದ್ದೆನು ಶರಣರ ದಾರಿ

ಉದ್ಯೋಗ ಪರೊಪರಿ ಹೀಂಗಿದ್ದೆನೊ ನಿಃಸಂಸಾರಿ ||7||

ನೀನೆ ಗತಿಯೆಂಬ ಸುಖ ಜ್ಞಾನಿ ಬಲ್ಲನು ಉಂಡು

ಹೀನ ಮಾನ್ವರು ಬಲ್ಲರೆ ಗುರುವೆ

ನಾನು ನೀನೆಂಬ ನುಡಿಯದರಿಟ್ಟು ಬಡದಾಡಿ

ಹಾನಿ ವಳಗಾಗುತಿಹರು ಗುರುವೆ ||ಪ||

ತಾನಾಗಿ ಬಂದಂತ ನಾನಾ ಸುಖ ದುಃಖ ಭೋಗ

ನೀನೆ ಕರುಣಿಸಿರೆಂದು ಗುರುವೆ

ಜ್ಞಾನ ಮುಖದಲಿ ನಿನ್ನ ಧ್ಯಾನಿಸುತ್ತ ಅನುಭವಿಸಿ

ಏನೇನು ಅರಿಯರಾಗಿ ಗುರುವೆ ||1||

ನಿಮ್ಮ ವಿಪರೀತ ತಿಳಿದೆ ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನಿಗಳೆಂದು

ತಮ್ಮ ತಾನೆ ಹೊಗಳುತಿಹರು ಗುರುವೆ

ಹಮ್ಮು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಹಲವು ಕಡಿ ಮನವೆಳಸಿ

ಸುಮ್ಮನೆ ಸಾಯುತ್ತಿಹುರು ಗುರುವೆ ||2||

ನೀವೆ ಕತ್ತಲಿ ಬೆಳಗು ಕಣ್ಣೆದರ ತಂದಿಟ್ಟು

ಝಾನಾವ ಅಗಲದ ಪರಿಯಲ್ಲಿ ಗುರುವೆ

ಸಾವ ಹುಟ್ಟುವದಕ್ಕ ಗುರಿಮಾಡಿ ಗುರುಸಿದ್ಧ

ನೀವ ತಪ್ಪಿಸಿ ಕೊಂಬಿರಿ ಗುರುವೆ ||3||

ನಂದು ನಂದು ಅಂತನಲಿ ಹ್ಯಾಂಗೆ

ನನ್ನ ತಂದು ಸಲಹಿದರ್ಯಾರೆಲೊ ಬ್ಯಾಗೆ

ಹಿಂದ ಜನ್ಮ ಏಸಿದರ ಹಾಂಗೆ ಹತ್ತಿ

ಬಂದು ಬಂದಿಲ್ಲ ಮುಂದ ನಂಬಲ್ಹ್ಯಾಂಗೆ ||ಪ||

ತಂದಿ ತಾಯಿ ಸತಿಸುತರೆಲ್ಲ ಹತ್ತಿ

ಹೊಂದಿದವರು ಒಬ್ಬರುಳಿಯಲಿಲ್ಲ

ಮುಂದಾಗುವದೇನು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಬಹು

ಮುಂದಿದು ಇದರಂತೆ ನೋಡಿ ಬಲ್ಲ ||1||

ಹೊಲ ಮನಿ ವತನ ಜಾಗ ಮಿರಾಸಿ ಜಾಗ ದೇಹ

ಬಲಯಿತ್ತು ಇರುತಿರ್ದೆ ಊರಾಗ

ನೆಲೆಯಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಹೊಯಿತು ಕ್ಷಣದಾಗ ಮಾಯಿ

ಬಲಿ ತಪ್ಪಿ ಉಳದಿದ್ದೆ ಜೀವದಲೀಗ ||2||

ಅಸ್ತಿರಯಂದು ಮನಕ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ ಹೊಟ್ಟಿ

ಹಸ್ತು ಭಿಕ್ಷುಕನಾಗಿ ತಿರಿದು ಉಂಡೆ

ಸೂಸ್ಥಿರ ಇದೆ ಎಂದು ನಂಬಿಕೊಂಡೆ ಸಿದ್ಧ

ಹಸ್ತ ಹಿಡದನು ಬಂದು ಚರಣ ಕಂಡೆ ||3||

ನಡಿಯವ್ವ ಹೋಗುವೆನು ಅತ್ತ ಕಡಿ ಅಡವಿ ಪಾಲಾಗುವೆನು

ನಡು ನದಿಯೊಳು ಕಯ್ಯ ಬಿಡುವಂತ ಗುರುವಿನ

ಪಿಡಿದರ ಫಲವೇನು ಬಿಡು ತಂಗಿ ಅವನಾಸಿ ||ಪ||

ಹಡದಂತ ತವರವರು| ಈತಗಯನ್ನ ಹಿಡಿದು ಕೈಶರೆ ಕೊಟ್ಟರು

ಬಡತನಿದ್ದರ ಇರಲಿ ಪಡದಷ್ಟಾಯಿತು ಭೋಗ

ಬುಡನಡು ಕಡಿತನಕ ನಡಿನುಡಿವಂದಿಲ್ಲ ||1||

ಮಾತಿನಾಗ ಮಾತಿಲ್ಲವೆ ಸತಿ ಪತಿ ಭಾವ ಪ್ರೀತಿಯೆಂದಿಗಿ ಮಾಡಲಿಲ್ಲವೆ

ಜಾತಿಕಾರನಂತ ವೇಶ ಭೂತ ಪ್ರೇತಗಳನು ಕೂಡಿ

ಘಾತ ಮಾಡುವನು ಪ್ರಾಣ ಭಾತಿಯಾಗದಮ್ಮ ಯನಗ ||2||

ಮುತ್ತೈದಿತಾನವನು ಹತ್ತರು ಕೂಡಿಯಿತ್ತಂತ ಕಳಸವನು

ಮುತ್ತಿನ ಮೂಗುತಿ ನಮ್ಮ ಗೊತ್ತಿನಲ್ಲಿಯಿಟ್ಟುಕೊಂಡು

ಯತ್ತ ಹೋದರತ್ತ ಸಿದ್ಧನ ಹೆಸರು ಯೆತ್ತಿ ಪೊಗಳುತಲಿ ||3||

ನಾ ನಾ ಅನಬ್ಯಾಡ ನಾಯಕ ನರಕ ಮುಂದ ಮೂಢ

ನೀಯಂಬುವ ನಿರ್ವಯಲಿನ ಕೂಡ ನೀನೆ ನೀನಾಗಿರು ಪಾಡ ||ಪ||

ನಾಯಂಬುವ ತೊತ್ತು| ನಾನಾ ಜನ್ಮ ತಿರಗಿಸಿತ್ತು

ಮಾನವ ಜನ್ಮಕ ಮರಳಿ ತಂದಿತ್ತು ಮರಿಯದೆ| ಅನುದಿನ ದುಃಖ ಬಡಿಸಿತ್ತು ||1||

ನೀಯಂಬುದು ಭಕ್ತಿ ತಿಳಿಸಿ ನಿನ್ನೊಳು ಶಿವ ಶಕ್ತಿ

ನೀ ಯೆಂಬುದೆ ನಿಜಸಾಧಿಸು ಯುಕ್ತಿ

ನಾ ವಂದ್ಹೊದರ ತಾನೆ ಮುಕ್ತಿ ||2||

ನಾ ನೀಯಂಬುದಲ್ಲಾ ನಾನಾ ಜನ್ಮ ಅದಕಯಿಲ್ಲ

ತಾನೆ ತಾನಾದ ಬಸವ ತಾ ಬಲ್ಲ

ಯೆನೇನರಿಯನು ಸಿದ್ಧ ಬ್ಯಾರಿಲ್ಲ ||3||

ನಿನ್ನ ನೀ ತಿಳಿವದೆ ಸಾಕು ನೀನು

ಅನ್ಯರ ಆಡಿಕೊಂಬುವದು ಯಾಕ ಬೇಕು|

ಭಿನ್ನ ಗುಣಗಳ ಹೊರ ನೂಕು ಬಿಡದೆ

ಚೆನ್ನಾಗಿ ಗುರುವಿನ ಬೆನ್ಹತ್ತ ಬೇಕು ||ಪ||

ಪರನಿಂದ ಪಾಪ ಕೊಳಬ್ಯಾಡ ಪುಣ್ಯ

ಪರ ಉಪಕಾರದಿ ಗುರು ಇರುವ ಮೂಢ

ಹರನಾಮ ಮರತು ಕೆಡು ಬ್ಯಾಡ ಯಮ

ಪುರದರಸು ಕೆಟ್ಟವ ಸಿಟ್ಟಿಗೆ ಬರಬ್ಯಾಡ ||1||

ಓದಿ ಹಾಡಿದ ಫಲವೇನು ಆದರ

ಭೇದವ ತಿಳಿಯದೆ ಬಾಯಿ ಬಡಿದರೇನು

ಹಾದರದ ಯಣಕಿ ಅಲ್ಲೇನು ಗುರು

ಬೋಧ ದೊರಕುವದ್ಹಾಂಗ ಹೆಳೆಲೊ ನೀನೂ ||2||

ಗುರು ಹಿರಿಯರಿಗಂಜಬೇಕು ಭಕ್ತಿ

ಪರಿ ಪರಿ ತೆರದಲ್ಲಿ ಮಾಡುತಿರಬೇಕು

ಶರೀರದ ಸುಖ ನೀಗಬೇಕು ಆಶಿ

ಹರಿದು ಸರ್ವರಿಗೆಲ್ಲ ಕಿರಿದಾಗಬೇಕು ||3||

ಗುರುವಾಕ್ಯ ಮೀರಬಾರದು ಮುಕ್ತಿ

ದೊರಿವದು ಸುಮ್ಮನಲ್ಲ ಜ್ಞಾನ ತೊರದು

ಹರಿ ಬ್ರಹ್ಮರರಿಯದಂತಾದುಬಸವ

ವರವರದು ಪೇಳುವ ನೀತಿಯಿಂತಾದೂ ||4||

ಸಾಧು ಸತ್ಪುರುಷರ ಸಂಗ ಗುರು

ಪಾದ ಪೂಜೆಯ ಮಾಡಿ ಪಡಕೊ ಹುಚ್ಚ ಮಂಗ

ಗಾದಿ ವಾದ ಮಾನ ಭಂಗ ಸಕಲ

ವೇದಕ ನಿಲುಕದ ಗುರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||5||

ನಿಮ್ಮ ನಮ್ಮಗ ಸಂಗಿತಿಯೇನು ಪರ ಬ್ರಹ್ಮ ಸಿದ್ಧನಾಳೆಲೊ ನಾನು

ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನ ಓದಿದರೇನು ದೇಹದ

ಹಮ್ಮೆಂಬುದು ಬಿಡಲರಿ ನೀನೂ ||ಪ||

ಹಿತವಪ್ಪುವ ನಡಿನುಡಿಯಿಲ್ಲ ಸದ್

ಗತಿ ಹೊಂದುವ ಪಥವಿದು ಅಲ್ಲಾ

ಮತಿ ಹೀನರ ಸಾಹವಾಸ ಸಲ್ಲ ಸ

ಮ್ಮತವಾಗದು ಪ್ರಮಥರಿಗೆಲ್ಲ ||1||

ಮನ ಮನ ಕಲಿಯದ್ಯಾತರ ಸಂಗ ಮಹ

ಅನುಭಾವದಿ ಸಿಟ್ಟ್ಯಾಕೊ ಮಂಗ

ಘನ ಸುಖ ದೊರಕಿತು ನಿನಗ್ಹ್ಯಾಂಗ ಭಕ್ತಿ

ಅನುಕೂಲವಾಗದ ಪರಿಹೀಂಗ ||2||

ಜ್ಞಾನ ಅಮೃತರಸ ಉಂಬುವದು ಮಹ

ದಾನಿ ಸಿದ್ಧನ ಕೂಡಿಕೊಂಬುವದು

ಸ್ವಾನನಂತ ವದರ್ಯಾಡುವದು ಬಹು

ಮಾನಕ ಬಟ್ಟ ಕೇಡಿಹುದು ||3||

ನಾನಾಯಂಬದು ಬ್ಯಾಡ ಅಪಮಾನ ನರಕಕ್ಕೀಡ

ಖೂನದ ಮಾತಿದು ಮೂಢ ಗುರುಧ್ಯಾನ ಮಾಳ್ಪದು ಬಹುಪಾಡ ||ಪ||

ಸಾಧು ಸಜ್ಜನರಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಗುರು

ಪಾದ ಇದೆಂದು ಶಿರ ಬಾಗಿ

ಗಾದಿವಾದ ಗರ್ವ ನೀಗಿ ಪ್ರಮಥರ

ಹಾಡಿ ಕೇಳು ಹರುಷನಾಗಿ ||1||

ನೀನೆ ಗತಿ ಯಂದೆಂದು ಶಿವ

ಅನುಭಾವದಿ ಮನನಿಂದು

ಭಾನು ಕೋಟಿ ಪ್ರಭೆಯೆಂದು ಮಹ

ಜ್ಞಾನದಿ ನೋಡು ಅಂದಿಂದು ||2||

ನಾನು ನೀನೆಂಬುದು ಬಿಟ್ಟು ನೋಡು

ನೀನೆ ನಿನ್ನೆದರಿಟ್ಟು ನಾನಾ

ಜನ್ಮದ ರೋಗ ಸುಟ್ಟು ಮಹಾ

ದಾನಿ ಸಿದ್ಧನ ವೇಶ ತೊಟ್ಟು ||3||

ನಿಂದ ಮಾಡುವವರೆಲ್ಲ ನಮ್ಮ

ತಂದಿ ತಾಯಿಗೆ ಮಿಗಿಲೆಂಬೆ

ಕಂದದೆ ಕುಂದದೆ ಕರಮನ ಭಾವದಿ

ಚಂದದಿ ಅಮೃತ ಸವಿದುಂಬೆ ||ಪ||

ಹಡದ ತಾಯಿ ತಂದಿ ಹಿಡಿಯದೆ ಕೈಯಲ್ಲಿ

ಕಡಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಹಂಚು ತುಂಬು ತಂದು

ಹಡಿನಾರುವ ಹೊರ ಕಡಿಗೆಯ ಮೇಲ

ಪುಡಿ ಬೂದಿ ಉದರಿಸಿ ಕಡಿಗ್ಹಾರುವರು ||1||

ತಮ್ಮ ನಾಲಿಗಿ ತಾವು ಹಂಚನೆ ಮಾಡಿ

ವಮ್ಮನವೆಂಬುವ ತುಂಬು ವಡಗೂಡಿ

ನಮ್ಮ ದೋಷಗಳು ಕಣ್ಣಿಲಿ ನೋಡಿ

ಘಮ್ಮನೆ ತೆಗಿದರು ಸಂಶ ಈಡ್ಯಾಡಿ ||2||

ನಿಂದಕರಿಂದ ಭವ ಬಂಧನ ಹರಿವದು

ಹಿಂದಿನ ಪಾಪ ತೊಳಿಯುವದು

ತಂದಿ ಸಿದ್ಧನ ಹೊಂದಿದ ಭಕ್ತರವ

ರಿಂದೆ ಸದ್ಗತಿ ಕಾಂಬುವದು ||3||

ನಿಂದ್ಯ ಸ್ತೋತ್ರವು ನಿನಗೆ ವಂದೆ ಕೆಲಸದಲ್ಲ

ಕಂದ ನಿಜ ಪೇಳ್ವೆ ಕೇಳೊಲ್ಲ ಗುರುಶಿದ್ಧ

ವಂದೆ ಹಟ ನಿಂದ ನಾ ಬಲ್ಲ ಭಕ್ತರಿಗೆ

ಎಂದು ನೀ ಸುಖದೊಳಿಟ್ಟೆಲ್ಲ

ಮಂದ ಮತಿ ಜನರರಿದೆ ವಂದಿಸಿ ಸ್ತುತಿಸುವರು

ಮುಂದಾಗೊದೇನು ತಿಳದಿಲ್ಲಾ ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||ಪ||

ದೇಹ ಭೋಗಕ ಮೊದಲೆ ಸುಖ ದುಃಖ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟಿ

ಆಯಾಸ ಅತಿ ಕರ್ಮ ಮೊಟ್ಟಿ ಹೊರಸಿದಿ

ಮಾಯಾದ ಸಂಸಾರ ಬಿಟ್ಟಿ ತಿಳಿಗುಡದು ಉ

ಪಾಯವಿಲ್ಲ ವಳಲೊಟ್ಟಿ ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಯಮ

ರಾಯ ತಾ ಬಿಡುವನೆ ನಾಯಕ ನರಕಕ ಹಾಕಿಟ್ಟ ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||1||

ಘಟ್ಟಿಗೊಳ್ಳದು ಮನವ ಹೊಟ್ಟಿತಿಪ್ಪಲಿಟ್ಟಿ

ಯೆಷ್ಟು ಮಾಡಿದಡೇನು ಬರಿದೇ ಅನುದಿನ

ಕಷ್ಟ ಹೆಚ್ಚಿತು ಆಸಿ ಹರಿದೇ ಲಿಂಗದಲಿ

ನಿಷ್ಟೆ ಬಲಿಯದು ಹಮ್ಮ ಮುರಿದೆ

ಅಷ್ಟ ವರ್ಣವು ಅಂಗಕಳವಡದು ಭವದಲ್ಲಿ

ಹುಟ್ಟಿದವರಿಗೆ ಪಥದೋರಿದೇ ತ್ವಂ ಸಾರಿದೆ ||2||

ಆಸೆಯಿಲ್ಲದ ಸ್ತೋತ್ರ ರೋಷಿವಿಲ್ಲದ ನಿಂದ

ಭೂಷಣವು ಯಿದು ನಿಮಗೆಂದು ಭಕ್ತರು

ಲ್ಲಾಸದಲಿ ನುಡಿದಾರು ತಂದು ಪ್ರೇಮ

ರಸ ಸೂಸುತಲಿ ಕೇಳು ನೀ ಬಂದೂ

ಶೇಷ ಭೂಷಣಸಿದ್ಧ ದಾಸ ಬಸವನು ನಿಮಗ

ಬ್ಯಾಸರಿಲ್ಲ ಯಿರುವನೆಂದು ತ್ವಂ ಸಾರಿದೇ ||3||

ನೀವೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿ ತಂದಿರಿ ಗುರು ಶಿದ್ಧ

ನೀವೆ ಬೆನ್ನಿಗಿ ಬಂದಿರಿ

ನೀವೆ ಚೇತನ ಯನ್ನ ನಡಿ ನುಡಿಗೆ ವಡಗೂಡಿ

ನೀವೆ ಅನುಭವ ಮಾಳ್ಪಿರಿ ||ಪ||

ಆವ ನಡತಿಯ ನಡದರೂ ಗುರು ಶಿದ್ಧ

ನೀವೆ ತೋರಿದ ಹಾದಿಯು

ಆವ ನುಡಿ ನುಡಿದರು ಶಿವಮಂತ್ರವೆಂದರಿದೆ

ಇನ್ನಾವ ಭಯವು ಎನಗೇ ||1||

ಆವ ಸ್ಥಲವಾದಡೇನು ಗುರು ಶಿದ್ಧ

ನೀವಿದ್ದ ಸ್ಥಲ ಕ್ಷೇತ್ರವು

ಆವ ಕುಲದಲಿ ನಿಮ್ಮ ಭಕ್ತರುದ್ಭವಿಸಿರಲು

ಸೇವಕನು ನಾನವರಿಗೇ ||2||

ಆವಾವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಗುರು ಶಿದ್ಧ

ನೀವೆನ್ನ ಪ್ರಾಣಲಿಂಗ

ಝಾವ ಅಗಲದೆ ಯೆಕೊ ಭಾವದೊಳು ನೆಲೆಗೊಂಡು

ದಾವತಿಯ ಕೊಳುತಿರ್ಪಿರಿ ||3||

ನಾ ನೀನೆಂಬುವ ಸಂದಿಲ್ಲ ಶಿದ್ಧ ನೀನೆ ನಾನಾದೆನಲ್ಲ

ಜ್ಞಾನ ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿತಲ್ಲ ಅಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೆ ಯಿದು ವಶವಲ್ಲ ||ಪ||

ನನಗಾಗುವ ಸುಖ ದುಃಖವೆಲ್ಲ ಶಿವ ನಿನಗಾಗದೆ ಯನಗಾಗಿಲ್ಲ

ಮನ ಮನ ಸಾಕ್ಷಿ ಬಲ್ಲವ ಬಲ್ಲ ಕೂಡಿ ಅನುದಿನ ಅಗಲದೆ ಯಿರವೆಯಲ್ಲಿ ||1||

ನಿಂದ ಸ್ತುತಿಗೆ ನೀ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಹೊಂದಿದವರ ಬಿಟ್ಟು ಅಗಲಿಲ್ಲ

ಕುಂದು ಕೊರತಿ ಬಸವನಿಗಿಲ್ಲ ಭವ ಬಂಧನ ಲೋಕಕ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ||2||

ನಾನೆ ನಿನ್ನಗ ಸರ್ವಂಗ ಶಿದ್ಧ ನೀನೆ ಯನಗ ಪ್ರಾಣಲಿಂಗ

ತಾನೆ ತಾ ಕೂಡಲಸಂಗ ಮಹದಾನಿ ಶ್ರೀಗುರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||3||

ನಂದೇನ ಹೋಗತದಪ್ಪ ಹೋದರ ನಿಂದೆ ಹೋಯಿತಪ್ಪ

ವಂದೇ ಭಾವ ಯರಡಿಲ್ಲದ ನಡಿನುಡಿ ತಂದಿ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗಪ್ಪ ||ಪ||

ತನು ಮನ ಧನ ನಿಂದು ಅದರೊಳಿನಿತಿಲ್ಲವೊ ನಂದು

ಅನುಮಾನ ಯಾತಕ ಘನ ಸುಖ ಬಂದು

ತನುಮನ ಸೇರಿತು ಅಗಲದೆಂದೆಂದೂ ||1||

ಮಾನಪಮಾನೊಂದು ಸಂಶ ಮನಸಿಗೆ ಬರದೆಂದು

ಖೂನವ ತೋರಿದಿ ನಾನೆ ನೀನೆಂದು

ಧ್ಯಾನದೊಳಿರುವೆನು ಅಗಲದೆಂದೆಂದೂ ||2||

ಜ್ಞಾನ ಮಂಟಪದಲ್ಲಿ ಶಿದ್ಧ ನೀನೆ ನಾ ಅಲ್ಲಿ

ಭಾನುಕೋಟೆ ಪ್ರಭೆ ಬೆಳಗು ಬಿದ್ದಲ್ಲಿ

ತಾನೆ ತಾನದ ನಿಜ ಸುಖದಲ್ಲಿ ||3||

ನೀನೆ ಗತಿ ಗುರುಸಿದ್ಧ ನೀನೆ ಮತಿ ಗುರುಸಿದ್ಧ

ನೀನೆ ಪತಿ ಗುರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗಾ

ತನ್ನಿಂದ ತಾನೆ ದೊರಕಿತು ನಿಮ್ಮ ಸಂಗಾ ಪರಿಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನ ಹೆಚ್ಚಿತು ಸರ್ವಂಗ

ವ್ಯಾಪಿಸಿಕೊಂಡಿರ್ದಿ ಯನ್ನಮತರಂಗ

ಏನು ಹೇಳಲಿ ನಿಮ್ಮ ಧ್ಯಾನದೊಳು ಮನ ಮುಳಗಿ

ತಾನೆ ನೀನಾದ ಬಸವಲಿಂಗ ತ್ವಂಸಾರಿದೇ ||ಪ||

ನಿಮ್ಮ ನಾಮಾಮೃತದ ಸವಿದುಂಡು ಬದುಕಿರ್ದೆ

ಬ್ರಹ್ಮ ವಿಷ್ಣು ರುದ್ರಗರಿದೇ ಗುರುಪಾದ

ಸೊಮೆಂದು ವಳಹೊರಗ ತಿಳಿದೆ ಸಂಸಾರ

ಸುಮ್ಮನೆ ಮಾಳ್ಪೆ ಮನ ಹೋಗದೆ ನಂದೆಂಬೊ

ಹಮ್ಮಿಲ್ಲ ಫಲಪದ ಬರಿದೇ

ನಿಮ್ಮಾಗ್ನಿವಳಗಿರ್ದ ವಮ್ಮನವು ಎರಡರಿದೆ

ನಿಮ್ಮ ಪಾದುಕಿ ಹೊತ್ತು ಮೆರವೆ ತ್ವಂಸಾರಿದೇ ||1||

ಮಾಂಸಪಿಂಡಳಿದುಳಿದ ಮಂತ್ರಪಿಂಡದ ನೆಲಿಯ

ಸಂಶ ಪ್ರಾಣಿಗಳರಿವದೆಂತು ಬವ ದುಃಖ

ಸಂಸಾರ ಬಲಿಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಬಹು ಜೀವ

ಹಿಂಸ ಮಾಡುವ ಕರ್ಮ ಕಲಿತು ಅತಿ ಆಸಿ

ಅಂಸರದಿ ವ್ಯರ್ತ ಹೊತ್ತು ಹೋಯಿತು

ಹಂಸಿನಂತೆ ನಿಮ್ಮ ಅಂಶಿರಾಗದೆ ನಿ

ಸೌಂಶ ತೋರದೆ ಕಾಡ ಬಿತ್ತು ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||2||

ನೀವೆ ಕರುಣಿಸಿ ಭಕ್ತಿ ಭಾವ ನೆಲೆಗೊಳಸಿದರೆ

ಸೇವ ಮಾಡುವದೇನಾಶ್ವರ್ಯ ಮನವಂದು

ಝಾವ ಆಗಲದು ಪರೋಪರಿಯ ಶಿವ ಅನು

ಭಾವ ಮಾಳ್ಪದು ಕರೆಕರಿಯ ನಿಮ್ಮ ಸುತ್ತ

ಕಾವಲಿರುವದು ಮತ್ತೊಂದರಿಯಾ

ದೇವ ರೇವಣಸಿದ್ಧ ನೀವೆಲ್ಲದಾಗುವದೇ

ಆವಪಥ ಹಿಡಿದೇನು ಬರಿದೇ ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||3||

ನೀರಿನ್ಹಾಂಗ ತಾ ನಿರಾಳವಿರತಿರೆ ನಿಂದಕ ಮನುಜರಿಗಂಜುವನೆ

ವೀರಶೈವ ನೀರಾಸಿಲಿ ನಡಿದಿರೆ ಊರಿಗೆ ಮುಟ್ಟದೆ ಉಳಿಯುವನೆ ||ಪ||

ಭಿಕ್ಷಹಾರಿ ತಾ ಬಿಡಗಡಿ ವಿರುತಿರೆ

ಲಕ್ಷಕ ಸಂಪತ್ತು ತರಹುವನೇ

ಅಕ್ಷಯ ಪದಿವೆಂದರಿಯಲು ನಿಜ ಸುಖ

ಮೋಕ್ಷಕ ಹೊಂದದೆ ಹೊಗುವನೇ ||1||

ಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿ ಸಂಚರಿಸಲು ಬ್ಯಾರೆ

ಮಾನಮರ್ಯಾದಿ ಹುಡುಕುವನೇ

ಖೂನ ಕಂಡು ಕೂಡ್ಯಾಡಿ ಬಳಸಲು

ಕುಲದಭಿಮಾನವ ಹಿಡಿಹುವನೆ ||2||

ಗದ್ಧಲಗಲಿಯದ ಶುದ್ಧಾತ್ಮನು ಸುಳ್ಳೆ

ಸುದ್ದಿಯ ಕಿವಿಗೊಟ್ಟು ಕೇಳುವನೇ

ಸಿದ್ಧನ ಸೇವದೊಳಿರುತಿರೆ ಲೋಕದ

ಬುದ್ಧಿಗೆ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿ ನಡಿಹುವನೇ ||3||

ನಿನ್ನಿಂದ ಹೊರತು ಇನ್ಯಾರು ಹಾರಸಿದ್ದ ನೀನೆ ಮೂರ್ಲೊಕ ಸರಕಾರ

ಮನ್ನಾಥ ಕೃಪಾ ಸಾಗರ ನಿನ್ನ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತ್ಯದೇನು ಫಕೀರ ||ಪ||

ದಿಕ್ಕುಂಟೆ ಈ ಜಗದೊಳು ಯನ್ನ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಬುವರಾರು ಹೇಳು

ವಕ್ಕರುಳಿವದೆ ಈ ಜನರೊಳು ನೀವೆ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಂಡಿರಿ ದಯಾಳು ||1||

ನೀ ಮಾಡಿದ್ದೆ ಆಗುವದು ಸುಳ್ಳೆ ನಾ ಮಾಡಿದರೇನಾಗುವದು

ನೇಮ ಜಪತಪ ಕೆಟ್ಟು ಹೋಗುವದು

ನಿಮ್ಮ ನಾಮವೆ ಸದ್ಗತಿ ಕುಡುಹುವದು

ಸೂತ್ರಧಾರಿ ಸರ್ವ ಜಗಕೆಲ್ಲ ಅನ್ನ

ಕ್ಷೇತ್ರಯಿಟ್ಟಿರಿ ಒಬ್ಬರುಪವಾಸಿಲ್ಲ

ಧಾತ್ರತ್ವ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ನೀವೆಯಲ್ಲಾ

ಜನ ಜಾತ್ರಿ ನೆರಸಿ ತಪ್ಪಿಸಿ ಕೊಂಡಿರಲ್ಲಾ ||2||

ನೋಡುವ ನಡಿ ತಂಗಿ ನಮ್ಮವರ ಜ್ಞಾನ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದು ಕ್ರಿಯ ಸಡಿಸುರ

ಮಾಡುವ ನಡಿ ಭಕ್ತಿ ಅವರತ್ಯೆಬೇಗ ಕುಡುವ ನಡಿ ನಮ್ಮ ತವರವರ ||ಪ||

ಶರಣರ ನಡಿನುಡಿ ಸುಗಂಧ ಶಿವ ಸ್ಮರಣಿಯೊಳಗ ಪ್ರೇಮ ಆನಂದ

ಕರುಣಸಾಗರ ತುಂಬಿ ಭರದಿಂದ ಗುರುಚರಣಕ್ಕ ನಮಿಸುವದು ಬಹುಚಂದ ||1||

ಅವರಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟಾವರಣುಂಟು ತಂಗಿ ತವನಿಧಿ ತೋರುವ ದೃಢವುಂಟು

ಇವರಲ್ಲಿ ಏನಾದ ಬರಿಗಂಟು ನಮ್ಮವರಲ್ಲಿ ಅನುದಿನ ಸುಖವುಂಟು ||2||

ನರರೊಳು ನರರಂತೆ ಚರಿಸುವರು ಪುಣ್ಯ ಪರ ಉಪಕಾರಗಳೆನಿಸುವರು

ಹರನಾಮ ಗುರುಮಂತ್ರ ಜಪಿಸುವರು ಸಿದ್ಧವರನಂಘ್ರಿ ಘನವೆಂದು ಭಜಿಸುವರು ||3||

ನಿನ್ನ ಭಕ್ತಿಗೆ ಬಂದೆನಮ್ಮ ಗುರುವು ಬೆನ್ನ ಹತ್ತಿ

ಕರತಂದ ಹಸಿವು ತಡಿಯದಮ್ಮ

ಇನ್ಯಾಕ ಆಲಸ್ಯ ನೀಡಮ್ಮ ತೃಪ್ತಿ

ಚನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಸು ಗುರುವಿನೊಪ್ಪಿ ತಮ್ಮ ||ಪ||

ಭಕ್ತಿ ಬೀಜವ ಬಿತ್ತಿ ಬೆಳಕೊ ಜ್ಞಾನ

ಶಕ್ತಿಯಾದರ ನೀವೆ ನಿನ್ನೊಳು ತಿಳಕೊ

ಮುಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗವು ಇದೇ ಹಿಡಕೊ ವಿ

ರಕ್ತಿ ಪುರುಷ ಬಸವನಾಶೀರ್ವಾದ ಪಡಕೊ ||1||

ಯಾರಿಗೆ ಸಿಗದಂತ ಮುತ್ತು ಪುಣ್ಯ

ಭಾರಿಯಿತ್ತೊ ಏನೊ ನಿನಗ ದೊರಕಿತ್ತು

ಅರುವಿನ ಮನಿಯಲ್ಲಿರುತಿತ್ತು ಪ್ರಮಥರು

ಬರುವ ಸೂಚನ ಜನರ ತಿಳಸ ಬಂದಿತ್ತು ||2||

ಶುದ್ಧಾತ್ಮದಲಿ ಮನಸಿಡು ಬೇಗನ

ಎದ್ದು ಉದ್ಯೋಗಕ್ಕ ಅನುಕೂಲ ಮಾಡು

ಸಿದ್ಧರಸವ ಕರದು ನೀಡು ಪ್ರೀತಿಲಿ

ಮುದ್ದಾಡಿ ಅವನೊಳು ಸಮರಸಗೂಡು ||3||

ನಿಮ್ಮ ಭಕ್ತರ ಭಾವ ನೀವೆ ಬಲ್ಲಿರಿ ದೇವ

ಹಮ್ಮು ಅಹಂಕಾರಗಳು ಬಲ್ಲರೆ ಅವರಾತ್ಮ

ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನಿಗಳರಿತು ನಿಮ್ಮಂತೆ ನೋಡುವರು

ಸುಮ್ಮನಾಗದು ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ ||ಪಲ್ಲವಿ||

ಲೋಕರಂತವರಲ್ಲ ಶೋಕ ಮೋಹಗಳಿಲ್ಲ

ಕಾಕು ಮಾನಸರಲ್ಲ ಕಕುಲಾತಿಯಿಲ್ಲ

ಬೇಕೆಂತ ಬಯಸಾರು ಬಂದರ ಅತಿಗಳಿಯಾರು

ಏಕ ಚಿತ್ತರಾಗಿ ದಾಸೋಹ ಮಾಡುವರು ||1||

ಅವರ ನಡಿನುಡಿ ಬ್ಯಾರೆ ಇವರ ನಡಿನುಡಿ ಬ್ಯಾರೆ

ಅವರಿಗೆ ಇವರಿಗೆ ಬದ್ಧ ವಿರುದ್ಧ ನಡದಿರೆ

ಆವರಿಸಿಕೊಂಬುವರೆ ಅವರ ಭಕ್ತಿಜ್ಞಾನ

ಇವರಿಗೆಂತಾಪುದು ಭವ ದುಃಖವೆ ಪ್ರಾಪ್ತಿ ||2||

ನೀವೆ ಕರುಣಿಸಿ ಬಂದು ನಮ್ಮ ಸೇವಕನೆಂದು

ದಾವತಿಯ ಕೊಳುತಿರೆ ಗತಿಯಾಗುವದಂದೂ

ಯಾವ ಕಾಲದಿ ಶಿದ್ಧ ನೀವಲ್ಲದಾಗದು

ಸಾವ ಹುಟ್ಟುವದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗಿಹುದು ||3||

ನೀನೆ ಗತಿಯೆಂದು ಮನ ನಿಶ್ಚ್ವಿಸಿಕೊಂಡಿಹುದು

ನಾನೇನು ಮಾಡಲಯ್ಯ ಗುರುವೆ

ತಾನೆ ತಾನಾಗಿ ನಿಜ ಧ್ಯಾನ ಮೌನದೊಳಿಹುದು

ಏನೇನೂ ಅರಿಯದಂತೆ ಗುರುವೆ ||ಪ||

ಮನಕ ನೀನೆ ಸಾಕ್ಷಿ ನಿನಗ ಮನವೆ ಸಾಕ್ಷಿ

ಅನುಗೂಡಿ ಇರುತಿರ್ಪದು ಗುರುವೆ

ಘನಕೆ ಘನವಾದ ಮಹಾ ಘನವಸ್ತು ಎರಡಿಲ್ಲ

ಅನುದಿನ ಅಗಲದಂತೆ ಗುರುವೆ ||1||

ತನವು ತಾಳಿದರೇನು ತಾಪತ್ರಯವಿನಿತಿಲ್ಲ

ಘನ ಸುಖದೊಳೊಡಗೂಡಿತು ಗುರುವೆ

ಜನನ ಮರಣಕ ದೂರ ಜಾತಿ ಜಂಗಮ ಪೂರ

ಮನಲಿಂಗವಾದ ಬಳಿಕ ಗುರುವೆ ||2||

ಸಿದ್ಧ ಶುದ್ಧ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಪರಕ ಪರ

ಮುದ್ದು ಬಸವನ ಹೃದಯದಿ ಗುರುವೆ

ಇದ್ದು ಇಹಪರದಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗ ಮಾಡಿಸುವಿ

ಸಿದ್ಧ ಲಿಂಗಾಂಗವಾಗೀ ಗುರುವೆ ||3||

ನೀನೆ ಗತಿಯಂದು ಮನ ನಿಶ್ಚೈಸಿಕೊಂಡಿಹುದು

ತಾನೆ ತಾ ಭಕ್ತಿಯಲಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯದಲಿ

ನಾನೇಂಬುದಳಿದುಳಿಯಿತು ಗುರುವೆ ||ಪ||

ನಿನ್ನ ಮನ ಬಂದಂತೆ ನೀನೆ ಮಾಡುವಿ ಸಕಲ

ಇನ್ನೊಬ್ಬರೆದರಿಲ್ಲವೊ ಗುರುವೆ

ಎನ್ನ ಕರಮನ ಭಾವ ನಿನ್ನವೆಂದೆನಿಸಿರ್ದೆ

ಭಿನ್ನತ್ವ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲವೊ ಗುರುವೆ ||1||

ಏಳುತ ನೀ ಗತಿಯೆಂದು ಬೀಳುತ ನೀ ಗತಿಯೆಂದು

ಗೋಳಿಟ್ಟು ಕೂಗುತಿರ್ದೆ ಗುರುವೇ

ಕಾಳ ಕತ್ತಲೆ ಹರಿದು ಹೇಳದಲೆ ಓಡುವದು

ಸೂಳಿ ಮಕ್ಕಳು ಬಲ್ಲರೆ ಗುರುವೆ ||2||

ನಾನಳಿದು ನೀನುಳಿದ ಖೂನ ತಿಳಿದರೆ ಶಿವ

ಅನುಭಾವಿಗಳಿಗಲ್ಲದೇ ಗುರುವೆ

ಜ್ಞಾನ ಹೀನರು ಸಿದ್ಧ ನೀನೆ ಗತಿಯೆಂದರಿದೆ

ಹೀನ ವಿಷಯದಿ ಅಳಿವರು ಗುರುವೆ ||3||

ನೀನೆ ಗತಿಯೆಂಬುವಗ ತಾನೆ ಸಾರತಿ ಗುರುವು

ಏನು ಬಂದರ ಭಯವಿಲ್ಲ ಗುರುಪಾದ

ಧ್ಯಾನ ಮೌನದೊಳಿರುವನಲ್ಲ ಸುಖ ದುಃಖ

ಏನು ಅವನಿಗೆ ತೊರದಲ್ಲಾ ಸ್ವಾನುಭಾವದ ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯದಲಿ

ತಾನೆ ತಾನಾಗಿರುವನಲ್ಲಾ ತ್ವಂ ಸಾರಿದೇ ||ಪ||

ಅಂಗಭೋಗದ ದ್ರವ್ಯ ಲಿಂಗಕರ್ಪಿಸಿ ಕೊಳುವ

ಜಂಗಮ ಪ್ರಾಣಿ ಬಸವಣ್ಣ ಸರ್ವಾಂಗ

ಲಿಂಗಮಯ ತಾನೆ ಮುಕ್ಕಣ್ಣ ಕೂಡಲಸಂಗ ನುಂಗಿದ ಬಯಲ ಬಣ್ಣ

ಮಂಗಳಾತ್ಮಕ ಮಹಲಿಂಗ ಪ್ರಭು ನಿಸ್ಸಂಶ

ಹಿಂಗದೆ ಇರುತಿರ್ಪರಣ್ಣ ತ್ವಂ ಸಾರಿದೆ ||1||

ಬೀಜಗಿಡ ಒಳಗೊಂಡು ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ ಬಿದ್ಹಣ್ಣು

ಸಹಜ ಸಮರಸ ಭಕ್ತಿ ಭಾವ ಗುರುಪಾದ

ಪೂಜೆಗೊಪ್ಪಿದ ಪುಣ್ಯ ಫಲವ ದರ್ಪಣದ

ತೇಜ ನುಂಗಿತು ಮೂರು ಜಗವಾ

ಕಾಜೀನ ಗುಣವುಂಟೆ ಕರ್ಮವಿರಹಿತನೆನಸಿ

ಪೂಜರವ ತಾನಾಗಿ ಮೆರೆವಾ ತ್ವಂ ಸಾರಿದೇ ||2||

ಜಾತಿ ಹೀನರ ಮನಿಯ ಜ್ಯೋತಿ ಕಿರಿದಾಪುವದೆ

ಸೂತಕವು ಅದಕಿನಿತಿಲ್ಲ ಬಹು ಶಾಸ್ತ್ರ

ಮಾತು ನುಂಗಿತು ಸಣ್ಣದಲ್ಲಾ ಶಿವಶರಣ

ಯಾತರೊಳು ಸಿಲುಕುವನಲ್ಲ

ದಾತ ಶ್ರೀಗುರು ಶಿದ್ಧನಾಥ ಒಬ್ಬನೆ ಬಲ್ಲ

ಪಾತಕರು ಇದು ತಿಳಿಯರಲ್ಲಾ ತ್ವಂ ಸಾರಿದೇ ||3||

ನನ್ನವರ‍್ಯಾರ ಇವರಲ್ಲ ಸುಳ್ಳೆ ಬೆನ್ಹತ್ತಿ ತಿರಗಿದೆ ಏನೂ ಫಲವಿಲ್ಲ

ಮುನ್ನಿನ ಗುಣ ಬಿಡರಲ್ಲ ಇವ

ರಿನ್ನೆಲ್ಲಿ ಸದ್ಗತಿ ಪತ ದೊರಕದಲ್ಲಾ ||ಪ||

ತನು ಮನ ಧನ ವಂಚನ ಭಕ್ತಿ ಅವರು

ಅನುದಿನ ಮಾಡೆಯಿಲ್ಲ ಫಲ ಪ್ರಾಪ್ತಿ

ಧನದ ಮೇಲಣ ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿ ಡಂಬಕ

ತನದಲ್ಲಿ ಮಾಡುವರು ಕ್ರಿಯ್ಯ ಬರೆ ಭ್ರಾಂತಿ ||1||

ಪ್ರಮಥರ ವಚನ ಓದಿ ಹಾಡಿ ಸುಳ್ಳೆ

ಭ್ರಮಿತರಾದರು ವಂದೆ ನಡಿಲಿಲ್ಲ ನೋಡಿ

ಕ್ರಮ ತಪ್ಪಿದಾಚಾರ ಮಾಡಿ ಸತ್ತ ಶವದಂತೆ ||2||

ಸೆಟೆವರು ಗರ್ವವಡಗೂಡಿ

ನನ್ನವರೆನ್ನುವ ಖೂನ ಭಕ್ತಿ

ಚಿನ್ನ ತೋರುತದ ನಿತ್ಯ ಶಿವಧ್ಯಾನ

ಉನ್ನತೊನ್ನತ ಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನ ಸಿದ್ಧ

ಬೆನ್ಹತ್ತಿಯಿರುವನು ಧೈರ್ಯ ಸಾವಧಾನ ||3||

ನಾ ಮಾಡುವದೇನಿಲ್ಲ ಸಿದ್ಧ ನೀ ಮಾಡಿದ್ದೆ ಎಲ್ಲ

ಕಾಮ ಎನ್ನಲಿಲ್ಲ ನಿಃಕಾಮಿ ಬಸವ ತಾ ಬಲ್ಲ ||ಪ||

ಬಟ್ವ ಬಯಲು ಮೊದಲಲ್ಲಿ| ಸೃಷ್ಟಿ ಹುಟ್ಟಿತ್ತು ಯಾವಲ್ಲಿ

ಇಷ್ಟು ಕಪಟವು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ವಂದಿಷ್ಟು ತಪ್ಪಿಲ್ಲ ಎನ್ನಲ್ಲಿ ||1||

ವಂದೆ ಹಲವಾದವ ನೀನು ಪೂರ್ವ

ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರ್ದವ ನಾನು

ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ ಏನೇನು ನಿನ್ನ ಮುಂಡ ಮಾಡಾಚರಿವೆನು ||2||

ಉಪ್ಪು ನೆಲ್ಲಿಯು ಕೂಡಿದಂತೆ ಮನ

ಒಪ್ಪಿ ಘನ ಬೆರದಂತೆ ಕಪ್ಪುಗೊರಲ ಶಿದ್ಧನಂತೆ ಅಗಲ

ದಪ್ಪಿಕೊಂಡು ಇರುವನಂತೆ ||3||

ನಿನ್ನಿಂದ ಹೊರತು ನಮಗಿನ್ಯಾರು ಗುರು ಶಿದ್ಧ

ಭಿನ್ನವಿಲ್ಲದೆ ನಿನ್ನ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿತು ಮನವು

ಇನ್ನೆನೂ ಬಯಕಿಲ್ಲಾ ನಿನ್ಹಾಸಿ ಹೊಚ್ಚಿದೆ

ಭಿನ್ನ ಸುಖ ದುಃಖ ಭೋಗ ನಿನ ಮುಖದಿ ಕೊಂಬೇ ||ಪ||

ಬಿಚ್ಚಿ ಬೇರಾಗದು ಉಚ್ಚಿತಗಿ ಬಾರದು

ನಿಶ್ಚಿತಾನಂದಾನ ಹುಚ್ಚು ತಲಿಗೇರಿ

ಎಚ್ಚರದಲಿ ನಿನ್ನ ಮಚ್ಚಿ ಮಯಮರದೀತು

ಬಚ್ಚ ಬರೆ ಚಿತ್‍ಸುಧೆಯ ಸುರಿದು ಕೆರೆ ತುಂಬಿ ||1||

ಗಾಳಿ ಗಂಧವ ಕೂಡಿ ಸುಳಿದಾಡುವ ಪರಿಯಂತೆ

ಹೊಳಿಯಲ್ಹುಟ್ಟಿದ ತೆರಿಯು ಹೊಳಿಯಲ್ಲಳಿದಂತೆ

ಒಳ ಹೊರಗೆ ತುಂಬಿ ನಿನ್ನೊಳಗೇಕ ಮುಖವಾಗಿ

ಸುಳಿದಾಡುವೆ ನಾ ನಿನ್ನ ಚೇತನ ಬಲದಿಂದಾ ||2||

ನೀರು ನೀರನೆ ಕೂಡಿ ನೀರು ರೂಪಾದಂತೆ

ನೀರು ನಿರ್ಮಳ ವಸ್ತು ಮನ ನೀರಾಲಂಬ

ನೀರೆ ನಿಃಶ್ಹೂನ್ಯ ಸ್ಥಲ ನೀರೆ ಶ್ರೀಗುರು ಶಿದ್ಧ

ನೀರೆ ನಿರ್ವಯಲೆಂದು ನಿಜ ತಿಳಿದಳಿದುಳಿದೆ ||3||

ನಾ ಎಂಬುವದ್ಹೊಯ್ತು ನಾಚಿಕಿ ಇಲ್ಲದ್ಹಂಗಾಯ್ತು

ನೀ ಎಂಬುದು ನಿಜವಾಗಿ ತೋರಿತು ನಿಜದೊಳಗೆ ನಿರ್ವಯಲಾಯ್ತು ||ಪ||

ಗುರುವಿನ ಕರುಣದಲಿ ದುರ್ಗುಣ ದೂರಾಗಿ ಭಕ್ತಿಯಲಿ

ಶರಣ್ಹೋಯಿತು ಮನ ಶರಣರ ಚರಣಕ ಪರಮಾನಂದದಲಿ ||1||

ಲಿಂಗ ನಿಷ್ಠೆಯಲ್ಲಿ ಹಿಂಗದ ಕಂಗಳ ಮೆನಿಯಲ್ಲಿ

ಸಂಗಮಾಗಿ ಅಂತರಂಗ ಮಧ್ಯದ ಮಂಗಳ ಕರದಲ್ಲಿ ||2||

ಏಕೋ ಭಾವದಲಿ ಸುವಿವೇಕ ಮಾರ್ಗದಲಿ

ಲೋಕನಾಥ ಪ್ರಭು ಶಿದ್ಧನ ಕಾಣುತ ಐಕ್ಯಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ||3||

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿಲಿ ಕಂಡೆನು ಗುರುಸಿದ್ಧ ನಿನ್ನ ಕರದಲಿ ಪಿಡಿದೆನು

ನಿನ್ನ ಮನ ನಿರ್ಧರಿಸಿ ನಿನ್ನ ಪೂಜೆಯ ಮಾಡಿ

ನಿನ್ನೊಳಗ ಅಳಿದುಳಿದೆನು ||ಪ||

ನಿನ್ನ ವೇಷವ ಧರಿಸಿದೆ ಗುರುಶಿದ್ಧ

ನಿನ್ನ ಮಂತ್ರದ ಜಪಿಸಿದೆ| ನಿನ್ನ ಕಾರ್ಯ ಮುಖದಿ

ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿರಿತಂದು ಬಿನ್ನಿಸದೆ ತೃಪ್ತಾದೆನೊ ||1||

ನಿನ್ನ ಕಾಲಲಿ ನಡಿವೆನು ಗುರುಶಿದ್ಧ| ನಿನ್ನ ಕೈಲಿ ಕುಡುಕೊಳುವೆನು

ನಿನ್ನ ಬಾಯಿಲಿ ಸತ್ಯ ವಚನ ಶಾಸ್ತ್ರವ ಪೇಳಿ

ನಿನ್ನ ಕಿವಿಲಿ ಕೇಳಿರ್ದೆನೂ ||2||

ನಿನ್ನಂಗ ಮುಖ ಸುಖವನೂ ಗುರುಶಿದ್ಧ| ನಿನ್ನೊಡನೆ ಸುಖಿಸಿರ್ದೆನೂ

ಇನ್ನೇನು ಬಯಕಿಲ್ಲ ಭಿನ್ನ ವಿನಿತಿಷ್ಟಲ್ಲ

ನಿನ್ನಂತೆ ನಾನದೇನೂ ||3||

ಪ್ರಥಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಭಜಿಸುವೆನು

ಪಾರ್ವತಿ ಸುತಗ ನಮಿಸಿ ಪೊಗಳುವೆನು| ಸುತಗ ನಮಿಸಿಪೊಗಳುವೆನು ||ಪ||

ಸದ್ಗುಣ ಶಾಂತಿ ವಿದ್ಯ ಬುದ್ಧಿಯನು| ಶಾಂತಿ ವಿದ್ಯ ಬುದ್ಧಿಯನು

ಭಜನಿಗೆ ವಿಘ್ನ ಬಾರದಂತದನು

ಸುಜನರ ಸಂಗ ಸತ್ಯಗೋಷ್ಟಿಯನು| ಸಂತ ಸತ್ಯಗೋಷ್ಟಿಯನು

ವರವ ಪಾಲಿಸಿನಿತು ಭಿಕ್ಷವನು

ಪರಶಿವ ಸಿದ್ಧನಿಂದ ಮೋಕ್ಷವನು ||1||

ಪಡಿನಡಸುವ ಗುರುವಿರಲಿಕ್ಕೆ

ವಡಲಾಸಿ ಹಿಡಿದು ಬಳಲುವದ್ಯಾಕೆ

ದೃಢಮನಭಾವದಿ ಮೃಢನಡಿ ಪಿಡಿದಿರೆ

ಮಡಿ ಮೈಲಿಗೆಯಣಿಸುವದ್ಯಾಕೆ ||ಪ||

ಬಸುರಲ್ಲಿರಲು ವಂಭತ್ತು ಮಾಸ ಪಿಂಡ

ಬ್ಯಳಸಿದನ್ಯಾವ ಪರಿಯಳಿಯ ಮಾಂಸ

ವಿಷಯ ಸಂಸಾರಕಾಗಿ ವಸುಧಿ ಭೋಗರ ತಂದ

ಹಸುವಿನ ಚಿಂತಿ ಅವನಿಗಿಲ್ಲೆ ಮನಸ ||1||

ಆಶಿ ಮಾಡಿ ಆಶ್ರಹಿಡಿವೊದ್ಯಾಕೆ ಮನ

ಬ್ಯಾಸ್ರ ಹಂಗಿನ ಅನ್ನ ಕೊಳುವೊದ್ಯಾಕೆ

ಹಸಿಕೊಂಡು ನಿಜದಾಸನಾಗಿರುತ್ತಿರೆ

ಮೀಸಲ ಪಡಿ ನಿತ್ಯ ದೊರಕದ್ಯಾಕೆ ||2||

ಕಲ್ಲು ಕಪ್ಪಿಗೆ ಶಿವನಾಧಾರ ಪಡಿಯಿ

ದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ನಡಿಸುವ ಪೂರ

ಬಲ್ಲತನದಿ ಗುರು ಬಲ್ಲಿದ ಶಿದ್ಧನ

ಸೊಲ್ಲಿನೊಳಿಡು ಭವ ಪರಿಹಾರ ||3||

ಪಾದರಕ್ಷೆಯ ಮಾಡಿದ ಶ್ರೀಗುರು ಯನ್ನ

ಪಾದರಕ್ಷೆಯ ಮಾಡಿದ ಪಾದರಕ್ಷೆಯ ಮಾಡಿ

ಭೇದವಿಲ್ಲದೆ ಕೂಡಿ ಸಾಧು ಸದ್ಭಕ್ತರ ಹೃದಯ ನೋಡುವೆನೆಂದು ||ಪ||

ಮೆಟ್ಟಿ ಮೆರಿವುತಿದ್ದಾನು ಯನ್ನನ್ನ

ಮುಟ್ಟಿ ಬಸುರಾಗಿ ಹಡದಿದ್ದನೂ

ಹುಟ್ಟಿದ ಕೂಸಿನ ತೊಟ್ಟಲಿಲ್ಲದೆ ಕಟ್ಟಿ

ಬಟ್ಟ ಬಯಲೊಳು ನಿಂತು ಬಗಿ ಬಗಿ ತೂಗುತ ||1||

ಜ್ಞಾನ ಕ್ರಿಯದ ಪಾದವ ಮಹ

ಜ್ಞಾನದ ಶಿಖ ಮುಖ ಭಯಕರವ

ಭಾನು ಕೋಟಿ ಪ್ರಭೆ ಬೆಳಗು ವಬ್ಬಳಿಯಾಗಿ

ತಾವೆ ತನ್ನ ಲೀಲೆಗವತರಸಿಯಾಡುತ ||2||

ಅಗಣಿತ ಮಹ ಮಹಿಮನು

ಸುಗುಣಮಣಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗೇಶ್ವರನು

ನಿಗಮಕ್ಕತೀತನು ಹುಟ್ಟು ಸಾವರಿಯನು

ಆಗ ಹರ ಜಗದೀಶ ಯುಗ ಯುಗದಲಿ ತಾನು ||3||

ಬಸವಲಿಂಗಾಯ ನಮಃ ಶ್ರೀಗಿರಿವಾಸ ಸಿದ್ಧ ಜಂಗಮಾ ||ಪ||

ಶ್ರೀಗುರು ಬಸವಲಿಂಗ ಮಾಂ ಪಾಹಿ| ಶ್ರೀಗಿರಿವಾಸ ನೀ ಕಾಯಿ

ಶ್ರೀಗುರು ಬಸವಲಿಂಗ ಮಹಾದಾನಿ

ಶ್ರೀಗಿರಿವಾಸ ಭಕ್ತರಭಿಮಾನಿ| ವಾಸ ಭಕ್ತರಭಿಮಾನಿ ||1||

ಶ್ರೀಗುರು ಬಸವಲಿಂಗ ಮಹದಾತ

ಶ್ರೀಗಿರಿವಾಸ ಜಗಕ ಪ್ರಖ್ಯಾತ| ವಾಸ ಜಗಕ ಪ್ರಖ್ಯಾತ ||2||

ಶ್ರೀಗುರು ಬಸವಲಿಂಗ ಭವಭಂಗ

ಶ್ರೀಗಿರಿವಾಸ ಸಿದ್ಧ ಧವಲಾಂಗ| ವಾಸಸಿದ್ಧ ಧವಲಾಂಗ ||3||

ಶ್ರೀಗುರು ಬಸವಲಿಂಗ ಮಾಂ ಪ್ರಾಣ ಪ್ರಾಣ

ಶ್ರೀಗಿರಿವಾಸ ಸಿದ್ಧಕಲ್ಯಾಣ| ವಾಸ ಸಿದ್ಧ ಕಲ್ಯಾಣ ||4||

ಬೆಲ್ಲದಂತೆವರು ಬೇವಾದರ ಹಿತ

ಯಾವಲ್ಲಿರ್ಪದು ಹೇಳಣ್ಣ

ಅಲ್ಲಮ ಪ್ರಭುವಿನ ಅಗಲದೆ ಅನುದಿನ

ಸೊಲ್ಲಿನೊಳಿಡು ನಿಜ ಸುಖವಣ್ಣ ||ಪ||

ಗಂಟ ಬಿಟ್ಟ ಗೈಯಾಳಿಗೆ ಚಾಜದ

ದಂಡಿಯ ಕಟ್ಟುದ್ಹ್ಯಾಂಗಣ್ಣ

ಕಂಡರ ಸೇರರು ಮಂಡಲದೊಳು ಜನ

ಹೆಂಡಿಲಿ ಹೊಡದರ ತಾಳಣ್ಣ ||1||

ಪಾತಕ ಪ್ರಾಣಿಗೆ ನೀತಿಯ ಪೇಳಲು

ಪ್ರೀತಿಲಿ ಕೇಳುವದ್ಹ್ಯಾಂಗಣ್ಣ

ಸೋತು ಬಂದು ಶ್ರೀಗುರು ವಚನಾಮೃತ

ಪ್ರೀತಿಲಿ ಕೇಳಲು ಸವಿಯಣ್ಣ ||2||

ತಾನೆ ವಿಪರಿತ ಮಾಡಿದ ಗುರುಶಿದ್ಧ

ನಾನೇನು ಮಾಡಲಿ ಹೇಳಣ್ಣ

ಜ್ಞಾನ ಹೀನರು ಬಹುಮಾನವ ಕುಡುವರೆ

ನೀನೆ ನಿನ್ನೊಳು ತಿಳಿಯಣ್ಣ ||3||

ಭಿಕ್ಷಾಪತಿಯ ಬಿರಿದು ನಿಮ್ಮದು| ಪರಿಕಿಸ ಬೇಡ ಗುಣ ನಮ್ಮದು

ಬೇಡ ಗುಣ ನಮ್ಮದು ||ಪ||

ನಡಿಸಿದಂತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದೆನು

ನುಡಿಸಿದಂತೆ ನುಡಿಯುತ್ತಿದ್ದೆನು

ಅಡಿಗಡಿಗೊಡಿಯ ನಿಮ್ಮ ಭಜಿಪೆನು| ವಡಿಯ ನಿಮ್ಮ ಭಜಿಪೆನು ||1||

ಧೃಡಮನ ಬುದ್ಧಿಯಿಲ್ಲ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ

ಕೈಬಿಡುಬೇಡ ಮಧ್ಯ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ| ಬೇಡ ಮಧ್ಯ ಹೊಳಿಯಲ್ಲಿ ||2||

ಸಿದ್ಧ ಸರ್ವ ಜೀವ ದಯಪಾರಿ ಪದರಿಗೆ ಬಿದ್ದೆ ಬಿಡಿಸೊ ಭವ ಸೆರಗ

ಬಿಡಿಸೋ ಭವಸೆರೆ ||3||

ಭಜನಿ ಮಾಡೋ ಬನ್ನಿ ಭರದಿಂದ

ಸುಜನರ ಸಂಗ ಸಮರಸದಿಂದಾ| ಸಂಗ ಸಮರಸದಿಂದಾ ||ಪ||

ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಶಿವಾಶಿವಯೆಂದು| ನಿಜ ಮುಕ್ತರಾಗಬೇಕೆಂದು

ಮುಕ್ತರಾಗಬೇಕೆಂದು ||1||

ಹೀನ ವಿಷಯದಾಶೆ ಸಂಸಾರ| ಗುರುವಿನ ಧ್ಯಾನದಿಂದ ಪರಿಹಾರ

ಧ್ಯಾನದಿಂದ ಪರಿಹಾರ ||2||

ಹೊನ್ನು ಹೆಣ್ಣು ಮಣ್ಣು ಹಿರಿಸರಕ ಮಾವಿನ ಹಣ್ಣಾಯಿತು ಲೋಕಕ್ಕಾ

ಹಣ್ಣಾಯಿತು ಲೋಕಕ್ಕಾ ||3||

ಮಾಯಾ ಘಾಸಿಯೆಂದು ತಿಳಿಯಾರು

ಶ್ರೀಗುರು ರಾಯನ ನೆನಿಯಾರು| ರಾಯನ ನೆನಿಯಾರು ||4||

ಆಸಿ ಹಚ್ಚಿ ಹೋದರೇನಂತ

ಬಸವ ಹೇಸಿ ಬಿಟ್ಟ ಬಲವಂತ| ಹೇಸಿ ಬಿಟ್ಟ ಬಲವಂತ ||5||

ಹರುಷ ತುಂಬಿಕೊಂಡ ಮನದಲ್ಲಿ

ಹಿಡಿದ ಪರುಷ ಜೋಳಿಗಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ| ಪರುಷ ಜೋಳಿಗಿ ಕೈಯಲ್ಲಿ ||6||

ಮೆರೆಯುತ್ತಿರ್ದ ಇಹಪರದಲ್ಲಿ

ನಿಜದರುವಿನ ಮನಿಯಲ್ಲಿ| ಅರುವಿನ ಮನಿಯಲ್ಲಿ ||7||

ಬೇಗನ ಹೋಗಿ ಇರುವ ನಡಿರಲ್ಲಿ

ಶಿವಯೋಗ ಮಾರ್ಗ ಸುಖದಲ್ಲಿ| ಯೋಗ ಮಾರ್ಗ ಸುಖದಲ್ಲಿ ||8||

ಸಿದ್ಧಗ ದಾಸರಾಗಿ ಇರುವಾನು

ಚಿತ್ತ ಶುದ್ಧಾಗಿ ಶರಣು ಹೋಗುವಾನು| ಶುದ್ಧಾಗಿಶರಣು ಹೋಗುವನು ||9||

ಭಜನಿಯಲ್ಲಿ ಅಮೃತ ಸುರಿಯುವದು

ಸುಜನರ ಸಂಗದಿಂದ ದೊರಕುವದು ||ಪ||

ಸಂಗ ದೊರಕುವದು ಸುಮ್ಮನಲ್ಲ

ಗಂಗಾಧರನ ಒಲುಮೆ ಅದಕೆಲ್ಲ| ಗಂಗಾಧರ ನೊಲುಮೆ ಅದಕೆಲ್ಲ ||1||

ಪರವುಪಕಾರಿ ಗುರುವು ಜಗದೊಳಗೆ

ದೊರಕಿದರಲ್ಲೆ ನಿಮ್ಮ ನಂಬುಗೆಗೆ ||2||

ಅಲ್ಲ ಸಿದ್ಧಿಯಾಗುವದು ಸರ್ವರಿಗೆ

ಸಿದ್ಧಲಿಂಗೇಶನ ಭಕ್ತರಿಗೆ| ಈಶನ ಭಕ್ತರಿಗೆ ||3|

ಭಕ್ತಿಲಿ ಮಾಡೊ ಭಜನಿ| ಮುಕ್ತಿಗೆ ಸಾಧನಿ

ಶಕ್ತಿ ಸಹಾಜ್ಞಾನಿ| ನಿಜವಿರಕ್ತ ಸಾವಧಾನಿ ||ಪ||

ಆಶಿರೋಷ ಬಿಟ್ಟು| ಈಶಗ ಮೊರೆಯಿಟ್ಟು

ದಾಸಿ ಭಾವ ತೊಟ್ಟು| ಪ್ರೇಮ ಸೂಸುತ ಅಡಿಯಿಟ್ಟ ||1||

ಅರಿವು ಎಂಬೊ ಕಪನಿ| ಗುರುಪಾದ ನಿಶಾನಿ

ಸ್ಥಿರವೆಂದು ಹಿಡಕೊ ನೀ| ಹುಡುಕುತ ಬರುವ ಭಕ್ತಿ ಭೀಮಾನಿ ||2||

ಹಿಗ್ಗಿಲಿ ಚರಿಸುತ| ಬಗ್ಗಿ ವಂದಿಸುತ

ಜಗ್ಗಿ ನಿಂತು ಹಾರುತ| ಮಲತ್ರಯ ನುಗ್ಗು ಮಾಡಿಬಿಡುತಾ ||3||

ಅತ್ತಿತ್ತ ನೋಡಾದೆ| ಹೊತ್ತು ವ್ಯರ್ಥ ಗಳಿಯಾದೆ

ಮತ್ತೇನು ಬಯಸಾದೆ| ನಿಜ ಗೊತ್ತು ಸಾಧಿಸುವದೆ ||4||

ಗುರು ಎಂಥಾ ಸಮರ್ಥ| ಮೂರ್ಲೋಕದ ಕರ್ತಾ

ಯಾರಿಲ್ಲ ಸಿದ್ಧನ ಹೊರ್ತಾ| ಬಿಡಬೇಡ ಸಾರಿದೆ ಹಿಡಿ ತುರ್ತಾ ||5||

ಬಸವರಾಜ ರಾಜ ರಾಜ

ಮೂಲಮಂತ್ರ ಪ್ರಣಮದ ಬೀಜ ಮಂತ್ರ ||ಪ||

ಬಸವ ಚಿತ್ತೈಸಿ ನೋಡಿದನು| ವಂದೆ ತತ್ತಿ ಜಗವ ಮಾಡಿದನು

ತತ್ತಿ ಜಗವ ಮಾಡಿದನು| ಬಸವಯಂಬೊ

ತ್ರಿಯಕ್ಷರ ಬ್ರಹ್ಮ ವಿಷ್ಣು ರುದ್ರರವತಾರ| ವಿಷ್ಣು ರುದ್ರರವತಾರ ||1||

ಬಸವ ಕಲ್ಪವೃಕ್ಷವಾದನು| ನೀಲಮ್ಮನೆ ಕಾಮಧೇನು

ನೀಲಮ್ಮನೆ ಕಾಮಧೇನು| ಬಸವ ಸರ್ವಲೋಕ ಸಲಹುವನು ಚೌಳ

ಶಂಕರಗೆ ವಾಹನಾನು| ಶಂಕರಗೆ ವಾಹನಾನು ||2||

ಬಸವ ಭಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಸ್ಸೀಮ ಗುರುಲಿಂಗ ಜಂಗಮಕ ಪ್ರೇಮ

ಲಿಂಗ ಜಂಗಮಕ ಪ್ರೇಮ| ಬಸವ ಆದಿ ಪ್ರಮಥ ನಾಯಕ

ಜಂಗಮ ತಾನೆ ಯಾವ ಕಾಲಕ| ತಾನೇ ಯಾವ ಕಾಲಕ ||3||

ಬಸವ ನಾಮವೆಂಬ ನಿಜ ಮಂತ್ರ ಬಿಡದೆ ಭಜಿಸು ಜನ್ಮ ಪವಿತ್ರ

ಭಜಿಸು ಜನ್ಮ ಪವಿತ್ರ| ಬಸವನ ಮಹಿಮಿ ಪ್ರಭು ಪೇಳಿದನು

ಪ್ರಮಥರು ಕೇಳಿ ಬಹಳ ಹರುಷವನು| ಕೇಳಿ ಬಹಳ ಹರುಷವನು ||4||

ಬಸವನ ಪಾದ ನಂಬಿ ಶರಣಾರು| ಜನ್ಮ ನೀಗಿ ನೀಗಿ ಹೋದಾರು

ನೀಗಿ ನೀಗಿ ಹೋದಾರು| ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಿ ಈಗ ಆದಾರು

ಬಸವನ ವಲಿಸಿಕೊಂಬ ಸುಜನಾರು| ವಲಿಸಿಕೊಂಬ ಸುನಾರು ||5||

ಬಸವನ ಭಜನಿ ಬಿಡದೆ ಮಾಡುವರು

ಮೃದುಭಾಷೆಯಿಂದ ನುಡಿವಾರು| ಮೃದು ಭಾಷೆಯಿಂದ ನುಡಿವಾರು ||6||

ಭಕ್ತಿಭಾವ ನಂಬುಗಿ ವಿಶ್ವಾಸ| ಯಿಟ್ಟಂತವರ ಹೃದಯದೊಳು ವಾಸ

ಅವರ ಹೃದಯದೊಳುವಾಸ| ಬಸವನೆ ಸಿದ್ಧನಾಗಿ ಭಾಗೋಡಿ

ಕಾಗಿಣಿಧಡಿಯ ಕಾಡು ಮನಿ ಮಾಡಿ| ಧಡಿಯ ಕಾಡು ಮನಿ ಮಾಡಿ ||7||

ಬಿರಿದು ನಿಮ್ಮದು ಯಂದು ಬೀರಿದೆ ಜಗದೊಳು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಬಿರದಿನ ಅಭಿಮಾನ ನಿಮಗಲ್ಲದಿನ್ನುಂಟೆ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||ಪ||

ನಿನ್ನ ನಂಬಿದ ಮೇಲ ಯಿನ್ನಾವ ಭಯವುಂಟು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಮುನ್ನೇಳು ಜನ್ಮದ ಪಾಶವ ಹರಿವದು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||1||

ನಿನ್ನ ಧ್ಯಾನದೊಳಿರೆ ಉನ್ನತ ಐಶ್ವರ್ಯ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ತನ್ನಿಂದ ತಾನೆ ತಾ ಚಿನ್ಹತ್ತಿ ಬರುವದು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||2||

ಹರುಷಾಬ್ಧಿಯೊಳು ಮನ ಬೆರಸುತ ನಿಮ್ಮನ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಸ್ಮರಿಸಲು ನಿಜ ಮೋಕ್ಷ ಪರುಷವಲ್ಲಿರ್ಪದು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||3||

ಹರ ನಿಮ್ಮ ಘನತೆಯ ನರರೇನು ಬಲ್ಲರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಗುರು ಕರುಣದ ಪಡೆದ ಗುರುಪುತ್ರ ತಾ ಬಲ್ಲ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||4||

ನಂಬದೆ ಕೆಟ್ಟರು ನರಲೋಕದವರೆಲ್ಲ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ತುಂಬಿದ ಹರಗೊಲಿಗಂಬಿಗ ನೀನಯ್ಯ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||5||

ಗುರುವೆ ನೀ ಗತಿಯೆಂದು ಮೊರೆ ಹೊಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮನ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ದೊರಿಯೆ ಲಾಲಿಸು ಅಭಯ ಕರಶಿರದಮೇಲಿಟ್ಟು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||6||

ಸುಕವಿಲ್ಲ ಜಗದೊಳು ಶಕಮೂರು ಮಲನಚ್ಚಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಹಕನಾಕಾದರು ಜನರು ಸುಕ ಸ್ವಲ್ಪ ದುಃಖ ಬಹಳ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||7||

ಸಂಸಾರ ಬಲಿಯೊಳು ಸರ್ವರು ಬಿದ್ದರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಅಂಶಿಕ ನಿಮ್ಮವ ಅಂಜೋಡಿ ಬಂದೆನು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||8||

ವಂದಿಸುವೆನು ಪಾದ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲದೆ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಯೆಂದೆಂದಿಗೀ ಭವ ಬಂಧನ ವಲ್ಲೆನು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||9||

ಬಡ ಮನದವ ನಾನು ದೃಢವಿಲ್ಲ ಜಡದೇಹಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ವಡಿಯ ನಿಮ್ಮಂಘ್ರಿಯ ವಲಿದಿತ್ತು ಸಲಹಯ್ಯ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ತಡಿಯದೆ ಬಂದೆನ್ನ ಪಿಡಿದು ಪಾವನ ಮಾಡು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||10||

ನಡಸಿದರ ನಡಿವೆನು ನುಡಿಸಿದರ ನುಡಿವೆನು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ನಡಿನುಡಿಗೊಡಿಯ ಚೈತನ್ಯ ನೀನಲ್ಲದೆ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||11||

ನರಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮಾಯ ಮರವಿಟ್ಟು ಕಾಡುವಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಹರ ನಿಮ್ಮ ಕಪಟವು ಆರಿಗೆ ತಿಳಿಯದು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||12||

ನೀವೆ ನಿಮ್ಮ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಸೇವಕನೆಂದು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಜಾವ ಝಾವಕ ಜಾಗ್ರ ಮಾಡಿದರ ತಿಳಿವದು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||13||

ನೀವಲ್ಲದಿನ್ನುಂಟೆ ದೇವ ದೇವರ ದೇವ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಭಾವ ಭರಿತ ಬಾಲ ಬಸವಗಾಳ್ದಾತನೆ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||14||

ಬಸವಯೆಂಬ ನಿಜನಾಮ ಪ್ರೇಮರಸ| ಹಸಿದುಂಬವರಿಗೆ ಬಹುಬೆಲ್ಲ

ಹುಸಿ ಕಳವು ಹಾದರ ಕಸಮೂಳ ನಡಿ ಸಂಸಾರಿಗಳಿಗೆ ಯಿದು ವಶವಲ್ಲಾ ||ಪ||

ಮುಕ್ತಿಮಾರ್ಗಯಿದು ಮೂಲಮಂತ್ರ ಮೂರಕ್ಷರ ಸಾಧಿಸಿದವ ಬಲ್ಲ

ಭಕ್ತಿ ಹೀನ ಭವರೋಗಿ ದುರ್ಗುಣಿ ಯುಕ್ತಿ ಶೂನ್ಯಗಿದು ತರವಲ್ಲ ||1||

ಅಂಗಲಿಂಗ ಸಂಗ ಸಮರಸ ನೀವ ಸುಕ ಜಂಗಮ ಪ್ರಾಣಿ ಯಾದವ ಯೋಗಿ

ಮಂಗನಂದದಿ ಮನಲಂಗಿಸಿ ಮಲತ್ರಯ ಸಂಗದೊಳಿರೆ ಭವದುಃಖ ರೋಗಿ ||2||

ಯಿಷ್ಟ ಪ್ರಾಣ ಭಾವಷ್ಟರೊಳಗ ಶಿದ್ಧ ಅಷ್ಟವರ್ಣ ರೂಪವ ಧರಸಿ

ನಿಷ್ಟೆಯುಳ್ಳ ನಿಜಭಕ್ತ ಬಸವನ ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಅಗಲದೆ ಸಮಬೆರಸಿ ||3||

ಬೇಡಿಕೊಂಡೆನು ಸಿದ್ಧ ನಿನಗೆ ದಯಮಾಡಿ

ಕೂಡಿಸು ಗಂಡ ಹೆಂಡರಿಬ್ಬರಿಗೆ

ಪಾಡಿಳಿದು ಹೋಗುವದು ಕಡಿಗೆ ಮಹತ್ವ

ಮಾಡಿ ತೋರಿಸು ಕೀರ್ತಿ ಮೂಲೋಕದೊಳಗೆ ||ಪ||

ನಿನ್ನ ಭಕ್ತನು ಯಿವನೆಂದು ಅರ್ಜಿ

ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕೊಡುವೆನು ಕೇಳು ನೀ ಬಂದು

ಮನ್ಮಥನ ಕೇಳಿ ಕುಡುಯೆಂದು ಅವನ

ಬೆನ್ನಿಗೆ ನೀ ನಿಂತು ಆಟ ನೋಡೆಂದು ||1||

ಭಕ್ತರುದ್ಧಾರ ಮಾಡುವದು ಯಿಚ್ಛ

ಶಕ್ತಿ ನಿನ್ನಲ್ಲುಂಟು ಸಾರಿದೆ ಬಿರದು

ಮುಕ್ತಿದಾಯಕ ಬಂದು ಬೆರದು ಅವರ

ಭಕ್ತಿ ಕೈ ಕೊಂಬುವದು ಮಾಡು ನೀ ಸರದೂ ||2||

ಮೊರೆಯಿಡುವೆ ಗುರುಸಿದ್ಧ ಕೇಳು ನಿನ್ನ

ನೆರೆ ನಂಬಿಕೊಂಡಿರುವ ಸಂಗಯ್ಯಗ್ಹೇಳು

ಪರುಪಕಾರವ ತಾಳು ಕಂಟಕ

ಪರಿಹರಿಸಿ ಅನುದಿನ ಯಿರು ನೀ ಯನ್ನೊಳು ||3||

ಭಜನಿ ಮಾಡುವ ಬನ್ನಿರಿ ಸುಜನರೆಲ್ಲ| ಭಜನಿ ಮಾಡುವ ಬನ್ನಿರಿ

ಭಜನಿ ಮಾಡುವ ಬನ್ನಿ ಸುಜನರೆಲ್ಲರು ಕೂಡಿ

ತ್ರಿಜಗದೊಡೆಯ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗನಾಲಿಸುವಂತ ||ಪ||

ತಾಳ ಮದ್ದಲಿ ತಂಬೂರಿ

ಕಾಳಿಯು ಕರ್ನಿ ಘಂಟೆ ಜಾಗಟ ನಪಿರಿ

ಭಾಳಲೋಚನ ಸಿದ್ಧ ಕೇಳಿ ತಲಿದೂಗುವಂತೆ

ಮ್ಯಾಳ ಜಾಮಸಿ ನಿತ್ಯ ಬಹಳ ಘೋಷದಲಿಂದ ||1||

ಹರುಷದಿಂದಲಿ ಹಾಡುತ ಹರ

ಗುರು ವಾಕ್ಯ ಪರಿಪರಿಯ ಕೊಂಡಾಡುತ

ಪರಮ ಯೋಗಿಯ ಸಿದ್ಧ ಪರುಷ ತಾಳಿದ ಬಸವ

ಹರ ಶರಣರಿಗಂತಃ ಕರಣ ಹುಟ್ಟುವ ಹಾಗೆ ||2||

ದೋಷರಹಿತ ದೇವನು| ದೇಶವ ತಿರುಗಿ ಬ್ಯಾಸರಿಲ್ಲದೆ ಬಂದನೂ

ವಾಸ ಗುಂಡ ಗುರಕಿ ಈಶ ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರನ

ದಾಸರಾಗಿಯು ನಿತ್ಯ ಧ್ಯಾಸ ಪಾದದೊಳಿಟ್ಟು ||3||

ಬೇಡಿಕೊಂಬುವನ್ಯಂತ ಶೂರ

ಹುಡಿ ಮಾಡಿ ಹಾರಿಸಿ ಬಿಟ್ಟ ಸಂಸಾರ ಘೋರ

ಹಾಡಿ ಹರಸುವ ಶರೂರ

ಒಡಗೂಡಿ ಉಂಬುವ ನಿತ್ಯ ಜ್ಞಾನರಸ ಪೂರ ||ಪ||

ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದಂತ ಪರದೇಶಿ ಮದ

ಸೊಕ್ಕಿದ ಮಾಯಿನ ಮೆಟ್ಟಿ ಸಂಹರಿಸಿ

ಮುಕ್ಕಣ್ಣನಗಲದಾಚರಿಸಿ ಮುಂಡಿ

ಗಿಕ್ಕಿದ ಮೂರ್ಲೊಕ ಯನ್ನವೆಂದೆನಿಸಿ ||1||

ದಿಕ್ಕೆಲ್ಲ ಚರಿಸುತ ಬರುವ ಪ್ರೇಮ

ಉಕ್ಕುತ ಅನುದಿನ ಆನಂದ ಸುರಿವ

ಚಿಕ್ಕ ಬಸವನೆಂಬೊ ಕುರುವ ಜ್ಞಾನ

ಮುಖ್ಯವಾದ ಭಕ್ತಿ ವೈರಾಗ್ಯದಿರುವ ||2||

2ಪರುಷ ಜೋಳಿಗಿ ಹಿಡಿದಿರುವ ಪುಣ್ಯ

ಪರುಷ ಬಡವರಿಗನ್ನ ಅರಿವಿಯ ಕುಡುವ

ಗುರು ಮಂತ್ರ ಸಿದ್ಧನೆಚ್ಚರವ ಅನು

ಸರಿಸಿ ಭಕ್ತರಿಗೆಲ್ಲ ಮುಕ್ತಿಯ ಕುಡುವ ||3||

ಭಿಕ್ಷ ಬೇಡುಂಬುವದೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಜನ್ಮ

ಮೋಕ್ಷ ಮಾಡುವದು ತಾ ನಿರಾಪೇಕ್ಷಿ

ಭಿಕ್ಷ ಪತಿಯ ಪಾದಾಪೇಕ್ಷಿ ಬಿಡದೆ

ಲಕ್ಷವಿಡೆಲೆ ಆತ್ಮ ಗುರುವು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷ ||ಪ||

ಅಡಗಿ ಮಾಡುವ ಮೂರು ಗುಂಡು ಪೂರ್ವ

ಹಿಡಿದ್ಹಿಂದ ಬೆನ್ಹಿತ್ತಿ ಬಂದದ್ದು ಕಂಡು

ಅಡಿಗಿಯ ಮಾಡಿ ಉಂಡುಂಡು ಗಟ್ಟಿ

ಗಡಗಿಯ ವಡದ್ಹೊಯ್ತು ಗುರುಪಾದ ಕಂಡು ||1||

ಗುರುಪಾದ ಪ್ರತಾಪದಿಂದ ಆಶಿ

ಹರಿಯಿತ್ತು ಸಂಸಾರ ಕಚ್ಚಿತದರಿಂದ

ಅರಿವು ನಿಂತಿತು ಯದರ ಮುಂದ ಮಾಯ

ಮರವಿಯ ಬಿಟ್ಟೋಯಿತು ಬರದು ಯಂದೆಂದ ||2||

ನೆಲೆ ಕಲೆ ಸ್ಥಲವಿಲ್ಲದವನ ಕೂಡಿ

ಕುಲಗೆಟ್ಟಿ ಮನ ಮುಟ್ಟಿ ಸುಳದದ್ದೆ ನೆವನ

ಮಲಹರ ಶಿದ್ದಲಿಂಗನ ಭಕ್ತಿ

ಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ವಂದಾಗಿಯಿದ್ದಿದ್ದೆ ಖೂನ ||3||

ಭಿಕ್ಷವ ಬೇಡುವೆನು ಶ್ರೀಗುರು ಪಾದರಕ್ಷ ಕೊಂಡಾಡುವೆನು

ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಗುರುಸಿದ್ಧ ದೀಕ್ಷ ಮಾಡಿದ ಯನ್ನ ಆ

ಕಾಂಕ್ಷಿ ಅಳಿಯಿತು ನಿರಾಪೆಕ್ಷೆಯಿಂದಲಿ ನಿತ್ಯ ||ಪ||

ಜ್ಞಾನ ಸನ್ಮಾರ್ಗದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಗುರು ಪಾದ ಧ್ಯಾನ ಸುಮನಸಿನಲ್ಲಿ

ಸ್ವಾನುಭಾವದ ಸುಖ ತಾನೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ

ಯೆನೇನು ಇಲ್ಲದನಾದಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತ ||1||

ವಂದೆಂದು ಭಾವಿಸುತ ಒಳ ಹೊರಗಿನ| ಸಂದೇಹ ಪರಿಹರಿಸುತ

ದ್ವಂದವಳಿದು ನಿಜಾನಂದ ಲೀಲೆಯ ತೊಟ್ಟು

ಚಂದಾಗಿ ಚರಿಸುತ ಕಂದ ಬಸವ ಬಂದೂ ||2||

ಇಹಪರ ಎಂಬೊದಿಲ್ಲ ಜಯ ಗುರು ಸಿದ್ಧ ದಯಾನಿಧಿ ತಾನೆ ಬಲ್ಲ

ನಯ ಭಯ ದಯ ಭಕ್ತಿ ಸ್ವಯ ಬುದ್ಧಿ ಸ್ಥಿರವಾಗಿ

ಮಾಹ ಹರದಿತ್ತು ದೇಹ ಪರವಶದೊಳಗಾಗಿ ||3||

ಭಿಕ್ಷ ಬೇಡುತ ಬಂದೆ ನಾನು ಗುರು

ಸಾಕ್ಷಾತ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ಕಳಿಸಿದ ತಾನು

ದೀಕ್ಷ ಮಾಡಿಸಿದ ಯನ್ನನೂ ನಿಜ

ಮೋಕ್ಷ ಮಾರ್ಗಯಿದೆ ನೀಡಮ್ಮ ನೀನು ||ಪ||

ಭಿಕ್ಷದನ್ನವು ಹಂಗಿಂದಲ್ಲಾ ವುಳಿಕಿ

ಕಾಕ್ಷಯಳಿಯಲು ನಿಜ ಮೋಕ್ಷ ಬ್ಯಾರಿಲ್ಲ

ಸಾಕ್ಷಾತ ರೂಪು ಸರ್ವೆಲ್ಲ ತನ್ನ

ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ತಾನೆ ತಿಳಿದವನೆ ಬಲ್ಲ ||1||

ಭಿಕ್ಷಕನೆ ಲೋಕಕ್ಕೊಡಿಯ

ರುದ್ರಾಕ್ಷಿ ವಿಭೂತಿ ಮಂತ್ರಮಯ ಅಷ್ಟೈಶ್ವರ್ಯ

ಶಿಕ್ಷಕರ್ತನು ಪರೊಪಕರಿಯ ಬ್ರಹ್ಮ

ರಾಕ್ಷಿಗಳಿಗೆ ತಾನು ಮೊದಲಿನ ಹಿರಿಯ ||2||

ಭಿಕ್ಷ ಬೇಡುಂಬುವನು ತಂದು

ದುರ್ಭಿಕ್ಷ ಎಂಬುವದಿಲ್ಲ ಅವನಿಗೆಂದೆಂದು

ಮೋಕ್ಷದಾಯಕ ದಯಾ ಸಿಂಧು

ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾದನು ಸಿದ್ಧ ಬಸವನಿಗೆ ಬಂದೂ ||3||

ಬಂದುದ್ದೆಲ್ಲ ಬರಲಿ ಗುರು ತಂದದ್ದೆಲ್ಲ ತರಲಿ

ವಂದೆ ಮನಸು ಘಟ್ಟಿರಲಿ ಪಾದಕ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಮೈಮರಿಲಿ ||ಪ||

ತನು ಮನ ಧನ ಗುರುವಿಂದು ಅದರೋಳು ಎಳ್ಳಷ್ಟು ಇಲ್ಲ ನಂದು

ಮನಸಿಗೆ ನಿಶ್ಚಯ ತಂದು ಗುರುವೆ ನೀನೆ ಗತಿ ಎಂದೆಂದು ||1||

ಮಾನಾಪಮಾನ ಇನ್ನೇನೂ ಗುರು ತಾನೆ ಕೊಂಬುತಲಿಹನೂ

ದೀನತನವ ಬಿಟ್ಟನು ಭಕ್ತಿಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ ತೊಟ್ಟನೂ ||2||

ಜನನ ಮರಣ ಅರಿಯೇನು ಸೇವ ಮನ ಮುಟ್ಟಿ ಮಾಳ್ವೆನೂ

ಜನರಂಜಿಕಿ ನನಗೇನು ಶಿದ್ಧನನುಗೂಡಿ ಇರುವೆನು ||3||

ಬಿರಿದುಳ್ಳನ ನೀನಾದರ ಗುರುವೆ| ಭರದಿ ಪವಡ ತೊರಲಿ ಬೇಕು

ಬಿರಿದೆ ಬಿಂಕವ ಬೀರಿದಿಯಾದಡೆ| ಗುರು ಅಧಿಕ ಹ್ಯಂಗನ ಬೇಕು ||ಪ||

ಮಾಡಬಾರದದು ಮಾಡಿ ತೋರಿದರ| ಕಾಡಸಿದ್ಧ ನೀನಹುದೆಂಬೆ

ನಾಡಿನೋಳಾಶ್ಚರ್ಯ ಮಾಡದಿರ್ದೊಡ| ಹೇಡಿ ನಿನಗ ಬಿರದ್ಯಾಕೆಂಚೆ ||1||

ಬಾಡಿ ಬತ್ತಿ ಒಣಗ್ಹೋದ ಗಿಡಕ ಫಲ ಮಾಡಿ ತೋರಿದರ ಗುರುವೆಂಬೆ

ಹಾಡಿ ಬೇಡಿ ಹೊಟ್ಟಿ ಹೊರಿವವನಾದರೆ ನಾಡಿನೊಳಿವನೊಬ್ಬ ನರನೆಂಬೆ ||2||

ಕೊರಡು ಚಿಗಿಸಿ ಬರಡ್ಹಯನ ಮಾಡಲು| ಗಾರುಡ ಗುರು ಬಲವಂತನೆಂಚೆ

ಮೊರಡಿ ಭಂಗಾರ ಮಾಡದಿರ್ದಡೆ| ಕುರುಡಿ ಹುಳಕ ಸರಿಯಲ್ಲೆಂಬೆ ||3||

ಹುಟ್ಟಗುರುಡಗ ಕಣ್ಣು ಕೊಟ್ಟು ಪಾಳಿಸಿದರೆ ಸೃಷ್ಟ್ಟಿಕರ್ತ ನೀನಹುದೆಂಬೆ

ದೃಷ್ಟಾಂತರವ ತೋರಿಸದಿರ್ದಡೆ| ಯಷ್ಟ್ಯಾಕ ಬಿಂಕ ನಿನಗೆಂಬೆ ||4||

ಭಕ್ತರುದ್ಧಾರವ ಮಾಡಿದಿಯಾದರೆ| ತಕ್ತದೊಡಿಯ ಸಿದ್ಧನಹುದೆಂಬೆ

ಮುಕ್ತಿ ಪಥವ ನೀ ತೋರಿಸದಿರ್ದಡೆ ಶಕ್ತ ದೈವಕ ಸರಿಯಲ್ಲೆಂಬೆ ||5||

ಬಸವ ನಾಮ ನುಡಿಯಲಿ ಬೇಕು ಹಾದಿ

ಹಸನ ಮಾಡಿ ನಡಿಯಲಿ ಬೇಕು

ಹುಸಿ ಕಳವ್ಹಾದರ ಬಿಡು ಬೇಕು ಜಂಗಮ

ಹಸಿವು ತಿಳಿದ ಅನ್ನ ಕುಡು ಬೇಕು ||ಪ||

ಭಕ್ತಿಯಂಬ ಪ್ರಾಯ ಮದಸೊಕ್ಕಿ ವಿ

ರಕ್ತ ಪುರುಷನಿಗೆ ನದರಿಕ್ಕಿ

ಮುಕ್ತಿ ಮನಿಯೊಳು ಅವರ ಪ್ರೀತಿದಕ್ಕಿ ಜ್ಞಾನ

ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಪ್ರೇಮರಸ ಉಕ್ಕಿ ಉಕ್ಕಿ ||1||

ಗುರುಲಿಂಗ ಜಂಗಮ ದಾಸೋಹಿಯಾಗಿ ನಿತ್ಯ

ಪರಿಪರಿ ಪೂಜ ಪುಣ್ಯದೇಹಿಯಾಗಿ

ಹರಶರಣರ ಪಾದ ಸೇವಿಯಾಗಿ ದೇಹ

ಪರವಶದೊಳು ಶಿರದೂಗಿ ದೂಗಿ ||2||

ಆರುಸ್ಥಲದ ಲಿಂಗವಂಗವಾಗಿ ಶುದ್ಧ

ವೀರಶೈವಾಚಾರ ಸಂಪನ್ನನಾಗಿ

ಮೂರು ಪ್ರಣವ ಮೂಲ ಮಂತ್ರ ಮನನವಾಗಿ

ಚಂದ್ರ ಸೂರ್ಯ ಪ್ರಭೆಗೆ ಮೀರಿ ಶಿದ್ಧ ಬೆಳಗಾಗಿ ||3||

ಬ್ಯಾರಿಲ್ಲ ದೂರಿಲ್ಲ ಸನಿಯಿಲ್ಲೊ ತಮ್ಮ

ಆಗು ಕಾಲಕ ತನ್ನ ತಾನೆ ಆಗುವದು ||ಪ||

ಆಯಾಸ ಅನುದಿನ ಕಷ್ಟ ಬಟ್ಟರಿಲ್ಲ

ಬಯಸಿ ಬಯಸಿ ಬಳಲಿ ಭ್ರಮೆಗೊಟ್ಟರಿಲ್ಲ

ಸಾಯಸ ಮಾಡಿದರ ದೊರಕುವದಲ್ಲಿ

ಅನಯಾಸ ಬಾಹೊದು ಆರಿಗಿ ತಿಳದಿಲ್ಲ ||1||

ಅದಕಾಗಿ ತಾ ಹುಟ್ಟಿ ಬಂದಿರಬೇಕು

ಅದು ತನ್ನ ಕಾಯಿಕೊಂಡು ಕುಂತಿರಬೇಕು

ಅದಕಿದಕ ಕಲಿವಂತ ಸಮಯ ಒದಗಬೇಕು

ಅದಕೊಬ್ಬ ಗುರು ಬಂದು ತೋರಿಸಲು ಸಾಕು ||2||

ಹರಶರಣರ ಪಾದ ಸ್ಮರಿಸಲಿ ಬೇಕು

ಹರಷಾಬ್ದಿಯೊಳು ಮನ ಬೆರಸಲಿ ಬೇಕು

ಗುರು ಶಿದ್ಧಲಿಂಗನ ಹೆಸರ್ಹೇಳ ಬೇಕು

ಅರವು ಉಳ್ಳವರಾಗಿ ಆಚರಿಸಬೇಕು ||3||

ಬಲ್ಲವನಿಗೆನ್ಹೇಳ ಬೇಕು ಭಕ್ತಿ

ಯಿಲ್ಲದ ಜ್ಞಾನಿಯ ಸಂಗುತಿ ಸಾಕು

ಹೊಲ್ಲವನ್ಯಕಾಗಬೇಕು ಯದಿ

ಕಲ್ಲು ಮಾಡಿ ಶಿವಗ ಮೊರಿಯಿಡಬೇಕೂ ||ಪ||

ತಿಳಿದವರಲ್ಲೆರಡಿಲ್ಲ ಆಸಿ

ಅಳಿದ ಮೆಲ ಬಯಕಿ ಮಂದುಳಿಯದಲ್ಲಾ

ಝಳ ಝಳ ಮನಸು ಕಸರಿಲ್ಲಾ ಹರುಷ

ದೊಳಿ ತುಂಬಿ ಹಗಲಿರುಳು ಭೋರ್ಗರಿವುದಲ್ಲಾ ||1||

ಬಿಟ್ಟಾಡಿಕೊಂಬುವರೆಲ್ಲ ವಿಷ

ಯಿಟ್ಟು ಕೊಲ್ಲುವದಕ್ಕ ಹಿಂದಾಗೊದಿಲ್ಲ

ಕೊಟ್ಟಿ ಮನಸು ಬಾಯಿ ಬೆಲ್ಲ

ಗುಟ್ಟು ಕೊಟ್ಟು ಯೆಂದೆಂದಿಗಿ ಮಾತಾಡೊದಿಲ್ಲ ||2||

ಸಿದ್ಧ ಬಸವನೆಂಬೊ ನಾಮ ಯರ

ಡಿದ್ದಾರು ಅದು ವಂದೆ ಭಾವ ನಿಸ್ಸೀಮ

ಶುದ್ಧಾತ್ಮರಾಮ ನಿಃಕಾಮ ಕಸ

ರಿದ್ದಲ್ಲಿ ಸುಡುವದು ಕಾಲಾಗ್ನಿ ಸ್ತೋಮ ||3||

ಬಿಟ್ಟಿದಾವತಿ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ ಮನ

ಮುಟ್ಟಿ ಶರಣರ ಸೇವೆ ಮಾಡೊದು ಪಾಡ

ಕೊಟ್ಟರೆಂಬುವ ಆಶಿ ಬ್ಯಾಡ ಕರುಣ

ಹುಟ್ಟಿದಾಕ್ಷಣ ಮೋಕ್ಷ ತಡವಿಲ್ಲೊ ಮೂಢ ||ಪ||

ನಾನಾ ಜನ್ಮವ ತಿರಗಿ ನೀನು ಮರಳಿ

ಮಾನವ ಜನ್ಮಕ ಬಂದಿ ಫಲವೇನು

ಸ್ವಾನುಭಾವದ ಸುಖವನು ಮಹಾ

ಜ್ಞಾನಿಗಳಲ್ಲುಂಟು ಪಡಕೊ ಬರದೆನೂ ||1||

ಯಿಂತಪ್ಪ ಸೇವ ದೊರಕುವದು ಅವರ

ಪಂಕ್ತಿಲಿ ರಸರಾಯಿ ತುಪ್ಪ ಉಣಿಸುವದು

ಸಂತೋಷ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡುವದು ಭವದ

ಚಿಂತಿ ಬಿಡಿಸಿ ಭಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿಸುವದೂ ||2||

ಗುರು ವಚನಾಮೃತ ಕೇಳೊ ದೇಹ

ಯರವೆಂದು ತಿಳಕೊ ಈ ಸಂಸಾರ ಸುಳ್ಳೊ

ಪರಮಾರ್ಥ ದಾರಿ ಹಿಡಕೊಳ್ಳೊ ಪುಣ್ಯ

ಪುರದರಸು ಸಿದ್ಧನ ಪಾದ ಉಪಕೊಳ್ಳೊ ||3||

ಭ್ರಾಂತನಾಗಿ ಬಳಲುವದ್ಯಾಕೊ ಬಹು

ಶಾಂತಿ ತಾಳಿಕೊಂಡಿರಬೇಕು ಮ

ಹಂತ ಶಿದ್ಧನ ಭಜಿಸಲಿ ಬೇಕೊ ಬರುವೊ

ದಂತಿಂತೆನ್ನದೆ ಕೊಳಬೇಕೊ ||ಪ||

ಹಿಂದಾಗಿ ಹೋದುದೆಲ್ಲ ನೆನಿಸಬ್ಯಾಡ ಸುಳ್ಳೆ

ಮುಂದಿನಾಸ್ತಿ ಹಿಡಿದು ಬಯಕಿ ಬಯಸಬ್ಯಾಡ

ಕಂದಿಕುಂದಿ ಚಂದಗೆಟ್ಟು ಸೊರಗಬ್ಯಾಡ ಈಗ

ಬಂದದ್ದುಣ್ಣಲಿ ಬೇಕು ಬಿಡದು ಮೂಢ ||1||

ತನ್ನ ಪಾಲಿಗೆ ಗುರುತರಲಿಕ್ಕೆ ತಾ

ಅನುಭವಿಸದೆ ಹೋದಿತು ಯಾಕೆ

ಮುನ್ನ ಮಾಡಿದ ಫಲ ಉಣಬೇಕೆ

ತನ್ನ ಮನಕ ಸಾಕ್ಷಿ ತಂದು ಕೊಳಬೇಕೆ ||2||

ಗುರು ಹಿರಿಯರ ವಾಕ್ಯವ ಕೇಳು ಭಕ್ತಿ

ಪರನಾಗಿ ಯಿರುನೀ ಅವರೋಳು

ಹರಿವದು ಭವ ಪರಿಪರಿಯೆಳು ಪಥ

ದೊರಿವದು ಶಿದ್ಧನಾಶೀರ್ವಾದದೊಳು ||3||

ಬಸವಯ್ಯ ನಿನ ಮಹಿಮ ಉಸುರಲೆನ್ನಳವಲ್ಲ ||ಪ||

ಪಶುಪತಿ ಪಾದವನು ಕಂಡೆ ದೇವಾ

ನಿಮ್ಮ ಉಪಕಾರವನು ಇನ್ನೆಷ್ಟು ಪೇಳಲಿ

ಸೋಮಧರ ಗುರು ಶಿದ್ಧ ಬಲ್ಲನಾಗಿ

ತಮ್ಮ ಪಾದವ ಸೋಂಕಿ ಬ್ರಹ್ಮಲಿಪಿ ಅಳಕಿತ್ತು

ಹಮ್ಮು ಬಿಟ್ಟೊಡಿತ್ತು ನಿಮ್ಮ ಕಂಡು ||1||

ಗುರುಲಿಂಗ ಜಂಗಮದಾ ವರಭಕ್ತಿ ತಿಳಸಿದಿರಿ

ಪರವಸ್ತು ನೀವೆನ್ನ ಪ್ರಾಣವಾಗಿ

ಪರಿಪರಿಯ ವಚನದಲಿ ಪರಮ ಅಮೃತ ತುಂಬಿ

ಪರಿಣಾಮ ತೋರಿದಿರಿ ಮನಸಿನಲ್ಲಿ ||2||

ಎನ್ನವಳು ಇವಳೆಂದು ಮನ್ನಿಸಿ ಕರದೆನಗೆ

ಚನ್ನಾಗಿ ಪೇಳಿದಿರಿ ಗುರು ಸೇವೆಯಾ

ಭಿನ್ನವಿಲ್ಲದೆ ಎನ್ನ ನಿನ್ನಂತೆ ಮಾಡಿದಿರಿ

ಇನ್ನಾವ ಭ್ರಾಂತಿ ಉಳಿಯಲಿಲ್ಲಾ ||3||

ಶಿದ್ಧ ಬಸವನ ಪ್ರಾಣ ಇದ್ದದ್ದು ಕಲ್ಯಾಣ

ಮುದ್ದು ಬಸವನ ಚರಣ ಎನ್ನ ಹರಣ

ಶಿದ್ಧನಾ ಕರುಣದಲಿ ಬುದ್ಧಿಯನು ಕಲಸಿದಿರಿ

ಶುದ್ಧ ಸುವಿಚಾರದ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಸಿ ||4||

ಎತ್ತ ಹೋದರ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿ ಬರುವೆನು ಗುರುವೆ

ನಿತ್ಯ ನಿತ್ಯ ಶಿಕ್ಷಾಮಾಡು ಕಂಡ್ಯ

ಚಿತ್ತದೊಲ್ಲಭ ಗುರುವೆ ಸತ್ಯ ಶಿವಶರಣರಿಗೇ

ವತ್ತೊತ್ತಿ ಕೊರದೆನ್ನ ವಪ್ಪಿಸಿಶನ್ನ ||5||

ಶಿದ್ಧನಾಮವ ಜಪಿಸಿ ಗೆದ್ದೆ ಭವ ದುಃಖವನು

ಬುದ್ಧಿವಂತರು ನೀವು ಕೇಳಿರಮ್ಮಾ

ಗುದ್ದ್ಯಾಟವೇತಕ್ಕ ಗುರುಪಾದ ದೊರಕಲಿಕೆ

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಬಿಸಿಲಂತೆ ಯೋಗವೆಲ್ಲಾ ||6||

ಭಾರವಿಳಸಿಕೊಳ್ಳಿರಿ ಶಿವ ಭಕ್ತರು ಭಾರವಿಳಸಿಕೊಳ್ಳಿರಿ

ಭಾರವಿಳಸಿರಿ ಋಣ ಭಾರಾಗಿ ನಮ್ಮನ

ಘೋರ ಬಡಿಸುತಾದ ಇನ್ಯಾರಿಗೆ ಪೆಳಲಿ ||ಪ||

ಮಾಡಬಾರದು ಮಾಡಿದೆ ತಪ್ಪಾಯಿತು ಮೂಢನಗುಣ ನೋಡದೆ

ಕಾಡು ಮಾಯಿನ ಕಡಿಗಟ್ಟಿ ನಿಮ್ಮೊಳು

ಕೂಡಿಕೊಳ್ಳಿರಿ ಬೇಗ ಹಾಡಿ ಹರಸುವೆ ನಿಮಗ ||1||

ತೊತ್ತಿನ ಮಗನೆಂಬುತ ಅಭಯಕರವಿತ್ತು ಮೊರಿಯ ಕೇಳುತ

ಚಿತ್ತರ ತಂದೆನ್ನ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳಿರಿ ಬೇಗ

ನಿತ್ಯ ನಿಮ್ಮನ ಭಜಿಸಿ ಹೊತ್ತುಗಳಿವೆನು ನೆನಸಿ ||2||

ಶಿದ್ಧ ನಮ್ಮಗ ತಂದನು ಶ್ರೀಗುರುವರು ಶಿದ್ಧನಿಮ್ಮಳಗಿದ್ದನು

ಬಿದ್ದೆನು ಪದರಿಗೆ ಉದ್ಧಾರು ಮಾಡೆಂದು

ಶುದ್ಧ ಸುವಿಚಾರದ ಬುದ್ಧಿವಂತರು ನೀವು ||3||

ಬಡತನ ಬಹು ದೊಡ್ಡದು ಪ್ರಮಥರಿಗೆಲ್ಲ

ಬಡತನ ಬಹು ದೊಡ್ಡದು

ಬಡತನದಲಿ ಭಕ್ತಿ ಒಡಗೂಡಿ ಇರುವದು

ಸುಡಗಾಡ ಸಿದ್ಧನ ಬಿಡದೆ ಭಜಿಸುವದು ||ಪ||

ಬಡವರೆಂಬುವರೆಲ್ಲರು ಭಕ್ತಿಲಿ ಶಿವನ

ಬಿಡದೆ ಕೊಂಡಾಡುವರು

ನಡಿನುಡಿಯಲಿ ಸತ್ಯ ಹಿಡಿದು ಬಿಡದೆ ನಿತ್ಯ

ಪಡಿತಂದು ಪರಿಣಾಮ ಒಡಗೂಡಿ ಇರುವಂತ ||1||

ಸತ್ಯ ಕಾಯಕ ನಡಿಸುತ ಸತಿಪತಿ ಕೂಡಿ

ನಿತ್ಯ ಜಂಗಮಕ ಉಣಿಸುತ

ಚಿತ್ತ ಶುದ್ಧವಾಗಿ ವಡೆಯರುಂಡು ಮಿಕ್ಕದ್ದು

ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹರುಷದಲಿ ತುತ್ತು ಪ್ರಸಾದಕೊಂಬುತ ||2||

ಗುರುಪುತ್ರರಾದವರು ಶರೀರದ ಸುಖದುಃಖ ಮೀರಿದರು

ಪರಮ ಹರುಷ ತುಂಬಿ ಹೊರ ಸೂಸಿ ಚೆಲ್ಲುತ

ಸ್ಥಿರಕಾಲ ಸಿದ್ಧನೊಳೈಕ್ಯವಾಗಿರುವಂತ ||3||

ಮೂರ್ಖ ಬೀಳೂಬೇಡ ಕಾಂತಾರ

ಮಾರ್ಗಕೇಳು ಸಾಧು ಸಂತಾರ| ಕೇಳು ಸಾಧು ಸಂತಾರ ||ಪ||

ಮುಂದಾದ ನರಕಕೊಂಡ ಯಮಪೂರ ಬಂಧನ ಬಿಡದು ಮೀರಿ ಹೋದರ

ಮೀರಿ ಹೋದರ ||1||

ಹಿಂದ ಮುಂದರಿದು ನೋಡು ವಿಚಾರ

ಮುಂದ ಲೆಕ್ಕ ಕೇಳುತಾನ ಸರಕಾರ| ಲೆಕ್ಕ ಕೇಳುತಾನ ಸರಕಾರ ||2||

ಬುದ್ಧಿವಂತನಾಗ ಭಯ ದೂರಾ

ನಿದ್ದಿ ಮಾಡು ಬೇಡ ಹುಷಾರ| ಮಾಡು ಬೇಡ ಹುಷಾರ ||3||

ನೀತಿ ಮಾತು ವಚನ ಶಾಸ್ತರಾ

ಪ್ರೀತಿಲಿ ಕೇಳು ಹೇಳ್ತೆ ತಿಳಿಯಾರಾ| ಕೇಳು ಹೇಳ್ತೆ ತಿಳಿಯಾರಾ ||4||

ತಿರುಗಿ ಬಾರದಂತ ಸಂಸಾರ

ಗುರುವಿನ ಕೂಡಿ ಮಾಡೊ ನಿರಂತರ| ಕೂಡಿಮಾಡೊ ನಿರಂತರ ||5||

ಅರಿವು ಹಿಡಿದು ನಡೆಸು ಇಹಪರ

ಗುರುಪದದಲ್ಲಿ ಭಾಳ ಎಚ್ಚರ| ಅಲ್ಲಿ ಭಾಳ ಎಚ್ಚರ ||6||

ಮಾಯಿನ ಜೈಸುವಂತ ಆಚಾರ

ಕೈಬಾಯಿ ಕಚ್ಚಿ ಖರೆ ವ್ಯವಹಾರ| ಕಚ್ಚಿ ಖರೆಯಾವಾರ ||7||

ಕೋತಿ ಮನಸು ಮೂರು ಪ್ರಕಾರ

ಘಾತಿಸಿ ಕೊಲ್ಲುತಾದ ಯಲ್ಲಾರ| ಕೊಲ್ಲುತಾದ ಎಲ್ಲಾರ ||8||

ದೃಷ್ಟಿಗೆ ಕಾಣುತದ ಶಿವಪೂರ| ಕಾಣುತದ ಶಿವಪೂರ

ನಡಿ ನುಡಿ ಭಾವ ಏಕೊ ಪ್ರಕಾರ| ಬಿಡದಾಚರಿಸಿ

ಹೋಗೊ ಮಹಾದ್ವಾರಾ| ಆಚರಿಸಿ ಹೋಗೊ ಮಹಾದ್ವಾರಾ ||9||

ಕರುಣ ಹುಟ್ಟುವಂತೆ ಪ್ರಮಥರಾ| ಚರಣಕ ಶರಣು

ಹೋಗೆ ಮನಪೂರಾ| ಶರಣುಹೋಗೊ ಮನಪೂರಾ ||10||

ಹಾಡು ಬೇಕು ಶಿವನ ಶರಣಾರ

ಬೇಡು ಬೇಕು ಅಮೃತ ಫಲಹಾರ| ಬೇಕು ಅಮೃತ ಫಲಹಾರ ||11||

ಗುರುವು ಹಾನ ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರ

ಶ್ರೀನಿವಾಸ ಸರಡಿಗಿವೂರ| ವಾಸಸರಡಿಗಿ ಊರ ||12||

ಮಾಡಿರೊ ಬಸವನ ಸ್ತೋತ್ರ ಜನ್ಮ| ಮಾಡಿದರೆ ಪವಿತ್ರ ಪವಿತ್ರ

ಆದಿ ಅನಾದಿಯ ಶರಣ ನಾಲ್ಕು| ವೇದಕ ನಿಲುಕದ ಚರಣ ಚರಣ

ಪ್ರಮಥ ಗಣನಾಥನು ಯೀತ| ಪರಬ್ರಹ್ಮ ವಸ್ತು ಧರ್ಮದಾತ ದಾತ

ಅಷ್ಟವರಣಕ್ಕೆ ಆಧಾರ ನಿಜ| ನಿಷ್ಟಿಯುಳ್ಳಂತ ಧೀರ ಗಂಭೀರ ||ಪ||

ಗುರುಲಿಂಗ ಜಂಗಮನಾಗಿ ಮೂರು

ಪರಿಯಲಿ ಚರಿಸುವಯೋಗಿ ಯೋಗಿ ||1||

ಬಸವಯಂಬುವ ನಾಮ ಭಕ್ತಿ

ರಸ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುವದು ಪ್ರೇಮಾಪ್ರೇಮಾ ||2||

ಭಕ್ತಿಗೋಸ್ಕರವಾಗಿ ಬರುವ ನಿಜ

ಮುಕ್ತಿ ತೋರಿಸಿ ಭವಹರಿವ ಹರಿವ ||3||

ನಂಬಿದ ಭಕ್ತರೊಳಿರುವ ಜಗ| ದಂಬಿಗ ಕಾಮಧೇನು ಕರಿವ ಕರಿವ

ಸರ್ವ ಜೀವಿಗಳುದ್ಧಾರ ಮೇರು| ಪರ್ವತ ಶಿಖರ ಮಂದಿರ ಮಂದಿರ

ಸಿದ್ಧಲಿಂಗನ ಪೊತ್ತು ಮೆರಿವ| ಜಗದೊಳಿದ್ದು ಯಿಲ್ಲದ್ಹಾಂಗಿರುವಯಿರುವ ||4||

ಮಾಡುಣ್ಣಲರಿಯೆನು ಬೇಡುಣ್ಣಲರಿಯೆನು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ನಾಡಿನೊಳಿಂತಪ್ಪ ಹೇಡಿನ್ಹುಟ್ಟಿಸುವರೆ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||ಪ||

ಯನ್ನ ದೇಹವು ಯನಗೆ ಭಾರಾಗಿ ತೋರಿತ್ತು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಯಿನ್ನೇನು ಮಾಡಲಿ ಕುಂತೇಳಲಾರೆನು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||1||

ತನು ಬಡಗೊಂಡಿತ್ತು ಮನ ಹೇಡಿಯಾಯಿತ್ತು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಜನ ಸೇರದ್ಹೊಯಿತ್ತು ನಿನಗ್ಹೆಂಗ ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||2||

ಹುಟ್ಟಿಸಿದ ತಪ್ಪಿಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಿ ಪಡಿಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಕಷ್ಟಯೆಳ್ಳಷ್ಟಿಲ್ಲ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನೆ ಬಲ್ಲ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||3||

ಯನ್ನ ಚಿಂತೆಯು ನಿಮಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಯಿರಲಿಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಯಿನ್ಯಾವ ಭ್ರಾಂತಿಯು ಯನ್ನೊಳಗಿಲ್ಲವೊ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||4||

ಯಿಂತಪ್ಪ ಹೇಡಿ ನಿಶ್ಚಿಂತನ ಮಾಡಿದಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಸಂತೋಷ ಹೆಚ್ಚಿತ್ತು ಅಂತಿಂತು ಯಣಿಕಿಲ್ಲ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||5||

ನೀವಿಟ್ಟ ಪರಿಯಲ್ಲಿ ಯಿದ್ದೆ ಈ ಲೋಕದಲಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಜಾವ ಅಗಲದೆಯನ್ನ ಭಾವದೊಳಿರುತಿರ್ಪಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||6||

ಯೇಳೇಳು ಜನ್ಮದಲಿ ಆಳಾಗಿ ಯಿದರಂತೆ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಬಾಳಿದೆ ಬದುಕಿದೆ ಆಳಿದಿ ಯನ್ನನು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ||7||

ಮೊರಿ ಕೇಳು ಮೊರಿ ಕೇಳು ಗುರುಶಿದ್ಧಲಿಂಗ

ಧೊರಿಯೆ ನಿಮ್ಮಯ ಪಾದ ನಂಬಿದೆ ಸಂಗ ||ಪ||

ಮಾಡಬಾರದ ತಪ್ಪ ಮಾಡಿದ್ದೆ ನಾನು

ಮೂಢನ ಅವಗುಣ ನೋಡದೆ ನೀನು

ಕೂಡಿಕೊ ಭವಹರಿಸಿ ಬೇಡಿಕೊಂಡೇನು

ನೋಡಯ್ಯ ದಯ ದೃಷ್ಟಿ ಹಾಡಿ ಹರಸುವೆನು ||1||

ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದವರಿಗೆ ದಿಕ್ಕು ನೀನಯ್ಯಾ

ಸೊಕ್ಕಿ ಏಕ್ಕಿಲಿ ಭವಕ ಸಿಕ್ಕಿಲ್ಲೊ ಜಯಾ

ಚಿಕ್ಕವ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೆ ರಕ್ಕಸಿ ಕಯ್ಯ

ದಕ್ಕಿಸೆಂದು ಮೊರೆಹೊಕ್ಕೆ ದಮ್ಮಯ್ಯ ||2||

ಆಳಿನ ಅಭಿಮಾನ ಆಳ್ದ ವಡಿಯನಿಗೆ

ಹೇಳಿಕೊಂಡೆನು ದುಃಖ ಕೇಳುವ ಧಣಿಗೆ

ಯೇಳೇಳು ಜನ್ಮದ ಆಳಿದ್ದೆ ನಿನಗೆ

ಭಾಳ ಲೋಚನ ಶಿದ್ಧ ಸೆಳಕೊ ನೀ ಕಡಿಗೆ ||3||

ಮರವಾಗದೆಂದೆಂದು ಗುರು ಮಾಡಿದುಪಕಾರ

ಹರಿಸಿದ ಭವದುಃಖ ಬೆರಸಿದ ನಿಜ ಸುಖ ||ಪ||

ಅರಿವಿನ ಆಲಯ ತೆರದು ತೋರಿಸಿದ

ಪರಿ ಪರಿ ಸದ್ಗುಣ ವಸ್ತ ಕೀಲಿಸಿದ

ಶರೀರ ದುರ್ಗುಣದ ಹೊಟ್ಟು ಕೇರಿ ಹಾರಿಸಿದ

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನ ಸುಸಂಗ ಮಾಡಿಸಿದ ||1||

ಸಂಗ ಸಮರಸ ಭಾವ ಏಕೊ ಮಾಡಿಸಿದ

ಲಿಂಗ ಚಿತ್ಕಳೆ ಬೆಳಗಿನೊಳಗ ಸೇರಿಸಿದ

ಹಿಂಗದ ವಿರಳ ಸುಕ ಅಂಗಕ ಲೇಪಿಸಿದ

ಸಂಗನ ಶರಣರ ಸಂಗ ತೋರಿಸಿದ ||2||

ಘೋರ ಸಂಸಾರ ದುಃಖ ದೂರ ಮಾಡಿಸಿದ

ಪಾರಮಾರ್ಥದ ಸುಖ ಚಿರಗೊಳಿಸಿದ

ಪರಬ್ರಹ್ಮಪುರದ ವಿಸ್ತಾರ ತೋರಿಸಿದ

ವರಗುರು ಸಿದ್ಧನ ಗೊತ್ತು ಸೇರಿಸಿದ ||3||

ಮಾಡಿದ ಮಹಗುರು ಈ ಪರಿ ನಾ

ಬೇಡುತ ಬಂದೆನು ಭಿಕಾರಿ

ಬೇಡವ ನೀಡವಗ ಲಾಚಾರಿ ನೀವ

ನೀಡಿ ಪಡಿರೊ ನಿಜ ಸುಕ ದಾರಿ ||ಪ||

ಮನದಾಣ್ಮನ ಧ್ಯಾನ ಮರಿಯದಿರ್ರಿ ನೀವು

ಮನವಪ್ಪ ದಾನವ ಮಾಡುತಲಿರ್ರಿ

ಘನ ಕಾರ್ಯಕ ಹಿಂದುಳಿಯದಿರಿ ನಿಮ್ಮ

ಮನಿತನ ಬಂದರ ಹಳಿಯದಿರರಿ ||1||

ಮನ ನೋಡ ಕಳವಿದ ಮದನಾರಿ ಧನ

ತನು ಮನ ಬೇಡುತ ಪರಿ ಪರಿ

ಧ್ಯಾನಕ್ಕೆ ತಂದು ನೀವು ತಿಳಕೊಳರಿ

ಅನ್ನದಾನಕ್ಕೆ ಬಂದರ ನೀಡಿ ಖಳವರಿ ||2||

ಸ್ಥಿರವಲ್ಲ ಈ ಭೋಗ ತಿಳಿದು ನೋಡರಿ

ಅಸ್ಥಿರದ ದೇಹ ಪುಣ್ಯ ಘಳಸಿಕೊಳ್ಳರಿ

ಹಸಿದು ಬಂದವರಿಗಿ ಹಸ್ತ ಅನ್ನ ನೀಡರಿ ನೀವು

ಮಸ್ತ ಘಳಸಿ ಮಣ್ಣು ಮರಿ ಮಾಡಬೇಡರಿ ||3||

ಬುದ್ಧಿವಂತರಾದರ ತಿಳಕೊಳ್ಳರಿ ಯಮನ

ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ಪುಣ್ಯವ ಪಡಕೊಳ್ಳರಿ

ಸದ್ಗುರುವಿನ ದಯ ಪಡಕೊಳ್ಳರಿ ಹಿಂಗ

ಸಾಧಿಸಿ ಶಿವಪಥ ದೊರಕೊಳ್ಳರಿ ||4||

ಅಂಗದ ಅವಗುಣ ಅಳಿಬೇಕರಿ ಸಾಧು

ಸಂಗನ ಶರಣರ ತಿಳಿಬೇಕರಿ

ಲಿಂಗ ಸಂಗ ಹಿಂಗದಿರುಬೇಕರಿ ನಿಜ

ಜಂಗಮ ಸಿದ್ಧನ ಬೆರಿ ಬೇಕರಿ ||5||

ಮನ ಮನ ಕಲಿಯದ್ಯಾತರ ಮಾತು ಸುಳ್ಳೆ

ಅನುದಿನವಾದೆನು ಫಲ ದೊರಿತು

ಜನ ಮೆಚ್ಚಲ್ಲದೆ ಮನ ಮೆಚ್ಚದು ತನ್ನ

ನೆನವಿಗಿ ಬಾರದು ಘನ ಸುಖ ತೋರದು ||ಪ||

ಒಳಗೊಂದ್ಹೊರಗೊಂದಿಟಕೊಂಡು ಮಾತಿ

ನೊಳಗೆ ಮಮಕಾರ ಹೆಚ್ಚು ಮಾಡಿಕೊಂಡು

ಹಳಿ ಅರವಿಯ ಹರಕೊಳಗು ಮಾಡಿ ಮಡಚಿ

ಝಳಝಳ ಘಳಿಗೆಯ ಹಾಕಿ ತೋರಿಸುವಂತೆ ||1||

ಅಂತಂತವರಿಗೆ ಕಲತಲ್ಲಿ ಫಾಸಿ

ಯಂತು ಪೇಳಲಿ ಆಡಿಕೊಳುವಲ್ಲಿ

ಗಂತಗೊಳಿತ ತಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ವಿಧಿ

ನಿಂತಿತು ಬಂದಾ ಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ ||2||

ಶಿವ ಭಕ್ತರ ನುಡಿ ಕಾಮಧೇನು

ಝಾವ ಅಗಲದೆ ಕರದುಣ್ಣೊ ನೀನು

ಭಾವ ಭರಿತ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ತಾನು ತಮ್ಮ

ಸೇವಕರಿಗಿಂತ ಬುದ್ಧಿ ಕುಡುವನೂ ||3||

ಮಾತು ಹೇಳತೆ ನಿನಗೊಂದು ಮನ

ಸೋತು ಕೇಳೊ ಧ್ಯಾನಕ ತಂದು

ನೀತಿಶಾಸ್ತ್ರ ಅವ ಏಸೊಂದು ಜ್ಞಾನ

ಜೋತಿಗೆ ಸರಿಬಾರದ ಸುಂದು ||ಪ||

ಜ್ಞಾನ ಹುಟ್ಟುವದು ತನ್ನಲ್ಲಿ ಸಾವ

ಧಾನ ಮುಕ್ತಿ ಪಥ ಅದರಲ್ಲಿ

ಸ್ವಾನುಭಾವ ಮನನವಾದಲ್ಲಿ ಶಿವ

ಧ್ಯಾನ ಪ್ರೇಮರಸ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ

ತನ್ನ ತಾ ತಿಳಿದದ್ದೆ ಅನುಭಾವ ತನಗನ್ಯವಿಲ್ಲ ಜಗದ ಜೀವ

ಉನ್ನತ ನಿಜ ಸುಖ ಗುರು ಸೇವಾ ಮನ

ಭಿನ್ನವಾಗದ ದ್ವೈತಭಾವ ||1||

ಗುರುವಿನ ಮಗ ತಾನಾಗುವದು ಶಿವ

ಶರಣರಿಗೆ ತಲಿ ಬಾಗುವದು

ಕರುಣಿ ಸಿದ್ಧನ ಒಲಿಮಿಯಿದು ಆಸಿ

ಹರದರ ದೊರಕುವದಾಗಾದು ||2||

ಮಗ ನೀ ನನ್ನವನಾದರ ಮಾತು

ಮಿಗ ಮೀರದಿರುತಿರ ಬೇಕ್ಯಲಾ

ಅಗಹರ ಸಿದ್ಧನ ಅಗಲದೆ ಅನುದಿನ

ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ ಬಿಡದಿರ ಬೇಕ್ಯಲಾ ||ಪ||

ತಂದಿ ಘಳಸಿದ ಘಳಿಕಿ ಮಕ್ಕಳಿಗಲ್ಲದೆ

ಮಂದಿಗೆ ಮಾಡುವನೇನ್ಯಲಾ

ದಂಡ ಮನವು ವಂದಾಗದೆ ತಂದಿಗೆ

ಕುಂದು ತರುವವ ಮಗನೇನ್ಯಲಾ ||1||

ಗುರು ಕರುಣಾಮೃತ ಕರಮನ ಭಾವದಿ

ಕರ ಕರದುಣುತಿರೆ ಶಿಷ್ಯಾತ್ಮ

ನರಗುರಿಗಳ ನಡಿ ಜರಿಯದೆ

ಗುರುವಿಗೆ ಯದರಿಟ್ಟಾಡುವ ನೀಚಾತ್ಮ ||2||

ತನು ಮನ ಧನ ಮಾರೊಪ್ಪಿಸಿ ಸಿದ್ದಗ

ಸಿದ್ಧಾಗಿರುತಿರೆ ಶಿವಯೋಗಿ

ಅನುದಿನ ನಿಜಸುಕ ಬಯಸದೆ ವಿಷಯಕ

ಮನವ್ಯಳಿಸ್ಯಾಡುವ ಭವರೋಗಿ ||3||

ಮುಂದಾಗೋದೆನು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಹುಟ್ಟಿ

ದಂದಿಂದು ಶಿದ್ಧ ನೀವ ಕರುಣಿಸಿದೆಲ್ಲ

ಚೆಂದಾಗಿ ಅನುಭವ ಬಟ್ಟೆನಲ್ಲ ನಿಮ್ಮನ

ಹೊಂದಿ ಅನುದಿನ ನೀವೆ ಗತಿಯಂಬೆನಲ್ಲಾ ||ಪ||

ನಿಮ್ಮ ದಮ್ ನೀವೆ ಬಲ್ಲಿರಿ ಯಾವ

ಹಮ್ಮಿಲ್ಲ ಎಳ್ಳಷ್ಟು ಸಮಯ ತಂದಿರಿ

ಗುಮ್ಮ ನೀ ಕಷ್ಟವೆಂದು ಬೆದರಿ ಅದರ

ನಿಮ್ಮ ಪಾದಧ್ಯಾನ ಹಿಡಿದು ನಿಂತೆ ನಡದಾರಿ ||1||

ಕಾಯಿ ಕುಡಗೋಲು ನಿನ್ನ ಕಯ್ಯಾ ಸುಳ್ಳೆ

ಬಾಯಿ ಬಿಟ್ಟರ ಏನು ಇಲ್ಲ ಉಪಾಯ

ತಾಯಿ ಸಂಗತಿ ಮಾಡಿದ ನ್ಯಾಯ ವಿಧಿ

ಮಾಯಿಗೆದರಿಟ್ಟು ನಿಂತ ಕೇಳು ಗುರುರಾಯ ||2||

ನಿಮ್ಮ ಬಲದಿಂದ ಬದುಕಿದ್ದೆ ಪರ

ಬ್ರಹ್ಮ ಸಿದ್ದನ ಪದರಿವಿಡಿದು ಬಂದಿದ್ದೆ

ವಮ್ಮನದ ರಾಶಿ ಮಾಡಿದ್ದೆ ದೇಹದ

ಹಮ್ಮು ಚಿದರಗುಟ್ಟಿ ಚಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ||3||

ಮಡಿ ಎಂಬೋದು ಅದ ಯಾವಲ್ಲಿ

ಮಲಮುಡಿಯಿಂದ ಪುಟ್ಟಿಸಿದ ಬ್ರಹ್ಮ ಜಗದಲ್ಲಿ

ಹಡಿ ಹೊಲಸು ನರ ದೇಹದಲ್ಲಿ

ಹಸಿ ಗಡಗಿ ವಸರುವದು ಅನುದಿನದಲ್ಲಿ ||ಪ||

ಸ್ಥೂಲವೆ ಮಲಿನ ಸಂಬಂಧ ಭವ

ಜಾಲಕಾಸ್ಪದವಾಗಿ ತೋರುವದು ಚಂದ

ಶೀಲವೆಲ್ಯದೊ ಅದರಿಂದ ಮಣ್ಣು

ಪಾಲಾಗಿ ಹೋಗುವದು ತಿಳಕೊನಿಮುಂದ ||1||

ಸುಲಭ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ತನುವಿನಲ್ಲಿ ನಿ

ರ್ಮಲವಾಗಿ ತೋರುವದು ಮನಲಿಂಗದಲ್ಲಿ

ನೆಲೆಗೊಳಿಸಿ ಆಚರಿಸಲೊಲ್ಲಿ ಪುಣ್ಯ

ಫಲವೇನು ದೊರಕುವದು ನಿನಗರದಲ್ಲಿ ||2||

ಭಕ್ತಿ ಕಾರಣ ವಂದಿಲ್ಲಾದೆ ನಿಜ

ಮುಕ್ತಿ ಬಯಸಿದರುಂಟೆ ಬಳಲಿಸಾವೊದೆ

ಯುಕ್ತಿ ಹೀನರ ಸಾದಕಿದೆ ನಮ್ಮ

ತಕ್ತದೊಡಿಯ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗನರಿಯಾದೆ ||3||

ಮಡಿ ಮೈಲಿಗಿಯಂಬೊದಿನಿತಿಲ್ಲ ನಮ್ಮ

ಮೃಡ ಸಿದ್ಧ ತುಂಬಿರುವ ಜಗವೆಲ್ಲ

ಜಡಿ ಮುಡಿ ಗಂಗಿ ಗೌರಿ ಸಕಲವೆಲ್ಲ ತನ್ನ

ವಡಲೊಳಗಿಟ್ಟು ತಾ ಬ್ಯಾರಿಲ್ಲ ||ಪ||

ಭೂಮಿ ಆಕಾಶ ಪಂಚ ತತ್ವವೆಲ್ಲ ವಂದು

ಸೀಮಿ ಯಂಬ ಖೂನ ಬ್ಯಾರೆ ತೋರಲಿಲ್ಲ

ಸ್ವಾಮಿ ಸಕಲ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಭೇದವಿಲ್ಲ ತನ್ನ

ಪ್ರೇಮದಿಂದ ತಾನೆ ಆದ ಜಗವೆಲ್ಲಾ ||1||

ಅಂಗ ಲಿಂಗ ಬಿಟ್ಟು ಅಗಲಲ್ಲಿ

ಸರ್ವಾಂಗ ಲಿಂಗಮಯ ಸ್ಥಲವೆಲ್ಲ

ಹಿಂಗದು ಜೀವ ಶಿವ ಬ್ಯಾರೆ ಅಲ್ಲ ಅಂತ

ರಂಗ ಬಹಿರಂಗ ವಂದೆ ಯರಡಿಲ್ಲ ||2||

ಪಿಂಡ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡಕೇನು ಭೇದವಿಲ್ಲ ಮನ

ಗಂಡು ವಂದು ಸಂಶವುಳಿಯಲಿಲ್ಲ

ಪುಂಡ ಸಿದ್ದಲಿಂಗನಾಗ್ನಿ ಮೀರಲಿಲ್ಲ ಭಕ್ತಿ

ಭಂಡಾರಿ ಬವಕ ತಿರಗಿ ಬರಲಿಲ್ಲ ||3||

ಮಾನವ ಮಾಡಿದರೇನು ಜನರಪಮಾನವ ಮಾಡಿದರೇನು

ಭಾನು ಕೋಟಿ ಪ್ರಕಾಶ ಶಿದ್ಧನ ಧ್ಯಾನದೊಳಗ ಮನ ಅನುದಿನವಿರುತಿರೆ ||ಪ||

ಮುಂದಕ ಕರಿದಾರೇನು ಮುನಿದು

ಹಿಂದಕ ನೂಕಿದರೇನು

ಬಂಧನ ಬಿಡಸಿದರೇನು ಬಹುಪರಿ ಗಂಧವ ತೊಡಸಿದರೇನು

ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲದ ಸದ್ಗುರುವಿನ ಪಾದ

ಛಂದನಿಯೊಳು ಮನ ಸಂದಿಸಿಯಿರುತಿರೇ ||1||

ಶ್ರೇಷ್ಟವೆಂದರೇನು ಅತಿ ಕನಿಷ್ಟನೆಂದರೇನು

ಮೃಷ್ಟಾನ್ನವ ಉಣಿಸಿದರೇನು ವಿಷಯಿಟ್ಟು

ಕಷ್ಟಿವ ಬಡಿಸಿದರೇನು

ಅಷ್ಟವರಣ ಹಿಡಿದಾಚರಿಸುವ ಮನ

ಮುಟ್ಟಿ ಶ್ರೀಗುರುಪದ ದೃಷ್ಟಿಯೊಳಿಟ್ಟಿರೇ ||2||

ರೋಷದವನೆಂದರೇನು ಪಾಪದ ರಾಸಿಯವನೆಂದರೇನು

ಹೇನೆಯಂದರೇನು ಇವ ಪರದೇಶಿಯಂದರೇನು

ಕೂಸಿನ ಪರಿ ಉಲ್ಲಾಸದಿ ಗುರುವಿನ

ದಾಸನಾಗಿ ಮನ ಸೂಸದಲಿರುತಿರೇ ||3||

ವಂದನಿ ಮಾಡಿದರೇನು ಸಕಲರು ನಿಂದಗಳಾಡಿದರೇನು

ಕುಂದುಗಳ್ಹೊರಸಿದರೇನು ಕುಟಿಲದಿ

ಬಂದು ಸಂಹರಸಿದರೇನು

ದ್ವಂದವಳಿದು ಮನ ಕುಂದದೆ ಅನುದಿನ ||4||

ಚಂದದಿ ಗುರು ಪಾದ ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿರುತಿರೆ

ಜ್ಞಾನಿಯಂದರೇನು ಯಿವ ಬಲು ದೀನನೆಂದರೇನು

ಸ್ವಾನುಭಾವದಿ ತನ್ನ ತಾನೆ ತಿಳಿದು ಮಹ

ದಾನಿ ಸಿದ್ಧನ ಪಾದ ಧ್ಯಾನದೊಳಿರುತಿರೆ ||5||

ಮಾಡುವವನು ಯಾರಣ್ಣ ಜಗದೊಳು ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಬುವನ್ಯಾರಣ್ಣ

ಮಾಡವ ಮಾಡಿಸಿಕೊಂಬುವನೊಬ್ಬ ಕಾಡಸಿದ್ದ ತಾ ಮುಕ್ಕಣ್ಣ ||ಪ||

ಆಡುವ ಹಾಡವ ನೋಡವ ತಾನೇ

ಬೇಡವ ನೀಡವನಾಗಿ ನಿಂತಾನೆ

ಕೂಡಿ ಕಡಿ ಬಡದಾಡವ ತಾನೇ

ಗಾಡಿಕಾರ ಯಿಂತ ಆಡಮಾಡ್ಯಾನೇ ||1||

ಹೆಣ್ಣು ಗಂಡು ಆಗಿರುವವ ತಾನೇ

ಸಣ್ಣದು ದೊಡ್ಡದರಲ್ಲಿ ಹಾನೇ

ಕಣ್ಣಿಗಿ ಕಾಣುವಷ್ಟು ತಾನೇ

ಬಣ್ಣ ನೀರೊಳು ಬ್ಯರದಂತ್ಹಾನೇ ||2||

ಯಲ್ಲರೊಳ ಹೊರಗಿದ್ದವ ತಾನೇ

ಅಲ್ಲ ಅಹುದು ಯಂಬುತಲಾನೇ

ಹಲ್ಲವ ಒಳ್ಳೆವ ಆದವನವನೇ

ಬಲ್ಲಿದ ಶಿದ್ಧನೆನಸಿ ಕೊಂಡ್ಹಾನೇ ||3||

ಮಾಡಬಾರದದು ಮಾಡಿದಿ ಜಗದೊಳು

ಕೂಡಿಕೊಂಬರೆ ಕುಲಯಿದ್ದವರು

ಗಾಡಿಕಾರ ಶಿದ್ಧಯಿವನೆಂದರಿಯದೆ

ನೋಡಿ ಹಾಸ್ಯ ಮಾಡಿ ನಗಹುವರು ||ಪ||

ವೇಶ ಕಾಣುತ ಪರದೇಶಿಗಿ ಮಿಗಿಲೆಂದು

ದಾಸರಾಗಿದ್ದರು ಬಹು ಜನರು

ಹೇಸಿಕಿ ಮಲತ್ರಯದಾಸಿಗಿ ತೊಡಕಲು

ದೂಷಣ ಮಾಡಿ ನುಡಿಹುವರು ||1||

ಗಂಡ ಸತ್ತ ರಂಡಮುಂಡಿನ ಕೂಡಿ

ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಹಡಿಯುವರು

ಭಂಡಾಯಿತು ಭೂಮಂಡಲದೊಳು ಜನರು

ಹೆಂಡಿಲಿ ಹೊಡಿಯದೆ ಬಡಿಹುವರೇ ||2||

ಸಿದ್ಧನೀ ಮಾಡುವ ವಿಪರೀತ ತಿಳಿದರೆ

ಬುದ್ಧೀ ಹೀನ ಭೂತ ಪ್ರಾಣಿಗಳು

ಗುದ್ಯಾಟಕ ಗುರಿ ಮಾಡಿದಿ ಯಮಪುರ

ಸುದ್ದಿಯ ಬಲ್ಲರೆ ಮರಳುಗಳು ||3||

ಮನವೆ ನೀ ಮಾಡೊ ಗುರುಧ್ಯಾನ ಪ್ರೇಮ

ಅನುದಿನ ತುಂಬಿ ತುಂಬಿ ಬರಲದೆ ಖೂನ ||ಪ||

ಗುರುಪಾದ ಸೇವಕದಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿ ಪರನಾಗಿ

ಗುರು ವಾಕ್ಯ ನಿನ್ನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ

ಪರಮ ಹರುಷ ಮನದಲ್ಲಿ ಮುಕ್ತಿ

ಪುರದರಸು ಗುರುವೆಂಬ ಏಕೊ ಭಾವದಲ್ಲಿ ||1||

ಲಿಂಗನಿಷ್ಟಾಪರನಾಗಿ ಗುರುಲಿಂಗ

ಜಂಗಮದಂಘ್ರಿ ಕಂಡು ಶಿರ ಬಾಗಿ

ಹಿಂಗಾದ ವಿರಳ ಸುಖಭೋಗಿ ಗುರು

ಸಂಗನೊಳ್ ಸಮರಸ ಬೆರಿದು ವಂದಗಿ ||2||

ಜಂಗಮ ದಾಸೋಹ ಮಾಡಿ ಬಹಿ

ರಂಗಾದ ಗುಣಗಳು ಎಲ್ಲ ವಿಡ್ಯಾಡಿ

ಸಂಗನ ಶರಣರ ಕೂಡಿ ಸಿದ್ಧ

ಲಿಂಗ ಜಂಗಮನಂಘ್ರಿ ಬಿಡದೆ ಕೊಂಡಾಗಿ ||3||

ಮೊದಲೆ ನಿರಾಶಿ ನೀ ಪರದೇಶಿ ಭಿಕ್ಷಾಹಾರಿಯಾಗಿರಬೇಕು

ಬದಿಲಿರ್ದವರಿಗೆ ಸಿಲುಕದೆ ಬಯಲಿಗಿ ನಿರ್ಭಯಲಾಗಿ ಹೋಗಲಿಬೇಕು ||ಪ||

ದಾಸರಿಗ್ಯಾತಕ ಆಶಿಯ ಸಂಸಾರ

ದ್ಯಾಸ ಗುರುವಿನಲ್ಲಿರಬೇಕು

ಮೀಸಲಮನ ಉಲ್ಲಾಸದಿ ಲಿಂಗಕ

ಹಾಸಿಕಿ ಮಾಡಿ ಕುಡಬೇಕು ||1||

ಮಾನಪಮಾನ ಅಜ್ಞಾನಿಗೆ ಉಂಟೆ

ತಾನೆ ತಾನಾಗಿರಬೇಕು ಮಾನವ

ಜನ್ಮಕ ಬಂದರ ಭಕ್ತಿ

ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯವ ತೊಡಬೇಕು ||2||

ಶರಣರ ಸಂಗ ಶಿದ್ಧ ಅಂತರಂಗ

ಚರಣ ಸ್ಮರಣಿ ಬಿಡದಿರಬೇಕು

ಧರಣಿವಳಗ ಜನರೊಪ್ಪದ ನಡಿ ನುಡಿ

ಗುರುವಿಗಿ ಒಪ್ಪಾಗಿರಬೇಕು ||3||

ಮಾಡುವವನು ನೀನೆ ಸಿದ್ಧ ಮಾಡ್ಸಿಕೊಂಬುವ ನೀನೆ

ನಾಡಿನೊಳನುದಿನ ಚರಿಸುತ ಮನಿ ಮನಿ

ಬೇಡುವ ನೀಡುವ ಉಂಬವ ನೀನೆ ||ಪ||

ಪಿಂಡ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ನೀನೆ ಅಖಂಡ ಖಂಡಿತದವ ನೀನೆ

ಮಂಡಲದೊಳು ಮಾರ್ತಂಡ ಶಿರೊ ಮಣಿ

ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣು ಷಂಡನಾದವ ನೀನೆ ||1||

ಪಂಚತತ್ವವು ನೀನೆ ಸಕಲ ಪ್ರಪಂಚನಾದವ ನೀನೆ

ಪಂಚಾಕ್ಷರದ ಮೂಲವ ನೀನೆ

ಸಂಚಿತ ಪ್ರಾರಬ್ಧಾಗಮಿ ನೀನೆ ||2||

ಅರಿವು ಮರವು ನೀನೆ ಶಿಷ್ಯ ಗುರುವು ಆದವ

ಪರಕೆ ಪರ ವಸ್ತು ಸಿದ್ಧನು ನೀನೆ

ವರ ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯವು ನೀನೆ ||3||

ಯಾರಿಂದಾಗದು ಯಿಂತಾದು ನಮ್ಮ

ಗುರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಮಾಡಿದಂತಾದು

ಸೇರದು ಮಾಯಿ ಜೀವದಂತಾದು

ಜನರ ಘೊರಿಸಿ ಮುರಿದು ನುಂಗುವಂತಾದು ||ಪ||

ಹಿಂದ ಮುಂದ ಯಾರು ಇಲ್ಲದ್ಹಾಂಗೆ ಭವ

ಬಂಧನ ಪರಿಹರಿಸಿದ ಬ್ಯಾಗೆ

ವಂದು ಸಂಶ ಉಳಿವಲ್ಲದ್ಹಾಂಗೆ ಗುರು

ಬಂದು ಮಾಡಿದ ಯನಗಿದರ್ಹಾಂಗೆ ||1||

ಕುಲ ಛಲ ಸ್ಥಲ ಯಸ ಕಸಕೊಂಡ ಯಲ್ಲ

ಕುಲದಲ್ಲಿ ಯನ್ನ ಕೂಡಿಕೊಂಡು ಉಂಡ

ಬಲಯಿತ್ತು ಬಹಳ ಆಶಿ ಶಳದುಕೊಂಡ ಭವಿ

ಕುಲ ಕಳದು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟ ಮಂತ್ರ ಪಿಂಡ ||2||

ಜೋಳಿಗಿ ದಂಡಕೋಲು ತಂದು ಕೊಟ್ಟ ಭಿಕ್ಷಾ

ಹಾರಕ ತನ್ನ ವೇಶ ಹಾಕಿ ಬಿಟ್ಟ

ಹೋಳಿಗಿ ಮಾಡಿದವರ ಹೊಸ್ತಿಲ ಮೆಚ್ಚ ಮುಡಿ

ಜೋಳದಂಬಲಿ ಉಂಡು ಆಶೀರ್ವಾದ ಕೊಟ್ಟ ||3||

ಅಷ್ಟ ದಿಕ್ಕು ಚರಿಸುತ್ತ ಬರುವ ಮನ

ಮುಟ್ಟಿ ಪೂಜಿಸಿದವರಲ್ಲಿರುವ

ಯಿಷ್ಟ ಪ್ರಾಣ ಭಾವದಿ ಬೆರಿವ ಅವರ

ಕಷ್ಟ ಕಳಿದು ಅಮೃತ ಸುರಿವ ||4||

ಸೊಕ್ಕಿದವರ ಸೊಕ್ಕಲಿಕ್ಕಿ ಬಿಡುವ ಯಾರು

ದಿಕ್ಕಿಲ್ಲದವರಿಗಾಶ್ರಯ ಕುಡುವ

ಚಿಕ್ಕ ಬಸವನ ಕೋಡಿ ಸಿದ್ಧ ಮೆರಿವ ದಶ

ದಿಕ್ಕಿನೊಳ ತುಂಬಿ ತುಳುಕಿ ಆಚಕಿರುವಾ ||5||

ಯಾವ ಚಿಂತಿ ನಮಗೇತಕ ದೇವರು ತಾನೆ ಸಲಹುವನಿರಲಿಕ್ಕೆ

ಯಾವ ಕಾಲದಲಿ ಸೇವಕ ಜನರಿಗೆ| ಪಾವನ್ನ ಪದರಲ್ಲಿಡಲಿಕ್ಕೆ ||ಪ||

ತಂದನು ತನ್ನ ಲೀಲೆಗೆ ಜಗದೊಳು

ಛಂದದಿಂದ ಸೇವ ಕೊಳಲಿಕ್ಕೆ

ಸಂದೇಹವೇತಕ ಸದ್ಗುರುವಿನ ಪಾದ

ವಂದನಿಯೊಳು ಮನಸಿರಲಿಕ್ಕೆ ||1||

ದಾರಿಗ್ಯಾತಕ ಆಶಿಯ ಸಂಸಾರ

ಘಾಸಿ ಘಾಸಿಯಂದು ತಿಳಿಯಲಿಕೆ

ಮೀಸಲ ಮನದಲಿ ಈಶನ ಭಜಿಸುವ

ಕೂಸಿನ್ಹಂಗ ಇರುತಿರಲಿಕ್ಕೆ ||2||

ನರಜನ್ಮಕ ಗುರುವಾಗಿ ಬಂದು ಶಿದ್ಧ

ಶಿರದ ಮೇಲ ಕರವಿಡಲಿಕ್ಕೆ

ಪರವಶವಾಯಿತು ಅರಿವಿನ ನಿಜ ಸುಖ

ಕರಮನ ಭಾವದಿ ಬೆಳಗಲಿಕೆ ||3||

ಯಾರ ಗೊಡವಿ ನಮಗೇನಾದ

ಗುರು ಧ್ಯಾನದೊಳಗ ಬಹುಮಾನಾದ

ಪರಮ ಜ್ಞಾನ ಸಂಪೂರ್ಣಾದ

ಪರಮಾತ್ಮನ ದಯ ನಮ್ಮ ಮೇಲಾದ ||ಪ||

ನರರ ಆಶಿ ನಮಗೇನಾದ

ಗುರು ಕೊಟ್ಟ ಜೋಳಿಗಿಯಲ್ಲಿ ಪರುಷಾದ

ಹರುಷಾಬ್ದಿಯೊಳು ಮನ ಮುಳುಗ್ಯಾದ

ಹರಹರಾಯಂಬ ಶಬ್ದವಳಗಾದ ||1||

ಸುಖ ದುಃಖ ಸಮರಸ ವಂದೆಯಾದ ನಿಜ

ಸುಖವೆಂಬೋ ನಿದ್ರಿ ಹತ್ತಿಯಚ್ಚರಾದ

ಶಿಖಾಮಣಿ ಯಂಬುವಂತ ದೇವರಾದ ಇಚ್ಛ

ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಪದವಿ ನಿತ್ಯ ಕುಡುತಲಾದ ||2||

ಜನನ ಮರಣ ಭಯ ತಪ್ಯಾದ ಮಿಥ್ಯ

ತನುಮನ ಧನ ಸಿದ್ದಗೊಪ್ಪ್ಯದ

ಘನ ಗುರುವಿನ ಮಂತ್ರ ನೆನಪಾದ

ತನ್ನ ತಾನೆ ಅರಿತು ತಾ ಗೌಪ್ಯದ ||3||

ಯಾರ್ಹೋದರೇನೊಯಿದರು ಶಿವಶಿವ

ಯಾರ್ಬಂದರೇನು ತಂದರು ಹರ ಹರ

ಗುರುಸಿದ್ಧ ಸಾರತಿಯಾಗಿರಲಿಕ್ಕೆ

ಯಾರಾಸಿ ನಮಗಿಲ್ಲವೋ ||ಪ||

ಹುಟ್ಟಿಸಿದಲ್ಲಿಯು ಹುಟ್ಟಿದೆ ಕರುಣಿಸಿ

ಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಅನುಭವಿಸಿದೆ

ಅಷ್ಟಿವರ್ಣದ ನೆಲಿಯ ಎಷ್ಟು ತಿಳಿಸಿದ ನಷ್ಟು

ಘಟ್ಟಿಗೊಂಡಿತ್ತು ಮನಸಿಗೆ ||1||

ನಡಸಿದರ ನಡೆಯುತಿರ್ದೆ ಜಿಹ್ವದಲಿ

ನುಡಿಸಿದರ ನುಡಿಯುತಿರ್ದೆ

ಹಿಡಿದ ಪದವನು ತಿರಿಗಿ ಹಿಂದಕ್ಕೆ

ನೋಡದೆ ಒಡಿಯರನ ಭಜಿಸುತಿರ್ದೆ ||2||

ಶಿದ್ಧಾಗಿ ಇರುತಿರ್ದೆನು ತ್ರಿಕರಣ

ಶುದ್ಧ ಪದರಿಗೆ ಬಿದ್ದೆನು

ಮುದ್ದು ಬಸವನ ಯೆರಿ ಮೆರೆವ

ಶ್ರೀಗುರು ಸಿದ್ಧನಗಲದೆ ಇರುತಿರ್ದೆನೂ ||3||

ಯಾರಿಂದೇನಾಗುವದಿಲ್ಲ ನಮ್ಮ

ಗುರುಶಿದ್ಧ ಮಾಡಿದ್ದಾಗುವುದಲ್ಲಾ

ವೀರ ಮಹೇಶ್ವರ ತಾ ಬಲ್ಲ

ಭಾವಭಾರಿಗೆ ತಿಳಿಯದು ಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲ ||ಪ||

ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾರಕ ತಾನಾಧಿಕಾರಿ ಬ್ರಹ್ಮ

ವಿಷ್ಟು ರುದ್ರಗ ನಿಮಿತ್ಯ ತೋರಿ

ಅಷ್ಟು ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಶಿವ ಸೂತ್ರಧಾರಿ ಜನ್ಮ

ನಷ್ಟ ಮಾಡೋತನಕ ಕುಣಿಸುವ ಪರೋಪರಿ ||1||

ಉತ್ತಮ ಮಧ್ಯಮ ಕನಿಷ್ಟನೆನಿಸಿ ಜೀವ

ಆತ್ಮನಲ್ಲಿ ತಾನೆ ಹೊಕ್ಕೂ ಜ್ಞಾನ ತಿಳಿಸಿ

ಮಹತ್ವ ತೋರಿದ ಜಗದೊಳು ಬೆರಸಿ

ಪರಮಾತ್ಮನೊಬ್ಬನೆ ಬ್ಯಾರೆ ಬ್ಯಾರೆಯೆನಿಸಿ ||2||

ತನ್ನ ಲೀಲೆಗೆ ತಾನೆ ಆಟ ಮಾಡಿ ಸಿದ್ಧ

ಚನ್ನಾಗಿ ಪ್ರಮಥರ ವಡಗೂಡಿ

ಉನ್ನತವಾದ ಮಾಯಿ ಕುಣಿಸ್ಯಾಡಿ ಬಸವನ

ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿ ಹೋದ ಬಯಲಿಗೆ ಬಯಲು ಕೂಡಿ ||3||

ಯಾತರ ಬಿಡೆಯ ನಿಮ್ಮೊಳು ಘನ

ಘಾತಕ ತನ ಮಾಳ್ವ ಪಾತಕರೊಳು ||ಪ||

ಸತ್ಯ ಶರಣರ ಮುನಿಯ ದ್ವಾರ ಕಾಯುವ

ತೊತ್ತಿನ ಮಗನಿಗೆ ಯಾತರುಪಕಾರ

ಹೆತ್ತವರ ಖೂನ ಅರಿಯ ಪೋರ ನಿತ್ಯ

ಬರುವದು ತರವಲ್ಲ ಮೇಲುಪಚಾರ ||1||

ಮಾಯ ಸಂಬಂಧಿಗಳೆಲ್ಲ ಅನ್ಯಾಯ ಮಾಳ್ವದು ಕೇಳಿ ನಾ ಬಲ್ಲ

ಬಾಯಿ ಬಡಕತನ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ ಗುರು

ರಾಯ ಮೆಚ್ಚನು ನಿಮ್ಮ ಸಂಗುತಿಸಲ್ಲ ||2||

ಮಂದಿ ಮಕ್ಕಳ ಪರವಿಲ್ಲ ದೇಹ

ಕಂದಿ ಹೋದರ ತನ್ನ ಖಬರು ತನಗಿಲ್ಲ

ಯೆಂದಿಗಿದ್ದರ ನಿಮ್ಮವರಲ್ಲ ಗುರು

ತಂದಿ ಸಿದ್ಧನ ಪಾದ ಹೊಂದಿರುವೆವಲ್ಲಾ ||3||

ಯಾರಿಗೆ ದೊರಕದು ಯಿಂತಾದು

ಮನಸೂರ್ಯ ಮಾಡಿ ಗುರುವಿಗ್ಹೊಂದುವಂತಾದು

ಮೀರಿದ ಸ್ಥಲವಿದು ಯಂತಾದು ಬಸವ

ಏರಿ ನೋಡಿದ ಕೈಗೆ ಬಂತಾದು ||ಪ||

ತನ್ನ ತಾ ತಿಳಿದವರಿಗೆರಡಿಲ್ಲ ನಾನು

ನನ್ನದೆಂಬುವ ಗುರುಪುತ್ರನಲ್ಲಾ

ಭಿನ್ನವಿಟ್ಟು ನೋಡಿವದ್ಹೊಲ್ಲ ವಿಧಿ

ಚೆನ್ಹತ್ತಿ ಕಾಡಿತು ಬಿಡದಲ್ಲ ||1||

ಅದಕಾಗಿ ಹುಟ್ಟಿ ಬಂದಿರಬೇಕು ಅವ

ಯದಕ ಅಂಜೆನು ಧೈರ್ಯವಂದೆ ಸಾಕು

ಮುದುಕರಾದರು ಹುಟ್ಟಿ ಅವರು ಸಾಕು ಬಾಳ್ವೆ

ಬದಕು ಮಾಡಿ ಸತ್ತಂತವರು ಅನೇಕರು ||2||

ಶಿದ್ಧ ಶುದ್ಧ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ತಾನು ಮಾಯಿನ

ಗೆದ್ದನಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೊಬ್ಹಾನೇನೂ

ಬುದ್ಧಿವಂತರು ತಿಳಕೊಳ್ಳರೇನು ಆಶ

ಬದ್ಧರಾದ ಮೇಲೆ ಯಮ ಬಿಡುವನೇನೂ ||3||

ಯಾರು ಮಾಡಿದರ ಅವರುಂಡರು ಫಲ

ದೂರಿಲ್ಲ ಸುಖದುಃಖ ಸಮೀಪ ಕಂಡಾರು ||ಪ||

ಪುಣ್ಯ ಪಾಪ ಎರಡು ರೂಪಾಗಿ ಅವರ

ಬೆನ್ಹತ್ತಿ ಅನುದಿನ ಇರುತಿರ್ಪವಾಗಿ

ಇನ್ಯಾರು ಬಿಡಿಸುವರು ಹೋಗಿ ಯಮ

ಚೆನ್ನಾಗಿ ಉಣಿಸುವ ಪುಣ್ಯಪಾಪ ತೂಗಿ ||1||

ಪಾಪ ರೂಪಕ ತಾಪ ಬಹಳ ಅತಿ

ಕೋಪಕಲಾ ಪಾದಿಯಿರುವರು ಕೇಳಾ

ತಾಪತ್ರ ಬಹು ಜನ್ಮಗಳ ಕೆಟ್ಟ

ಆಪತ್ತು ಅತ್ತತ್ತು ಸಾಯಿವರು ನಾಳ ||2||

ಪುಣ್ಯ ರೂಪಕ ಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನ ಭಕ್ತಿ

ಚನ್ನಾಗಿ ಮಾಳ್ಪರು ನಿತ್ಯ ಶಿವ ಧ್ಯಾನ

ಉನ್ನತ ಸುಖ ಸಾವಧಾನ ಅವರ

ಬೆನ್ಹತ್ತಿ ಗುರು ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಇರುತಾನ ||3||

ಯಾರ ಸ್ವತಂತ್ರ ಯಿನಿತಿಲ್ಲ ಬಿಂಕ ಬೀರುತಾರ ಸುಳ್ಳೆ ಜಗವೆಲ್ಲಾ

ಘೋರ ದುಃಖದಿ ಮುಳುಗಿದರಲ್ಲಾ ಪಥ ತೋರದು ಗುರು ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ಬಲ್ಲ ||ಪ||

ಗುರುವು ಸ್ವತಂತ್ರಿಕನೆಂದರಿದೆ ತಾವೆ

ಹೋಗುವರು ಹೆಮ್ಮೆ ನಡಿ ನುಡಿ ಬರಿದೆ

ಗರವು ಅಹಂಕಾರ ಹೆಚ್ಚಿ ಏನು ಅರಿದೆ ಯಮನ

ಗುರಿಯಾ ಹೋದರೆಲ್ಲ ಆಶಿ ಹರಿದೆ ||1||

ಜ್ಞಾನ ಕ್ರಿಯದ ನೆಲಿ ತಿಳಿಲಿಲ್ಲ ಅ

ಜ್ಞಾನಿಗಳಿವರು ಕಂಡು ಮಾಳ್ಪರಲ್ಲಾ

ಸ್ವಾನುಭಾವದ ಸುಖ ದೊರಕಲಿಲ್ಲಾ ಭಕ್ತಿ

ಹೀನರಾಗಿ ವ್ಯರ್ಥ ಸತ್ತು ಹೋದರಲ್ಲಾ ||2||

ತಾನಾಗಿ ಶಿದ್ಧ ಭಕ್ತರ ಹೆಸರಿಡುವ ಭಕ್ತಿ

ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ ಮಾರ್ಗ ತೋರಿ ಕುಡುವ

ಖಾನೆ ತಾನಾಗಿ ನಲಿ ನಡಿದಾಡುವ ತನ್ನ

ಖೂನ ತೋರಿ ಬಯಲಿಗಿ ಬಯಲು ಮಾಡುವಾ ||3||

ಯಾತಕ ಶಿಕ್ಷ ಮಾಡುವದು|

ಗುರುನಾಥ ಮಾಡಿದಷ್ಟು ತಾನೆ ಆಗುವದು

ಜಾತಿ ಸ್ವಭಾವ ಬಿಡಗುಡದು

ಭೂತನಾಥ ನಿರ್ಮಿಸಿದಂತ ಗುಣ ಹೋಗಲರಿದೂ ||ಪ||

ಸುಜಾತರಾಗಿ ಬಂದವರು ಭಕ್ತಿ

ರಾಜದೊಳ್ ಮನಿ ಕಟ್ಟಿ ಸಂಸಾರ ಮಾಳ್ಪುವರು

ಸುಜನರ ಸಂಗದೊಳಿರುತಿಹರೊ ಲಿಂಗ

ಪೂಜೆ ಜಂಗಮಕ ದಾಸೋಹ ಮಾಡುವರು ||1||

ಆಡಿಜಾತರಾಗಿ ಬಂದವರು ಆಶಿ

ಹಿಡಿದು ಸಂಸಾರ ಮಾಡಿ ದುಃಖದೊಳಿಹರು

ನಡಿ ನುಡಿ ಶುದ್ಧಿಲ್ಲದವರು ನಿಂದಕ

ರೊಡಗೂಡಿ ಅನುದಿನ ಹೊತ್ತುಗಳಿಹುವರು ||2||

ಶಿದ್ಧಾಟ ಶಿವನಾಡಿಸಲ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿ

ಬುದ್ಧಿ ಕಲಿಸುವರಾರು ಸುಳ್ಳೆ ಹೆಮ್ಮೆಕ್ಕೆ

ಬಿದ್ದು ಹೋದರು ಬಹು ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಪ್ರಮಥರ

ಸುದ್ದಿ ಸಿದ್ಧನೆ ಬಲ್ಲ ಅವರವರ ಮನಕೆ ||3||

ಯಾತರ ಶೀಲವೆ ನಿಂದು ಮಲ

ಮೂತ್ರದೇಹ ನಿನ್ನೊಳಗ ದುರ್ಗಂಧ ||ಪ||

ಕಾಲ ಕರ್ಮದ ಮೂಲ ಮಾಯಿ ಭವ

ಔಲದೊಳಗ ಹಾಕಿ ಬಿಡಿಸುವಿ ಬಾಯಿ

ಶೂಲ ಜನರ ಯದಿಗಾಯಿ ಯಮನ

ಪಾಲ ಮಾಡಿ ಬಿಡವಿ ಪಾಪಾತ್ಮ ನಾಯಿ ||1||

ಘಾಸಿ ಹಗ್ಗವ ಹಿಡದಿದ್ದಿ ವಿಷಯ

ದಾಸಿ ಹಿರಿಯರನೆಲ್ಲ ಯಳಸ್ಯಾಡು ತಿದ್ದಿ

ಹೇಸಿಕೆಯೊಳು ಬಿದ್ದಿ ಎದ್ದಿ ಜೀವ

ಫಾಸಿ ಮಾಡಿ ಬಿಡುವಿ ಬಲ್ಲೆನಾ ಸುದ್ದಿ ||2||

ತರವಲ್ಲ ಬಿಡು ನಿನ್ನ ಸೋಗು ಭಕ್ತಿ

ಪರದಲ್ಲಿ ಶರಣರ ಕಂಡು ಶಿರ ಬಾಗು

ಧುರಿತ ಗುಣಗಳೆಲ್ಲ ನೀಗು ನಮ್ಮ

ಗುರುವರ ಸಿದ್ಧನ ಕೂಡಿ ವಂದಾಗು ||3||

ಯಾರಿಗಿ ಸ್ಥಿರವಿದು ಜಗದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ

ದೂರಿಕೊಂಬುವರು ಬಹಳ ಪರಿಯಲ್ಲಿ

ನೂರಾರು ದುರ್ಗುಣ ತಮ್ಮಲ್ಲಿ ಬಿಂಕ

ಬೀರುತಾರ ವೇಶ ಬಲದಲ್ಲಿ ||ಪ||

ಮಾಯಿ ಬಲಿಗೆ ಮೀರಿದವರಂತೆ ಈ

ದೇಹವು ನಿರ್ವಯಲಾದಂತೆ

ಬಾಯಿ ಬ್ರಹ್ಮದ ನುಡಿಯಿದರಂತೆ ಹೊರಗ

ನ್ಯಾಯ ಪೇಳ್ವರು ತಮ್ಮಲಿಲ್ಲದಂತೆ ||1||

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯವಿಲ್ಲ ವಿ

ರಕ್ತಿ ಸ್ಥಲಕ ನಾವೆಯಂಬರಲ್ಲಾ

ಮುಕ್ತಿದಾಯಕ ಸಿದ್ಧನ ವಲಿಸಲಿಲ್ಲಾ ಕು

ಯುಕ್ತಿಯಲಿ ಬಹಳ ಸಮರ್ಥರೆಲ್ಲ ||2||

ಯಾರ ಗಮನ ನನಗೇನು ಶ್ರೀಗುರುವಿನ ಸೇವೆದೊಳಿರುವೆನು

ಪರಮಾನಂದದ ಸುಖವನು ಫಲ ದೊರಕಿತು ಅನುದಿನ ಕೊಳುವೆನು ||ಪ||

ಗುರುವಿನ ಬಿರುದು ಯಂತಾದು ಮಿಗಿ

ಮೀರಿದವರ ಹಲ್ಲು ಮುರಿವಂತಾದು

ಗರವು ಪರಿಹಾರ ಮಾಡುವಂತದು

ಮೂರು ಪುರಸುಟ್ಟು ಬೂದಿ ಮಾಡಿದಂತಾದು ||1||

ಗುರುವಿನ ಬಲ ನಮಗಿರಲಿಕ್ಕೆ ಈ

ನರಗುರಿಗಳಿಗಂಜುವದ್ಯಾಕೆ

ಅರಿವಿನ ಆಯುಧ ಹಿಡಿಯಲಿಕೆ ಮಾಯ

ಮರವಿಗಳಿಗೆ ಹಿಂದಕ ಸರಿಯಲ್ಯಾಕೆ ||2||

ನಡಿ ನುಡಿ ವಂದಾಚರಿಸುವೆನು ಶಿದ್ಧ

ನಡಿ ಹಿಡಿದನುದಿನ ಭಜಿಸುವೆನು

ಬಡಿವರ ಯೆಂದಿಗಿ ಕಾಣೆನು ಭಕ್ತಿ

ಹಿಡಿದು ಬಂದದ್ದು ಬಿಡಲರಿಯೆನು ||3||

ಯಾರ ಮನಿಯಿದು ಯಾರ ಸಂಸರ

ಯಾರ ದೇಹ ಅಸ್ತಿರವು ಯಲ್ಲಾ

ಮಾರಹರ ಮಹಾ ಗುರುವಿನ ಪಾದಕ

ಮೂರು ವಪ್ಪಿಸಿ ಮುಕ್ತಿ ಪಡಿಯಲಾ ||ಪ||

ಹಿಂದ ಜನ್ಮ ಯಣಿಕಿಲ್ಲ ಎತ್ತುತಲಿ

ಬಂದಿ ತಂದರಿಲ್ಲಿಗಿ ಯಾರು ಯಲಾ

ಮುಂದುಗಾಣದೆ ಮೂರಾರು ಬಳಸಿ ನಮ್ಮ

ತಂದಿ ಶಾಂತಲಿಂಗನ ಮರದಿಯಲ್ಲಾ ||1||

ಸತಿ ಸುತ ತನು ಧನ ಮಿತಿವಿಲ್ಲದ ಪದವಿ

ನಿತು ಕೊಟ್ಟವರು ಯಾರು ಯಲ್ಲಾ

ಮತಿ ಮಸಣಿಸಿ ಮಾಯ ಮಮತೆಯೊಳ್ಮ

ರತು ನೀ ಗತಿ ಹೊಂದುವ ಪರಿ ಹ್ಯಾಂಗೊಯಲ್ಲಾ ||2||

ಹಿಂದ ಮುಂದ ಯಚ್ಚರಿಟ್ಟು ನೋಡ ಗುರು

ಬಂದು ಪೇಳಿದ ವಾಕ್ಯಯಲ್ಲಾ

ಬಂಧನ ಭವದುಃಖವೆಂದು ತಿಳಿದು ಶಿದ್ಧನ

ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಜನ್ಮ ನೀಗೆಯಲೊ ||3||

ಯಾರ ಕೈಯೊಳಗೇನುಯಿಲ್ಲ ಗುರು ಮೂರು ಲೋಕ ತಾನೆ ಕುಣಸ್ಯಾಡಬಲ್ಲ

ತೋರಿಸಿಕೊಳುವಾತನಲ್ಲ ಶೃತಿ ಸಾರುತದ ಹಿಂಗ ಭಕ್ತರ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ ||ಪ||

ಆತ ಮಾಡಿದ್ದೆ ಆಗುವದು ಸುಳ್ಳೆ

ಯಾತಕ್ಕೆ ಸಂಕಲ್ಪ ಹಂಚಿಕೊಂಬುವದು

ನೀತಿ ವಚನಾರ್ಥ ಹಿಂಗಿಹುದು ತಾ

ಸೋತಲ್ಲಿ ತನಗಷ್ಟು ವಶವಾಗುತಿಹುದು ||1||

ದುರಭಿಮಾನವದು ಬೇಡ ಎಚ್ಚರ

ಮರಿಯದೆ ಗುರುಪಾದ ಹೊಂದುವದು ಪಾಡ

ಪರಮ ಹರುಷವೆ ನಿನ್ನ ಜೋಡ ಮಾಯಾ

ಮರವಿಗಳೊಡಗೂಡಿ ಕಡದಾಡ ಬೇಡ ||2||

ಮನಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ನಡಿಯಲಿಕ್ಕೆ ಮಹ

ಘನವಸ್ತು ಗುರುಸಿದ್ಧ ಸಾರಥಿಯಾಗಲ್ಕೆ

ನಿನಗಾವ ಭಯ ಚಿಂತಿಸಲಿಕ್ಕೆ

ಶರಣರನುಗೂಡಿಯಿರು ಹೊಂದಿ ನಿಜ ಭಕ್ತಿ ಸ್ಥಲಕೆ ||3||

ಯಾರಿಲ್ಲದಂತೆ ಪರದೇಶಿ ಒಂದು

ಊರಿಲ್ಲ ಮನಿಯಿಲ್ಲ ಓರ್ವಸನ್ಯಾಸಿ

ಸೇರಾರು ಜನರು ಕಂಡ್ಹೇಸಿ ಮತ್ತಿ

ನ್ನಾರು ದೇವರೆ ಗತಿ ಮಾಡ ನರರಾಶಿ ||ಪ||

ಗುರುವೆ ನೀ ಗತಿಯೆಂದು ನಂಬಿ ಆಶಿ

ಹರಿದು ಹೊಂಟನು ಪರಮ ವೈರಾಗ್ಯ ತುಂಬಿ

ಶರಣರ ಮನಿಸೇವ ಸಿಂಬಿ ಚಿತ್ತ

ಪುರದಲ್ಲಿ ಇರುವಂತ ಅರಿವುಳ್ಳ ಬೊಂಬಿ ||1||

ಭಿಕ್ಷುಕನಾಗಿ ಸಕಲ ಒಂದೆಂದು ಕಂಡ

ಮೋಕ್ಷದ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಕೊಂಡ ನಿರಾ

ಪೇಕ್ಷಿಯಿಂದ ಬಂದ ಭೋಗ ಕೈಕೊಂಡ

ಎಲ್ಲಿದ್ದರೇನು ಶಿವಜ್ಞಾನಿ ಪ್ರಾಣ ||2||

ದೊಲ್ಲಬ ಗುರು ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ನಿಶಾನಿ

ಬಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ನಿಧಾನಿ ಜಗ

ದಲ್ಲೊಬ್ಬ ಸಂಗಯ್ಯ ಭಕ್ತರಭಿಮಾನಿ ||3||

ಶ್ರೀ ಗುರು ಬಸವಲಿಂಗಾಯ ನಮಃ

ಆ ಸ್ಥಲದ ಪದಂಗಳು

ಆಗೋದೆ ಆಗುವುದಲ್ಲ

ತನಗಾಗುವಲ್ಲದು ಆಗುವದಿಲ್ಲಾ

ಯೋಗಿ ಸಿದ್ಧ ಮಾಡಿದುದೆಲ್ಲ ದೇಹ

ಭೋಗದ ಸುಖ ದುಃಖ ಬಿಡದಲ್ಲಾ ||ಪ||

ದೇಹ ತಾಳಿ ಬಂದವರೆಲ್ಲ ಗುರು

ರಾಯನ್ನಾಗಿ ಮೀರಿ ನಡದಿಲ್ಲ

ಮಾಹರಾಯ ಪ್ರಮಥರಿಗೆ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲಾ ||1||

ಅಂತಂತವರಿಗೆ ನಿಲಕಿಲ್ಲ ಖಾಲೆ

ಭ್ರಾಂತಿ ಬಸವ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ

ಸಂತೋಷದ ಮಳಿ ಗರಿತಲ್ಲಾ

ನಿಶ್ಚಿಂತ ನಿಜ ಸುಖಿ ಭಯವಿಲ್ಲ ||2||

ಅಂಜಿಕೊಂಡರೇನಾಗುವದು ಮಾಯ

ರಂಜನಿ ಜಗ ಮುಳಿಗ್ಹೋಗುವದು

ಬಂಜಿಯ ಮಗವಂದುಳಿದಿಹುದು

ನಿರಂಜನ ಶಿದ್ಧನೆನಿಸುವದೂ ||3||

ಶರಣರ ದಿವಟಿಗಿ ಹಿಡಿಯಣ್ಣ ಗುರು

ಚರಣಕ ಹೋಗುವ ನಡಿಯಣ್ಣ

ಕರುಣಾಮೃತ ರಸ ಕುಡಿಯಣ್ಣ ಶಿವ

ಸ್ಮರಣೆಯಿಂದ ಭವ ಕಡಿಯಣ್ಣ ||ಪ||

ಕಾಯವೆ ಕೈಕೋಲು ಚಿತ್ತಣ್ಣ ಮೋಹ

ಮಾಯವೆ ಸುತ್ತಿದ ಪೊತ್ತಣ್ಣ

ಛಾಯವೆ ಚಂದ್ರಜೊತಿ ಮೊತ್ತಣ್ಣ ಪ್ರಭು

ರಾಯ ಪರಂಜೋತಿ ಗೊತ್ತಣ್ಣ ||1||

ಬೆಳಗಿನೊಳಗ ಸುಳಿದಾಡಣ್ಣ ನಿ

ನ್ನೊಳ ಹೊರಗೊಂದೆಯಿಟ್ಟು ನೋಡಣ್ಣ

ಸುಳಿ ಮೂರು ದಾಟಿ ಪ್ರಮಥರ ಕೂಡಣ್ಣ ಭಕ್ತಿ

ಬೆಳಿ ಮಾಡಿ ವಿರಕ್ತ ಗುಣ ನೀಡಣ್ಣ ||2||

ಇಹ ಪರ ಸುಖ ದುಃಖ ನೀಗಣ್ಣ ಗುರು

ರಾಯ ಸಿದ್ಧಗ ಶರಣಗ್ಹೋಗಣ್ಣ

ನ್ಯಾಯವೆ ನಿಜ ಮುಕ್ತಿ ಯೋಗಣ್ಣ

ನಿರ್ಮಾಯ ಬಸವಯೆಂದು ಕೂಗಣ್ಣ ||3||

ಶ್ರೀಗಂಧದಲ್ಲಿಹುದು ಸುಗಂಧ ಶ್ರೀಗುರುವಿಗೆ

ಬೇಕಾದುದು ಪ್ರೀತಿ ಆನಂದ ||ಪ||

ಸುಮ್ಮನೆ ಬೇಡಿದರ ಕುಡಲರಿದು ಪ್ರೀತಿ

ಯಮನಂತ ಪಾಶಣಕ ಹಾಕಿ ತಿಕ್ಕುವದು

ಒಮ್ಮನ ಸೋಸಿ ಉಕ್ಕುವದು ಪರ

ಬ್ರಹ್ಮ ಸಿದ್ದೇಶ್ವರಗ ನಿತ್ಯ ಬೇಕಿಹುದು ||1||

ಅರದರ ಅರಸಿಕೊಂಬುವದು ತನ್ನ

ಕೊರದರ ಬಹುಪರಿ ಕೊರಸಿಕೊಂಬುವದು

ಉರಿಯಲ್ಲಿ ಸುಡಸಿಕೊಂಬುವದು ಮೂರು

ತೆರದಲ್ಲಿ ಸದ್ಗಂಥ ವಂದೆ ತೋರುವದು ||2||

ಜ್ಞಾನ ಉಳ್ಳವರಿದರಂತೆ ಅ

ಜ್ಞಾನಿಯಾದವ ದೊಡ್ಡ ಕರಗಸಿನಂತೆ

ಖೂನವಿಲ್ಲದ ಕೊರಿವನಂತೆ ಶಿದ್ಧ

ತಾನಾದ ಬಸವಗ ನೊವಿಲ್ಲವಂತೆ ||3||

ಸಿದ್ಧರಾಮ ನಾಮಾ| ಮುದ್ದು ಬಸವಗ ಪ್ರೇಮಾ|

ರುದ್ಧಾತ್ಮ ಗಣಸ್ತೋಮ| ಭಜನಿ ಉದ್ಯೋಗವರ ನೇಮಾ ||ಪ||

ಮನವಪ್ಪಿ ಮಾಡುವರು| ವನಗೂಡಿ ಹಾಡುವರು

ಘನಸುಖ ಬೇಡುವರು| ಶಿವಾನುಭಾವದಿ ಕೂಡವರೂ ||1||

ಗುರುವಚನಾಮೃತಾ| ಸ್ಥಿರಕಾಲ ಸೇವಿಸುತ್ತಾ

ಹರನಾಮ ಜಪಿಸುತಾ| ಭಕ್ತಿ ಪರರಾಗಿ ಭಜಿಸುತಾ ||2||

ಆಶಿರಹಿತರಾಗಿ| ಸುಭಾಷಿಯಿಂದಲಿ ಕೂಗಿ

ಈಶ್ವರನ ಶರಣ್ಹೋಗಿ| ಪ್ರೇಮಾಸೂಸುತ ತಲೆ ಬಾಗಿ ||3||

ಅಷ್ಠಾವರ್ಣವ ಧರಿಸಿ| ದೃಷ್ಟಿ ಲಿಂಗದಿ ಬೆರಸಿ

ನಿಷ್ಟೆಯಿಂದಾಚರಿಸಿ| ಭವಗೆಟ್ಟುಹೋಯಿತು ಭಜಿಸಿ ಭಜಿಸಿ ||4||

ಸಿದ್ಧಯೆಂಬೊ ಕೂಸಾ| ಶಿವಭಕ್ತರಿಗವನ ಧ್ಯಾನಾ

ಯಿದ್ದ ತನುಮನಧನ| ವಪ್ಪಿಸಿಯಿದ್ದರು ಅನುದಿನಾ ||5||

ಸಿದ್ಧರಾಮರಾಮಾ ಸಿದ್ಧರಾಮೇಶ್ವರಾ

ಯಿದ್ದ ಸೊನ್ನಲಾಪುರ| ಮಾಡಿದ ಭಕ್ತಗುದ್ಧಾರ ||ಪ||

ಜಂಗಮ ಪಾದದಿಂದಾ| ಗಂಗಿ ಸ್ನಾನದಿಂದ

ಲಿಂಗ ದರುಶನದಿಂದಾ| ನಿರ್ಮಲ ಅಂಗ ಮಾಡಿದ ಛಂದಾ ||1||

ದಾನ ಧರ್ಮವ ಕುಡಿಸಿ| ಹೀನ ಗುಣಗಳ ಬಿಡಿಸಿ

ಜ್ಞಾನ ಮಾರ್ಗವ ಹಿಡಿಸಿ| ಅವರನು ಮಾನವ ಪರಿಹರಿಸಿ ||2||

ಅಷ್ಟಿಷ್ಟು ಯೆಣಿಕಿಲ್ಲಾ| ದೃಷ್ಟಿ ದೋಷವೆಲ್ಲ

ಬಿಟ್ಹೋದ ಉಳಿಲಿಲ್ಲ| ಹೋಮದಿ ಸುಟ್ಟುಬಿಟ್ಟನಲ್ಲಾ ||3||

ಯಿಷ್ಟಾರ್ಥ ಸಿದ್ಧಿಯನು| ಕೊಟ್ಟು ಪಾಲಿಸುವನು

ದೃಷ್ಟಾಂತ ನೋಡಿದೆನು| ಪ್ರತಿ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ತಾನೂ ||4||

ಗುರುಸಿದ್ಧನಾಗ್ನಿಯಲಿ| ಜನಿಸಿದ ಭೂಮಿಯಲಿ

ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಲೋಕದಲಿ| ಮಲ್ಲಿನಾಥ ಸೋಲಿಸಿದ್ದ ನಿಮಿಷದಲಿ ||5||

ಸಿದ್ಧನ ನಾಮ ಅಮೃತ ಸಾರ ಕೊಂಬುತಲಿದ್ದ ಬಸವ ಫಕೀರ ||ಪ||

ಯೆಲ್ಲಾರಂತೆ ಮಾಡುವ ಸಂಸಾರ

ಮನದಲ್ಲಿಲ್ಲಯಿರುವ ಕಾಂತಾರ| ಯಿಲ್ಲ ಯಿರುವಕಾಂತಾರ ||1||

ನಿಂದಾತ್ಮರಿಗೆ ಕುಡುವ ಸುಖಪೂರಾ

ಭಿಕ್ಷ ತಂದು ಉಂಬೊ ಗಂಭೀರ| ತಂದು ಉಂಬೊ ಗಂಭೀರ ||2||

ಜ್ಞಾನ ಪೂರ್ಣ ಸದಾ ಆಚಾರ

ಶಿವನ ಧ್ಯಾನ ಶರಣರ ಚಾಕಾರ| ಧ್ಯಾನ ಶರಣರ ಚಾಕಾರ ||3||

ಹಾದಿ ನೋಡುವದು ಪ್ರಮಥರ

ಬರೆಗಾಲ ಮಾನ್ವರಿಗೆ ದೂರಾ ||4||

ಗುರುಪಾದ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿ ಯೆಚ್ಚರಾ

ಬಿಡದಂತಿರುವ ಸಿದ್ದನ್ಹೆಸರಾ| ಯಿರುವ ಸಿದ್ದನ ಹೆಸರಾ ||5||

ಸಿದ್ಧ ನಿಮ್ಮಯ ಬಿರಿದಿಂತಾದು ಬಡವರುದ್ಧಾರ ಮಾಡಿಡುವಂತಾದು

ಮುದ್ದು ಬಸವಗ ಪ್ರಾಣದಂತಾದು ಮಾಯಿನಗೆದಗದ್ದು

ಬಯಲಿಗೆ ಬಯಲಾದಂತಾದೂ ||ಪ||

ಗುರು ಶಿಕ್ಷವ ಮಾಡುವಂತಾದು

ಭಕ್ತಿ ವರವರದು ಗುಣ ನೋಡುವಂತಾದು

ಹರಿದ್ಹೊಪುವರ ಕೈಹಿಡಿವಂತಾದು

ಮುಕ್ತಿಪುರಕೊಯ್ದುಯಿಟ್ಟು ಬಿಡುವಂತಾದು ||1||

ಸೊಕ್ಕು ಮುರಿದು ಬಿಡುವಂತಾದು

ಶರಣ್ಹೊಕ್ಕರೆ ಕಾಯ್ದಿಡುವಂತಾದು

ದಿಕ್ಕುದಿಕ್ಕಿಗೆ ದಿಕ್ಕಾದಂತಾದು

ಮುಖ್ಯ ಹಕ್ಕಿ ಪಕ್ಕಿಗೆ ಅಹರಿಟ್ಟಂತಾದೂ ||2||

ಕಡ್ಡಿ ಗುಡ್ಡವ ಮಾಡುವಂತಾದು

ಅತಿ ಧಡ್ಡಗೈಶ್ವರ್ಯ ಕುಡುವಂತಾದೂ

ಗುಡ್ಡವಡದು ನೀರ್ತೆಗಿವಂತಾದು

ಗುರು ದೊಡ್ಡವನೆನಿಸಿ ಮೆರಿವಂತಾದು ||3||

ಅಷ್ಟವರ್ಣನೆ ಅಂಗಾದಂತಾದು

ಪ್ರೀತಿ ಸೃಷ್ಟಿ ಸ್ಥಿತಿಲಯ ಮಾಡುವಂತಾದು

ಯಿಷ್ಟಾರ್ಥ ಸಿದ್ಧಿ ಕುಡುವಂತಾದು

ಅದೃಷ್ಟ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದಂತಾದೂ ||4||

ಅಣು ಮಹಾತ್ಮಗ ಬಲ್ಲಂತಾದು

ಸದ್ಗುಣ ಮಣಿ ಸಿದ್ಧನಾಮಿಂತಾದು

ಗಣಿತಕ್ ಮಿಗಿಲಾದಂತಾದು

ಪ್ರಮಥಗಣ ಸಂಗ ಸಮರಸದಂತಾದೂ ||5||

ಸಿದ್ಧಸಿದ್ಧರಿಗೆಲ್ಲ ಗುರುಸಿದ್ಧ ಅಧಿಕೆಂದು

ಯಿದ್ದೆ ಚೌಕರಿ ನಿನ್ನ ಬಿರುದು ಸಾರುತಲಿ

ಯುದ್ಧ ಮಾಡುವ ಸಮಯ ಅರಸು ಮುನಿದೋಡಿದರೆ

ಯಿದ್ದಾರೆ ನವಕರರು ಯಿರಲರಿಯದು ಗುರುವೆ ||ಪ||

ರಣದಲ್ಲಿ ಹೋಗುವಾಗ ಧಣಿ ಬೆನ್ನಿಗಿರಬೇಕು

ಕುಣಿಕುಣಿದು ಆಡಂತ ಚೇತನ ಕುಡುಬೇಕು

ಹೆಣದ ಮೇಲ್ಹೆಣವಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದು ಹೊಡಗುಡಿಕಟ್ಟೆ

ಧಣಿಯದರ ತರಹುವರು ಶೂರರಾದವರು ||1||

ಆಳುವನೆ ರಾಜ್ಯವನು ಹೇಳದೋಡುವ ಹೇಡಿ

ಸೂಳಿ ಮಗನಾದವನು ಶೂರನಾಗುವನೆ ||2||

ಬಿರುದುಳ್ಳ ಗುರುಸಿದ್ಧ ಭರದಿ ಕರುಣಿಸಿ ಬಂದು

ಕರೆತಂದು ಕುಡು ವೀರ ರಸ ಬೆನ್ನಿಗಿ ನಿಂದು

ಪರವಾಧಿ ನಿಂದಕರ ಗರವು ಮುರಿದೊಟ್ಟುವೆನು

ಸರಿಯದಿರು ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಹೊರದಿರು ಅಪಕೀರ್ತಿ ||3||

ಸಿದ್ಧ ನಿಮ್ಮ ನೆನಹಿನಲ್ಲಿ| ಇದ್ದ ಇರುಳು ಹಗಲ ಬಿಡದೆ

ಬಿದ್ದೆ ನಿಮ್ಮ ಪದರಿಗೆ ಸೋತು ನೀವೆ ಗತಿಯಂಬೆ

ಯಿದ್ದಿರಯ್ಯ ನೀವುಯನ್ನು

ಬುದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಚೇತನವಾಗಿ

ಮುದ್ದು ಬಸವ ಬಾಲಕನಾಡ ನಿಮ್ಮ ಲೀಲೆಯೂ ||ಪ||

ನಿಮ್ಮ ನೆನವೆ ಹಸಿವಿಗ್ಹಾಲು

ನಿಮ್ಮ ನೆನವೆನೀತಕ ಅರಿವಿ

ನಿಮ್ಮ ನೆನವು ಯನ್ನ ಮನಕ ಸಕಲ ಸೌಭಾಗ್ಯ

ನಿಮ್ಮ ನೆನವಿನಲ್ಲಿ ನಡಿವೆ

ನಿಮ್ಮ ನೆನವಿನಲ್ಲಿ ನುಡಿವೆ ||1||

ನಿಮ್ಮ ನೆನವಿನಲ್ಲಿ ನಿತ್ಯ ಸಂಸಾರ ಮಾಳ್ಪೆನೂ

ನಿಮ್ಮ ನೆನವೆ ಹಾಸಿಕೊಂಡು

ನಿಮ್ಮ ನೆನವೆ ಹೊದ್ದುಕೊಂಡು

ನಿಮ್ಮ ನೆನವು ಎಂಬ ತೊಟ್ಟಿಲದಲ್ಲಿ ಮಲಗಿರ್ದೆ

ನಿಮ್ಮ ನೆನವೆ ತಾಯಿಯಾಗಿ

ನಿಮ್ಮ ನೆನವೆ ತಂದೆಯಾಗಿ

ನಮ್ಮ ಸಹ ಪರರ ಮೀರಿ ತೂಗುತೈದಾರೆ ||2||

ಅರಿವುಯಂಬೊ ನಿದ್ರಹತ್ತಿ

ಯಿರುವೆ ನಿಮ್ಮ ನೆನಹಿನಲ್ಲಿ

ಗುರುವು ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ತಾನೆ ಯತ್ತ ನೋಡಲೂ

ಸುರಿಯುತ್ತಿಹುದು ಸುಧಾರಸವ

ಹರಿಯುತ್ತಿಹುದು ಯನ್ನ ಮೇಲೆ

ಕೊರಿಯುತ್ತಿಹುದು ಜನನ ಬೇರು ಕೂಡಿ ಅಗಲದೆ ||3||

ಸಾಕು ಸಾಕು ಸಂಸಾರವಾದ ಮೇಲೆ

ಲೋಕನಾಥನ ಭಜಿಸು ಸ್ವಲೀಲೆ

ಸಾಕಾರಾಗಿ ಬರುವ ಕಪಾಲೆ

ಲೋಕದುಪಚಾರ ಬಿಡು ಭವಮಾಲೆ ||ಪ||

ಪತಿಸೇವ ಪರಮ ಸೌಭಾಗ್ಯವೆಂದು

ಅತಿ ಹರುಷ ನಿನ್ನ ಮನಸಿಗೆ ತಂದು

ವೃತ ನೇಮ ಯಿದೆ ಘಳಿಸಿಕೊ ಯಂದು

ಪತಿವಾಕ್ಯ ಮೀರಬ್ಯಾಡ ಯೆಂದೆಂದು ||1||

ಸತಿಪತಿಯಂಬೊನ್ಯಯವಿರುತಿರೆ

ಜತಿಯಾಗಿ ನಾವು ತಿರಗುವನು ಬಾರೆ

ಗತಿಮೋಕ್ಷ ಮಾರ್ಗ ಯಿದು ಸುವಿಚಾರೆ

ಸಿತಕಂಠನಂಘ್ರಿ ದೊರಕುವದು ನೀರೆ ||2||

ಯನ್ನಕಿ ನೀನು ಆದಮೇಲೆ

ಯನ್ಯಾಕೆ ಸೋಗು ಬಿಡುಯತಿ ಬಾಲೆ

ಚಿನ್ನದಾರತಿಯೆತ್ತು ಸುಶೀಲೆ

ಪನ್ನಗ ಧರನ ಪೂಜಿಗನಕೂಲೆ ||3||

ಹರಕ ಜೋಳಿಗಿ ಬಗಲಿಗಿ ಹಾಕು

ಮುರಕ ಕೋಲು ಕೈಯಲ್ಲಿರಬೇಕು

ಗುರು ಕಟಾಕ್ಷದ ಮಂತ್ರವೆ ಸಾಕು

ತಿರಕರಾಗಿ ತಿರಿದುಣಬೇಕು ||4||

ಅಷ್ಟವರ್ಣ ಭೂಷಿತರಾಗಿ

ಕಷ್ಟ ಜನ್ಮವು ಕಳಿವನು ಬೇಗೆ

ಶ್ರೇಷ್ಠ ಶ್ರೀಗುರು ಶಿದ್ಧಲಿಂಗ ಶಿವಯೋಗಿ

ದೃಷ್ಟಿಯಿಟ್ಟನು ಬಿಡಲರಿಯ ಸೂಗಿ ||5||

ಸಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟು ಕುಡು ಸೌಭಾಗ್ಯವತಿ ಮಂಗ ಮಂದಮತಿ

ಕೆಟ್ಟು ಹೋದಿ ಮುಂದ ನಿನಗಯಿಲ್ಲ ಗತಿ ತಿಳಿವಲ್ಲೆ ಕೋತಿ ||ಪ||

ಶಾಂತವಾಗಿ ಸೇವೆ ಮಾಡು ಪತಿಭಕ್ತಿ ನಿನಗದೆ ಗತಿ

ಸಂತರಗೂಡ ಪಂಥ ಬ್ಯಾಡ ವ್ಯರ್ಥಸತ್ತಿ ಪಾಪ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿ

ಮಾತು ಲಾಲಿಸೆಲೆ ಪ್ರಾಣಿ ಮನಕ ತಂದು ಯಿದು ಸತ್ಯವೆಂದು

ನೀತಿ ಹೇಳುತಿನಿ ಯನ್ನ ಸತಿಯೆಂದು ನೀನೆ ಗತಿಯಂದು ||1||

ಇಬ್ಬರಿಗೆ ಕಲಸಿಕೊಟ್ಟ ಗುರುರಾಯ ಸತಿಪತಿ ನ್ಯಾಯ

ಹಬ್ಬಮಾಡು ಹರುಷದಿಂದ ಜಯ ಜಯ ನಿನಗಿನ್ನಾವ ಭಯ ||2||

ಎತ್ತ ಹೋದರತ್ತ ನೀನು ಬೆನ್ನ ಹತ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ಜ್ಯೋತಿಯೆತ್ತಿ

ಚಿತ್ತ ಶುದ್ಧ ಬೆಳಗು ಚಂದ್ರಧರನ ಸುತ್ತಿ ಸತಿ ವಿಮಲ ಮತಿ ||3||

ಗಂಡನಾಗ್ನಿ ಮೀರದಿರು ಕ್ರಿಯ ಶಕ್ತಿ ನಯ ಭಯ ಭಕ್ತಿ

ಪುಂಡ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಮೆಚ್ಚಿ ಕೊಡುವ ಮುಕ್ತಿ ಸಾಧಿಸಿದೆ ಯುಕ್ತಿ ||4||

ಸಮಯ ಬಂತು ತಮ್ಮ ಸಾಧಿಸಿಕೊಳ್ಳೊ ಪರಬ್ರಹ್ಮ

ಘಮಕದಿಂದ ಗತಿ ನಿಮಕಲ ಉಳಿಯದು

ಧುಮುಕಿಸು ಗುರುವಾಕ್ಯವೆಂದರಿತು ನೀ ||ಪ||

ಸಂಶ ಬ್ಯಾಡ ಮನಕ ಅಂಶಿಕನಾದರ ಈ ಕ್ಷಣಕ

ಹಂಸನಂತ ಹಾಲ್ಕುಡಿದು ನೀರು ಬಿಡು

ಅಂಶಿಕ ನಮ್ಮವನೆಂದು ನಾ ಹೇಳಿದೆ

ಜ್ಞಾನ ಮಾರ್ಗಯಿದನು| ಧ್ಯಾನಕ ತಂದು ಕೇಳೊ ನೀನು

ಖೂನ ಹೇಳಿ ಕುಡುವೆನು ನಾನು| ನಾನೀನೆಂಬುವದಳಿಯದೆ ನೀನು ||1||

ಗುರುವ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗ ಅರಿವಿಸಿ ಕೊಟ್ಟ ಅಂತರಂಗ

ಪರ ಉಪಕಾರ ಹೇಳುವೆ ಹೀಂಗ| ಸ್ತಿರಕಾಲ ಬಾಳುವಿ ನಂಬು ಅದರ್ಹಾಂಗ ||2||

ಸಂಗ ಮಾಡುಬೇಕಿಂತಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧಲಿಂಗನಿಗೊಪ್ಪಾಗಂತಲ್ಲಿ

ಸಂಗನ ಶರಣರು ಇದ್ದಲ್ಲಿ ಅಂತರಂಗ ಬಿಚ್ಚುಬೇಕ್ಹೋಗಲ್ಲಿ ||ಪ||

ನಡಿನುಡಿ ವಂದಾಧವರಲ್ಲಿ ಆಶಿ

ಕಡಿದು ನಿರಾಶಿಕರಾದಲ್ಲಿ

ಬಡವರಿಗನ್ನ ಅರಿವಿ ಕುಡುವಲ್ಲಿ

ಬಿಡದೆ ನಡಿನುಡಿಗೆ ಬಸವಾ ಯಂಬಲ್ಲಿ ||1||

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ಬಲಯಿದ್ದಲ್ಲಿ ವಿ

ರಕ್ತಿ ವೈರಾಗ್ಯದ ಸ್ಥಲದಲ್ಲಿ

ಮುಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗ ಹಿಡಿದ್ಹೊಗಲ್ಲಿ ಮಾಯ

ಶಕ್ತಿ ನಮೋ ನಮೋಯಂಬಲ್ಲಿ ||2||

ನಯ ನುಡಿ ದಯಗುಣಯಿದ್ದಲ್ಲಿ

ಕಾಲಕರ್ಮ ಭಯಕ ಮೀರಿದವರಲ್ಲಿ

ಜಯ ಗುರುಸಿದ್ಧನ ಗೊತ್ತಲ್ಲಿ ಪ್ರಭು

ರಾಯನಂಶಿಕರು ತಿಳಿರಿಲ್ಲಿ ||3||

ಸಾಯಸ ಮಾಳ್ಪದು ಸದ್ಗುರುವಿನ ಕೃಪ

ಆಯಸ ವಿನಿತಿಷ್ಟಿಲ್ಲಣ್ಣ

ಪಾಯಸ ಉಣಿಸುವದು ಪರಮಾಮೃತರಸ

ಮಾಯ ಪ್ರಪಂಚಿಗಳರಿರಣ್ಣ ||ಪ||

ನರ ಜೀವಿಗಳೆಮ ಪುರದ ಸುಖದುಃಖ

ಗುರುಕರಜಾತರು ಸ್ಥಿರಪದ ನಿಜ ಸುಖ

ದರುವಿನಲ್ಲಿ ಇರುತಹರಣ್ಣ ||1||

ಅಶಬದ್ಧರಾಮೆಶವ ತೀರದೆ

ಕಸವಿಸಿಲಿ ಬಳಲುವರಣ್ಣ

ದಾಸರು ದೇವರ ಧ್ಯಾಸದೊಳಗ ಉ

ಲ್ಲಾಸರಾಗಿ ಇರುತಿಹರಣ್ಣ ||2||

ದುರಭೀಮಾನಕ ಬಿದ್ದು ಸತ್ತರು

ಪರಮ ಜ್ಞಾನ ಎಲ್ಲಿಹುದಣ್ಣ

ಹರಗುರು ಭಕ್ತರು ಅರಿಯರುಯಿಂತದು

ಶರಣ ಸ್ಥಲಕ ಹೊಂದಿಹರಣ್ಣ ||3||

ಅವರ ನಡಿ ನುಡಿ ಅವರಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ

ಇವರಿಗೆ ಸೇರಿಕಿ ಬರದಣ್ಣ

ಶಿವ ಶರಣರು ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯ

ಆವರಿಸಿ ಆಚರಿಸುವರಣ್ಣಾ ||4||

ಏಕೊ ಭಾವದ ನೆಲಿ ಲೋಕರಿಗೆಂತು

ಸಾಕರವಹುದು ಹೇಳಣ್ಣ

ಏಕೊ ದೇವ ಪರಬ್ರಹ್ಮ ಶಿದ್ಧನ ನಡಿ

ಸೋಕಲು ಆಲಸ್ಯ ಯಾಕಣ್ಣ ||5||

ಸೂಳಿ ಸೋಗಿನ ಡಂಬಕರೆಲ್ಲ ಲಂಚ

ಗೂಳಿಗಿ ಕೊಳಕ ಕ್ರಿಯಸ್ತರಾದರೆಲ್ಲ

ತಾಳಾರು ಶಾಂತಿ ಮನಕ ಕೇಳರು ಗುರು ವಾಕ್ಯ

ಹಾಳಗೋಷ್ಟಿಯಲಿ ಕಲಿತ ಮೂಳ ಹೊಲಿಯರು ಯಿಂತ ||ಪ||

ಭಕ್ತಿ ಜ್ಞಾನ ವೈರಾಗ್ಯವಿಲ್ಲ ನಿಜ

ಮುಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗಯಿದೆಯೆಂದು ಪೇಳ್ವರಿಲ್ಲ

ಯುಕ್ತಿ ಹೀನರು ಮಾಯ ಶಕ್ತಿ ಬಲಿಯೊಳು ಬಿದ್ದು

ಭಕ್ತರು ನಾವೆಂಬ ಭ್ರಷ್ಟ ಹೊಲಿಯರು ಯಿಂತ ||1||

ವಕ್ಕ ಮಿಕ್ಕ ಪ್ರಸಾದ ಸ್ಥಲವ ಪ್ರೇಮ

ಉಕ್ಕಿದ ಶರಣಳವಡಿಸಿಕೊಳುವ

ಠಕ್ಕು ಠವಳಿ ಮದ ಸೊಕ್ಕಿದ ಮಾನ್ವರು

ದಕ್ಕಿಸಿ ಕೊಂಬರೆ ರಕ್ಕಸಿ ಮಕ್ಕಳು ||2||

ಅಂಸಿಭೂತರಾಗಿ ಬಂದವರು

ನಿಸ್ಸಂಶ ಪ್ರಸಾದ ಕೊಂಬುವರು

ಮಾಂಸ ಪಿಂಡ ಅಳಿದುಳಿದು ಸಿದ್ಧನ ಕೂಡಿ

ಸಂಸಾರ ಮಾಳ್ಪರು ಸಂಶಪ್ರಾಣಿಗಳಿಂತ ||3||

ಸತ್ಯ ಶರಣರ ಕಂಡು ಸುತ್ತಿ ಸುಳಿಯರು ಜನರು

ಕತ್ತಿ ಉಚ್ಚಿದರಣದಂತೆ ಮಾಯಿ ತ

ನ್ನತ್ತಲೆಳಿವಳು ಬಿಡದಂತೆ ಸಂಸಾರ

ಸುತ್ತಿಕೊಂಡಿಹುದು ಸರ್ಪನಂತೆ ಮಿಥ್ಯ ಭೋಗವ ನಚ್ಚಿ

ಸತ್ತು ಹೋಗುವ ಪ್ರಾಣಿ ಸದ್ಗತಿಗೆ ಅದು ಹೊಂದದಂತೆ ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||ಪ||

ಈಳಗಿತ್ತಿಯ ಸುತ್ತ ಬಹಳ ಜನ ನೆರೆದಿಹುದು

ಬಾಳಸ್ತರಿಲ್ಲ ಅದರಲ್ಲಿ ಹೆಂಡವನು

ಹೇಳಿ ಕೊಳುತಿಹರು ಪ್ರೀತಿಯಲಿ ಕುಡ ಕುಡದು

ಬೀಳುವರು ಉಚ್ಚ ಕೆಸರಲ್ಲಿ

ಘೂಳಿ ಬಸವನ ಕಂಡು ಜಾಳಿಸಿ ನುಡಿಹುವರು

ಕೊಳು ಹುವರೆ ಹಾಲು ಮೊಸರಲ್ಲಿ ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||1||

ಆಶ ಬದ್ಧರು ತಾವು ಈಶ ಲಾಂಛನ ತೊಟ್ಟು

ದೇಶಿಕರು ನಾವಧಿಕರೆಂದು ದೇಶದೊಳು ಫಾಸಿ ಹಾಕುತ

ಘಳಿಸಿ ತಂದು ಮಲತ್ರಯದ ಹಸಿಕಿಯ ಬಿಟ್ಟಿರರು ಎಂದು ದಾಸ

ಬಸವನ ಕಂಡು ದೂಷಣಿಯ ಮಾಡುವರು ಪರ

ದೇಶಿಯಂತಾಪುರೆಂದು ತ್ವಂ ಸಾರಿದೆ ||2||

ಭಕ್ತಿ ಹೀನರು ತಾವು ಭಕ್ತಿ ವೇಷವ ತೊಟ್ಟು

ಭಕ್ತರು ನಾವಧಿಕವೆಂದು ಆಸಿ ವಿ

ರಕ್ತನ ಮನಿಗೆ ಕರತಂದು ಉಪಚಾರ

ವ್ಯಕ್ತಾಗಿ ಮಾಡಿ ಶರಣೆಂದು ||3||

ಮುಕ್ತಿ ಬೇಡುವ ಯಿಂತ ಭ್ರಷ್ಟ ಹೊಲಿಯರು ತಾವು ನಿಜ

ಭಕ್ತರೆಂತಾ ಪರೆಂದು ತ್ವಂಸಾರಿದೆ

ಯಿಂತಪ್ಪ ಡಂಬಕರು ಅಂತಿಂತು ಯಣಕಿಲ್ಲ

ವಂತಿಗೆ ಲಿಂಗ ಧರಿಸಿದರು ಸಾಧು ||4||

ಸಂತರಿಗೆ ತಾವು ಹಳಿಹುವರು ಯಿದ

ರಂತೆ ದೋಷವನು ಘಳಿಸಿದರು

ಸಂತಿ ಸುದ್ದಿಯ ಕೇಳಿ ಭ್ರಾಂತರಾದರು ಜನರು

ಬಂತು ತಪ್ಪದು ಪ್ರಳಯ ಕಾಲ ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||5||

ಕುಲವಿಲ್ಲ ಪ್ರಮಥರಿಗೆ ಕೂಡಿ ಬಲಸಿದರೆಲ್ಲ

ಕುಲದಧಿಕಾರಿ ಬಸವಣ್ಣ ಜಂಗಮ

ಸ್ತಲವಿತ್ತು ಪ್ರಭುರಾಯಗಣ್ಣ ಬರುವ

ಛಲದಂಕ ಚನ್ನಬಸವಣ್ಣ ಬಲ್ಲವರು ಪೇಳುವಿರಿ

ಕುಲಸ್ತಲದ ನಿನ್ರ್ಯಾಯ ಅಲ್ಲಿರ್ಪಸಿದ್ದ ಮುಕ್ಕಣ್ಣ ತ್ವಂಸಾರಿದೆ ||6||

ಸಿದ್ಧ ನೀ ಮಾಡಿದ್ದಾಗುವದು ಸುಳ್ಳೆ

ಬುದ್ಧಿ ಹೀನರು ಭ್ರಾಂತರಾಗಿ ಬಳಲುವರು

ಗುದ್ಯಾಟ ಯಮ ಪುರ ಬಿಡದು ಭಕ್ತ

ರಿದ್ದವರು ನೀನೆ ಗತಿಯಂದು ನಂಬುವದು ||ಪ||

ನಿನ್ನಾಟ ತಿಳಿವರೆ ಜನರು ಕರ್ಮ

ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಕಳೆವಿದಿ ಮಾಯಾದಿನರು

ಭಿನ್ನ ಭಾವದಲಿ ನೋಡುವರು ಭಕ್ತಿ

ಯಿನ್ನೆಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟುವದು ತಾಮಸ ಗುಣದವರು ||1||

ದಿನ ದಿನಕ ಆಸಿ ಹೆಚ್ಚುವದು ಕಷ್ಟ

ಅನುದಿನ ಮಾಡಿದರ ಹೊತ್ತು ಸಾಲಾದು

ಘನ ದುಃಖ ಪ್ರಾಪ್ತಿಗೊಂಡಿಹುದು ನಿಮ್ಮನ

ನೆನಿವೊಣಿನ್ನೆಂದಿಗೆ ಎಚ್ಚರ ತೋರಾದು ||2||

ಕರ್ಮ ಮಾರ್ಗವನು ಹಿಡದಿಹರು ನಿಮ್ಮ

ಮರ್ಮ ತಿಳಿಯದೆ ವಚನ ಓದಿ ಹಾಡುವರು

ನಿರ್ಮಲಾತ್ಮವ ಮಾಡಲರಿರು ಯಮ

ಧರ್ಮ ತಾ ಬಿಡಹುವನೆ ಬಿಟ್ಟಿ ಹೊರವುವರೂ ||3||

ತಮ್ಮ ಸುದ್ದಿಯ ತಾವರಿಯರು ಪರ

ಬ್ರಹ್ಮ ಪ್ರಸಂಗವು ಕಲಿತು ಆಡುವರು

ಹಮ್ಮು ಅಹಂಕಾರಿಗಳಿವರು ಸುಳ್ಳೆ

ತಮ್ಮ ಪೌರುಷವು ತಾವೆ ಪೇಳುವರು ||4||

ಯದಕಾಗಿ ಬಂದವರದಕ ಅನ್ನ

ವದು ಕೈಯಿಟ್ಟಿರಿ ಮೊದಲೆ ಸರ್ವ ಜೇವಕ್ಕ

ಪಾದುಕಿ ಹೊರುವ ಸೇವಕ ನಿಮ್ಮ

ಪಾದಕ್ಕ ಹೇಳುವೆ ಯಿಲ್ಲ ಸುಕ ದುಃಖ ||5||

ಸಿದ್ಧರಾಮನಿಗೆ ಸುದ್ದಿ ಹೇಳ ಹೋದಾ ಗುರುಶಿದ್ಧನ ವಿನೋದ

ಮುದ್ದು ಬಸವನಿಗೆ ಹೇಳಿದ ಗುರು ಬೋಧ ಶುದ್ಧಾತ್ಮನಾದ ||ಪ||

ದೇಶ ದೇಶ ನಿನ್ನ ಮೆರಸದೆ ಬಿಡೆನೆಂದ ನಿರಾಶಿಕನೆಂದ

ಶೇಷ ಭೂಷಣ ತಾ ಮಾಡಿದ ಈ ಫಂದ ದಾಸನಿಗಿನಿತೆಂದ ||1||

ಕೀರ್ತಿ ಅಪಕೀರ್ತಿ ಎರಡು ನಿನಗ ಕುಡುವೆ ನಿನ್ನ ಸಾರ್ಥಕ ಮಾಡುವೆ

ವಾರ್ತಿ ಲೋಕದಲಿ ತುಂಬಿಸಿ ಬಿಟ್ಟ ಕುಡುವೆ ನಾಸಾರಥಿ ಆಗಿರುವೆ ||2||

ಬಸವಾದಿ ಪ್ರಮಥರು ಬರುವ ಶೂಚನಿದನು ಸಿದ್ಧ ನಸುನಗುತ ಹೇಳಿದನು

ಕಸ ಹೊಡಿಸುವೆ ನೀ ಮಾಡಿದ ಕರ್ಮವನು ಕುಶಿಯದ ನನಗಿದನು ||3||

ಸಿದ್ಧ ಬಂದನಿ ಸಮಯಕ್ಕ ಮನ ಶುದ್ಧ ಮಾಡಿದ ನೆರದ ದಯವಕ್ಕ

ಉದ್ಧಾರ ಮಾಳ್ಪ ಅವರ ಭಾವಕ್ಕ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ವೀರ ಮೂರು ಲೋಕಕ್ಕ ||ಪ||

ಶಿಕ್ಷಕರ್ತ ಸಿದ್ಧ ಶಿರೋಮಣಿ ಬ್ರಹ್ಮ

ರಾಕ್ಷಿನ ಹೊಡದನು ತತ್‍ಕ್ಷಣಿ

ಕಾಕ್ಷಿ ತೀರಿದು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಯಿತು ಶನಿ

ಭಕ್ತ ದಿಕ್ಷವ ಕೊಟ್ಟನು ನಮ್ಮ ಧಣಿ ||1||

ಶರಣಾಗತ ರಕ್ಷಕ ತಾನು ಶಿವ

ಶರಣರ ಬಾಗಿಲ ಕಾಯುವನು

ಕಿರಣ ಕೋಟಿ ಪ್ರಭೆಯುಳ್ಳವನು|

ದಯ ಕರುಣಿ ತ್ರೈಜಗನಾಳುವನು ||2||

ಸೋತವರಿಗೆ ತಾ ಸೋಲುವನು

ಅಜಾತ ಅವಧೂತ ಮಾರ್ಗವನು

ಭೂತನಾಥ ಶಿದ್ಧನೆನಿಸುವನು|

ತಾಯಾತ್ಯಾತಕ ಸಿಗದಂತವನು ||3||

ಸತ್ಯ ಶರಣರ ಸೇವ ಮಾಡೊ ಅವರ

ತೊತ್ತಾಗಿ ಅನುದಿನ ಚಿತ್ತ ಅಲ್ಲಿಡೊ

ಬಿತ್ತುವರೊಚನ ಬೆಳೆ ಮಾಡೊ ಕರ್ಮ

ಕತ್ತಲಿ ಕಡಿವದು ಬೆಳಗುದಸಿ ನೊಡೊ ||ಪ||

ಹೇಸಿಕಿ ಮೂರನು ಕಳಿಯೆ ಮಾಯ

ಪಾಶಿ ಸಂಸಾರ ಮಿಥ್ಯಯೆಂಬುವದು ತಿಳಿಯೊ

ವಾಸನಮಯ ಅಳಿದುಳಿಯೊ ಭಕ್ತಿ

ದಾಸೋಹ ಮಾಡುತ ಜಗದೊಳು ಸುಳಿಯೊ ||1||

ನಡಿ ನುಡಿ ವಂದಾಗಬೇಕು ಸತ್ಯ

ಹಿಡಿದು ಬಿಡೆನೆಂಬ ಧೈರ್ಯವಿರೆ ಸಾಕು

ಷಡು ಶಕ್ತಯರು ಮುಚ್ಚ ಬೇಕು ಮುಕ್ತಿ

ಪಡಿವ ಸಾಧನ ನಿಜಸುಖವೇನು ಬೇಕು ||2||

ದಾನ ಧರ್ಮವ ಮಾಡಬೇಕು ಶಿವ

ಧ್ಯಾನ ಶಿದ್ಧನ ಪಾದ ಮೊರೆಯಿಡಬೇಕು

ಮಾನ ಒಪ್ಪಿಸಿ ಬಿಡಬೇಕು ಮಹ

ಜ್ಞಾನಿಯನಿಸಿ ಜನನ ಬೇರು ಸುಡಬೇಕು ||3||

ಸಂಶ ಬಾರದು ಮನಕ ಸಂಶ ತೊರೆದು

ಮಾಂಸ ಪಿಂಡವಳಿದು ಗುರುವು ಮಂತ್ರ ಪಿಂಡ ಮಾಡಿದ ಬಳಿಕ ||ಪ||

ತನವು ಶುದ್ಧಿಯು ಮಂತ್ರ ಮನಕ ಶಿದ್ಧಿಯೂ

ಘನತರವಾದ ವಸ್ತು ಗುರುವು ಅನಕೂಲ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ಟ ಬಳಿಕ ||1||

ತನುವೆ ಸಜ್ಜವೊ ತನ್ನ ಮನವೆ ಲಿಂಗವೊ

ನೆನವು ನಿಷ್ಪತ್ತಿಯಾಗಿ ನಿಜದ ಅನುವು ತಿಳಿದಳಿದುಳಿದ ಬಳಿಕ ||2||

ಅಂಗಲಿಂಗದ ಸಮರಸ ಸಂಗ ಹಿಂಗದ

ಮಂಗಳ ಸ್ವರೂಪ ಶಿದ್ಧ| ಜಂಗಮ ತಾನೆಯಾದ ಬಳಿಕ ಸಂಶ ಬಾರದು

ಮನಕ ಸಂಶ ತೊರದು ||3||

ಸೋಗ ಹಾಕಿದರೇನು ಶಿವಯೋಗಿ ಎನಬಹುದೆ

ಮ್ಯಾಗಿನ ಬಣ್ಣಯಿದನು ತಮ್ಮ

ಯೋಗಿ ಸಿದ್ಧೇಶ್ವರನ ನಿಜ ಭಕ್ತರನುದಿನ ದಾಸಿ

ಯೋಗದೊಳಿರ್ಪರೊ ತಮ್ಮ ||ಪ||

ಚಂದ ಬಣ್ಣಗಳಲ್ಲಿ ವಂದು ಬಯಸುವರಲ್ಲ

ಬಂದದ್ದು ಅತಿ ಗಳಿಯರೊ ತಮ್ಮ

ಮಂದಮತಿ ಜನರರಿದೆ ಸಂದೇಹದೊಳು ಬಿದ್ದು

ಬಂಧನ ದೊಳಗಾಪರೊ ತಮ್ಮ ||1||

ಬತ್ತೀಸ ಆಯುಧವನು ಹೊತ್ತು ತಿರಗಿದರೇನು

ಕತ್ತಿಯ ಸಮನಲ್ಲವೇ ತಮ್ಮ

ಸತ್ಯಸುರನು ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿದಾಕ್ಷಣ ಹೇಡಿ

ಕತ್ತಿಯಿಟ್ಟೆರಗುತಿಹರು ತಮ್ಮ ||2||

ಹುಟ್ಟುಗುರುಡನು ದೃಷ್ಟಿಯಿಟ್ಟು ನೋಡಿದೆನೆಂದು

ಘಟ್ಟಿ ಮಂಡಿಗಿಟ್ಟ ಹಾಂಗೆ ತಮ್ಮ

ಖೊಟ್ಟಿ ಗುಣ ಮನದೊಳಗಯಿಟ್ಟು ವೇಷವ ತೊಟ್ಟು

ಥಟ್ಯಾ ಮಾಳ್ಪರು ಸುಜನರಾ ತಮ್ಮ ||3||

ಹಲವು ವಚನವನೋದಿ ನೆಲೆಗಂಡೆವೆಂದರಿದು

ಮಲದೇಹ ತೊಳಿಯುತಿಹರೊ ತಮ್ಮ

ಫಲವಿಲ್ಲ ಪಥವಿಲ್ಲ ನೆಲೆಗಾಣದಾಡುವರು

ಹೊಲಗೇರಿ ಹಂದಿಯಂತೆ ತಮ್ಮ ||4||

ಹುಟ್ಟ ಬಣ್ಣಿದು ಅಲ್ಲ ಕೊಟ್ಟ ಬಣ್ಣ ಮಳೆ

ಪೆಟ್ಟಿಗೆ ತಾಳಬಹುದೆ ತಮ್ಮ

ದಿಟ್ಟ ಬಸವನ ಮನಕ ತಟ್ಟು ಮುಟ್ಟುಗಳಿಲ್ಲ

ಮುಟ್ಟದನು ಗುರುಸಿದ್ಧನೊ ತಮ್ಮ ||5||

ಹರಿವೆಣಾದಿತ ಶಷ್ಪ ಕಿತ್ತೊಣಾದಿತಾ

ಗುರುಕರ ಜಾತನೆಂದರಿಯದೆ ಗರ್ವಿಲಿ

ನರಗುರಿಗಳು ನೀವೆಲ್ಲರು ಕೂಡಿ ||ಪ||

ಗುರುವಿನ ಮಗ ತಾನು ದೇಹದ ಪರವಿ ಅವನಿಗೇನು

ನರಗುರಿಗಳ ನಡಿ ಲಕ್ಷಕ ತಾರನು

ಪರಮಾನಂದದ ಸುಖದೊಳಿರುವನು ||1||

ಕುಲ ಛಲದವನಲ್ಲ ಕುಠಿಲರ ಮೆಟ್ಟಿ ಸೀಳಬಲ್ಲ

ಹೊಲಿ ಮಾದಿಗರಿಗೆ ಅಂಜುವನಲ್ಲ

ಮಲಹರನಾಗ್ನಿಯ ಮೀರಲಿಕಿಲ್ಲ ||2||

ಕಾರಣೀಕನವನು ಮಹತ್ವ ತೋರ ಕಳಿಸಿದ ಶಿವನು

ಧೀರ ಬಸವ ವಿರಕ್ತ ಶಿದ್ಧನು

ಮೀರದವರ ಹಲ್ಲ ಮುರಿಯ ಬಂದೂ ||3||

ಹುಶಾರಿ ಹುಶಾರಿ ಗುರು ತರುತನ ಮಾರಿ

ಹುಶಾರಿ ಮನುಜರಿಗಿಶಾರಿ ಹೇಳುವೆ

ಮುಶಾರಿ ಕೊಟ್ಟರವರ ಮನಿಸುತ್ತ ಇರುತನ ||ಪ||

ಭಿಕಾರಿ ಭಿಕಾರಿ| ಸಾಧು ಲಂಗ ಫಕೀರಿ| ಭಿಕಾರಿ ಭಿಕಾರಿ

ಭಿಕಾರಿ ಜಗದೊಳು ಹಕಾರಿ ಹೊಡಿಯುತ

ನವಕಾರಿ ಮಾಡಿತಾನ ಶರಣರ ಪಾರಿ ||1||

ಸಂಸಾರಿ ಸಂಸಾರಿ| ಆಶ ಬವ ದುಃಖ ಭಾರಿ| ಸಂಸಾರಿ ಸಂಸಾರಿ

ಸಂಸಾರದೊಳು ಶಿವನಂಶಿಕವಿರುತಿರೆ

ಅಂಸಾರ ಕಾಲ ತಿಳಿದು ಆಶಿಹರಿದು ಕಡಿಗೆ ಬರ್ರಿ ||2||

ಆಚಾರಿ ಆಚಾರಿ| ಸಿದ್ಧ ನಿಷ್ಟಪಾರಿ| ಆಚಾರಿ ಆಚಾರಿ

ಆಚಾರ ಜನರಿಗೆ ವಿಚಾರ ತಿಳಿಸುತ

ಭೂಚಾರದೊಳು ದೇಶ ಸಂಸಾರ ಮಾಡುವನು ||3||

ಹಾದಿ ಹಸನ ಮಾಡುವೆ ಪ್ರಮಥರು ಬರುವ ಹಾದಿ ಹಸನ ಮಾಡುವೆ

ಹಾದಿಯೊಳಗ ಪರವಾದಿ ಪರಮಾದಿಗರೆಂಬೊ

ಗಾದು ಕಡಿದು ಯಮ ಬಾಧಿಗೆ ನೂಕುತ ||ಪ||

ಅರವಿನ ಆಯುಧವ ಶ್ರೀಗುರು ಯನ್ನ

ಕರದು ಕೊಟ್ಟನ ಧೈರ್ಯವ

ನರಗುರಿಗಳ ಗರ್ವ ಮುರಿದು ಮೂಲಿಗೆ ಹಾಕಿ

ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಬಾಳೆಂದು ಶಿರದ ಮೇಲ ಹಸ್ತವಿಟ್ಟು ||1||

ಯಿಕ್ಕುವೆನು ಮಂಡಿಗೆಯ ವಡಸುವೆ

ಮದ ಸೊಕ್ಕಿದ ಯದಿಗುಂಡಿಗಿಯ

ದಿಕ್ಕು ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಬಿರಿದು ತಕ್ಕಷ್ಟು ಸಾರುವೇ

ಚಿಕ್ಕ ಚನ್ನಬಸವಣ್ಣ ಲೆಕ್ಕಕೇಳುತ ಬರುವ ||2||

ಭಕ್ತಿ ವರ್ಧನ ಮಾಡುತ ಶಿವಭಕ್ತರಿಗೆ

ಮುಕ್ತಿ ಪಥವ ತೋರುತ

ತಕ್ತದೊಡಿಯ ಶಿದ್ಧಲಿಂಗನ ಭಜಿಸುತ

ಯುಕ್ತಿದಿಂದಲಿ ಇಹಪರಕ ಮೀರಿ ನಿಂತು ||3||

ಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿ ಸಂಚರಿಸೆನೆಂದಡೆ

ಘನಗುಣ ಸಂಪಾದಿಸಬೇಕು

ಮಹ ಅನಭಾವಿಕನಾಗಿ ಮತ್ತ

ನಾನೇನು ಅರಿಯನಂತನ ಬೇಕು ||ಪ||

ತೆಳಗ ಮೇಲ ಯಂಬ ಆಸನ ಭೇದ

ಕಾರಣೇನು ನಮಗೆ ಅನಬೇಕು

ಬಳಿಕ ಬಳಿಕ ನೀ ಬಾಬಾಯಂದರ

ಬಂದ ಚಿಂತಿ ಯಾಕನ ಬೇಕು

ಒಳಗ ಹೊರಗ ಯರಡೊಂದೆಂದು ಭಾವಿಸಿ

ಝಳಝಳ ಮನನಾಗಿರಬೇಕು ||1||

ಆಶಿರೊಷಯರಡಿಲ್ಲದ ತಾ ಪರದೇಶಿಯಾಗಿ ಚರಿಸಲಿ ಬೇಕು

ಮೀಸಲು ನುಡಿ ಉಲ್ಲಾಸಿ ಅನುದಿನ ಈಶನ ಧ್ಯಾನದೊಳಿರಬೇಕು

ಬ್ಯಾಸರಾಗದೆ ಶಿವ ಭಕ್ತರಿಗೆಲ್ಲ ಕೂಸಿನ್ಹಂಗ ಇರುತಿರಬೇಕು

ಓಡಿ ಮಾಡಿ ಬೊಳ್ಹ್ಯಂಗಿದ್ದರಯಿರಲಿ ನಡಿಸುತಿ ವಂದಾಗಿರಬೇಕು

ಕಡಿ ಮೊದಲಿಲ್ಲದೆ ಮೃಢ ಶಿದ್ಧೇಶನ ಬಿಡದೆ ಭಜನಿ ಮಾಡಲಿಬೇಕು

ತಡಿಯದೆ ಆಸರ ಹಿಡಿಯದೆ ಸಂಸರ

ಬಿಡಗಡಿ ಸ್ಥಳದಲಿರಬೇಕೂ ||2||

ಜ್ಞಾನದ ಮಾರ್ಗ ನಿನ್ನಲಿ ಅಜ್ಞಾನಿ

ಹೆಂಗುಸುಯೆಂದು ನಿ ತಿಳಿವಲ್ಲ

ಹೀನ ವಿಷಯ ಬುದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ

ನಿನಗೇನು ದೊರಕಿತು ಗುರುಧ್ಯಾನ ಬಿಟ್ಟಲ್ಲಿ ||ಪ||

ದೋಷ ದುರ್ಗುಣ ಭಾವದವಳು ಅತಿ

ಆಸಿ ಪಾಸಿ ಹಾಕಿ ಮನಯಳಿಸುವಳು

ಭಾಷೆ ಪರಿಪರಿಯ ಕುಡುಹುವಳು

ಪ್ರಮಥರ ಕೂಸೆಂದು ಅರಿಯದೆ ಕೊಡೆನೆಂಬುವಳೂ ||1||

ಚಿತ್ತ ಪಲ್ಲಟ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ ನಿನ್ನ

ಗೊತ್ತ ಬಿಟ್ಟು ಬಿಟ್ಟು ತಿರುಗುವದೆ ಕೇಡ

ಸತ್ಯವಂತರು ನಿನ್ನ ಜೋಡ ಪ್ರಭೆ

ತೊತ್ತಿನ ಮಾತಿಗೆ ಕಿವಿ ಕುಡುಬ್ಯಾಡ ||2||

ತಂದಿ ಮಕ್ಕಳನಗಲಿಸಿತ್ತು ವಿಧ

ವಂದು ಬಂದು ಈರ್ವರ ಮನಸು ಕೆಡಿಸಿತ್ತು

ಬಂಧನ ಬಲಿಯ ವಡ್ಡಿತ್ತು ಮಾಯಿ

ಯೆಂದು ಬಿರುದು ಸಾರಿ ಮುಂಡಿಗಿಕ್ಕಿತ್ತು ||3||

ಗುರು ಪುತ್ರನಂಜ ಬಲ್ಲಾನೆ ಗೊತ್ತು

ಅರಿತು ಅವಳ ಮೆಟ್ಟಿ ಸೀಳಿಬಿಟ್ಟಾನೆ

ಪರಿಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನಿ ಮದ್ದಾನಿ ಸೊಕ್ಕು

ಮುರಿದು ದಿಕ್ಕಿನ ಪಾಲ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಾನೆ ||4||

ಬಸವಾದಿ ಪ್ರಮಥರ ಆಳು ಭಕ್ತಿ

ರಸ ತುಂಬಿ ತುಳುಕೊತಯಿರುವ ಜಗದೊಳು

ಭಸಿತ ರುದ್ರಾಕ್ಷಿ ಕೊರಳೊಳು ಸಿದ್ಧನ

ಹೆಸರ ಹೇಳಿ ಮೆರಿವನು ದಶ ದಿಕ್ಕಿನೊಳು ||5||

ಜ್ಞಾನ ಹೀನರ ಸಂಗ ಏನು ಕೊಟ್ಟರ ಬ್ಯಾಡ

ಹಾನಿ ಬಪ್ಪದ ತಪ್ಪದೊ ಮರುಳೆ

ದಾನಿ ಶ್ರೀಗುರುಸಿದ್ಧ ನೀನೆ ಗತಿ ಎನಗೆಂದು

ಧ್ಯಾನವನು ಮಾಡು ಕಂಡ್ಯ ಮರುಳೆ ||ಪ||

ಸ್ವಾನುಭಾವದ ಸುಖವ ಜ್ಞಾನಿ ಬಲ್ಲನು ಉಂಡು

ಹೀನ ಮಾನ್ವರು ಬಲ್ಲರೇ ಮರುಳೆ

ಏನು ಪ್ರಾಪ್ತಿಯ ನಿನಗ ದೀನ ಪ್ರಾಣಿಗಳೊಡನೆ

ಖೂನ ಅರಿಯದೆ ಕೂಡ್ವರೇ ಮರುಳೆ ||1||

ಯಾರು ಬಲ್ಲರು ಇಂಥ ತ್ರಿಕೂಟ ಸಂಗಮವು

ಧೀರ ಶರಣರಿಗಲ್ಲದೇ ಮರುಳೇ

ಘೋರ ದುಃಖದಿ ಮುಳುಗಿ ಪಾರಾಗದಿಹ ಪ್ರಾಣಿ

ಬ್ಯಾರಿಟ್ಟು ನೋಡುತಿಹುದು ಮರುಳೆ ||2||

ದೃಢ ಭಕ್ತಿ ಉಳ್ಳವರು ನಡಿನುಡಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸುತ

ಬಿಡದೆ ಶಿದ್ಧನ ಕೂಡ್ವರು ಮರುಳೇ

ಬಡ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆಂತು ದೃಢ ಭಕ್ತಿ ಹುಟ್ಟುವದು

ನಡಿ ನುಡಿ ಒಂದಾಗದೂ ಮರುಳೇ ||3||